Τα ταμεία θα καλύπτουν μόνο τα φτηνότερα φάρμακα της ίδιας δραστικής ουσίας και τη διαφορά απ' τα ακριβότερα θα την επιβαρύνονται οι άρρωστοι
Ορισμός της ιατροφαρμακευτικής εξαθλίωσης των λαϊκών στρωμάτων θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι καινούριες τροπολογίες του υπουργείου Υγείας στον εφαρμοστικό νόμο της συγκυβέρνησης, που ψηφίστηκε χτες στη Βουλή (βλέπε και σελίδες 6 - 7). Εκτός του ότι ορθώνονται μεγαλύτερα εμπόδια για πρόσβαση σε ποιοτικά φάρμακα, η χορήγησή τους θα συνοδευτεί με ακόμα πιο άγριες πληρωμές, με συνέπεια γιατρειά να υπάρχει μόνο για εκείνους που έχουν να πληρώσουν.
Με τις καινούριες τροπολογίες καθιερώνεται η συνταγογράφηση από όλους τους γιατρούς με βάση τη δραστική ουσία απ' την 1/4/2012. Δηλαδή, η συνταγογράφηση με βάση το κέρδος και το κόστος και όχι με βάση την ποιότητα και την ασφάλεια των φαρμάκων. Η συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία θα αφορά «φάρμακα των δέκα (10) μεγαλύτερων σε κατανάλωση δραστικών ουσιών» - αντί για τρεις (3) που ήταν στο αρχικό νομοσχέδιο - και απ' την 1/6/2012 «καθίσταται υποχρεωτική και καθολική».
Με άλλη τροπολογία, προβλέπεται - όπως και στο αρχικό σχέδιο - ο ορισμός «μειωμένου ποσοστού συμμετοχής στην φαρμακευτική περίθαλψη για τους ασφαλισμένους», όταν «χορηγείται το φτηνότερο φάρμακο όμοιας δραστικής περιεκτικότητας και φαρμακοτεχνικής μορφής με αυτό που έχει συνταγογραφηθεί από τον ιατρό με συναίνεση του ασφαλισμένου». Για την εφαρμογή της προηγούμενης διάταξης, «δίνεται η δυνατότητα στο φαρμακοποιό να μπορεί να χορηγεί το φθηνότερο φαρμακευτικό προϊόν όμοιας δραστικής περιεκτικότητας και φαρμακοτεχνικής μορφής με αυτό που έχει συνταγογραφεί από τον ιατρό». Δηλαδή, ο άρρωστος γίνεται και γιατρός της ασθένειάς του, με βάση το βαλάντιό του.
Το καινούριο στοιχείο βρίσκεται στην επόμενη παράγραφο: «Στην περίπτωση κατά την οποία ο ασφαλισμένος επιθυμεί να λάβει ακριβότερο φάρμακο όμοιας δραστικής, ο Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΦΚΑ) αποζημιώνει την τιμή του φθηνότερου φαρμάκου και αυτός πληρώνει τη διαφορά».
Για να γίνει κατανοητός ο εξανδραποδισμός του αρρώστου, θα χρησιμοποιήσουμε ένα σχηματικό παράδειγμα: Εστω ότι υπάρχουν δέκα όμοιες δραστικές ουσίες, που οι τιμές τους κλιμακώνονται από 10 έως 100 ευρώ. Ο ΦΚΑ - δηλαδή το ταμείο - καλύπτει μόνο το φάρμακο με τη μικρότερη τιμή, δηλαδή τα 10 ευρώ, μειωμένη κατά τη συμμετοχή του αρρώστου, που κλιμακώνεται από 0 - 25%. Δηλαδή καλύπτει μόνο 7,5 ευρώ! Αν λοιπόν ο ασθενής επιλέξει το φάρμακο με τα 50 ευρώ, τότε θα πληρώσει απ' την τσέπη του τη διαφορά (ή 40 ευρώ) συν τη συμμετοχή 25% στα 10 ευρώ (ή 2,5 ευρώ). Δηλαδή θα πληρώσει απ' την τσέπη του 42,5 ευρώ. Κι αν προτιμήσει το φάρμακο των 100 ευρώ, τότε θα πληρώσει 92,5 ευρώ!
Αυτό τον εξοντωτικό «εξορθολογισμό» - όπως τον αποκαλούν - της φαρμακευτικής δαπάνης επιβάλλουν στο λαό συγκυβέρνηση και τρόικα. Κατά τα άλλα οι τροπολογίες πήγαιναν κι έρχονταν μέχρι αργά στη Βουλή: Μεταξύ των άλλων ρυθμίσεων ήταν και η παραπέρα μείωση του ποσοστού του κέρδους των φαρμακοποιών, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στο στραγγαλισμό του μικρομεσαίου φαρμακείου στη γειτονιά.
Με τις καινούριες τροπολογίες καθιερώνεται η συνταγογράφηση από όλους τους γιατρούς με βάση τη δραστική ουσία απ' την 1/4/2012. Δηλαδή, η συνταγογράφηση με βάση το κέρδος και το κόστος και όχι με βάση την ποιότητα και την ασφάλεια των φαρμάκων. Η συνταγογράφηση με βάση τη δραστική ουσία θα αφορά «φάρμακα των δέκα (10) μεγαλύτερων σε κατανάλωση δραστικών ουσιών» - αντί για τρεις (3) που ήταν στο αρχικό νομοσχέδιο - και απ' την 1/6/2012 «καθίσταται υποχρεωτική και καθολική».
Με άλλη τροπολογία, προβλέπεται - όπως και στο αρχικό σχέδιο - ο ορισμός «μειωμένου ποσοστού συμμετοχής στην φαρμακευτική περίθαλψη για τους ασφαλισμένους», όταν «χορηγείται το φτηνότερο φάρμακο όμοιας δραστικής περιεκτικότητας και φαρμακοτεχνικής μορφής με αυτό που έχει συνταγογραφηθεί από τον ιατρό με συναίνεση του ασφαλισμένου». Για την εφαρμογή της προηγούμενης διάταξης, «δίνεται η δυνατότητα στο φαρμακοποιό να μπορεί να χορηγεί το φθηνότερο φαρμακευτικό προϊόν όμοιας δραστικής περιεκτικότητας και φαρμακοτεχνικής μορφής με αυτό που έχει συνταγογραφεί από τον ιατρό». Δηλαδή, ο άρρωστος γίνεται και γιατρός της ασθένειάς του, με βάση το βαλάντιό του.
Το καινούριο στοιχείο βρίσκεται στην επόμενη παράγραφο: «Στην περίπτωση κατά την οποία ο ασφαλισμένος επιθυμεί να λάβει ακριβότερο φάρμακο όμοιας δραστικής, ο Φορέας Κοινωνικής Ασφάλισης (ΦΚΑ) αποζημιώνει την τιμή του φθηνότερου φαρμάκου και αυτός πληρώνει τη διαφορά».
Για να γίνει κατανοητός ο εξανδραποδισμός του αρρώστου, θα χρησιμοποιήσουμε ένα σχηματικό παράδειγμα: Εστω ότι υπάρχουν δέκα όμοιες δραστικές ουσίες, που οι τιμές τους κλιμακώνονται από 10 έως 100 ευρώ. Ο ΦΚΑ - δηλαδή το ταμείο - καλύπτει μόνο το φάρμακο με τη μικρότερη τιμή, δηλαδή τα 10 ευρώ, μειωμένη κατά τη συμμετοχή του αρρώστου, που κλιμακώνεται από 0 - 25%. Δηλαδή καλύπτει μόνο 7,5 ευρώ! Αν λοιπόν ο ασθενής επιλέξει το φάρμακο με τα 50 ευρώ, τότε θα πληρώσει απ' την τσέπη του τη διαφορά (ή 40 ευρώ) συν τη συμμετοχή 25% στα 10 ευρώ (ή 2,5 ευρώ). Δηλαδή θα πληρώσει απ' την τσέπη του 42,5 ευρώ. Κι αν προτιμήσει το φάρμακο των 100 ευρώ, τότε θα πληρώσει 92,5 ευρώ!
Αυτό τον εξοντωτικό «εξορθολογισμό» - όπως τον αποκαλούν - της φαρμακευτικής δαπάνης επιβάλλουν στο λαό συγκυβέρνηση και τρόικα. Κατά τα άλλα οι τροπολογίες πήγαιναν κι έρχονταν μέχρι αργά στη Βουλή: Μεταξύ των άλλων ρυθμίσεων ήταν και η παραπέρα μείωση του ποσοστού του κέρδους των φαρμακοποιών, που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στο στραγγαλισμό του μικρομεσαίου φαρμακείου στη γειτονιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου