Τρίτη 28 Ιουνίου 2011

Η μάχη της Αμφιλοχίας

Τα Παραρτήματα της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ Αμφιλοχίας, Δ. Στερεάς, Ηπείρου και Ιονίων Νήσων, τιμώντας την Επέτειο της διήμερης μεγάλης μάχης της Αμφιλοχίας, που έδωσε η VIII Μεραρχία του ΕΛΑΣ κατά των Γερμανών κατακτητών που κατέληξε στην κατάληψη της Αμφιλοχίας, διοργανώνουν εκδήλωση - πολιτικό μνημόσυνο, την Κυριακή 3 Ιουλίου 20011, ώρα 9.30 το πρωί στην Αμφιλοχία. Στα πλαίσια των φετινών εκδηλώσεων, που είναι αφιερωμένες στα 70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ, την Παρασκευή 1 Ιούλη, ώρα 9 μμ, στην αίθουσα πολλαπλών εκδηλώσεων του Δήμου θα προβληθεί το βραβευμένο ντοκιμαντέρ της Αλίντας Δημητρίου «Η ζωή στους Βράχους»

Η κυβέρνηση εκβιάζει με «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς»

Συμπυκνώνοντας την εκβιαστική προπαγάνδα που το τελευταίο διάστημα εκτοξεύουν στις λαϊκές συνειδήσεις τα επιτελεία των αστών, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έθεσε το Σάββατο το αισχρό ψευτοδίλημμα «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς», με στόχο η πλουτοκρατία και τα κόμματά της να αποσπάσουν τη συναίνεση του λαού στην εξόντωσή του. Μιλώντας στην ισπανική εφημερίδα «El Mundo», ο Θ. Πάγκαλος έδωσε συνέχεια στην τρομοκρατική προπαγάνδα περί «εκτροπής», για να πείσει ότι οι αντιλαϊκές ανατροπές εντός και εκτός του «Μεσοπρόθεσμου» είναι μονόδρομος για το λαό, αλλιώς θα έρθει το χάος.


Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το ενδεχόμενο να κηρύξει η κυβέρνηση στάση πληρωμών και τα σενάρια επιστροφής της Ελλάδας στη δραχμή, ο Θ. Πάγκαλος σημείωσε: «Το να επιστρέψουμε στη δραχμή σημαίνει ότι την επόμενη ημέρα οι τράπεζες θα ήταν περικυκλωμένες από ανθρώπους που θα προσπαθούσαν να πάρουν τα λεφτά τους, ο στρατός θα έπρεπε να τους προστατεύσει με τανκς γιατί η αστυνομία δε θα ήταν αρκετή, θα υπήρχαν ταραχές παντού, τα μαγαζιά θα ήταν άδεια, κάποιοι άνθρωποι θα πηδούσαν από τα παράθυρα».

Λίγο πιο κάτω, εξειδικεύοντας κι άλλο τον εκβιασμό, στην ερώτηση για το τι θα γίνει αν δεν ψηφιστεί το «Μεσοπρόθεσμο», ο Θ. Πάγκαλος απάντησε: «Εγώ πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να εγκριθούν τα μέτρα. Αν δεν έχουμε αυτά τα χρήματα (σ.σ. από το δάνειο της τρόικας) πριν τα μεσάνυχτα της 12ης Ιουλίου, θα πραγματοποιηθεί το τρομακτικό σενάριο που σας περιέγραψα για την περίπτωση που θα εγκαταλείψουμε το ευρώ».

Η αναφορά του Θ. Πάγκαλου στα τανκς κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Επιδίωξή του είναι να δημιουργήσει συνειρμούς με μαύρες για το λαό εποχές και ταυτόχρονα να κατοχυρώσει σαν μοναδική επιλογή για το λαό την πολιτική που τον θέλει σιδηροδέσμιο στη στρατηγική της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα που διατρέχει το σύνολο της συνέντευξης, με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να αναρωτιέται μεταξύ άλλων: «Η ερώτηση είναι αν μπορούμε να μην εφαρμόσουμε αυτά τα μέτρα. Η απάντηση είναι "όχι"».

Κομμάτι της κυβερνητικής προπαγάνδας

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση κάλυψε με τον πλέον επίσημο τρόπο τον αντιπρόεδρο, με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να πηγαίνει ένα βήμα πιο πέρα τον αντιλαϊκό εκβιασμό. Ο Ηλ. Μόσιαλος είπε ότι «αυτό που θα πρέπει να δούμε, είναι ο πυρήνας των δηλώσεων του αντιπροέδρου της κυβέρνησης (ο οποίος) έθεσε ένα γενικότερο πλαίσιο του τι θα συμβεί εάν χρεοκοπήσει η χώρα». Θεωρώντας δεδομένη την εξέλιξη που περιγράφει στη συνέντευξή του ο Πάγκαλος, έσπευσε να διαβεβαιώσει ότι «δεν υπάρχει θέμα χρεοκοπίας της χώρας, με την προϋπόθεση ότι ψηφίζουμε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τον εφαρμοστικό νόμο».

«Απέναντι σε ανέξοδα συνθήματα και σε ανεύθυνα πολιτικά σχόλια που δεν συνιστούν εναλλακτική πολιτική και οδηγούν στην χρεοκοπία και την καταστροφή οφείλουμε να επιλέξουμε τις πράξεις που διασφαλίζουν τη λειτουργία του κράτους, των υπηρεσιών, των σχολείων, των νοσοκομείων και την καταβολή μισθών και συντάξεων», ισχυρίστηκε στην ίδια κατεύθυνση ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Δ. Ρέππας. Ο καθένας από την πλευρά του «θα πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες του και να μη γυρίζει γύρω από την ουρά του», υποστήριξε και η υπουργός Παιδείας, Α. Διαμαντοπούλου.

Σε ρόλο συμπληρωματικό, ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Πάνος Μπεγλίτης, αρκέστηκε σε δηλώσεις του να καλέσει «όλους τους συναδέλφους από κάθε κόμμα να μην εμπλέκουν το στράτευμα στην εσωτερική και κοινωνική ζωή», λέγοντας ψέματα ότι «οι Ενοπλες Δυνάμεις καμία σχέση με την εσωτερική ασφάλεια δεν έχουν, έχουν με την εξωτερική ασφάλεια». Στο διά ταύτα, είπε ότι «οι ευθύνες μας οι ίδιες μας οδηγούν στην υπερψήφιση του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος».

Σχολιάζοντας τις δηλώσεις Πάγκαλου η ΝΔ ισχυρίζεται ότι «ενσυνείδητα αυτοϋπονομεύει την οικονομία», ενώ ο ΛΑ.Ο.Σ. επιχειρεί να αναγορεύσει εαυτόν θεματοφύλακα της δημοκρατίας, εμπλέκοντας στο παραλήρημά του ακόμα και τον Γιαρουζέλσκι. Εκ μέρους του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλ. Τσίπρας σχολίασε ότι η κυβέρνηση «ξεπέρασε κάθε όριο».

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Έκαναν τις αποδείξεις «χαράτσι»

Απίστευτη φορο-παγίδα έστησε η κυβέρνηση στους Έλληνες φορολογούμενους, οι οποίοι όπως αποδεικνύεται, συγκέντρωναν αδίκως τις αποδείξεις.

Με βάση τις νέες ρυθμίσεις του Εφαρμοστικού Νόμου, φορολογούμενοι που έλαβαν επιστροφή φόρου μεγαλύτερη από 300 ευρώ, λόγω του μπόνους των αποδείξεων πρέπει τώρα να επιστρέψουν στην εφορία τη διαφορά.

Δηλαδή οι φορολογούμενοι θα πρέπει να πληρώσουν στην εφορία τόσο την έκτακτη εισφορά, όσο και τη διαφορά από την επιστροφή φόρου.

Ο Βενιζέλος διαψεύδει νόμο του υπουργείου του

Υπό το βάρος των έντονων αντιδράσεων ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος επιχείρησε να διαψεύσει το νόμο του υπουργείου του.

Μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alter, σημείωσε ότι από του χρόνου οι αποδείξεις θα υπολογίζονται με διαφορετικό τρόπο. Μάλιστα απέδωσε τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας στη διατύπωση παραγράφου του σχετικού άρθρου στο νόμο.

Ωστόσο οι φοροτεχνικοί ισχυρίζονται πως το εν λόγω άρθρο προβλέπει ξεκάθαρα την επιστροφή της διαφοράς στην εφορία.

Αναφέρουν δε, πως για να αλλάξει η συγκεκριμένη πρόβλεψη στον Εφαρμοστικό θα πρέπει να έλθει τροπολογία στη Βουλή

Τετάρτη 22 Ιουνίου 2011

Θυμήθηκαν την απεργία..;

Από κει που τόσον καιρό έλεγαν «έξω τα συνδικάτα από τους αγώνες» τώρα απευθύνουν πρόσκληση σ' αυτά για την προετοιμασία της 48ωρης απεργίας. Ο λόγος για τις δυνάμεις του λεγόμενου «κινήματος της πλατείας». Προκαλεί τουλάχιστον ερωτηματικά το ότι εκείνοι που τόσο καιρό δαιμονοποιούσαν τα συνδικάτα και τα κόμματα, προσπαθώντας να κρύψουν την πολιτική και ταξική αιτία και λύση των προβλημάτων, τώρα ξαφνικά αναζητούν σύνδεση με τα συνδικάτα... Εκείνοι που τόσον καιρό περιφρονούσαν την οργανωμένη πάλη, τους εκπροσώπους και τα όργανα των εργαζομένων, τώρα απευθύνονται σ' αυτούς για την προετοιμασία της απεργίας, με ποιο σκοπό άραγε; Μήπως οι ανώνυμοι ηγέτες της πλατείας, που καμιά σχέση δεν έχουν με το εργατικό κίνημα, ψάχνουν άλλοθι στην απεργία προκειμένου να αποσιωπηθεί ακόμα καλύτερα, απ' ό,τι μέχρι σήμερα κάνει η αστική προπαγάνδα και τα αστικά επιτελεία το ταξικό πολιτικό περιεχόμενο των εργατικών αγώνων, δηλαδή η γραμμή σύγκρουσης με τα μονοπώλια; Γιατί μόνο μ' αυτό το περιεχόμενο μπορούν να έχουν αποτελεσματικότητα και προοπτική. Μήπως για να προβληθεί ως στόχος της απεργίας να φύγει το μνημόνιο και αυτοί που το έφεραν και όχι να πληρώσει το κεφάλαιο την κρίση, να μην πληρώσει δεκάρα ο λαός, να ανατραπεί η σημερινή πολιτική, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας; Είναι παγίδα.


Το σίγουρο είναι πως η μάχη (και αυτής) της απεργίας όπως και συνολικά της οργάνωσης των εργατών ενάντια στην επίθεση της μεγαλοεργοδοσίας «χτίζεται» μες στους τόπους δουλειάς. Με ταξικό μέτωπο. Το ζήτημα είναι να σωθεί ο λαός από τη χρεοκοπία και όχι γενικά το «έθνος» και η «χώρα», δηλαδή και οι καπιταλιστές. Με προσανατολισμό που αντιπαλεύει αυταπάτες και θέτει ευθέως το ζήτημα «ή με τα μονοπώλια ή με το λαό». Τα συνδικάτα έχουν τη δική τους λειτουργία και δράση, τη δική τους πραγματική εργατική δημοκρατία για την οργάνωση της ταξικής πάλης που καμιά σχέση δεν έχει με τη λεγόμενη «κάτω βουλή» των «ανώνυμων» διοργανωτών, έξω και μακριά από τους τόπους δουλειάς και τους κλάδους. Εκεί που η εργατική τάξη πραγματικά συζητά, αποφασίζει και εκλέγει τους ηγέτες της. Και, τέλος, όλα τα συνδικάτα δεν είναι το ίδιο. Αλλο ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός που ουρά του είναι και κάποιοι αριστερούτσικοι οι οποίοι το πρωί εμφανίζονται ως κομματικοί και το βράδυ στις πλατείες ως «ακηδεμόνευτοι». Οι εργαζόμενοι και αυτοί που πάνε στις πλατείες πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα.
Ολοι στη μάχη στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, στις εργατογειτονιές για την επιτυχία της απεργίας.

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

«Σαν έτοιμος από καιρό»

«Το είδα ως ιστορική ευκαιρία. Και πρότεινα στον κ. Παπανδρέου να πάμε για επαναδιαπραγμάτευση των όρων του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου. Οχι για να χαλαρώσουμε την προσπάθεια που κάνει η χώρα. Αλλά για να γίνει πιο αποτελεσματική η προσπάθεια που κάνει η χώρα. Ο κ. Παπανδρέου δεν αρνήθηκε την πρόταση για επαναδιαπραγμάτευση. Κάθε άλλο...» (Αντ. Σαμαράς στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ).

Καμία έκπληξη δεν προκάλεσε το γεγονός ότι ο πρόεδρος της ΝΔ αντιμετώπισε ως ιστορική ευκαιρία τη συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ προκειμένου από κοινού να περάσουν νέα, ασύλληπτης βαρβαρότητας, αντιλαϊκά μέτρα. Η κυβερνητική συνεργασία ΝΔ - ΠΑΣΟΚ είναι μια προδιαγεγραμμένη εξέλιξη, που μπορεί προσωρινά να πήρε αναβολή, αλλά αναμένεται να πάρει σάρκα και οστά μετά τις αναπόφευκτες εκλογές.

Σε κάθε περίπτωση η πραγματικότητα είναι ότι ο Αντ. Σαμαράς ήταν «σαν έτοιμος από καιρό» για μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας», με τη σύμπραξη ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, όσο και αν την ίδια στιγμή υποκριτικά διερρήγνυε τα ιμάτιά του διαβεβαιώνοντας ότι «δεν θα προσφέρει συναίνεση στο λάθος». Εδώ και ενάμιση χρόνο λειτουργεί ουσιαστικά ως άτυπος κυβερνητικός συνεταίρος, προσφέροντας από τη θέση της «αντιπολίτευσης» απλόχερη και ολόπλευρη στήριξη και συναίνεση στα μέτρα που σαρώνουν τα εργασιακά, ασφαλιστικά και λαϊκά δικαιώματα, ενώ ταυτόχρονα μάχεται υπέρ της «απενοχοποίησης» των επιχειρηματικών κερδών.

Το πλέον προκλητικό, όμως, είναι ότι τώρα επιχειρεί να «πουλήσει» αυτή την αντιλαϊκή συναίνεση που προσφέρει στην εφαρμοζόμενη πολιτική ως τη μεγάλη διαφορά της ΝΔ σε σχέση με το ΠΑΣΟΚ και στη βάση αυτή να πείσει ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι». Αυτός μπορεί να είναι ένας καλός λόγος για να κερδίσει ακόμη περισσότερο την εύνοια της πλουτοκρατίας, αλλά ταυτόχρονα αρκεί για να καταδικαστεί και μαυριστεί από τα λαϊκά στρώματα η ΝΔ, όπως και το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου.

Ειδικά η ΝΔ δεν μπορεί από τη μια να καυχιέται ότι έχει βάλει γερές πλάτες για να υλοποιηθούν οι αντιλαϊκές ανατροπές και οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις εντός και εκτός μνημονίου και την ίδια στιγμή να ζητά επιβράβευση από το λαό. Δεν μπορεί, δηλαδή, να ζητά την ψήφο των λαϊκών στρωμάτων επειδή, όπως καυχήθηκε την Πέμπτη στην ΚΟ της ΝΔ ο Αντ. Σαμαράς, «δεν διστάσαμε να προσφέρουμε συναίνεση στο ΠΑΣΟΚ, ακόμα και χωρίς να μας το ζητήσει (...), δεν διστάσαμε να ψηφίσουμε πολλά νομοσχέδια που έφερε προς ψήφιση (...), δεν κατεβάσαμε τον κόσμο στους δρόμους».

Το ίδιο επιζήμια και επικίνδυνη για τα λαϊκά συμφέροντα είναι η «εναλλακτική πρόταση» που επιχειρεί να λανσάρει στο όνομα της εξόδου «από τα αδιέξοδα του μνημονίου» και της αντιμετώπισης της ύφεσης. Ο πραγματικός στόχος είναι να υπηρετήσει με πιο αποτελεσματικό τρόπο τη στρατηγική της πλουτοκρατίας. Το ομολογεί ευθέως ο Αντ. Σαμαράς: «Θέλουμε την αλλαγή των όρων του μνημονίου, θέλουμε την αλλαγή της πολιτικής αυτής, για να μπορέσουμε να επιτύχουμε το ταχύτερο τη δημοσιονομική εξυγίανση. Για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε το ταχύτερο στην αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας και τις αποκρατικοποιήσεις. Για να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε το ταχύτερο τις διαρθρωτικές αλλαγές».

Η επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου δεν πρόκειται να «χαλαρώσει» στο ελάχιστο την αντιλαϊκή επιδρομή ούτε βέβαια θα «ανακουφίσει» τα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα, όπως διακηρύσσει ο πρόεδρος της ΝΔ, μοιράζοντας ψεύτικες υποσχέσεις και καλλιεργώντας φρούδες προσδοκίες με τη - μοναδική - «φιλολαϊκή» πρόταση για αποκατάσταση των συντάξεων κάτω από τα 700 ευρώ!

Το συμπέρασμα είναι ολοφάνερο: Η ηγεσία της ΝΔ είναι συνυπεύθυνη και συνένοχη για την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική, για το τσάκισμα των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, για τα μέτρα που κάνουν κόλαση τη ζωή του λαού. Δεν μπορεί, λοιπόν, να εμφανίζεται ως εναλλακτική λύση. Επιπλέον, η στάση της αποδεικνύει περίτρανα ότι τα κόμματα του κεφαλαίου δεν αλλάζουν. Αντίθετα, γίνονται πιο επικίνδυνα για το λαό. Ο λαός πρέπει να τα καταδικάσει, να χειραφετηθεί από την πολιτική τους και την εξουσία των μονοπωλίων και να βάλει πλώρη για τη δική του εξουσία συμπλέοντας με το ΚΚΕ.

Πέμπτη 16 Ιουνίου 2011

Η ώρα του λαού!


Οποια μορφή και αν θα έπαιρνε η όποια συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, το βέβαιο είναι πως θα σήμαινε μια χωρίς προηγούμενο επίθεση σε βάρος του λαού, που θα έκανε κόλαση τη ζωή του και θα τον γύριζε πολύ πίσω. Δεν πρέπει γι' αυτό να υπάρχει η παραμικρή ψευδαίσθηση και αυταπάτη. Αλλωστε το ομολογούν και οι ίδιοι. Η βάση της όποιας συνεργασίας τους θα ήταν να περάσουν τα πιο βάρβαρα και αντιδραστικά μέτρα του μεσοπρόθεσμου και του «μνημονίου 2».


Η πλουτοκρατία, έτσι κι αλλιώς, επιθυμεί τη συγκέντρωση της μέγιστης «δύναμης πυρός» του αστικού πολιτικού συστήματος για να πετύχουν τους παραπάνω στόχους.

Από την άλλη πάντως - και ανεξάρτητα από την έκβαση της όλης ιστορίας - παρόμοιες κινήσεις έρχονται να καταδείξουν και τα όρια του υπάρχοντος αστικού πολιτικού συστήματος στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης.

Για την ιστορία, να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος της ΝΔ, που τώρα κατηγορεί τον Γ. Παπανδρέου ότι υπονόμευσε το σενάριο της συνεργασίας, μέχρι τώρα επέμενε πεισματικά να απορρίπτει το ενδεχόμενο συγκυβέρνησης, επικαλούμενος ότι δεν ήθελε να ταυτιστεί με το σημερινό αδιέξοδο, ακριβώς για να μπορέσει να πάρει στη συνέχεια τη σκυτάλη, διασώζοντας ταυτόχρονα το αστικό σύστημα. Φαίνεται όμως ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοιες «πολυτέλειες» και κομματικά παιχνίδια και επιστρατεύονται οι πάντες για τη διάσωση της πλουτοκρατίας, που περνάει βέβαια από τη χρεοκοπία του λαού.

Η επιλογή λοιπόν για όποια συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου επιβεβαιώνει μάλλον την αδυναμία παρά τη δύναμη ή την παντοδυναμία του συστήματος. Είναι ώρα ο λαός να πάρει τις τύχες στα χέρια του, να αποκρούσει τη βάρβαρη επίθεση, να εμπιστευτεί και συμπορευτεί με το ΚΚΕ και να βάλει πλώρη για τη δική του εξουσία.

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

«Κυβέρνηση με προβιά»

«Το ΚΚΕ έχει πρόταση εξουσίας. Πρόταση διεξόδου που αναδεικνύει το λαό σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων. Είναι η συσπείρωση, η συμμαχία των κοινωνικών λαϊκών δυνάμεων στη γραμμή της πάλης κατά των μονοπωλίων και της ΕΕ για λαϊκή εξουσία. Είναι μια πρόταση που ισχυροποιεί το λαό σήμερα, τον εξοπλίζει να αντιμετωπίσει από καλύτερες θέσεις και πιο αποτελεσματικά την αντιλαϊκή πολιτική, διαμορφώνοντας όρους για την ανατροπή της».

«Όποια μορφή και αν πάρει η συνεργασία πρόκειται για κυβέρνηση λυκοσυμμαχίας, που επιδιώκει να σπάσει το ηθικό του λαού και επιδιώκει να πάρει άνευ προηγουμένου μέτρα σε βάρος του λαού», δήλωσε η γενική γραμματέας της ΚΕ, στον τηλεοπτικό σταθμό Mega.

Η κ. Παπαρήγα κάλεσε το λαό να αποτρέψει το σχηματισμό μιας τέτοιας κυβέρνησης και ζήτησε εκλογές, τονίζοντας ότι «η ευθύνη είναι στο λαό» και ότι «η απάντηση σε αυτά τα σενάρια είναι η πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων, η αποδέσμευση από την ΕΕ».

Απαντώντας τέλος σε ερώτηση αν και η κυβέρνηση εθνικής ενότητας με άλλον πρωθυπουργό δεν πρόκειται να οδηγήσει πουθενά, απάντησε ότι «θα είναι μια κυβέρνηση με προβιά» και τόνισε ότι «πρέπει να ματαιωθεί ο σχηματισμός μιας τέτοιας κυβέρνησης».

Κυριακή 12 Ιουνίου 2011

Μέτρα - κόλαση

H Κυβέρνηση αποφάσισε:

Συγκράτηση μισθολογικού κόστους με περιορισμό προσλήψεων, το οποίο σημαίνει:


1) Μείωση των αμοιβών στο Δημόσιο με το νέο μισθολόγιο.

2) Πάγωμα της ανά διετία μισθολογικής εξέλιξης (κλιμάκια) των αποδοχών των εργαζομένων.

3) Αύξηση των ωρών εβδομαδιαίας απασχόλησης από 37,5 σε 40 ώρες.

4) Απολύσεις συμβασιούχων, με στόχο τη μείωση κατά 50% των συμβασιούχων για φέτος και κατά 1% για κάθε επόμενη χρονιά μέχρι το 2015.

5) Εισαγωγή της μερικής απασχόλησης και άρα μερικής αποζημίωσης στο Δημόσιο.

6) Καθιέρωση της μακροχρόνιας άδειας άνευ αποδοχών.

7) Εφαρμογή του κανόνα «1 πρόσληψη για κάθε 10 αποχωρήσεις» από το Δημόσιο για το 2011 και «1 προς 5» μέχρι το 2015.

Γενική αύξηση της φορολογικής επιδρομής σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων:

1) Επιβολή έκτακτης ετήσιας εισφοράς μέχρι το 2015, για όσους έχουν εισοδήματα πάνω από 8.000 ευρώ το χρόνο, δηλαδή, πάνω από 571 ευρώ το μήνα. Οι συντελεστές της εισφοράς δεν έχουν ανακοινωθεί, αλλά αναμένεται να είναι από 1% μέχρι και 4% για τα υψηλότερα εισοδήματα. Ξεπερνώντας ακόμα και τους εαυτούς τους, οι κυβερνώντες ονομάτισαν αυτόν τον επιπλέον φόρο ως... «εισφορά αλληλεγγύης».

2) Καθιέρωση «εισφοράς αλληλεγγύης» στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων με πρόσχημα την καταπολέμηση της ανεργίας. Ανάλογη εισφορά επιβάλλεται και στους ελεύθερους επαγγελματίες.

3) Αύξηση της «εισφοράς αλληλεγγύης» στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, που σήμερα είναι 3% και επιμερίζεται μεταξύ εργαζομένων - εργοδοτών.

4) Κατάργηση του πετρελαίου θέρμανσης και εξομοίωση της τιμής του με το πετρέλαιο κίνησης. Η εφαρμογή του μέτρου, λέει ο υπουργός Οικονομικών, βρίσκεται ακόμα υπό μελέτη...

5) Μείωση φορολογικών εκπτώσεων που ισχύουν για όλους τους φορολογούμενους και ευνοούν ειδικά τους μισθωτούς και συνταξιούχους. Στα σχέδια της κυβέρνησης είναι να καταργηθεί η αναγνώριση απαλλαγών για ιατρικά έξοδα, για στεγαστικά δάνεια, για δαπάνες φροντιστηρίων κοκ. Οι εκπτώσεις αυτές ενδέχεται να ισχύσουν για ορισμένες κατηγορίες φορολογουμένων, ανάλογα όμως με το εισόδημά τους, αλλά και την περιουσιακή τους κατάσταση.

6) Αύξηση των τεκμηρίων διαβίωσης. Είναι κι αυτό ένα από τα κατορθώματα της εσωτερικής αντιπολίτευσης στο ΠΑΣΟΚ. Ετσι, κάποιος που μπορεί να έχει ένα σπίτι από κληρονομιά κι ένα «σαραβαλάκι» για να πηγαίνει στη δουλειά του, είναι πολύ πιθανόν να καλείται από την επόμενη χρονιά να πληρώνει φόρο όχι με βάση το εισόδημά του, αλλά επειδή έτυχε να έχει αυτά τα... περιουσιακά στοιχεία.

7) Αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση από 13% σε 23%. Το μέτρο θα ισχύσει από την 1η του Σεπτέμβρη κι αναμένεται να κάνει απλησίαστη τη δυνατότητα για μια έξοδο ή για κανένα ταβερνάκι, αφού η αύξηση και μόνο του ΦΠΑ σημαίνει αυτόματη ανατίμηση των λογαριασμών περί το 9%.

8) Επαναφορά, ουσιαστικά, του Τέλους Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ), για το οποίο τόσα και τόσα είχε καταμαρτυρήσει το ΠΑΣΟΚ όταν το επέβαλε η ΝΔ. Η κυβέρνηση μειώνει το αφορολόγητο των 400.000 ευρώ που ισχύει σήμερα για το Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας και μεθοδεύει να βάλει φόρους σε όσους έχουν ακίνητα αξίας 100.000 ευρώ, κάτι που σημαίνει ότι οι περισσότεροι θα κληθούν να πληρώσουν κι αυτό το φόρο.

9) Μπίζνες ετοιμάζεται να κάνει το υπουργείο Οικονομικών και με τα έσοδα από αυθαίρετα, χωρίς να έχει ανακοινωθεί κάτι μέχρι στιγμής.

10) Αύξηση των τελών κυκλοφορίας.

11) Για... ξεκάρφωμα για όλα τα παραπάνω που πλήττουν μέχρι το μεδούλι τις λαϊκές οικογένειες, προβλέπεται και η έκτακτη εισφορά για όσους έχουν οχήματα μεγάλου κυβισμού, μεγάλης αξίας ακίνητα, σκάφη και πισίνες...
Ψαλίδι στις συντάξεις

Νέα επιδρομή στις συντάξεις:


1) Δραστική μείωση έως και κατάργηση των επικουρικών συντάξεων. Η μείωση θεωρείται βέβαιο ότι θα αφορά όλες τις επικουρικές συντάξεις, ενώ το ποσοστό της μείωσης θα εξαρτηθεί από τα... οικονομικά των Ταμείων που τις χορηγούν και για τα οποία η κυβέρνηση έχει φροντίσει να... υποχρηματοδοτούνται.

2) Επιβολή ειδικής εισφοράς 8% στους συνταξιούχους κάτω των 60 ετών για ποσά άνω των 1.700 ευρώ. Εξαιρούνται όσοι έχουν συνταξιοδοτηθεί αυτοδικαίως (στρατιωτικοί, σώματα ασφαλείας κλπ).

3) Αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης (ΛΑΦΚΑ) για τις τις συντάξεις άνω των 1.700 ευρώ.

4) Μείωση των συντάξεων του ΝΑΤ, αφού αποφασίστηκε μείωση της συνταξιοδοτικής του δαπάνης κατά 6%.

5) Ακόμα μεγαλύτερη αυστηροποίηση των δικαιούχων αναπηρικών συντάξεων, με στόχο τη μείωση του αριθμού των δικαιούχων.

6) Μείωση της δαπάνης για κύριες συντάξεις του ΟΓΑ.

Μαχαίρι στα κοινωνικά επιδόματα:

1) Περικοπή των επιδομάτων και των παροχών σε ΟΑΕΔ, Οργανισμό Εργατικής Εστίας και Κατοικίας, καθώς και στο ΕΚΑΣ και σύνδεσή τους με κριτήρια που να αφορούν την οικονομική και περιουσιακή κατάσταση των δικαιούχων.

2) Περικοπή του εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι, έτσι και αλλιώς, το λαμβάνουν με καθυστέρηση σχεδόν τριών ετών και άρα με μειωμένη την αγοραστική του αξία. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, το σχέδιο προβλέπει άμεση περικοπή 10% όσων εφάπαξ θα εκταμιεύονται από εδώ και πέρα και ακόμα μείωση κατά 10% για το 2012 και 1013.

Παραπέρα εμπορευματοποίηση του συστήματος Υγείας.
Η κυβέρνηση περιορίζει ακόμα περισσότερο τη δυνατότητα των ασφαλισμένων να μπορούν να κάνουν χρήση των ενδεδειγμένων φαρμάκων για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας. Παράλληλα, είναι ολοφάνερο ότι επιδιώκεται η διεύρυνση της εμπλοκής των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών στον κλάδο της Υγείας και της νοσοκομειακής περίθαλψης. Το «Πλαίσιο» προβλέπει:


1) Την αύξηση εσόδων νοσοκομείων, που θα προέλθει προφανώς από νέες επιβαρύνσεις των Ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων, αλλά και με ειδικές συμφωνίες με ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες.

2) Υποχρεωτική χρέωση αλλοδαπών για προσφερόμενες υπηρεσίες.

3) Ακόμα μεγαλύτερο περιορισμό ιατρικών υπηρεσιών για ανασφάλιστους.

4) Επέκταση της λίστας φαρμάκων που δεν απαιτούν συνταγογράφηση και άρα δεν καλύπτονται από τα Ταμεία.

Ο λαός θα κάτσει με τα χέρια σταυρωμένα; 

Η επιθετικότητα του κεφαλαίου δεν έχει, από μόνη της, τέλος. Αλλωστε, τίποτα και ποτέ δεν προσφέρθηκε στους εργαζόμενους. Ο,τι είχαν κατακτήσει ως δικαιώματα, εδώ και δεκαετίες, ήταν αποτέλεσμα σκληρής πάλης και αιματοβαμμένων αγώνων. Ηταν αναγκαστικές υποχωρήσεις της άρχουσας τάξης, στο ορμητικό κύμα των ταξικών αγώνων, αλλά και στη σημαντική πίεση που ασκούσε στους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς ο υπαρκτός σοσιαλισμός και τα επιτεύγματα των λαών στις σοσιαλιστικές χώρες. Τώρα, ειδικά σε μια περίοδο βαθύτατης καπιταλιστικής κρίσης, που οι διάφορες ομάδες της άρχουσας τάξης προσπαθούν να επικρατήσουν η μία της άλλης, είτε στα πλαίσια των ανταγωνισμών στην ΕΕ, είτε μέσα στα πλαίσια της χώρας, η επιθετικότητά τους ενάντια στα λαϊκά στρώματα, δεν μπαίνει σε καλούπια, ούτε έχει όρια. Πολύ περισσότερο που από τώρα γνωρίζουν ότι το ξεπέρασμα της κρίσης θα περάσει μέσα από την ελεγχόμενη χρεοκοπία, την επισημοποίηση της οποίας τρενάρουν όσο μπορούν, αφού μέχρι να ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις, θα εντείνουν την αφαίμαξη του λαού, προκειμένου να πληρώνονται κανονικά οι πιστωτές. Παράλληλα, όσο κρίνουν ότι οι υπάρχοντες συσχετισμοί τούς το επιτρέπουν, θα συνεχίζουν την ανελέητη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου και των λαϊκών εισοδημάτων, αφού τελικά το κεφάλαιο, υπάρχει και αντρώνεται, μέσα από την εντεινόμενη εκμετάλλευση των εργαζομένων και των άλλων στρωμάτων που είναι θύματα της φιλομονοπωλιακής πολιτικής. Γι' αυτό αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα ο αγώνας αντίστασης ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα στην κατεύθυνση της ανατροπής των δεδομένων που αναπαράγουν το εκμεταλλευτικό σύστημα και άρα ο μαζικός λαϊκός αγώνας για την ανατροπή του ίδιου του συστήματος.

Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

Θέλει η που.....να να κρυφτεί, μα η χαρά δεν την αφήνει

Τα πράγματα είναι σοβαρά για την αστική τάξη. Στο στούντιο του «Σκάι» εμφανίστηκαν ταυτόχρονα τόσο ο ίδιος ο διευθυντής της «Καθημερινής» Α. Παπαχελάς, όσο και ο «αγανακτισμένος» με τους εργάτες που δε θέλουν να καταλάβουν το συμφέρον τους, Μπ. Παπαδημητρίου.

Τι ήταν αυτό που προκάλεσε τέτοιο συναγερμό; Η κατάθεση στη Βουλή του νέου αντιλαϊκού πακέτου, γνωστού και ως «Μνημόνιο 2».

«Είναι απολύτως λογικό, είναι υποχρεωτικό» δήλωσε με στόμφο ο Παπαδημητρίου και διέταξε Παπανδρέου και Σαμαρά να συμφωνήσουν για το πώς θα εφαρμοστεί το σχέδιο.

Κατανοητή η πρεμούρα τους, ας πάρει τα μέτρα της και η εργατική τάξη για να επιστραφεί ως απαράδεκτος ο λογαριασμός...

Στο σύνολο του αστικού Τύπου κυριάρχησε το ξαναζέσταμα των περί «εθνικού χρέους» επιχειρημάτων. Με τα ίδια υλικά που το έχουν κάνει πολλές φορές ως τώρα. Ορισμένοι το απογείωσαν λιγάκι. Οπως ένας που έφτασε να θυμηθεί επιλεκτικά ως και ένα στιγμιότυπο από τους ταξικούς αγώνες στη Γαλλία του 19ου αιώνα για να πει στους βουλευτές πως μπροστά στο εθνικό χρέος αξίζει ακόμα και να φάνε ροχάλες.
Και να θέλουν να κρυφτούν δεν τους αφήνουν οι εξελίξεις. 

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

Για τις εκδηλώσεις λαϊκής αγανάκτησης

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Είναι ενθαρρυντικό στοιχείο να βρίσκεται λαός και νεολαία στο δρόμο διαδηλώνοντας τη συσσωρευμένη οργή του. Μπορεί να διαμορφώσει ένα κλίμα πιο ουσιαστικής αγωνιστικής ανάτασης, αν μετεξελιχθεί σε πιο αποφασιστική συμμετοχή στο οργανωμένο ταξικό λαϊκό κίνημα που παλεύει για να αποκρούσει και να ανατρέψει τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική και όχι να αλλάξουν τα πρόσωπα στην κυβέρνηση, ή να γίνουν μικροδιορθώσεις στα μνημόνια των μονοπωλίων.

Σήμερα είναι επιτακτική ανάγκη, για να αντιμετωπίσει ο λαός την καπιταλιστική βαρβαρότητα, να βγάλει σωστά συμπεράσματα, να κατανοήσει τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, του χρέους, των κλιμακούμενων μνημονίων, να δει καθαρά ότι οι υπεύθυνοι είναι η πολιτική, τα κόμματα και η ΕΕ που υπηρετούν την κερδοφορία και τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Είναι καιρός οι λαϊκές συνειδήσεις να κάνουν πολιτικό, ιδεολογικό άλμα, να απεγκλωβιστούν από τα ιδεολογήματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, να εμπιστευτούν το ΚΚΕ. Το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει πια τίποτα καλό για το λαό, είναι ξεπερασμένο, σαπίζει, μόνο φτώχεια, κρίσεις, πολέμους θα φέρνει.

Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που πολύ πριν φέρουν το μνημόνιο καλούσε το λαό σε ξεσηκωμό, όταν η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του έκρυβαν τις αιτίες και τον καθησύχαζαν για τις συνέπειες της κρίσης, γι' αυτά που θα έφερναν. Αλλωστε, το ΚΚΕ είχε προβλέψει ότι, αργά ή γρήγορα, θα υπάρξουν και αυθόρμητα μαζικά ξεσπάσματα δίπλα στις μάχες που δίνει το οργανωμένο ταξικό λαϊκό κίνημα.

Το ΚΚΕ έγκαιρα και πριν τις εκλογές προειδοποίησε το λαό για τη θύελλα που θα έφερναν, είτε εκλεγόταν στην κυβέρνηση το ΠΑΣΟΚ είτε η ΝΔ. Εγκαιρα και με θάρρος πρόβλεψε ότι η πλουτοκρατία, η κυβέρνηση, η ΕΕ κήρυξαν στο λαό πόλεμο και τον κάλεσε να απαντήσει με ανυπακοή, απειθαρχία και αντεπίθεση, για να μην πληρώσει αυτός την κρίση, το χρέος και τα αδιέξοδα του συστήματος. Στα τρομοκρατικά διλήμματα «χρεοκοπία ή βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα», έδωσε με θάρρος ξεκάθαρη απάντηση: Καμιά θυσία για τα κέρδη, την κρίση και το χρέος. Την κρίση και το χρέος να πληρώσει η πλουτοκρατία. Πατριωτισμός είναι να μην χρεοκοπήσει ο λαός.

Το ΚΚΕ με αίσθημα ευθύνης και εμπιστοσύνης απευθύνεται στα λαϊκά στρώματα που βγαίνουν σήμερα στο δρόμο και τους επισημαίνει ότι οι αγώνες που δεν στοχεύουν στους υπεύθυνους και τις αιτίες δεν μπορούν να φέρουν ουσιαστικά αποτελέσματα και τα καλεί να προχωρήσουν αποφασιστικά προς τα εμπρός.

Η γενική απαίτηση «κάτω το μνημόνιο» επί της ουσίας δε λέει τίποτα, αν δε γίνει αφετηρία για την παρεμπόδιση κάθε αντιλαϊκής πολιτικής, αν δε συνοδεύεται με «κάτω τα μονοπώλια, η ΕΕ και τα κόμματα που τα υπηρετούν». Αλλιώς, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα φέρνουν συνεχώς χειρότερα μνημόνια. Αυτό κάνουν σε όλες τις χώρες της ΕΕ, ανεξάρτητα από το ύψος του χρέους. Δε γίνεται να γυρίσουμε προς τα πίσω σε λύσεις που δοκιμάστηκαν σε προηγούμενες δεκαετίες.

Η διαμαρτυρία κατά της ανεργίας για να έχει νόημα πρέπει να συνοδεύεται και με την πάλη να γίνουν λαϊκή - κοινωνική περιουσία οι μεγάλες επιχειρήσεις. Οσο ανήκουν στους καπιταλιστές, αυτοί θα καθορίζουν την οικονομία και την παραγωγή, που είτε βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης είτε κρίσης δημιουργεί ανέργους. Ο άγριος ανταγωνισμός τους για υψηλότερη κερδοφορία θα κλείνει τις πιο αδύναμες επιχειρήσεις, θα εκτοπίζει τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες, θα μειώνει τον αριθμό των εργαζομένων, θα τσακίζει μισθούς και δικαιώματα.

Τα γνωστά καλλιεργούμενα επιφανειακά και λαϊκίστικα συνθήματα «κλέφτες», «ψεύτες», απαλλάσσουν τον πραγματικό ένοχο, την πλουτοκρατία που ληστεύει νόμιμα το λαό και το φυσικό και ορυκτό πλούτο της χώρας. Τα σκάνδαλα, ο χρηματισμός πολιτικών των κομμάτων του συστήματος, είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που φέρνει δεινά στο λαό και όχι αιτία. Δίνουν συγχωροχάρτι στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και άλλων κομμάτων που στηρίζουν τα βάρβαρα μέτρα για ιδεολογικούς λόγους κι ας μην έχουν κλέψει.

Τα αντιδραστικά συνθήματα «έξω τα κόμματα, τα συνδικάτα», που προβάλλουν ορισμένα κέντρα και θέλουν να αποκτήσουν απήχηση στο λαό, έχουν ως κύριο στόχο να μπερδέψουν τις λαϊκές συνειδήσεις. Ετσι έχουν τη δυνατότητα η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα να ερμηνεύουν το μήνυμα της διαμαρτυρίας με διαφορετικό τρόπο και όπως τους συμφέρει. Να βάλουν στο ίδιο τσουβάλι με τους υπεύθυνους το ΚΚΕ, που αποκάλυψε και αντιπάλεψε με συνέπεια την πολιτική ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, να κρύψουν την πολιτική ευθύνη του λαού που τους στήριξε ή τους ανέχτηκε με την ψήφο του. Να κρύψουν ότι οι ταξικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ παλεύουν σταθερά και πρωτοπόρα για το δίκιο των εργαζομένων, σε αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό της πλειοψηφίας ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.

Οι εργατικοί λαϊκοί και νεανικοί αγώνες σήμερα, για να έχουν αποτέλεσμα και τη δύναμη να ορθώσουν εμπόδια στα κλιμακούμενα βάρβαρα μέτρα, πρέπει να στοχεύουν τους υπεύθυνους για τα λαϊκά δεινά, που είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, η ΕΕ και τα κόμματα που τους υπηρετούν. Να διεκδικούν τα σύγχρονα δικαιώματα, να στοχεύουν σε αναγκαίες ριζικές αλλαγές που χρειάζονται στην οικονομία και στην εξουσία, ώστε η ανάπτυξη να υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.


Το ΚΚΕ προειδοποιεί και καλεί τις λαϊκές δυνάμεις που συνειδητοποιούν ότι είναι αναγκαία η λαϊκή δράση για να αποτραπεί η μόνιμη πτώχευση του λαού στην οποία οδηγούν κυβέρνηση - ΕΕ, να αντιμετωπίσουν με δυσπιστία τις κολακείες και τα «αγκαλιάσματα» των αστικών κομμάτων, των ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών, διάφορων μηχανισμών και ομάδων που παριστάνουν τους ανεξάρτητους και ακομμάτιστους. Αυτοί έχουν πολλαπλούς στόχους, ειδικούς λόγους και επιδιώξεις, ωστόσο συμπίπτουν σε μια κοινή συνισταμένη παγίδευσης, ναρκοθέτησης ή εκτόνωσης των λαϊκών αγωνιστικών διαθέσεων.

Η κυβέρνηση, τα κόμματα και οι μηχανισμοί του συστήματος έχουν κάθε λόγο να μείνει θολή η αυθόρμητη μαζική αγανάκτηση. Να εγκλωβιστεί σε ανούσια συνθήματα ή σε αντιδραστικά ιδεολογήματα. Ετσι έχουν τη δυνατότητα να βάλουν αυτοί όποια ταμπέλα θέλουν στις λαϊκές απαιτήσεις και κινητοποιήσεις. Με αυτόν τον τρόπο επιδιώκουν να ελέγξουν προς όφελός τους τις λαϊκές αντιδράσεις. Να τις χρησιμοποιήσουν για να εκτονώσουν από ένα σημείο και μετά τη λαϊκή οργή και να τη μετατρέψουν σε μοιρολατρία, ότι τίποτα δε γίνεται, και σε υποταγή. Να τις περιορίσουν σε απατηλούς στόχους μιας καλύτερης διαπραγμάτευσης μέσα στην ΕΕ, όπως προβάλλουν η ΝΔ, το κόμμα του Καρατζαφέρη και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Η λαϊκή αγανάκτηση που φουντώνει ανησυχεί την πλουτοκρατία, ωστόσο δεν τη φοβίζει, γιατί γνωρίζει ότι χωρίς οργάνωση και ταξική συνειδητοποίηση δεν μπορεί να γίνει αποτελεσματική και επικίνδυνη γι' αυτούς η λαϊκή αγωνιστική δράση. Αντίθετα, επιδιώκουν να την αξιοποιήσουν προκειμένου να σπρώξουν τα κόμματα εξουσίας σε πιο αντιδραστικές και επιθετικές θέσεις. Στο όνομα των «ικανών, άξιων και τίμιων πολιτικών» και με αφορμή τις λαϊκές αντιδράσεις, προετοιμάζουν το έδαφος, ώστε αν το σημερινό κυρίαρχο πολιτικό σύστημα αποδειχτεί ανίκανο να διαχειριστεί το λαϊκό παράγοντα, να προχωρήσουν σε μεταμφίεσή του, στη δημιουργία νέων αστικών κομμάτων, ώστε να κερδίσουν χρόνο, να πάρουν «περίοδο χάριτος» ως νέα κόμματα, για να προχωρήσουν πιο αποφασιστικά στην καταδίκη των εργαζομένων στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, στην οποία οδηγεί η κυριαρχία των μονοπωλίων και η πολιτική που τα υπηρετεί.

Το ΚΚΕ δε χρησιμοποιεί προσωπεία, δεν παριστάνει τον ακομμάτιστο, δεν απευθύνεται πλαγίως στο λαό για να υιοθετήσει τα συνθήματά του. Με παρρησία και θάρρος έχει αποδείξει ότι λέει άφοβα όλη την αλήθεια και προτείνει διέξοδο προς όφελος του λαού.

Το ΚΚΕ απευθύνεται με εμπιστοσύνη στο λαό. Υπάρχει λύση. Η χώρα μας έχει όλες τις παραγωγικές δυνατότητες για να αναπτυχθεί και να καλύψει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Για να γίνει αυτό απαιτείται να γίνουν κοινωνική λαϊκή περιουσία οι μεγάλες, στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις. Να διαμορφωθεί ο παραγωγικός συνεταιρισμός της μικρής και μεσαίας αγροτιάς, των αυτοαπασχολούμενων. Να υπάρχει πανεθνικός κεντρικός σχεδιασμός με λαϊκή εξουσία και εργατικό λαϊκό έλεγχο. Αυτός ο δρόμος της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας σημαίνει αποδέσμευση από την ΕΕ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Μπορεί να τον ανοίξει μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία που ξεκινάει από τους τόπους δουλειάς και απλώνεται παντού. Δίνει, ταυτόχρονα, καθημερινά μάχες για την υπεράσπιση των ανέργων, της λαϊκής οικογένειας, των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων, των μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματιών, χωρίς να χάνει το στόχο της ριζικής ανατροπής.

Το ΚΚΕ καλεί σε αυτόν το δρόμο συμπόρευσης τις εργατικές λαϊκές δυνάμεις, ειδικά αυτές που για χρόνια ακολούθησαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Τις καλούμε για να οργανώσουμε τη λαϊκή ανυπακοή και αντεπίθεση, τη μεγάλη λαϊκή συμμαχία που θα τα αλλάξει όλα προς όφελος των εργαζομένων και του λαού.

Καμιά υποταγή στα τρομοκρατικά διλήμματα και τις απειλές του κεφαλαίου, της ΕΕ, της κυβέρνησης. Ο λαός δεν πρέπει να εγκλωβιστεί στα δικά τους διλήμματα και αδιέξοδα. Εχει τη δυνατότητα να αξιοποιήσει την εμπειρία του. Εχει τη δύναμη με την οργάνωση και τη συμμαχία του, με ισχυρό ΚΚΕ, να προχωρήσει αποφασιστικά μπροστά για τη δική του εξουσία, με αποδέσμευση από την ΕΕ και λαϊκή οικονομία, να γίνει πραγματικά αφεντικό στον τόπο του και να συμβάλει καθοριστικά και ουσιαστικά στην πάλη των λαών της Ευρώπης και του υπόλοιπου κόσμου κατά της καταπίεσης των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

ΑΘΗΝΑ 7/6/2011

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2011

Οι απόγονοι των «Χιτών»

Οι «πατριώτες» του ΛΑ.Ο.Σ. κατέθεσαν Ερώτηση στη Βουλή με την οποία καταγγέλλουν την απόφαση μετονομασίας ενός δρόμου στην Καισαριανή σε οδό «Αρη Βελουχιώτη». Σύμφωνα με τους Πλεύρη και Γεωργιάδη - πρόκειται για τα δυο καρατζαφυρεράκια που υπογράφουν την Ερώτηση - ο Βελουχιώτης ήταν ένας «δολοφόνος»...


Δεν χρειάζεται να χαραμίσουμε ούτε σάλιο για τους φορείς του αντικομμουνισμού των «κονσερβοκουτιών». Αρκεί μόνο μια υπενθύμιση ως προς τη συνέπεια που επιδεικνύουν μέσα στη «μαυρίλα» τους οι βαστάζοι του μνημονίου: Είναι αυτοί και το κόμμα τους που ανακοίνωσαν ότι μετονόμασαν μια αίθουσα των γραφείων του ΛΑ.Ο.Σ. σε αίθουσα «Γρίβα», όπου Γρίβας ο αρχηγός και ιδρυτής των «Χιτών».


Πολύ λογικό, λοιπόν, οι απόγονοι του χιταριού να παθαίνουν σύγκρυο στο άκουσμα του ονόματος του Αρη...

Δεν αισθανόμαστε ούτε αγανακτισμένοι ούτε προδομένοι

Πιστεύουμε ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού και της νεολαίας είναι βαθιά αγανακτισμένο, θυμωμένο και έτσι θεωρούμε, ότι δεν πρέπει να χαθεί χρόνος. Αυτό που έχει σημασία είναι να προσανατολιστεί η συζήτηση και η πράξη βεβαίως στη διέξοδο. Βλέποντας, λοιπόν, κανείς ποια είναι η πραγματική διέξοδος, αποκαλύπτοντας τη μεγάλη τρομοκρατία που ασκούν στο λαό. Να μην μπορεί να δώσει απαντήσεις, να μην μπορεί να δώσει λύσεις αυτή η προσπάθεια που κάνουν και με την τρομοκρατία, όπου η ιδεολογική βία και η πνευματική χειραγώγηση είναι στο κατακόρυφο. Αναλύοντας τη δική μας θέση για τη διέξοδο, μπορεί κανείς να καταλάβει πολύ καλά, πού βρίσκεται το χάσμα που μας χωρίζει από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, από την ΕΕ, από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά και πού βρίσκονται οι ουσιαστικές διαφορές μας με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Είπαμε και προηγούμενα, η αγανάκτηση είναι πολύ μεγάλη. Αλλά θα το πούμε για άλλη μία φορά: Η αγανάκτηση και ο θυμός αφορά όλους εκείνους, τους γονείς και τα παιδιά τους, τους νέους ανθρώπους, που για πολλά χρόνια εμπιστεύθηκαν είτε το ΠΑΣΟΚ, είτε τη ΝΔ, που για πολλά χρόνια πίστευαν ότι όταν χρεοκοπήσει η ΝΔ μπορούν να εμπιστευθούν το ΠΑΣΟΚ, ως το μικρότερο κακό ή ανάποδα και τώρα αισθάνονται ότι τους πρόδωσαν και τους κορόιδεψαν και τα δύο κόμματα.

Εμείς, ως ΚΚΕ, έχουμε τη δυνατότητα να μην αισθανόμαστε ούτε προδομένοι, γι' αυτό το λόγο δεν είμαστε ούτε θυμωμένοι, ούτε αγανακτισμένοι. Δεν τους εμπιστευθήκαμε ποτέ, τους αντιμετωπίζουμε σαν αντίπαλους. Κι έτσι λοιπόν σήμερα τους αντιμετωπίζουμε όχι με θυμό και αγανάκτηση, ως αντίπαλους, τους αντιμετωπίζουμε προσπαθώντας να διεξάγουμε τον πόλεμο που απαιτούν οι καιροί. Να το πούμε καθαρά. Ταξικό πολιτικό μίσος έχουμε. Δεν αισθανόμαστε όμως αγανακτισμένοι και προδομένοι. Απευθυνόμαστε, λοιπόν, σε όλους εκείνους που με διάφορους τρόπους, είτε μέσα στο σπίτι τους, είτε πηγαίνοντας στις πλατείες, αισθάνονται αγανακτισμένοι. Κι αν θέλετε, σε αυτούς θέλουμε να μιλήσουμε καθαρά και πρακτικά. Διότι είναι η εφεδρεία σήμερα του κινήματος, είναι πολύ μεγαλύτερη απ' ό,τι φαίνεται.

Απόσπασμα από τη χτεσινή ομιλία της ΓΓ του ΚΚΕ στην Ελευσίνα 

Ηρθαν ντυμένοι φίλοι οι εχθροί μου

Η κυβέρνηση και η ΝΔ, οι Αλαφούζοι και οι Μπομπολαίοι, το συγκρότημα Λαμπράκη και το «ΑΛΤΕΡ», ο μητροπολίτης Ανθιμος (θα πάει και στη συγκέντρωση!), ο μητροπολίτης Αμβρόσιος, ο Τράγκας, ο Πρετεντέρης και σειρά γνωστών και μη εξαιρετέων Μέσων - στηριγμάτων της πλουτοκρατίας, αυτοί και άλλοι, όλοι τους, πήραν υπό την προστασία τους τους συγκεντρωμένους στο Σύνταγμα και αλλού. Είναι οι ίδιοι που στηρίζουν το Μάαστριχτ, την ΟΝΕ, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, τον «ευρωμονόδρομο». Είναι οι ίδιοι που κρύβουν από το λαό τις πραγματικές αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης, οι ίδιοι που επιχειρούν να τον αποπροσανατολίζουν και να κρύβουν ότι φταίνε τα κέρδη του κεφαλαίου για την ανεργία, τη φτώχεια, την ανασφάλεια, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, το κλείσιμο των μικρομάγαζων. Οι ίδιοι που νοιάζονται να πληρώσει ο λαός την κρίση και το χρέος που προκάλεσαν η κερδοφορία του κεφαλαίου και η αναρχία στην καπιταλιστική παραγωγή. Οι ίδιοι που δυσφημούν όλες τις κινητοποιήσεις και τους πιάνει ο πόνος για το κέντρο της Αθήνας! Ολοι αυτοί θωπεύουν τους συγκεντρωμένους...


Δε θα τα έκαναν αυτά, δε θα μπορούσαν ούτε θα ήθελαν να εκμεταλλευτούν τη δίκαιη αγανάκτηση των συγκεντρωμένων, τις δικαιολογημένες αντιδράσεις τους για το μέλλον που τους έχουν ετοιμάσει, αν οι χιλιάδες που κινητοποιούνται πρόβαλλαν μια πολιτική πρόταση που θα έθιγε το κακό στη ρίζα του. Τέτοια πρόταση δεν έχει προβληθεί μέχρι τώρα, γι' αυτό και προσπαθούν με τον τρόπο τους να τους ρυμουλκήσουν σε ανώδυνους για το σύστημα δρόμους.


Ας προβληματιστούν. Και μόνο το γεγονός ότι οι εχθροί τους ήρθαν ντυμένοι φίλοι, είναι αρκετό για να σκεφτούν τα επόμενα βήματά τους.
Από το Ριζοσπάστη