Περί ενότητας της αριστεράς

Η απεργιακή κινητοποίηση στην Αθήνα και στις μεγάλες πόλεις ήταν μαζικότατη και μεγαλειώδης. Μπορεί βέβαια εδώ στις επαρχιακές πόλεις να μη ζούμε μαζικές συγκεντρώσεις εκατοντάδων χιλιάδων όμως να είστε σίγουροι πως δίνουμε τη μάχη μας σε πολύ αντίξοοες συνθήκες,
Παρατηρώ όμως σε κάποια blog να αναπαράγεται και πάλι το γνωστό με την ενότητα της αριστεράς.
Π.χ. Αυτή την ώρα γίνεται απόλυτα επιτακτική η ανάγκη για τη συμπαράταξη όλων των δυνάμεων της Αριστεράς, οι οποίες πρέπει να βάλουν σε δεύτερη μοίρα αυτά που τους χωρίζουν και να προτάξουν τα μεγάλα, τα ουσιώδη και τα επίκαιρα που μπορούν να τις ενώσουν, ώστε να προσφέρουν μια εναλλακτική λύση αριστερής διακυβέρνησης και προοδευτικής προοπτικής στον τόπο....
Συμπαράταξη λοιπόν της αριστεράς. Ποιας......αριστεράς;
Αυτής που αναγορεύει τη σπασμένη βιτρίνα , τη μολότωφ, το κρυφτούλι με της δυνάμεις καταστολής σε ύψιστη επαναστατική πράξη βοηθώντας στην ουσία τις δυνάμεις καταστολής να δικαιολογούν την παρουσία τους; Μα αυτοί είναι οι άθλιοι συνεταίροι, το απαραίτητο μισό του κατασταλτικού μηχανισμού.
Αυτής που μέχρι προχθές έκανε "ενωτικές" πλάτες στους ΓΣΕΕδες και τους ΑΔΕΔΥδες;
Που έκανε τα πάντα για να υποταχτεί το κίνημα στις προσταγές της Ε.Ε; Που καθόταν και υπέγραφε μέχρι χτες με το ΣΕΒ συμφωνίες; Με αυτούς μας χωρίζει άβυσσος,
Αυτών που ακόμα και σήμερα αγωνιούν για την τύχη της Ε.Ε;
Η υπόθεση της Λαϊκής Εξουσίας είναι σοβαρή για να παζαρεύεται με ανυπόληπτους , τουλαχιστον, "αριστερούς" .Η εργατική τάξη ενωμένη σε ταξική κατεύθυνση θα βρει το δρόμο της.