Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Θα εκχωρήσουμε μέρος της εθνικής μας της κυριαρχίας

Οι δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε

και το κομμάτι της συνέντευξής του που αφορούν την εθνική κυριαρχία

της Ελλάδας στο περιοδικό «Σπίγκελ» που κυκλοφορεί σήμερα:

«η Ελλάδα είναι μοναδική και ιδιαίτερη περίπτωση. Σε αντάλλαγμα για μεγαλύτερη βοήθεια από τα κράτη-μέλη, η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει σκληρά μέτρα και να δεχθεί μια πολύ πιο στενή εποπτεία, μπορεί κανείς ακόμα να πει ότι προσωρινά θα εκχωρήσει μέρος της εθνικής της κυριαρχίας. Δεν πιστεύω ότι καμιά άλλη χώρα θα θέλει να της επιβληθούν τέτοια μέτρα, ακόμη και αν βρεθεί στην έσχατη ανάγκη».
Πόσο ξεκάθαρα πρέπει να το πουν οι άνθρωποι για να καταλάβουμε όλοι μας ότι σήμερα δεν είναι ώρα για εφησυχασμό αλλά για διαρκή αγώνα μέχρι ο λαός να γίνει αφέντης στον ίδιο τον τόπο.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2011

Το ΟΧΙ του λαού και το σήμερα


Η 28η του Οκτώβρη είναι γνωστή ως επέτειος που σύσσωμος ο ελληνικός λαός όρθωσε το ανάστημά του για να υπερασπίσει την πατρίδα από την ιμπεριαλιστική εισβολή του ιταλικού φασισμού στα 1940 και ενώ μαινόταν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτή η επέτειος έγινε τη στιγμή που το λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα έγραψε στη συνέχεια τις πιο λαμπρές σελίδες της επαναστατικής πάλης. Το ΟΧΙ του λαού εκφράστηκε και μετά την εισβολή και κατοχή από τους Γερμανούς ιμπεριαλιστές, με την παλλαϊκή ένοπλη Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ κατά της τριπλής κατοχής, με καθοδηγητή και κύριο αιμοδότη το ΚΚΕ. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Δεν είναι μόνο ο ηρωικός λαϊκός αγώνας για την εθνική απελευθέρωση, στην οποία ηγήθηκε η εργατική τάξη, με επικεφαλής το κόμμα της, το ΚΚΕ - καθοδηγητή, ψυχή και νου αυτού του ηρωικού αγώνα. Η πάλη συνεχίστηκε με τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944, όταν ο αστικός κόσμος μαζί με τους Αγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους του χτύπησαν ένοπλα το λαό, προκειμένου να ξανασυγκροτήσουν το αστικό κράτος, αφού είχαν χάσει την πλειοψηφία του λαού. Η συνέχεια αυτής της ένοπλης δράσης κατά του λαϊκού κινήματος οδήγησε στον εμφύλιο πόλεμο και τη μεγαλειώδη επαναστατική πάλη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, τη μεγάλη τρίχρονη εποποιία. Ο ΔΣΕ ιδρύθηκε στις 28 του Οκτώβρη 1946.


Με την ιταλική στρατιωτική εισβολή στην Ελλάδα, το τότε καθεστώς της άρχουσας τάξης, δηλαδή η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, αν και είχε ιδεολογική συγγένεια με τον ένα ιμπεριαλιστικό συνασπισμό, αυτόν των φασιστικών κρατών, συντάχτηκε με τον άλλο ιμπεριαλιστικό συνασπισμό με επικεφαλής την Αγγλία. Γιατί αυτό επέβαλλαν τα γενικά συμφέροντα της εγχώριας αστικής τάξης. Το κεφάλαιο στην Ελλάδα είχε δεσμούς άρρηκτης διαπλοκής κυρίως με το βρετανικό. Ετσι, το δικτατορικό καθεστώς του Μεταξά ουδέποτε τόλμησε να αμφισβητήσει αυτή τη διαπλοκή της άρχουσας τάξης με το βρετανικό ιμπεριαλισμό.

Στις αρχές του Μάη του 1940, ο Μεταξάς, μιλώντας με τον Βρετανό δημοσιογράφο Αρθουρ Μάρτον, έλεγε: «Είμεθα ουδέτεροι εφ' όσον χρόνον η Αγγλία θέλει να είμεθα ουδέτεροι. Τίποτε δεν κάνομε χωρίς συνεννόησιν με την Αγγλία και, τις περισσότερες φορές, ό,τι κάνομε γίνεται κατά σύστασιν ή παράκλησιν της Αγγλίας. Η Ελλάς είναι ζωτικό τμήμα της αγγλικής αυτοκρατορικής αμύνης» («Τα μυστικά αρχεία του Φόρεϊν Οφις», εκδόσεις «Πάπυρος», σελ. 76).

Ο Μεταξάς το γνώριζε αυτό πολύ καλά - ίσως καλύτερα από πολλούς άλλους στον κύκλο των ηγετών του δικτατορικού καθεστώτος - και μάλιστα πολύ πριν από το ξέσπασμα του ελληνοϊταλικού πολέμου. Στις 3 Μαρτίου του 1934, για παράδειγμα, μιλώντας στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών, έλεγε κατά λέξη: «Αν και είναι βεβαίως παράτολμον εις την πολιτική να δημιουργή κανείς δόγματα, η Ελλάς δύναται να θέση ως δόγμα πολιτικόν ότι εν ουδεμία περιπτώσει δύναται να ευρεθή εις στρατόπεδον αντίθετον εκείνου εις το οποίον θα ευρίσκετο η Αγγλία. Δυνάμεθα τούτο να το θεωρήσωμεν ως δόγμα. Εγώ τουλάχιστον το ασπάζομαι»(Ιωάννου Μεταξά «Ημερολόγιο», εκδόσεις «Γκοβόστης», τόμος Δ', σελ. 77).

Τα ταξικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης ήταν πάνω απ' όλα. Αλλά το βασικό ζήτημα για την ολιγαρχία της Ελλάδας ήταν η διατήρηση της εξουσίας της ακόμη και μέσα στον πόλεμο, γι' αυτό αρχικά δεν τόλμησε να έρθει σε αντίθεση με τον παλλαϊκό ξεσηκωμό για αντίσταση και διεξαγωγή απελευθερωτικού πολέμου.

Βεβαίως, είναι γνωστό ότι τόσο ο Μεταξάς όσο και ο αρχιστράτηγος Παπάγος έκαναν λόγο για «αντίσταση για την τιμή των όπλων», αφού δεν πίστευαν στην ανεξάντλητη λαϊκή δύναμη, αλλά φαίνεται πως για τους ίδιους ήταν απρόβλεπτη η συνέχεια μιας λαϊκής νίκης στον πόλεμο κατά των Ιταλών, σε σχέση με την εξουσία. Η ταξική πάλη ανάμεσα στην άρχουσα τάξη, από τη μια πλευρά, και στην εργατική τάξη και τ' άλλα λαϊκά στρώματα, από την άλλη, δε σταματά να διεξάγεται ασίγαστα ακόμη και σε περίοδο πολέμου. Ετσι, όταν λαός και στρατός κατέκτησαν τη νίκη στον πόλεμο, διώχνοντας τον ιταλικό στρατό έξω από τα σύνορα, το καθεστώς του Μεταξά συνέχισε τον πόλεμο στο έδαφος της Αλβανίας. Ο απελευθερωτικός πόλεμος έγινε κατακτητικός.

Η έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου βρήκε το ΚΚΕ αποδεκατισμένο, την ηγεσία και τα στελέχη του στις φυλακές και τις εξορίες, τις οργανώσεις του σμπαραλιασμένες, και όσες υπήρχαν ακόμη, υπό το καθεστώς του άγριου διωγμού. Η μεταξική δικτατορία είχε καταφέρει ισχυρότατο πλήγμα στο σώμα του Κόμματος, αφού στο πρόσωπό του - όπως προαναφέραμε - έβλεπε τον κύριο και ανυποχώρητο εχθρό της.

Ολη σχεδόν η ηγεσία του ΚΚΕ που είχε εκλεγεί από το 6ο Συνέδριο (Δεκέμβρης 1935) βρισκόταν ανάμεσα στους φυλακισμένους και στους εξόριστους. Ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Ν. Ζαχαριάδης, από τις αρχές του 1940, είχε μεταφερθεί από τις φυλακές της Κέρκυρας στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών.

Βεβαίως, με την εισβολή των Ιταλών, την πρωτοβουλία για τον παλλαϊκό ξεσηκωμό την πήρε το ΚΚΕ. Στις 2 Νοέμβρη του 1940, σ' όλες τις αθηναϊκές εφημερίδες δημοσιεύτηκε το ανοιχτό γράμμα του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδη «Προς το λαό της Ελλάδας», γραμμένο από τα μπουντρούμια της Γενικής Ασφάλειας.

Αμέσως μόλις εκδηλώθηκε η στρατιωτική επιδρομή της Ιταλίας, η ηγεσία του ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη του από τις φυλακές και τις εξορίες παρέμβηκαν και η παρέμβασή τους αυτή ήταν ουσιαστική, ενεργή και αποφασιστική δίπλα στο δοκιμαζόμενο λαό.

Χρονολογικά πρώτοι αντέδρασαν οι Ακροναυπλιώτες, οι οποίοι στις 29 Οκτώβρη 1940 - μια μέρα μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου - με υπόμνημά τους (που υπογραφόταν από τον Γ. Ιωαννίδη και τον Κ. Θέο) προς την κυβέρνηση Μεταξά, ζητούσαν να πάνε στην πρώτη γραμμή του πυρός για να πολεμήσουν. (Οι πληροφορίες για το υπόμνημα προέρχονται από μαρτυρίες που δημοσιεύτηκαν στο «Ριζοσπάστη» της 28/10/1945).

Οι Ακροναυπλιώτες, πέραν του προαναφερόμενου υπομνήματος, έστειλαν προς τη μεταξική κυβέρνηση άλλα δύο κείμενα: Ενα «ανοιχτό γράμμα» στις 6/11/1940 κι ένα υπόμνημα στις 13/11/1940. Το «ανοιχτό γράμμα» εξέφραζε τη συμφωνία τους με το περιεχόμενο του γράμματος του Ν. Ζαχαριάδη και το υπόμνημα της 13/11 ήταν η απάντηση προς την κυβέρνηση του Μεταξά, επειδή η τελευταία τους ζητούσε δηλώσεις μετανοίας για να τους επιτρέψει να πάνε να πολεμήσουν στο μέτωπο τον Ιταλό επιδρομέα.

Να ποια ήταν η περήφανη απάντηση των κομμουνιστών της Ακροναυπλίας στο υπόμνημά τους στις 13/11/1940. «Οι ιδέες μας είναι πάντοτε και έχουν για κίνητρο, αφετηρία και σκοπό την εξύψωση και την ευημερία του ελληνικού λαού και του έθνους, ολόκληρο δε το παρελθόν μας είναι μια συνεπής και συνεχής προσπάθεια για την επίτευξη αυτών των σκοπών. Στον αγώνα αυτόν δώσαμε ό,τι πολύτιμο είχαμε, υποστήκαμε αγόγγυστα επί σειρά ετών όλα τα μαρτύρια και τις στερήσεις της εξορίας και της φυλακής και πολλοί από μας έχουν θυσιάσει και τη ζωή τους, χωρίς κανέναν υπολογισμό προσωπικών μας ωφελημάτων. Και σήμερα, ακριβώς διότι μένουμε πιστοί στις αρχές μας και διότι έχουμε για έμβλημά μας "Πάνω απ' όλα τα συμφέροντα του ελληνικού λαού" τασσόμεθα ανεπιφύλακτα στο πλευρό της κυβέρνησης, που διευθύνει την αντίσταση του ελληνικού λαού ενάντια στον επιδρομέα» («Ριζοσπάστης» 28/10/1945).

Το ΟΧΙ του λαού και η παλλαϊκή ένοπλη αντίσταση αποδεικνύει ότι όταν ο λαός θέλει, όταν οργανωθεί και παλέψει συνειδητά για το δίκιο του, η ανεξάντλητη δύναμή του μπορεί να αντιμετωπίσει και να νικήσει κάθε εχθρό του.


Σήμερα, εχθρός για το λαό είναι τα μονοπώλια, η εξουσία τους, τα κόμματα και οι οργανισμοί που τους υπηρετούν. Ο καπιταλισμός είναι ιστορικά ξεπερασμένος. Η βαθιά οικονομική κρίση δείχνει πως έφαγε προ πολλού τα ψωμιά του και περιμένει το νεκροθάφτη του να τον στείλει στο παρελθόν της Ιστορίας, καταστρέφοντας παραγωγικές δυνάμεις, με πρώτη απ' όλες την εργατική τάξη. Σήμερα τα αδιέξοδα των αστών να διαχειριστούν αυτή τη βαθιά και συγχρονισμένη οικονομική κρίση είναι περισσότερο από εμφανή. Η προχτεσινή απόφαση της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ και της Ευρωζώνης για τη διαχείριση και το «κούρεμα» του κρατικού χρέους σημαίνει συντριβή της ζωής της εργατικής, λαϊκής οικογένειας για να καλυφθούν οι ζημιές της πλουτοκρατίας. Το δραστικό «κούρεμα» του χρέους για την Ελλάδα συνοδεύεται από πολυετές πρόγραμμα λιτότητας, δραστικής μείωσης μισθών και συντάξεων, ληστεία στα ασφαλιστικά ταμεία, δραστικές περικοπές σε Υγεία - Παιδεία, φοροληστεία, που θα καταρτίσουν ΕΕ - ΔΝΤ - κυβέρνηση. Την ίδια ώρα ενισχύουν τις τράπεζες από τους κρατικούς προϋπολογισμούς και το Ευρωπαϊκό Ταμείο, για κάλυψη ζημιών από το «κούρεμα». Οι «κραυγές» ορισμένων εκπροσώπων των αστών για εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων λόγω της μόνιμης παρουσίας «ελεγκτών», της επιβολής των άγριων μέτρων, δεν δείχνει «πόνο» γι' αυτά, αφού το κεφάλαιο αφενός δεν έχει πατρίδα, αφετέρου σε συνθήκες ιμπεριαλισμού, έντασης της διαπλοκής των καπιταλιστικών οικονομιών και ανισομετρίας, προκειμένου να ικανοποιούνται τα συμφέροντά του, εκχωρεί και κυριαρχικά δικαιώματα, τα οποία μόνο η εργατική, λαϊκή εξουσία μπορεί να υπερασπίσει, όπως τότε, στην Κατοχή, που οι αστοί είτε συνεργάστηκαν με τον κατακτητή, είτε με τους Αγγλους ιμπεριαλιστές, εγκαταλείποντας τη χώρα για τη Μέση Ανατολή. Ο λαός την απελευθέρωσε. Σήμερα οι αστοί και οι κυβερνήσεις τους μόνο χρεοκοπία και πολέμους φέρνουν στους λαούς.

Το ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα ξεσηκωμού και αντεπίθεσης. Οι θυσίες του αγώνα, ο μαζικός ηρωισμός, ανοίγουν το δρόμο για τη νίκη απέναντι στις οδυνηρές συνέπειες της υποταγής. Είναι μονόδρομος για το λαό, να παλέψει για τη δική του εξουσία, να γίνει αφεντικό στον πλούτο που παράγει, μετατρέποντας τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και το φυσικό πλούτο σε λαϊκή περιουσία, αποδεσμεύοντας τη χώρα από τις λυκοσυμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Κάτω η κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα, ριζικές αλλαγές στο συσχετισμό, λαϊκή συμμαχία, συμπόρευση με το ΚΚΕ, για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Καταδίκη του αποκλεισμού της Κούβας από τις ΗΠΑ για 20ή φορά

Για 20ή φορά η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υπερψήφισε το σχέδιο ψηφίσματος της Κούβας για την άρση του οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού που επιβάλλουν οι ΗΠΑ στο νησί. Συνολικά 186 χώρες ψήφισαν υπέρ της πρότασης της Κούβας, δύο κατά (ΗΠΑ, Ισραήλ), τρεις επέλεξαν την αποχή (Νησιά Μάρσαλ, Μικρονησία, Παλάου), ενώ η Λιβύη και η Σουηδία δεν συμμετείχαν στην ψηφοφορία. Πρόκειται για μια ακόμη ψηφοφορία - μη δεσμευτικού χαρακτήρα - που καταδικάζει τον απάνθρωπο αποκλεισμό που επιβάλλουν οι ΗΠΑ κατά του Νησιού της Επανάστασης, ο οποίος έχει σαν αποτέλεσμα οι οικονομικές απώλειες που έχει υποστεί η Κούβα έως το Δεκέμβρη του 2010 να έχουν φτάσει τα 975 δισεκατομμύρια δολάρια, λαμβάνοντας υπόψη την υποτίμηση του δολαρίου έναντι του χρυσού από το 1961 έως το 2010. Ο αποκλεισμός, όπως είναι γνωστό, έχει σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή του κουβανικού λαού.

«Παρά τις ολοένα και περισσότερες φωνές που απαιτούν να αλλάξει η κυβέρνηση των ΗΠΑ την πολιτική της προς την Κούβα, να άρει τον αποκλεισμό και να ομαλοποιήσει τις διμερείς σχέσεις με το νησί, η κυβέρνηση Ομπάμα διατηρεί και ενισχύει την πολιτική αποκλεισμού», σημειώνεται στο κείμενο που έχει καταθέσει η Κούβα. Ο αποκλεισμός «αντιπροσωπεύει μια πράξη μονομερούς επιθετικότητας, μιας μόνιμης απειλής ενάντια στη σταθερότητα ενός κράτους. Ο αποκλεισμός παραβιάζει συστηματικά τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών των ΗΠΑ με την απαγόρευση ταξιδιών στην Κούβα, καταπατά τα κυρίαρχα δικαιώματα πολλών άλλων κρατών λόγω του εξωεδαφικού του χαρακτήρα», τονίζεται μεταξύ άλλων.

Υπενθυμίζεται πως στην πρώτη ψηφοφορία το 1992, 59 χώρες είχαν υπερψηφίσει την πρόταση της Κούβας για άρση του αποκλεισμού, 3 είχαν ταχθεί κατά και 71 απείχαν την ψηφοφορίας. Πέρσι συνολικά 187 χώρες ψήφισαν υπέρ και μόνο δύο κατά (ΗΠΑ και Ισραήλ), ενώ τρεις απείχαν (Μικρονησία, Παλάου και τα Νησιά Μάρσαλ).

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΡΕ – ΚΑΡΕ. ΤΑ ΨΕΥΔΗ. ΟΙ ΥΠΟΛΟΓΟΙ. ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ…

Η παρακάτω ανάρτηση έχινε από: www.olympia.gr και αναδημοσιεύεται αυτούσια
(για όσους γνωρίζουν το www.olympia.gr δεν έχει την παραμικρή σχέση με αριστερές απόψεις, και τα λέει αυτά σε αντίθεση με άλλα...αριστερά blog που λένε ότι τους κατέβει.)
Και ξαφνικά στο 0:18 το πρώτο χημικό «σκάει» πίσω από τις γραμμές της περιφρούρησης του ΠΑΜΕ. Ποιος το έριξε??? Από πού και πως το είχε προμηθευτεί???
Στο 0:24 οι «επαναστάτες» της κουκούλας αρχίζουν να φασκελώνουν (προσφιλής μέθοδος επανάστασης αυτή, η οποία ειρήσθω εν παρόδω «θριάμβευσε» τις ημέρες των αγανακτισμένων), αλλά όχι εκείνους που υποτίθεται ότι θα «καταλάμβαναν», δηλαδή τη Βουλή. Την ίδια στιγμή διάφορα φονικά αντικείμενα υπερίπτανται.
Παραπέμπουν άραγε αυτά τα αντικείμενα σε εργαλεία κατάληψης του κοινοβουλίου την οποία υποτίθεται ότι η περιφρούρηση εμπόδισε??? Και αν ναι. τότε γιατί τα κατασπαταλούν πετώντας τα στην περιφρούρηση του ΠΑΜΕ??? Απλώς ρωτάμε.
 
Και σημειώνουμε ότι: Μέχρι αυτή τη στιγμή οι εντός ολίγου «κουκουλοφόροι» είναι στην πλειοψηφία τους με ακάλυπτα πρόσωπα. Ιδού πεδίο (αλλά και υλικό) δόξης λαμπρόν για την αστυνομία αν θέλει πραγματικά να μετατρέψει τους αγνώστους σε γνωστούς και μη εξαιρετέους.
Από το 1: 25 και μετά οι μολότοφ εκσφενδονίζονται δολοφονικά και απροκάλυπτα κατά πάντων.
Ξαναρωτάμε: Με τις μολότοφ στο χέρι θα έμπαιναν στη Βουλή οι «επαναστάτες» της κουκούλας???
Και ενώ η δολοφονική επίθεση του παρακράτους γενικεύεται, τα συνθήματα που εξακολουθούν να ακούγονται από τη μεριά των διαδηλωτών του ΠΑΜΕ παραμένουν αποκλειστικά και μόνο πολιτικά. Περί το 2: 40 αυτό το σκηνικό αποκαλύπτεται με τρόπο χαρακτηριστικό…

Γύρω στο 3: 40 η περιφρούρηση παραμένει ακίνητη και αυστηρά περιφρουρεί τους πίσω από αυτήν διαδηλωτές, ωστόσο τα δολοφονικά χτυπήματα συνεχίζονται από το οργανωμένο παρακράτος. Ποιος σε ποιόν επιτίθεται??? Η κάμερα αδιάψευστος μάρτυρας.
Περί το 4:20 όταν η περιφρούρηση αποφασίζει να κάνει πως κινείται προς το μέρος τους, τότε η «μαγκιά» της κουκουλοφορίας μετατρέπεται σε οπισθοχώρηση. Τα συνθήματα των διαδηλωτών από τα μεγάφωνα του ΠΑΜΕ παραμένουν πολιτικά, ενώ είναι φανερό πως εάν ήθελαν, θα μπορούσαν να τα μετατρέψουν σε συνθήματα εφόδου για γενικό γιουρούσι εναντίον των κουκουλοφόρων.
Γύρω στο 5:00 αποδεικνύεται πως η κόκκινη μπογιά έχει την τιμητική της.
Ρωτάμε: Ήταν και η κόκκινη μπογιά εργαλείο εφόδου στη Βουλή και τους εμπόδισε το ΠΑΜΕ να τη χρησιμοποιήσουν??? Σημειώνουμε πάντως πως τα συνθήματα καλούν τον κόσμο να τους απομονώσει και όχι να αντεπιτεθεί και να τους τσακίσει.
Στο 5:25 η φωνή που ακούγεται από αυτόν που αποθανατίζει τη σκηνή είναι ξεκάθαρη: «Μολότοφ ρε ρίχνουνε. Μέσα τον κόσμο.».
Ρωτάμε: Ήταν διαδηλωτές ή προβοκάτορες και δολοφόνοι αυτοί που επέλεξαν να ρίχνουν μολότοφ μέσα στο πλήθος με σκοπό την ύπαρξη νεκρών???
Στο 9: 20 και ενώ απειλούνται να καούν άνθρωποι όπως σαφέστατα ακούγεται από του διαδηλωτές, και ενώ η φωνή που ακούγεται λέει ξεκάθαρα: «μη τους φωτογραφίζεις. μη τους προκαλείς», οι δυνάμεις των ΜΑΤ παρακολουθούν αμέτοχες τη δολοφονική επίθεση. Αυτή τη στιγμή το μέρος αυτό της πλατείας έχει σχεδόν εκκενωθεί και ένα έμπειρο επιχειρησιακά μάτι ξέρει καλά πως η αστυνομία μπορούσε – εάν φυσικά το ήθελε – να παρέμβει εκείνη τη στιγμή και να τους τσακίσει. Ωστόσο παρέμεινε θεατής. Γιατί???
Φυσικά περί το 10:20 η δίοδος προς τη Βουλή είναι ελεύθερη. Γιατί δεν τόλμησαν οι τσάμπα μάγκες να την καταλάβουν τότε πια που η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ δεν ήταν παρούσα να τους εμποδίσει???
Ποιο ήταν λοιπόν το πρόσχημα και ποιος ο πραγματικός στόχος??? Η εικόνα δίνει από μόνη της απαντήσεις.
Και ενώ στο 10:45 το σύνθημα που ακούγεται λέει καθαρά πως: «Είναι χαφιέδες», οι επαναστάτες της κουκούλας φροντίζουν να το δικαιώσουν. Φαίνεται καθαρά πια πως ο πραγματικός τους στόχος δεν είναι η Βουλή αλλά οι διαδηλωτές και το ΠΑΜΕ.
Τα προσχήματα έχουν ήδη καταρριφθεί. Στόχος της δολοφονικής επίθεσης ήταν το ΠΑΜΕ και οι διαδηλωτές, και όχι η «κατάληψη» της Βουλής όπως επιμένουν εκ του ασφαλούς τα παπαγαλάκια του μισθολογίου.
Ήδη οι εκκλήσεις για πρώτες βοήθειες στα θύματα της δολοφονικής επίθεσης αρχίζουν να γίνονται έντονες από το 11:30 και μετά. Οι δήθεν «επαναστάτες» έχουν ξεχάσει οριστικά την αφύλακτη από το ΠΑΜΕ πλέον Βουλή. Το μόνο που θέλουν είναι αίμα αθώων συμπολιτών μας.
12:15 «αυτοί που πετροβολούν προσφέρουν χέρι βοήθειας στην κυβέρνηση». Αυτό ακούγεται από τα μεγάφωνα και με τη στάση τους φροντίζουν να το επιβεβαιώσουν. Πολλοί από αυτούς το κάνουν και χωρίς κουκούλα πλέον.
Ερώτηση: Η ΕΛ.ΑΣ γιατί δεν προχωρά σε ταυτοποιήσεις των προσώπων των εγκληματιών και στην άμεση σύλληψή τους???
Τι κι αν επιχειρεί μάταια ο άνθρωπος μερί το 15:45 να τους υποδείξει που είναι ο εχθρός και που δεν είναι. Οι προβοκάτορες και οι παρακρατικοί έχουν σαφείς εντολές. Ο εχθρός είναι η μαχόμενη κοινωνία. Όχι η κυβέρνηση. Όχι η Βουλή όπως ψευδώς ισχυρίζονται.
Παράδειγμα στο 16:30: Αλήθεια η «επαναστάτριά» με το σακίδιο – που ποίος ξέρει τι έχει μέσα – ταυτοποιήθηκε??? Κλήθηκε από την ΕΛ.ΑΣ προκειμένου να δικαιολογήσει την παρουσία της στο μπλοκ των επιτιθέμενων και τη στάση της???

Αυτό ήταν το χρονικό της δολοφονικής προβοκάτσιας από το κατευθυνόμενο παρακράτος.
Ψέμα πρώτο: Πήγαν να διαδηλώσουν. Όχι. Πήγαν πανέτοιμοι να δολοφονήσουν.
Ψέμα δεύτερο: Τους εμπόδισε το ΠΑΜΕ να κάνουν «έφοδο» στη Βουλή. Όχι. Ποτέ δεν ήταν ο στόχος τους η Βουλή. Στόχος τους ήτα και παραμένει το κίνημα και οι εργαζόμενοι. Ο δολοφονικός τους εξοπλισμός δεν ήταν εξοπλισμός «εφόδου στη Βουλή» αλλά εξοπλισμός δολοφόνων αθώων συμπολιτών μας. Η Βουλή μετά την έναρξη των επεισοδίων παρέμεινε ανοικτή και αφύλακτη από τους διαδηλωτές, αλλά οι «επαναστάτες» – με την ανοχή της αστυνομίας – επέμεναν στο δολοφονικό τους έργο.
Ψέμα τρίτο: Η αστυνομία δεν μπορούσε να παρέμβει. Το βίντεο καταμαρτυρεί ότι και μπορούσε. Και χωρίς συνέπειες για τους διαδηλωτές θα ήταν η παρέμβασή της. Και σκόπιμα επέλεξε να παραμείνει θεατής προφανέστατα γιατί αυτό προέβλεπαν οι άνωθεν εντολές. Κράτος και παρακράτος είχαν ένα και μόνο στόχο. Το κίνημα και τους αγώνες του.
Αλήθεια πρώτη: Οι περίφημοι «άγνωστοι». Και γνωστοί είναι, και άμεσα επαληθεύσιμη είναι η δολοφονική τους ταυτότητα. Σε ένα κράτος που σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό του, αυτοί οι άνθρωποι δε θα μπορούσαν να μείνουν ούτε για μισή ώρα ασύλληπτοι.
Σε ένα κράτος όμως που ο μηχανισμός του αλληλοδιαπλέκεται με το παρακράτος και τους φονιάδες του, οι καθ όλα γνωστοί θα παραμένουν «άγνωστοι» μέχρι αυτό το κράτος και η σαπίλα του να ανατραπεί.
Αλήθεια δεύτερη: Όλοι εκείνοι που με ύφος Πόντιου Πιλάτου επεχείρησαν να κρατήσουν την τακτική της ίσης απόστασης ανάμεσα στους αγωνιζόμενους διαδηλωτές και το παρακράτος, και να καταλογίσουν και στους μεν και στους δε τις ίδιες ευθύνες, αν δεν είναι πάτρωνες στο έγκλημα, είναι τουλάχιστον πολιτικά συνυπεύθυνοι και για το έγκλημα και για το διασυρμό.
Οι μάσκες έπεσαν. Και μέσα από αυτό το βίντεο, η αλήθεια προβάλει ολόγυμνη μπροστά στα μάτια και του τελευταίου Έλληνα πολίτη… Τώρα τι θα πει ο κ. Παπουτσής και δήθεν αμερόληπτοι θιασώτες του φονικού???
Το ζήτημα δεν είναι το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τις πολιτικές επιλογές του ΠΑΜΕ ή του ΚΚΕ.
Αλλά όταν η αλήθεια μιλά από μόνοι της και καταδεικνύει μια απροσχημάτιστη δολοφονική επίθεση απέναντι σε όποιον επιλέγει να αγωνίζεται με αξιοπρέπεια για τα δίκαια όλων, το να καμώνεσαι πως δε την βλέπεις αυτή την αλήθεια και να επιχειρείς να ισομοιράσεις ευθύνες, αν δε συνιστά πολιτική συνενοχή, συνιστά τουλάχιστον πολιτική μικρότητα των ολίγιστων. Και αυτό αν μη τι άλλο αμβλύνει ανεπανόρθωτα και την πολιτική τους αξιοπιστία.

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχές το Νέον Έτος!

Επικρίνεται το ΚΚΕ επειδή κατέλαβε το χώρο μπροστά και γύρω από τη Βουλή αποκλείοντας όλους τους άλλους, κόμματα, οργανώσεις, συνδικαλιστικές παρατάξεις, μονοθεματικά κινήματα, κ.λπ. Αυτό είναι η μισή αλήθεια. Μισή αλήθεια= ολόκληρο ψέμα. Το ΚΚΕ ‘‘κατέλαβε’’ το χώρο μπροστά από τη Βουλή με την ίδια έννοια που ‘‘καταλαμβάνει’’ την Ομόνοια όταν συγκεντρώνεται εκεί το ΠΑΜΕ. Αυτή τη φορά επέλεξε να συγκεντρωθεί μπροστά από τη Βουλή και να παραμείνει εκεί. Όταν περιφρουρεί ακόμα και μια πικετοφορία, ήταν δυνατόν να μη περιφρουρήσει τη συγκέντρωσή του στη συγκεκριμένη συγκυρία που μύριζε μπαρούτι; Και, σε τελική ανάλυση, και για να μη τρελαθούμε τελείως: κακώς κάνει και περιφρουρεί τις συγκεντρώσεις του;
Σε γενικές γραμμές το ΚΚΕ χειρίστηκε το όλο ζήτημα πολιτικά και σωστά, αποφεύγοντας με εντυπωσιακό τρόπο την ‘‘τυμβωρυχία’’ και τις μελοδραματικές κορώνες.
Οι δοσίλογοι της εξουσίας, αφού απέτυχαν να τρομοκρατήσουν με εκβιασμούς και απειλές τον κόσμο της δουλειάς και του μόχθου να διεκδικήσει και να επιβάλλει με τους αγώνες του το δικό του δίκιο, έβαλαν στο πλευρό των κατασταλτικών τους δυνάμεων τα λογής λογής φασιστοειδή να αποθαρρύνουν και να τρομοκρατήσουν με απευθείας επίθεση στο ΠΑΜΕ.

Λάθος στόχο έβαλαν, σε λάθος κόσμο επιχείρησαν τα άνομα σχέδιά τους.
Δεν μας τρομάζουν. Εκεί είναι που την πατάνε.
Και δεν μας τρομάζουν αυτές οι γνωστές άλλωστε μέθοδες, όχι μόνον γιατί είμαστε μαθημένοι, αλλά κυρίως γιατί πιο πολύ μας τρομάζουν τα μέτρα που πάνε να επιβάλλουν και μας οδηγούν στην εξαθλίωση, υποθηκεύοντας την ζωή μας και την ζωή των παιδιών μας.

Εμείς ξέρουμε ότι η δύναμή μας βρίσκεται στην οργανωμένη πάλη, η δύναμή μας είναι στην μαζική καθ΄ολική αντίσταση, ότι τους στόχους μας θα τους πετύχουμε και θα τους επιβάλλουμε στον βαθμό που θα έχουμε συνειδητοποιήσει αυτήν την αναγκαιότητα

Ο ΣΥΝ όμως, για μια ακόμα φορά, εκτέθηκε ανεπανόρθωτα με την απύθμενη μπαρούφα τού Παπαδημούλη, ο οποίος δήλωσε ότι «είχαμε μια σύγκρουση ροπαλοφόρων με κρανοφόρους»! Καλά Χριστούγεννα και Ευτυχές το Νέον Έτος!

Τρόικα με νεκρό

Οι δανειστές της χώρας, οι ισχυροί εκβιαστές, οι κυβερνώντες και το πολιτικό σύστημα που τους εξυπηρετεί και το εξυπηρετούν μετρούν ήδη τον πρώτο νεκρό.

Ένας συνδικαλιστής που υπέστη ανακοπή καρδιάς και δεκάδες τραυματίες είναι δυστυχώς ο μέχρι στιγμής απολογισμός των βίαιων επεισοδίων που ξέσπασαν νωρίς το απόγευμα στο Σύνταγμα, όταν μερικές εκατοντάδες νεαρών επιτέθηκαν αιφνιδίως κατά της περιφρούρησης του ΠΑΜΕ επί της οδού Βασιλέως Γεωργίου.


Ο Δημήτρης Κοτσαρίδης, συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ, 53 ετών και πατέρας δύο παιδιών, απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς. Την ίδια ώρα από τα βίαια επεισόδια διακομίστηκαν πάνω από 20 άτομα μόνον στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Ένας εξ αυτών των τραυματιών, ο οποίος ευτυχώς νοσηλεύεται εκτός κινδύνου έφερε σοβαρό τραύμα στο κεφάλι.

Το ξέσπασμα βίας αιφνιδίασε τους πάνω από 100.000 διαδηλωτές οι οποίοι από νωρίς το πρωί είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται στο Σύνταγμα. Το συνδικαλιστικό μέτωπό ΠΑΜΕ που πρόσκειται στο Κ.Κ.Ε. είχε καταλάβει το επάνω τμήμα της πλατείας, διαμορφώνοντας ένα συμπαγές μπλοκ μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη. Το μπλοκ αυτό περιφρουρούσε ενισχυμένη από εκατοντάδες μέλη συνδικάτων δύναμη.

Οι υπόλοιποι διαδηλωτές, από σωματεία, συνδικάτα και ομοσπονδίες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καθώς και ανεξάρτητες συνδικαλιστικές και πολιτικές οργανώσεις και κινήματα, κάλυψαν τους υπόλοιπους χώρους της πλατείας καθώς και τις παράπλευρες οδούς. Η προσέλευση των πολιτών ήταν μεγαλειώδης και μάλιστα για δεύτερη συνεχή ημέρα.



Η πρόθεση των διαδηλωτών ήταν να περικυκλώσουν την Βουλή και να παραμείνουν επί τόπου καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδικασίας ψήφισης κατ’ άρθρο του πολυνομοσχεδίου Βενιζέλου.

Το αιφνιδιαστικό ξέσπασμα βίας ανάγκασε του πολίτες να οπισθοχωρήσουν. Την ώρα που η περιφρούρηση του ΠΑΜΕ διασφάλιζε το πάνω τμήμα της πλατείας, επί της Λεωφόρου Αμαλίας, οι διμοιρίες των ΜΑΤ επιχειρούσαν στο κάτω τμήμα της πλατείας Συντάγματος. Η χρήση χημικών, η βία και ο φόβος συνετέλεσαν στην φυγή του κύριου όγκου των διαδηλωτών προς ασφαλέστερες κοντινές περιοχές. Στη Λεωφόρο Αμαλίας πολίτες υπέστησαν εγκαύματα από κοκτέιλ μολότοφ, άνθρωποι τραυματίστηκαν από καδρόνια και πέτρες, πολλοί ποδοπατήθηκαν. Τελικά η πλατεία χωρίστηκε στα δύο.
Κατά τη έναρξη των επεισοδίων μεταξύ νεαρών διαδηλωτών και περιφρούρησης του ΠΑΜΕ η αστυνομία παρακολουθούσε χωρίς να επεμβαίνει.

Η επέμβαση των ΜΑΤ πραγματοποιήθηκε πολύ αργότερα όταν ήδη οι τραυματίες μεταφέρονταν στα νοσοκομεία καθώς και ο άτυχος, Δημήτρης Κοτσαρίδης ο οποίος υπέστη κολπική μαρμαρυγή. Ήδη η Προϊσταμένη Εισαγγελίας Πρωτοδικών Ελένη Ράϊκου διέταξε επείγουσα προκαταρτική εξέταση για τους λόγους που προκάλεσαν τον θάνατο του Δημήτρη Κοτσαρίδη. Στον Ευαγγελισμό έσπευσε επί τούτου εισαγγελέας.

Αργότερα η Γενική Γραμματέας του Κ.Κ.Ε., Αλέκα Παπαρήγα, μίλησε για «προσχεδιασμένη επίθεση κατά του ΠΑΜΕ» και για «αναρχοφασίστες και παρακρατικούς οι οποίοι είχαν αναρτήσει τα σχέδια τους στις ιστοσελίδες τους», δικαιολογώντας την στάση της Αστυνομίας η οποία « εκείνη την στιγμή δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο διότι αλλιώς τα πράγματα θα ήταν χειρότερα» όπως δήλωσε χαρακτηριστικά.

Αμέσως μετά το ΠΑΜΕ αποχώρησε από το Σύνταγμα πάντα συντεταγμένα με κατεύθυνση την Ομόνοια, την ώρα που στα στενά γύρω από την Φιλελλήνων, στις αρχές της Συγγρού και του Μακρυγιάννη καθώς και στο κάτω τμήμα της Μητροπόλεως και της Ερμού, προς το Μοναστηράκι, σημειώνονταν συγκρούσεις της αστυνομίας με ομάδες διαδηλωτών.

Στο Σύνταγμα παρέμειναν ή και προωθήθηκαν μπλοκ διαδηλωτών τα οποία δεν είχαν μέχρι τότε πρόσβαση στην Λεωφόρο Αμαλίας. Οι δυνάμεις των ΜΑΤ είχαν στο μεταξύ είχαν καταλάβει το σύνολο της εσωτερικής πλατείας Συντάγματος. Αυτή ήταν η εικόνα μετά τις 18:00 στο κέντρο της πόλης την ώρα που στη Βουλή συνεχιζόταν η διαδικασίας ψήφισης κατ’ άρθρο του πολυνομοσχεδίου με την βουλευτή του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Βάσω Παπανδρέου, να δηλώνει από το βήμα της Ολομέλειας, πώς θα ψηφίσει το νομοσχέδιο αλλά ντρέπεται γι’ αυτό αλλά και πώς έχει συνειδησιακό πρόβλημα.

Απούσα η αστυνομία

Η νέα τακτική που εφάρμοσε η ΕΛ.ΑΣ. το 48ωρο της Γενικής Απεργίας και των κινητοποιήσεων προκάλεσε και προκαλεί ουκ ολίγα ερωτήματα ως προς τις επιλογές της. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των βίαιων επεισοδίων της Πέμπτης, η απουσία δράσης ώστε να αποφευχθεί η φυσική επαφή μεταξύ διαδηλωτών και η «χαλαρότητα» την οποία επέδειξε αμέσως μετά, όταν ήδη είχε σημειωθεί ο πρώτος θάνατος και οι δεκάδες τραυματισμοί, δημιουργούν την εντύπωση πως το νέο επιτελείο που ανέλαβε μόλις προ ημερών την αρχηγία της Αστυνομίας είτε αγνοεί το πώς διατηρούνται οι ισορροπίες, είτε δεν διαθέτει πείρα στην αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων.

Είναι προφανές πώς η ελληνική αστυνομία είτε θα ακολουθεί την τακτική του «σκοτώνω παρεμβαίνοντας» ή μεταπηδώντας στο άλλο άκρο «σκοτώνω χωρίς να παρεμβαίνω». Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο και τα ερωτήματα για την θεσμική αποτελεσματικότητα του σώματος πολλά, διότι απλούστατα υφίσταται πάντα και η μέση οδός, ανάλογα με τις περιστάσεις και τις συγκυρίες.

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Ο Λοβέρδος θυμήθηκε νόμο του Μεταξά



Εν έτει 2011,

η κυβέρνηση των «σοσιαλιστών», των «αντιεξουσιαστών» και των «σωτήρων»,

διά του αρμόδιου υπουργού Λοβέρδου,

για να τσακίσει τον αγώνα των εργαζομένων στους ΟΤΑ εξέδωσε απόφαση, η οποία βασίζεται στον Αναγκαστικό Νόμο του Μεταξά

της 4ης Σεπτεμβρίου του 1940...

*

Ανιστόρητοι καθώς είναι, προφανώς δεν το πρόσεξαν:

Ηταν ακριβώς λίγες μέρες μετά από εκείνους τους Αναγκαστικούς Νόμους της τότε κυβέρνησης της πλουτοκρατίας,

που ο ελληνικός λαός είπε το μεγαλειώδες «ΟΧΙ»!

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών του δημοσίου

Παρά την αιματηρή λιτότητα που έχουν επιβάλει στον ελληνικό λαό, κατά 17,8% αυξήθηκαν οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα ( Γενική Κυβέρνηση) τον Αύγουστο του 2011, σε σχέση με το Δεκέμβρη του 2010, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών.

Ειδικότερα, οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις στο τέλος Αυγούστου 2011, ανήλθαν στα 6,52 δισ. ευρώ, έναντι 5,36 δισ. ευρώ το Δεκέμβρη του 2010.

Το ληξιπρόθεσμο χρέος των 6,52 δισ. ευρώ, αναλύεται σε: χρέη Υπουργείων 938,7 εκατ. ευρώ, Τοπικής Διοίκησης 962,9 εκατ. ευρώ, Νοσοκομείων 1,73 δισ. ευρώ, Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης 2,65 δισ. ευρώ (εκ των οποίων τα 1,03 δισ. ευρώ αφορούν το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων) και λοιπών Νομικών Προσώπων 234,4 εκατ. ευρώ.

Την περίοδο Γενάρη - Αυγούστου 2011, τα συνολικά έσοδα της Γενικής Κυβέρνησης ανήλθαν σε 52,23 δισ. ευρώ, τα συνολικά έξοδα στα 72,73 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα το έλλειμμα να διαμορφωθεί στα 20,49 δισ. ευρώ. Εκποιήθηκαν, επίσης, χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία (καταθέσεις, κρατικά ή εταιρικά ομόλογα, μετοχές) 1,47 δισ. ευρώ, ενώ οι καθαρές αναλήψεις υποχρεώσεων (σύναψη νέων δανείων ή εξόφληση παλαιών) ανήλθε στα 19,47 δισ. ευρώ.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Εδώ θα μείνει για πάντα

«Αγαπημένα μου Ιλδίτα, Αλεϊδίτα, Καμίλο, Σέλια και Ερνέστο,
Αν μια μέρα χρειαστεί να διαβάσετε τούτο το γράμμα, θα πει πως πια δεν είμαι ανάμεσά σας.
Σχεδόν δε θα με θυμάστε πια και τα πιο μικρά θα μ' έχουν ξεχάσει. Ο πατέρας σας ήταν ένας άνθρωπος που έπραττε όπως σκεφτόταν, και που σίγουρα ήταν πιστός στις πεποιθήσεις του.
Να μεγαλώσετε σαν καλοί επαναστάτες.
Να μελετάτε πολύ, για να μπορέσετε να κυριαρχήσετε στην τεχνική, που θα σας επιτρέψει να κυριαρχήσετε στη φύση. Να θυμάστε πως είναι η Επανάσταση που είναι σημαντική και ότι ο καθένας μας, από μόνος του, δεν αξίζει τίποτα.
Να 'στε κυρίως ικανά να αισθάνεστε, όσο πιο βαθιά μπορείτε, κάθε αδικία που γίνεται απέναντι σ' οποιονδήποτε, σ' οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Είναι το πιο ωραίο χάρισμα ενός επαναστάτη.
Πάντα, παιδιά μου, θα ελπίζω να σας ξαναδώ.
Ενα μεγάλο και δυνατό φιλί απ' τον Μπαμπά».
(Το γράμμα του Τσε στα παιδιά του)

***



Σαν σήμερα πριν 44 χρόνια, στις 8 προς 9 Οκτώβρη του 1967, ο κομαντάντε Τσε Γκεβάρα, περνούσε στο πάνθεον των «αθανάτων» της Ιστορίας του παγκόσμιου προλεταριάτου.
Οι δολοφόνοι του νόμιζαν ότι μοιράζοντας ανά την υφήλιο τη φωτογραφία του νεκρού Τσε, θα έβαζαν τέλος στους εφιάλτες τους.
Αποδείχτηκε, από την ίδια κιόλας στιγμή, ότι ο θάνατος του Τσε δεν ήταν παρά το αναγκαίο τίμημα που έπρεπε να καταβληθεί, ώστε η φλόγα του επαναστάτη, του κομμουνιστή, του αντάρτη Ερνέστο Γκεβάρα, να μετατραπεί σε σύμβολο γενεών και γενεών, σε έμβλημα της ανθρωπιάς και σε οδηγό με σταθερή πυξίδα:
«Μέχρι τη νίκη και για πάντα»!
Οχι λίγες φορές, επανέρχεται το ερώτημα: Τι ήταν εκείνο που παρότρυνε έναν από τους ηγέτες μιας από τις σημαντικότερες επαναστάσεις του 20ού αιώνα να προσφέρει τόσο αφειδώλευτα και κατά άλλους τόσο «απερίσκεπτα» την ίδια του τη ζωή στο πεδίο των μαχών του προλεταριακού διεθνισμού;
Στη στάση του Τσε απέναντι στη ζωή και την επανάσταση (όπως περιέγραψε ο Φιντέλ Κάστρο στον επικήδειο στη μνήμη του Τσε, που εκφωνήθηκε στην Πλατεία της Επανάστασης στην Αβάνα, στις 18 Οκτώβρη 1967) επέδρασε σημαντικά«η αντίληψη ότι οι άνθρωποι έχουν μια σχετική αξία στην Ιστορία, η ιδέα ότι δεν ηττάται η υπόθεση όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, και ότι η ακατάσχετη πορεία της Ιστορίας δε σταματά ούτε θα σταματήσει με το χαμό των αρχηγών (...)».
«Ανθρωποι σαν κι αυτόν - συνέχισε ο Φιντέλ - είναι ικανοί, με το παράδειγμά τους, να συμβάλουν στην εμφάνιση άλλων που να τους μοιάζουν (...)» γιατί ο Τσε «υπήρξε από τους πιο οικείους, από τους πιο θαυμαστούς, από τους πιο αγαπητούς, και δίχως αμφιβολία, ο πιο εξαίρετος από τους επαναστάτες συντρόφους μας (...)».

*
Την αντίληψη του κομμουνιστή Τσε για τον άνθρωπο δε θα μπορούσαν ποτέ να την καταλάβουν οι δολοφόνοι του. Πόσο μάλλον να την εξοντώσουν.
Ο,τι δεν κατάφεραν με τον Τσε εκείνοι που τον δολοφόνησαν νόμισαν ότι θα κατόρθωναν όσοι πίστεψαν ότι μπορούν να τον μετατρέψουν σε μια ακίνδυνη στάμπα πάνω σε μπλουζάκια και «μοδάτα» αξεσουάρ.
Ούτε αυτοί αντιλήφθηκαν ότι η ζωή του Τσε ξεπερνά κατά πολύ την αγοραία λογική τους. Γιατί «η ζωή του - όπως έλεγε ο Σαρτρ - είναι η ιστορία του πληρέστερου ανθρώπου της εποχής μας».

*
Η Ιστορία που έγραψε και διηγήθηκε ο Τσε με τη ζωή του είναι ταυτόχρονα και η απάντηση στο ερώτημα «γιατί ο Τσε συνεχίζει να ζει».
Οσοι προσπαθούν να εξαντλήσουν την εξήγηση αυτής της «αθανασίας», εστιάζοντας στην εικόνα του Τσε σαν «γητευτή των φοιτητικών ονείρων», ξεχνούν ότι ο Τσε των εργατών και των αγροτών, ο Τσε των ταπεινών και καταφρονεμένων, ο Τσε της νεολαίας, δε μας άφησε κληρονομιά μόνο αυτό το απίστευτο βλέμμα του, ένα βλέμμα που καθοδηγεί μακριά, προς το όνειρο, προς το φαινομενικά αδύνατο. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ο Τσε και οι σύντροφοί του στην Κούβα έγιναν η απόδειξη της νίκης απέναντι στον ιμπεριαλισμό ή ότι ο ίδιος ουδέποτε θεώρησε αρκετή αυτή τη νίκη απέναντι στο χρέος του. Δεν ήταν μόνο ότι ο Τσε αρνήθηκε μια «στρωμένη» και άνετη ζωή, για να αφιερώσει τον εαυτό του στην Επανάσταση.
Ολα αυτά μαζί μπορεί να συνθέτουν τον «μύθο» του Τσε, αλλά δεν είναι αρκετά να εξηγήσουν το γιατί ο Τσε Γκεβάρα «ζει».

*
Ο πραγματικός λόγος που ο Τσε παραμένει «ζωντανός» είναι ότι παραμένουν ζωντανά όλα όσα τον «γέννησαν».
Ο Τσε «ζει» γιατί, ως πολεμιστής, ως πολιτικός, ως στρατιώτης, ήταν ο κομαντάντε μιας επανάστασης που θα βρει την ολοκλήρωσή της, μόνο όταν καταργηθεί κάθε μορφής εκμετάλλευση γιατί, όπως ακριβώς έλεγε, «δεν υπάρχει για μας κανείς άλλος ορισμός του σοσιαλισμού, πλην της κατάργησης της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο».
Ο Τσε «ζει» και παραμένει θανάσιμα επικίνδυνος για τους δολοφόνους του, γιατί, πολύ απλά, δεν έχει ακόμα πεθάνει ο θανάσιμος εχθρός του, ο ιμπεριαλισμός.
Ο Τσε θα παραμένει «ζωντανός» όσο το βλέμμα του θα δείχνει πόσο ρεαλιστικό είναι το όραμά του για έναν κόσμο ελεύθερο, δημοκρατικό, χωρίς πείνα, χωρίς φτώχεια, χωρίς καταπίεση.
Ο Τσε θα «ζει» για όσο οι σύντροφοί του («αν τρέμεις από αγανάκτηση για κάθε αδικία, είσαι σύντροφός μου», έλεγε ο Τσε) θα συνεχίζουν να αντλούν από εκείνο το πρωινό του Οκτώβρη, στη Βολιβία, το μήνυμα της ανιδιοτελούς προσφοράς και της θυσίας. Οσο στον κόσμο η αδικία θα εξακολουθεί το έργο της κι όσο οι εκμεταλλευτές θα ζητούν από τους λαούς να σκύβουν το κεφάλι, ο Τσε θα είναι «ζωντανός». Γιατί
«ο άνθρωπος - όπως έλεγε ο Τσε - πρέπει να περπατάει με το κεφάλι απέναντι στον ήλιο. Και ο ήλιος πρέπει να κάψει το μέτωπο και καίγοντάς το να το σφραγίσει με τη σφραγίδα της τιμής. Οποιος περπατάει σκυφτός, χάνει αυτήν την τιμή».

«Πατριωτισμός» και ταξικός πόλεμος

«Καθότι αφορά στους επιχειρηματίες ο πατριωτισμός αποδεικνύεται μόνο στην πράξη», διακήρυξε αγέρωχα χτες ο πρόεδρος του ΣΕΒ, επιχειρώντας να απαντήσει στις απαξιωτικές αναφορές του Γερμανού «ομολόγου» του που άφησε αιχμές κατά των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων, λέγοντας ότι «κανένας ξένος επενδυτής δεν θα έρθει στην Ελλάδα όταν οι Ελληνες επενδυτές πηγαίνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση - φεύγοντας από τη χώρα». Η πράξη όμως αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που υπονοεί ο πρόεδρος του ΣΕΒ. Τα ίδια τα στοιχεία που επικαλέστηκε ο Δ. Δασκαλόπουλος δείχνουν ότι η συμμετοχή των βιομηχάνων στα βάρη της κρίσης, που οι ίδιοι δημιούργησαν, είναι περίπου συμβολική. Αναφέρει για παράδειγμα με καμάρι ότι οι επιχειρήσεις κατέβαλαν το 2009 και το 2010 σε έκτακτες εισφορές 1,8 δισ. ευρώ ή ότι καταβάλλουν το 68% του φόρου εισοδήματος των νομικών προσώπων, αποσιωπώντας ωστόσο ότι πρόκειται για ψίχουλα μπροστά στα βάρη που σήκωσαν συνολικά τα δύο αυτά χρόνια οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι αυτοαπασχολούμενοι που ξεπερνούν τα 100 δισ. ευρώ! Φυσικά, το ζήτημα δεν είναι αριθμητικό και δεν εξαντλείται μόνο στην κατανομή των φορολογικών βαρών, αλλά βασικά στην εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και τη δραστική «υποτίμηση» της τιμής της εργατικής δύναμης, που αποτελεί και την αστείρευτη πηγή κερδοφορίας για τα μονοπώλια. Δεν πρόκειται, λοιπόν, για τον πατριωτισμό των εγχώριων μονοπωλίων, το κεφάλαιο άλλωστε δεν έχει πατρίδα, αλλά για την κλιμάκωση του πολέμου της πλουτοκρατίας κατά του λαού. Σε αυτόν τον πόλεμο έχουν διασφαλίσει τη συμμαχία της τρόικας (ΔΝΤ - ΕΕ - ΕΚΤ) και φυσικά των γερμανικών μονοπωλίων.

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

5η Οκτωβρίου 1582: Η ημέρα που «δεν υπήρξε» ποτέ!

Η 4η Οκτωβρίου 1582 ήταν η τελευταία ημέρα του Ιουλιανού Ημερολογίου. Η αμέσως επόμενη ημέρα και 1η του Γρηγοριανού Ημερολογίου ήταν η 15η Οκτωβρίου. Οι ημέρες από τις 5 Οκτωβρίου έως και τις 14 Οκτωβρίου «δεν υπήρξαν ποτέ», καθώς απαλείφτηκαν, προκειμένου οι ημερομηνίες να εναρμονιστούν με το νέο Γρηγοριανό Ημερολόγιο.

Με το Ιουλιανό Ημερολόγιο, η εαρινή ισημερία μετατοπιζόταν κατά μία μέρα κάθε 128 χρόνια εξαιτίας ενός σφάλματος 11 λεπτών και 14 δευτερολέπτων που εμφάνιζε το χρόνο. Ο κίνδυνο να εορτάζονται τα Χριστούγεννα φθινόπωρο και το Πάσχα χειμώνα, οδήγησε τον Πάπα Γρηγόριο τον 13ος σε νέα μεταρρύθμιση του συστήματος.

Για τη διόρθωση του σφάλματος, που είχε ήδη ενσωματωθεί στην μέτρηση του χρόνου κατά τη διάρκεια των δεκατριών αιώνων από την Πρώτη Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας που καθιέρωσε το Ιουλιανό ημερολόγιο, κατά την εφαρμογή του νέου ημερολογίου κρίθηκε σκόπιμο να παραλειφθούν 10 ημέρες από το ηλιακό ημερολόγιο, από την 5η Οκτωβρίου έως και την 14η του ίδιου μήνα.

Επειδή, όμως, οι περισσότερες Καθολικές χώρες δεν υιοθέτησαν το νέο ημερολόγιο την ακριβή ημέρα που καθορίστηκε από την παπική Βούλα, αλλά μήνες ή και χρόνια μετά, οι παραπάνω 10 ημέρες υφίστανται ακόμα σε σχεδόν όλες τις χώρες. Η πρώτη ημέρα του νέου έτους είχε ήδη καθοριστεί σε όλες τις Δυτικές χώρες την 1η Ιανουαρίου κατά τον δέκατο πέμπτο και δέκατο έκτο αιώνα, συμπεριλαμβανομένων των χωρών που έγιναν προτεσταντικές την περίοδο εκείνη, όπως η Γερμανία, η Σουηδία και η Αγγλία. Ωστόσο, παρ' ότι στην Αγγλία η 1η Ιανουαρίου ονομαζόταν «πρώτη ημέρα του έτους», το έτος άλλαζε την 25η Μαρτίου, ημέρα του Ευαγγελισμού μέχρι και το 1752. Για το λόγο αυτό, συχνά συναντάμε διπλές χρονολογίες λόγω της σύγχυσης των ημερολογίων και της αλλαγής της πρώτης ημέρας του έτους. Αυτή η σύγχυση ήταν προγενέστερη του Γρηγοριανού ημερολογίου, αφού κράτος και εκκλησία χρησιμοποιούσαν διαφορετικά συστήματα χρονολόγησης.

Οι αντιδράσεις για το Γρηγοριανό ημερολόγιο ήταν έντονες, καθώς οι μη Καθολικές χώρες αρνήθηκαν να υιοθετήσουν μια καθολική εφεύρεση. Λίγες χώρες το υιοθέτησαν από τις 15 Οκτωβρίου 1582: μόνο η Ιταλία, η Πολωνία, η Ισπανία και η Πορτογαλία. Χρειάστηκε ένας περίπου αιώνας για να υιοθετηθεί από τα πρτεσταντικά κράτη, ενώ Αγγλία και Αμερική το αποδέχτηκαν μόλις το 1752. Το ίδιο συνέβη και στην Ανατολή, όπου όλα τα ορθόδοξα κράτη συνέχισαν να ακολουθούν το Ιουλιανό έως τον 20ο αιώνα.

Στην Ελλάδα, το Γρηγοριανό ημερολόγιο εφαρμόστηκε το 1923, όταν η 16η Φεβρουαρίου ονομάστηκε 1η Μαρτίου. Η Εκκλησία της Ελλάδος το εφάρμοσε στο εορτολόγιό της ένα χρόνο αργότερα.

Μονοπώλιο οι κυβερνητικές ... ειδήσεις


Τα κυβερνητικά ...μονοφωνικά κεντρικά δελτία ειδήσεων κυριάρχησαν κατά την καλοκαιρινή περίοδο τόσο στους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς όσο και στην κρατική τηλεόραση. Για ακόμη μία φορά με συστηματικό τρόπο και κατ' επανάληψη τα κανάλια παραβιάζουν κατάφωρα την πολιτική πολυφωνία και την ισότιμη προβολή των κομμάτων, καθώς οι μεγαλοκαναλάρχες αποκλείουν κατ' επιλογή τις φωνές και τις απόψεις που ενοχλούν. Ακόμη και όταν τις «φιλοξενούν» δεν είναι λίγες οι φορές που τις διαστρεβλώνουν. Την ίδια στιγμή το δικομματικό τοπίο στα «τηλεπαράθυρα» καλά κρατεί.


Σύμφωνα με τα στοιχεία του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης για την πολιτική πολυφωνία τους μήνες Ιούλη - Αύγουστο, η προβολή της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ μονοπωλεί με ποσοστό ακόμη και 58,3% στη ΝΕΤ, ενώ σε «απόσταση αναπνοής» ακολουθεί ο ΣΚΑΪ, με ποσοστό 58,2%. Συγχρόνως, ακολουθώντας την προσφιλή τακτική της φίμωσης και της διαστρέβλωσης, καταπατά και παραβιάζει την πολιτική πολυφωνία ειδικότερα σε βάρος του ΚΚΕ αφιερώνοντας μόλις το 4,7% του χρόνου. Παράλληλα, ο ΛΑ.Ο.Σ. εξακολουθεί να αποτελεί για τα κανάλια το «αγαπημένο τους παιδί», προβάλλοντάς τον - ακόμη και με το διπλάσιο χρόνο από αυτόν που του αναλογεί - με ποσοστό 10,4% (ALTER).

Από την άλλη πλευρά, το ΕΣΡ έχει παραπέμψει ουσιαστικά στις καλένδες το θέμα των παραβιάσεων της πολιτικής πολυφωνίας, την ίδια στιγμή μάλιστα που επιβάλλει «τσουχτερά» πρόστιμα για παραβιάσεις μείζονος σημασίας.

Κατά τ' άλλα, το ΕΣΡ ομόφωνα επέβαλε πρόστιμο 70.000 ευρώ στο ALTER για «προσβολή προσωπικότητας» του ιδιοκτήτη του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ Γ. Αλαφούζο. Επίσης, πρόστιμο 15.000 ευρώ στο STAR για την παρουσία της ...Πετρούλας στα δελτία ειδήσεων (16, 17 και 18 Μάη) με σχόλια για το σκάνδαλο Στρος Καν.

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Για να σωθεί ο λαός πρέπει να γίνει ο ίδιος πρωταγωνιστής των εξελίξεων

Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα πρέπει μαζί με τους αυτοαπασχολούμενους να διαμορφώσουν τη δική τους συμμαχία στη γραμμή: Τέλος οι θυσίες για την κρίση και το χρέος που δημιούργησε με τα κέρδη και τις φοροαπαλλαγές της η πλουτοκρατία. Τώρα πρέπει να εμπιστευθούν το ΚΚΕ, που έγκαιρα, άφοβα και τεκμηριωμένα τους προειδοποίησε γι' αυτά που ζουν σήμερα και δικαιώθηκαν πλήρως οι θέσεις και οι εκτιμήσεις του.

Οι 30.000 απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέσα στο 2011, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση, είναι η αρχή της μεγάλης σφαγής. Έρχονται κι άλλες 200.000 απολύσεις μέχρι το 2013. Τα μέτρα της κυβέρνησης στοχεύουν στο ξερίζωμα κάθε εργασιακού, μισθολογικού, ασφαλιστικού δικαιώματος. Στην κυριολεξία τσακίζουν κάθε έννοια σταθερού εργάσιμου χρόνου, σταθερής μόνιμης εργασίας, κάνουν πάμφθηνη την εργατική δύναμη σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Από τις μαζικές απολύσεις, τη δραστική συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για την πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων και των συνταξιούχων, θα είναι τραγικές συνολικά για τα εργατικά λαϊκά στρώματα. Η κατάσταση στην Υγεία θα γίνει επικίνδυνη, οι μηχανισμοί πρόληψης - πρόνοιας θα εξαφανιστούν, παιδικοί σταθμοί θα κλείσουν, σχολεία θα υπολειτουργούν και κρίσιμοι τομείς για την προστασία της ζωής, του περιβάλλοντος, θα σβήσουν ή θα παραδοθούν σε αετονύχηδες.

Οι διαχωρισμοί που επιχειρούν να διαμορφώσουν η κυβέρνηση, η ΝΔ, ο Καρατζαφέρης σε εργαζόμενους του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, παλιούς και νέους, αορίστου χρόνου και μόνιμους, του στενού και του ευρύτερου, με ΑΣΕΠ και χωρίς ΑΣΕΠ δεν πρέπει να περάσουν. Οι απολύσεις και η συρρίκνωση του δημόσιου τομέα δεν γίνονται για λόγους δικαιοσύνης και το «καλό της κοινωνίας», όπως ισχυρίζονται, αλλά για να προστατευθούν τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων. Γι' αυτό δεν μπορεί να είναι δίκαιες και προς όφελος του λαού. Καμιά κατηγορία και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, δεν πρόκειται να εξαιρεθεί από το μαχαίρι των απολύσεων, το τσεκούρι των περικοπών, με εξαίρεση μια μικρή κατηγορία που θα απολαμβάνει διευθυντικά προνόμια γιατί θα ηγείται της εκτέλεσης των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων.

Για τις απολύσεις και τη σφαγή των δημοσίων υπαλλήλων είναι τεράστια η ευθύνη της ΝΔ. Πρόταση της ΝΔ είναι η εφεδρείες - απολύσεις.

Οι εργαζόμενες, οι εργαζόμενοι σε όλο το δημόσιο τομέα για να αντιμετωπίσουν την εξόντωση των δικαιωμάτων τους δεν πρέπει να δεχτούν καμία εφεδρεία ή απόλυση. Μέσα από τον οργανωμένο συλλογικό τους αγώνα μπορούν να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους, να αποτρέψουν τα χειρότερα που έρχονται. Να απαλλαγούν από τα ψέματα και τις αυταπάτες που εδώ και χρόνια καλλιέργησαν τα αστικά κόμματα και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Συνειδητά τους έκρυβαν τις αποφάσεις της ΕΕ και τα σχέδια ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Συνειδητά τους κρύβουν τις αιτίες της κρίσης και των αντεργατικών μέτρων. Κανένας κλάδος, καμιά κατηγορία εργαζομένων δεν μπορεί να εμποδίσει, δεν μπορεί να αποκρούσει τη λαίλαπα μόνη της, γιατί απέναντι σε όλους τους εργαζόμενους βρίσκονται τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, η ΕΕ και τα κόμματά τους. Οι θεωρίες για τον εκσυγχρονισμό και εξορθολογισμό του κράτους δεν έχει ως κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες αλλά ένα και μόνο κριτήριο. Να γίνει το κράτος ακόμα πιο αποτελεσματικό για την κερδοφορία των λίγων, πιο αυταρχικό, πιο απολυταρχικό. Είναι ένα ακόμα δείγμα ότι το καπιταλιστικό σύστημα γίνεται ακόμα πιο βάρβαρο, πιο καταπιεστικό. Τίποτα πια δεν μπορεί να προσφέρει στους εργαζόμενους. Δεν μπορεί να γίνει ανθρώπινο, ούτε να γιατρευτεί από τις κρίσεις, τη φτώχεια, τους πολέμους που γεννά. Χρειάζεται τώρα πανεργατικό, παλλαϊκό μέτωπο παρεμπόδισης των βάρβαρων μέτρων, διεκδίκησης σταθερής και μόνιμης εργασίας με σύγχρονα δικαιώματα για όλους. Λαϊκή συμμαχία αντεπίθεσης για την ανατροπή της πολιτικής που υπηρετεί την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, αποδέσμευσης από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία και διαγραφή του χρέους.

Για να σωθεί ο λαός από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, για να ζήσει καλύτερα, για να υπάρξει δρόμος ανάπτυξης προς όφελός του απαιτείται κοινωνικοποίηση όλων των μεγάλων επιχειρήσεων, του ορυκτού και φυσικού πλούτου, ριζικές αλλαγές και στην οικονομία και στο επίπεδο της εξουσίας, με το λαό πρωταγωνιστή.

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Για ποια εισοδήματα ζητάτε φόρους, βρε άθλιοι;

Οταν λένε ότι μειώνουν το αφορολόγητο όριο στις 5.000 ετήσιο εισόδημα, ξέρετε τι στην πραγματικότητα λένε; Οτι από έναν εργαζόμενο με μηνιάτικο 350 ευρώ (μεικτά), θα του ζητούν να πληρώνει ...φόρο εισοδήματος!
 Οτι από αυτόν τον άνθρωπο, που στην τσέπη του θα έχει λιγότερα από 10 ευρώ την ημέρα και που μ' αυτά πρέπει να φάει, να πιει, να στεγαστεί, να ντυθεί, να μετακινηθεί, να πληρώσει νερό, τηλέφωνο, ρεύμα, πετρέλαιο και βενζίνες, να πληρώσει τις φωτοτυπίες για τα ανύπαρκτα βιβλία στο σχολείο των παιδιών, να συντηρήσει το σαρκίο του και αν έχει οικογένεια να παλέψει για να την κρατήσει στη ζωή, λένε στον άνθρωπο που με αυτά τα 10 ευρώ «πρέπει» να πληρώσει τα χαράτσια τους στη ΔΕΗ, στην έκτακτη εισφορά, στην αναδρομική φοροκλοπή, στον ΦΠΑ 23% κ.ο.κ., ότι στο τέλος του χρόνου θα του ζητάνε να πληρώνει από πάνω και ...φόρο εισοδήματος!
  Οι «σωτήρες», οι «αντιεξουσιαστές», αυτά τα σοσια-ληστρόνια άνευ προηγουμένου, έχουν το θράσος να λένε ότι από αυτόν τον άνθρωπο των 350 ευρώ το μήνα (μεικτά), από τον άνθρωπο που τον έχουν κυριολεκτικά στην πείνα, στην ανείπωτη εκμετάλλευση, που του έχουν ληστέψει και την τελευταία δεκάρα σε έμμεσους φόρους, που δεν του επιτρέπουν να καλύψει ούτε μέρος από τις στοιχειώδεις ανάγκες του, που του έχουν συνθλίψει το επίπεδο διαβίωσης, στο τέλος του χρόνου και κάθε χρόνο θα έρχονται, θα εμφανίζονται μπροστά του ως άλλοι «λυκόμορφοι φορολόγοι» - κατά την έκφραση του Ευγένιου Γιαννούλη του Αιτωλού - και θα του ζητάνε από πάνω να τους πληρώσει και ...φόρο!

 Αλλά για ποια εισοδήματα να τους πληρώσει φόρο; Για τα κλεμμένα; Για τα κομμένα; Για τα ανύπαρκτα εισοδήματα της απλήρωτης εργασίας που ένεκα η «σωτηρία της πατρίδας» τα τρώει η κλίκα των «αφεντικών»; Για ποια εισοδήματα ζητάνε φόρο; Για εκείνα του «απασχολήσιμου», για τα άλλα του «εργασιακώς έφεδρου» (!) ή για τα άλλα του «εκ περιτροπής» άνεργου; Για ποια εισοδήματα ζητάνε φόρο; Για κείνα που τα βουτάνε προκαταβολικά για να τα δίνουνε στους τοκογλύφους ή για τα άλλα που τα λεηλατούνε κανονικά, για να μειώνουν τους φόρους στους βιομήχανους και να γεμίζουν με «πακέτα» τους τραπεζίτες;
Για ποια εισοδήματα ζητάνε φόρους; Οι άθλιοι!