Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Η ... ευαίσθητη ΔΗΜΑΡ

«Είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη να υπάρξει μέριμνα για την κάλυψη των αναγκών σε θέρμανση όλων των σχολείων και των ιδρυμάτων της χώρας. Η Πολιτεία οφείλει να στηρίξει με έκτακτη οικονομική ενίσχυση τους δήμους που έχουν πρόβλημα να καλύψουν αυτές τις ανάγκες»!

Την προτροπή αυτή προς την «πολιτεία» απευθύνει η ΔΗΜΑΡ με ανακοίνωσή της. Είναι, αν μη τι άλλο, προκλητική και υποκριτική η προτροπή της, με δεδομένη τη συμμετοχή της σε μια κυβέρνηση που καρατόμησε δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα με συνέπεια και το να ξεπαγιάζουν απ' το κρύο μικρά παιδιά σε σχολικές αίθουσες - ψυγεία, ανάμεσά τους και παιδιά που εξαιτίας της εφαρμοζόμενης πολιτικής προς όφελος των μονοπωλίων υποφέρουν και από υποσιτισμό. Οι ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας και των παιδιών της δεν είναι έκτακτες, είναι μόνιμες και ζητούν ικανοποίηση. Η έκτακτη οικονομική ενίσχυση στους δήμους δεν μπορεί να λύσει μόνιμα κανένα πρόβλημα απ' τα πολλά και εκρηκτικά που έχουν σωρευτεί σε κάθε εργατικό - λαϊκό σπίτι.

Χρέος του λαού απέναντι πρωτίστως στα παιδιά του είναι να αγωνιστεί για όσα του ανήκουν και στερείται. Να γυρίσει την πλάτη σε περιπτώσεις όπως η ΔΗΜΑΡ που ενώ συμμετέχουν στην επεξεργασία και εφαρμογή της βάρβαρης αυτής πολιτικής, την ίδια ώρα δε διστάζουν να πουλάνε «φιλολαϊκό» προφίλ με ανέξοδες υποδείξεις προς την «πολιτεία». Κι όχι μόνο να γυρίσει την πλάτη. Χρέος του είναι τώρα να πρωτοστατήσει στον αγώνα για μιαν άλλη κοινωνία, όπου ο εργαζόμενος, ο παραγωγός του πλούτου και τα παιδιά του θα απολαμβάνουν όλα όσα τους αξίζουν. Μια κοινωνία απαλλαγμένη απ' τα μονοπώλια, τους πολιτικούς τους εκπροσώπους και τις ιμπεριαλιστικές τους λυκοσυμμαχίες.

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

«Εργαλείο» των αστών οι σύγχρονοι φασίστες

Από την ομιλία του καθηγητή Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ σε εκδήλωση της ΝΕ Πέλλας του ΚΚΕ, στα Γιαννιτσά

Στην εγκληματική δράση των δοσίλογων σε όλη τη χώρα στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, στα αποσπάσματα των ταγματασφαλιτών Πούλου και Σούμπερτ, και στο σύγχρονο φασισμό, αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας στο ΑΠΘ, μιλώντας σε εκδήλωση - διάλεξη που διοργάνωσε η ΝΕ Πέλλας του ΚΚΕ, με θέμα «Οι δοσίλογοι της κατοχής και ο σύγχρονος φασισμός».


«Στα χέρια αυτών των ηρώων του ελληνικού ναζισμού και της εθνικοφροσύνης, η τύχη του λαού των Γιαννιτσών ήταν δραματική στις 14 Σεπτεμβρίου 1944. Ξυλοδαρμοί, βασανιστήρια, βιασμοί και κακοποιήσεις κοριτσιών, λεηλασία, κλοπή και κάθε είδους μαρτύριο έζησαν οι κάτοικοι της πόλης τη σκοτεινή εκείνη ημέρα. Κατόπιν, οι Ελληνες ναζί μάζεψαν μερικούς νέους και τους έβαλαν να ανοίξουν λάκκο για να χωρέσει πεντακόσιους νεκρούς. Τελικά, εκτέλεσαν ή σκότωσαν 110 άτομα, προσθέτοντας το όνομα των Γιαννιτσών στη μακρά σειρά των μαρτυρικών πόλεων και χωριών της Ελλάδας και της ναζιστικής Νέας Ευρώπης», σημείωσε.

Στη συνέχεια, αναφερόμενος στις εμφανίσεις του φασισμού στην Ελλάδα, είπε: «Η ελληνική κοινωνική και πολιτική ιστορία έχει διασταυρωθεί με το φασιστικό φαινόμενο αρκετές φορές. Οι πιο χαρακτηριστικές από αυτές είναι η Τρία Εψιλον (Εθνική Ενωση Ελλάς), στα 1927 - 1936 και μετά πάλι στα 1941 - 1944, η "Χ" (1944 - 1948) και μαζί της όλα τα σχετικά μορφώματα που γεννήθηκαν τον καιρό της ναζιστικής κατοχής, η Χρυσή Αυγή σήμερα.

Στην Ελλάδα, ακριβώς επειδή τα φασιστικά κινήματα δε στηρίχθηκαν ούτε σε προϋπάρχοντα μαζικά σχήματα, ούτε βρήκαν υποστηρικτές σε ισχυρά μονοπωλιακά και ιμπεριαλιστικά οικονομικά κέντρα, δε μαζικοποιήθηκαν και δεν πλησίασαν την κεντρική πολιτική σκηνή. Αντίθετα, μετατράπηκαν σε μηχανισμούς τύπου Μαφίας (ειδικά όταν διαχειρίστηκαν οικονομικούς πόρους - βοήθεια Ερυθρού Σταυρού ή ΟΥΝΡΑ στην περίπτωση της "Χ") και σε άθροισμα τρομοκρατικών συμμοριών.

Τα φασιστικά κινήματα στην Ελλάδα δεν πήραν ποτέ τις διαστάσεις που ανάλογες κινήσεις πήραν σε συγκρίσιμα - ως προς την ανάπτυξη και την κοινωνική ένταση - κράτη: Δεν έγιναν ούτε ισπανική "Φάλαγγα", ούτε ρουμανική "Λεγεώνα του Αρχαγγέλλου Μιχαήλ". Επίσης, δεν απόλαυσαν ποτέ την σύμπραξη πνευματικών ελίτ (διανοούμενων), όπως έγινε σε όλες τις άλλες περιπτώσεις.

Με βάση αυτά τα ιστορικά δεδομένα, ο ελληνικός φασισμός μπόρεσε μόνο "εργαλειακά" να υπάρξει στην ελληνική κοινωνική και πολιτική ζωή. Δηλαδή, λειτούργησε ως εργαλείο τρίτων και υπήρξε όσο οι τρίτοι αυτοί το είχαν ανάγκη. Ολα τα σχετικά με τη Χρυσή Αυγή στοιχεία δείχνουν ότι τέτοιου είδους διαδρομή ακολουθεί και αυτή: Τρομοκρατικές συμμορίες και μαφιόζικες πρακτικές. Αυτά δεν συναρθρώνουν μαζικό κίνημα με κυριαρχικές πολιτικές φιλοδοξίες.

Αρκεί φυσικά να μη γενικευθεί η "εργαλειακή" χρήση του φαινομένου. Η τελευταία δεν προέρχεται μόνο από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που μέσα από τις ακρότητες της Χρυσής Αυγής διαμορφώνουν τεχνητά το δικό τους "δημοκρατικό" προφίλ. Προέρχεται και από το κομμάτι εκείνο της αριστεράς που προσπαθεί να εμπλέξει το ΚΚΕ σε ένα αντιφασιστικό μέτωπο, που θα στρέφεται ενάντια στο φασισμό, ξεχνώντας τις πολιτικές που τον γεννούν και τον ενισχύουν: Τις πολιτικές της άρχουσας τάξης, της ΕΕ, της τρόικας και γενικά όλα όσα ζούμε τον τελευταίο καιρό. Αυτά τα παιχνίδια είναι επικίνδυνα».

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

Επικίνδυνη η κατάσταση για τα νοσοκομεία της χώρας

Τραγική και επικίνδυνη καταγράφεται η κατάσταση στα ελληνικά νοσοκομεία λόγω ελλείψεων σε προσωπικό, αλλά και σε στοιχειώδη υλικά και έτσι ακριβώς είναι. Γράφεται δε στον Τύπο καθημερινά ότι λόγω της έλλειψης βασικών υλικών υγιεινής αυξάνεται ταχύτατα ο κίνδυνος εμφάνισης ασθενειών ανθεκτικών στα αντιβιοτικά. Εκτός όμως από την καταγραφή της κατάστασης σημαντικό είναι να δούμε ποια είναι η ρίζα των αιτιών που οδήγησε σ’ αυτή την κατάσταση και που επιμελώς αποσιωπάται τόσο από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όσο και από την κυβέρνηση, εμπαίζοντας το λαό ότι οι προωθούμενες περικοπές στην υγεία θα περιορίσουν μόνο τις σπατάλες και θα οδηγήσουν σε «ορθολογική ανάπτυξη» υπηρεσιών και σε δήθεν νοικοκύρεμα.

Για την κυβέρνηση λοιπόν θεωρείται «σπατάλη» να παρέχει στο λαό δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, θεωρείται «νοικοκύρεμα».

Είναι φανερό ότι οι σημερινές παροχές υγείας δεν μπορούν στο ελάχιστο να ικανοποιήσουν τις λαϊκές ανάγκες. Όλα αυτά περί νοικοκυρέματος είναι επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται για να προετοιμάσουν το έδαφος για επιπλέον αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος για ιατρικές εξετάσεις και φάρμακα με το πρόσχημα της «πάση θυσία παραμονής στην ΕΕ».

Στόχος είναι να παίρνονται πίσω όλες οι όποιες κατακτήσεις υπάρχουν επειδή ακριβώς όταν γίνει ανάκαμψη πρέπει να εξασφαλιστεί η μέγιστη κερδοφορία. Η εκμετάλλευση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων δεν ανεβαίνει μόνο με τη μείωση του μισθού, αλλά και με τη μείωση της χρηματοδότησης της Παιδείας, της Υγείας και παντού.

Γι' αυτό απαιτείται να δυναμώνει η λαϊκή συσπείρωση για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης με κοινωνικοποίηση των μονοπωλιακών ομίλων, αποδέσμευση από την ΕΕ, με το λαό στην εξουσία που θα οικοδομήσει ένα πραγματικά λαϊκό σύστημα υγείας και θα εξασφαλίζει αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν, σύγχρονες υπηρεσίες σε όλους.

Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Η ενσωμάτωση με το όχημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ στο νέο φορέα που θα συνενώνει τη σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό και θα παίξει το ρόλο του ενός πόλου στο νέο δίπολο εναλλαγής στην διαχείριση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος επιβεβαιώνεται και από τη χτεσινή ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα.

Τα εργαλεία γνωστά, παλιά και δοκιμασμένα. Από τις πρώτες μέρες του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. Από τότε που ορισμένα συνθήματα των κομμουνιστών, των αριστερών, των προοδευτικών, των αγωνιστών καπηλεύτηκαν και έγιναν βορά για την εκ νέου στήριξη του καπιταλιστικού συστήματος. Στην ομιλία του Α. Τσίπρα, ορισμένα ριζοσπαστικά συνθήματα ενσωματώνονται σε μια διαχειριστική πολιτική, στα πλαίσια του ευρωενωσιακού μονόδρομου, η ταξική ειρήνη γίνεται σημαία σε μια ομιλία γεμάτη διαπιστώσεις για το βάρβαρο σύστημα που ζούμε το οποίο, ωστόσο, πουθενά δε λέγεται με το όνομά του: Καπιταλισμός.

Γιατί αν μιλήσεις για τον καπιταλισμό και για διέξοδο υπέρ του λαού, τότε θα αναγκαστείς να ξεφύγεις από τις κάλπικες υποσχέσεις και να μπεις στο δια ταύτα: Δηλαδή τη σύγκρουση με τα μονοπώλια, τους επιχειρηματικούς ομίλους και την ΕΕ για να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση. Αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ το φοβάται όπως ο διάολος το λιβάνι, γιατί αντιπαλεύει με όλες του τις δυνάμεις και τις συνιστώσες του την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, δε θέλει το λαό στην εξουσία. Γι’ αυτό και οι ακίνδυνοι για το σύστημα βερμπαλισμοί και συνθήματα.

Γι’ αυτό το λόγο και στην ομιλία του ο Α. Τσίπρας αναλώνεται στην κριτική της μίας μορφής διαχείρισης, το νεοφιλελευθερισμό, ασκεί κριτική στενά στο «μνημονιακό κατεστημένο» και προτείνει «συνολική ευρωπαϊκή λύση» και «αναδιάρθρωση του χρέους». Γι’ αυτό και επαναλαμβάνει την κριτική στην κυβέρνηση ότι «δεν κυβερνά, παριστάνει ότι κυβερνά». «Ο κ. Σαμαράς παριστάνει τον πρωθυπουργό, έχοντας παραδώσει τα κλειδιά στην τρόικα». Αποκρύπτει έτσι ότι η κυβέρνηση μαζί με την ΕΕ–ευρωζώνη, την τρόικα συναποφασίζουν τα βάρβαρα μέτρα σε βάρος του λαού, όπως κάνουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην ΕΕ. Ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν τρόικες παίρνουν κατά τον ίδιο τρόπο τα βάρβαρα μέτρα σε βάρος των λαών.

Ο Α. Τσίπρας ανακαλύπτει όψιμα ότι «οι κοινωνικές τάξεις έρχονται πάλι στο προσκήνιο», λες και είχαν κάποτε καταργηθεί οι τάξεις.
Τολμά να υποστηρίζει ότι «οι αναλύσεις και οι προβλέψεις μας εδώ και χρόνια δικαιώθηκαν πλήρως, μπορούμε να αναλάβουμε την διακυβέρνηση του τόπου», ενώ είναι οι ίδιοι που έβαλαν και τα δυο τους χέρια για να σκάψουν το λάκκο στο λαό όταν προσκυνούσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη συνθήκη του Μάαστριχτ, είναι οι ίδιοι που το 2010 ασκούσαν κριτική αποκλειστικά και μόνο στο ΔΝΤ με τις προτάσεις του οποίου τώρα συμπλέουν, είναι οι ίδιοι που μιλούσαν για «καζινοκαπιταλισμό» και κρίση του τραπεζικού συστήματος. Ο Τσίπρας αφιερώνει μιάμιση σελίδα σε κριτική και επιθέσεις σε βάρος του ΚΚΕ γιατί δεν δέχεται να συμμετέχει σε αστικές κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Επιστρατεύει το γνωστό επιχείρημα κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ ότι η κριτική του ΚΚΕ γίνεται με επιχειρήματα της δεξιάς. Όσες επιθέσεις και να εξαπολύει, το ΚΚΕ δεν πρόκειται να γίνει συνεργός για να παραμείνει ο λαός αλυσοδεμένος με τα δεσμά των μονοπωλίων και της ΕΕ, με αστικές κυβερνήσεις κεντροδεξιές, κεντροαριστερές σωτηρίας και «αριστερές» τύπου ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ θα στέκεται όρθιο απέναντι στην εξουσία και τις κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας και τα κόμματα που την υπηρετούν, απέναντι σε όλους εκείνους που βάζουν εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής συνείδησης. Στέκεται ξεκάθαρα απέναντί τους όποιο όνομα και αν έχουν, όποια μάσκα κι αν φορέσουν. Γιατί το ΚΚΕ δεν βάζει πλάτη στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και την καταστροφή των αυτοαπασχολούμενων και της φτωχής αγροτιάς. Παλεύει για τη χειραφέτησή της. Για να συνειδητοποιήσουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα ότι ο ιστορικός τους ρόλος δεν είναι να δίνουν ανάσες ζωής στο καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει και όσο σαπίζει θα τσακίζει όλο και πιο σφοδρά τους εργαζόμενους, αλλά ότι έχουν και τη δύναμη και τη δυνατότητα να γίνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αφέντες του πλούτου που παράγουν, με τη δική τους εξουσία. Αυτή την πρόταση στηρίζει το ΚΚΕ. Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά και πιο γρήγορα ξεκαθαρίζει ότι θέλει και μπορεί να διαχειριστεί το αστικό σύστημα υπέρ τμημάτων της αστικής τάξης, κλείνοντας το μάτι ακόμα και στο κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Αυτή η πορεία του θα συνοδεύεται και με επιθέσεις στο ΚΚΕ. Αυτά πάνε μαζί. Ο κόσμος που έχει ριζοσπαστικές ιδέες πρέπει τώρα, σήμερα να ακολουθήσει το δρόμο της ανατροπής με το ΚΚΕ και όχι της ενσωμάτωσης με το όχημα του ΣΥΡΙΖΑ.

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

οι φονιάδες των λαών και οι...χορηγίες

Κολυμπήθρα για τα αιματοβαμμένα χέρια τους θέλουν τα σχολεία οι φονιάδες των λαών που, κοντά σε άλλους χορηγούς, ντύθηκαν κι αυτοί σωτήρες της Παιδείας. Ο λόγος για την τουλάχιστον προκλητική κίνηση να σταλεί στα σχολεία του Νομού Χανίων και στους συλλόγους εκπαιδευτικών έγγραφο με αποστολέα το «Πεδίο Βολής Κρήτης», με το οποίο οι ΝΑΤΟικοί δηλώνουν έτοιμοι να προχωρήσουν σε χορηγίες στα σχολεία. Ως «όρος» τίθεται οι «ευεργετημένοι» να στείλουν δημόσια ευχαριστήρια, μέσω των τοπικών ΜΜΕ, προς το ΝΑΤΟ, το Πεδίο Βολής και Γερμανούς στρατιώτες του ΝΑΤΟ που αυτό το διάστημα εκπαιδεύονται στο Πεδίο Βολής.


Ησυγκεκριμένη χορηγία δεν έρχεται τυχαία, σε μία εποχή που τα επιτελεία ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ ζεσταίνουν τις μηχανές τους για επέμβαση σε βάρος της Συρίας και του Ιράν. Σε μία περιοχή που υπολογίζουν στο παιχνίδι τους, όπου υπάρχουν οι εγκαταστάσεις της Σούδας και οι οποίες χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο των διευκολύνσεων που παρέχουν συστηματικά και διαδοχικά στους ιμπεριαλιστές συμμάχους οι ελληνικές κυβερνήσεις. Σήμερα, με ένα μικρό ψυγείο, δύο εκτυπωτές και χαρτί εκτύπωσης νομίζουν ότι θα εξαγοράσουν το χανιώτικο λαό που χρόνια τώρα δεν έπαψε να δηλώνει «ανεπιθύμητοι» στους φονιάδες των λαών που εγκαταστάθηκαν εκεί.


Σκέφτηκαν οι ΝΑΤΟικοί ότι θα βρουν τα σχολεία «στην ανάγκη» και θα τους δεχτούν πανηγυρικά σε αντάλλαγμα τα αυτονόητα για τη λειτουργία τους. Οτι θα βαδίσουν - όπως και άλλοι πριν από αυτούς - στο έδαφος που έστρωσε η ευρωενωσιακή πολιτική στην Παιδεία, στην πολιτική της υποχρηματοδότησης και αποθέωσης των χορηγών, για να ξεχάσει ο λαός τα εγκλήματα που έκαναν και να προχωρήσουν ατάραχοι στα νέα που ετοιμάζουν. Οτι θα πατήσουν στις πραγματικές ελλείψεις, που οι κυβερνήσεις καταδικάζουν τα σχολεία, για να ποδοπατήσουν συνειδήσεις. Το σχολείο άλλωστε - και το γνωρίζουν καλά όσοι βρίσκονται απέναντι από το λαό, στους διάφορους μηχανισμούς του συστήματος - δεν διαπαιδαγωγεί μόνο τα παιδιά, δηλαδή το αύριο, αλλά και τους γύρω από αυτά. Η προσφορά δεν έγινε δεκτή από μια σειρά σχολεία, που αρνήθηκαν τη συνεργασία με τους φονιάδες των λαών. Υπήρξαν όμως και διοικήσεις σχολείων που, εφαρμόζοντας ουσιαστικά την άμεση ή έμμεση κατά περίπτωση προτροπή των κυβερνώντων να λειτουργούν τα σχολεία με οποιοδήποτε τρόπο, φτάνει να μην υπάρχουν «ενοχλητικές» διεκδικήσεις για πραγματική Παιδεία, δημόσια και δωρεάν.


Ηπρόκληση του ΝΑΤΟ όχι μόνο δεν γελά κανέναν για τον ξεκάθαρο ρόλο της πολεμικής μηχανής που είναι βουτηγμένη στο αίμα των λαών αλλά αντίθετα εξοργίζει ακόμα περισσότερο. Ερχεται να προστεθεί στην ιμπεριαλιστική προπαγάνδα που ξεδιπλώνεται τόσα χρόνια με διάφορες μορφές ως αναπόσπαστο κομμάτι της υπόλοιπης δράσης του.
Για όποιον πραγματικά θέλει την ειρήνη, την πραγματική πρόοδο, να επικρατήσει το δίκιο πάνω από τα τεράστια συμφέροντα, ο δρόμος οδηγεί σε ένα ταξικό κίνημα ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που γεννά και τον πόλεμο, ενάντια στην εξουσία που την αναπαράγει.

Αδεια παραμονής - εμπόρευμα

Καθαρά ταξικό ζήτημα αναδεικνύεται και η απόκτηση του δικαιώματος της ιθαγένειας, η οποία -όπως όλα στον καπιταλισμό- μετατρέπεται σε εμπόρευμα. Την αλήθεια αυτή επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά η κυβέρνηση, η οποία, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, πρόκειται να φέρει ειδική νομοθετική ρύθμιση στη Βουλή με την οποία θα χορηγούνται άδειες παραμονής πολυετούς διάρκειας, τουλάχιστον δέκα χρόνων, στην Ελλάδα σε όσους αλλοδαπούς αγοράσουν ακίνητα αξίας άνω των 300.000 ευρώ!
Η ρύθμιση αυτή επιδιώκεται να λειτουργήσει ως κίνητρο για επενδύσεις στην εγχώρια αγορά ακινήτων από ξένους, υπηκόους τρίτων χωρών και γι' αυτό θα ενταχθεί στο νομοσχέδιο για «τη διαμόρφωση φιλικού επιχειρηματικού περιβάλλοντος για στρατηγικές και ιδιωτικές επενδύσεις», που θα κατατεθεί στη Βουλή μέσα στις επόμενες ημέρες.
Δε φαντάζεται λοιπόν κανείς ότι αυτό θα ωφελήσει μετανάστες και πρόσφυγες που πάμπτωχοι και κυνηγημένοι από τις πατρίδες τους αναζητούν εδώ καλύτερη τύχη, και θα τη βρουν αγοράζοντας ακίνητα 300.000 ευρώ...
Την ίδια στιγμή όμως η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει νομοσχέδιο για την τροποποίηση, σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση, του «νόμου Ραγκούση» για τη χορήγηση ιθαγένειας σε εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες. Στην κυβέρνηση δεν αρκεί ότι οι άνθρωποι αυτοί ζουν και δουλεύουν για πολλά χρόνια στη χώρα, αλλά θέλει να βάλει πιο αυστηρά κριτήρια σε βαθμό που ελάχιστοι να αποκτούν το δικαίωμα της ιθαγένειας.
Αρκεί να σημειωθεί ότι σχεδιάζει να καθιερώσει σύγχρονο... τεστ ιθαγένειας και συγκεκριμένη κατηγορία κριτηρίων, τα οποία θα χρησιμεύουν «στη διαπίστωση της κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικής ενσωμάτωσης των αλλοδαπών μεταναστών στον κοινωνικό βίο και το αξιακό πλαίσιο της χώρας μας»!
Τέτοια τεστ βέβαια είναι αδιανόητα για τους έχοντες και κατέχοντες, οι οποίοι μαζί με τα ακίνητα, αγοράζουν και ιθαγένεια και πλήρη ασυλία. Αντίθετα, στα θύματα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και της φτώχειας δεν αναγνωρίζονται δικαιώματα και βρίσκονται σε διαρκή διωγμό...

Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2012

Ανακοίνωση των εργαζομένων του Νοσοκομείου για την συγκέντρωση της Δευτέρας

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Γ.Ν. ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ

Συμπολίτη – Συμπολίτισσα

Εμείς οι εργαζόμενοι στο Νοσοκομείο Μεσολογγίου εδώ και πολύ καιρό είχαμε προειδοποιήσει για την κατάσταση και το μέλλον του Νοσοκομείου μας. Και αυτό όχι γιατί είχαμε προφητικές ικανότητες αλλά γιατί η πολιτική που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια στον τομέα της υγείας ήταν παραπάνω από σίγουρο ότι θα έκλεινε το Νοσοκομείο.
Η διαρκής απαξίωση και αποδυνάμωση δεν είναι όπως λένε μερικοί ανικανότητα της εκάστοτε διοίκησης, αλλά συνειδητή επιλογή.
Πριν λίγες μέρες δώσαμε στη δημοσιότητα αναλυτικά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι το Νοσοκομείο όχι μόνο δεν πρέπει να κλείσει αλλά πρέπει να αναβαθμισθεί.
Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ή θα σκύψουμε το κεφάλι και θα δεχθούμε μοιρολατρικά την κατάσταση ή θα οπλιστούμε με αντοχή, υπομονή, σταθερότητα και ανυποχώρητη θέληση και θα παλέψουμε να επιβάλουμε το δίκιο μας.
Δεν φτάνει σήμερα να ζητάμε αυτοδύναμο Νοσοκομείο αλλά να απαιτήσουμε αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους χωρίς διακρίσεις.
Τι να το κάνεις ένα Νοσοκομείο χωρίς γιατρούς και απαραίτητο προσωπικό;
Τι να το κάνεις ένα Νοσοκομείο που για να μπορέσεις να έχεις πρόσβαση θα πρέπει να βάζεις βαθιά το χέρι στην τσέπη από το τηλεφώνημα για ραντεβού, 1 ευρώ για κάθε συνταγή φαρμάκων, το πεντάευρο για εξέταση, τα 25 Ευρώ για νοσηλεία, την πληρωμή κάθε εξέτασης και την αγορά από την τσέπη σου των απαραίτητων αναλώσιμων υλικών;
Την ίδια στιγμή που επιμένουν να αποφασίζουν περικοπές, θησαυρίζουν οι εργολάβοι στην καθαριότητα τη φύλαξη τις κουζίνες τα συνεργεία κ.λ.π με εργαζόμενους σύγχρονους σκλάβους.

Δεν μπορείς σήμερα να αποδέχεσαι τα μνημόνια και την πολιτική τους και από την άλλη να ζητάς το Νοσοκομείο να μην κλείσει. Όρος του μνημονίου είναι το κλείσιμο 661 κλινικών και 30 Νοσοκομείων, μεταξύ αυτών και το Νοσοκομείο Μεσολογγίου. Αν δεν ηττηθούν αυτές οι απόψεις όλοι θα βρισκόμαστε χειροπόδαρα δεμένοι, θα σερνόμαστε στις ουρές των συσσιτίων και της ελεημοσύνης, η φτώχεια θα εξαπλώνεται παντού.

Συμπολίτη – Συμπολίτισσα


Μην ανέχεσαι τις συγχωνεύσεις και τις καταργήσεις δημόσιων νοσοκομείων, τη μείωση δημόσιων νοσοκομειακών κρεβατιών.
Μην ανέχεσαι τις πληρωμές των ασθενών, την επιχειρηματική δράση στα δημόσια νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας
Μην δέχεσαι την δραστική μείωση των κρατικών δαπανών στην υγεία και στη πρόνοια!
Μην συμβιβάζεσαι να ζεις με συντάξεις και μισθούς πείνας, με παροχές υγείας-πρόνοιας φτωχοκομείου. Να είναι οι άνεργοι και οι ανασφάλιστοι χωρίς συντάξεις χωρίς βιβλιάριο υγείας.
Αντιστάσου στην αντιλαϊκή πολιτική - Αντιπάλεψε τους μηχανισμούς του ρουσφετιού και της ενσωμάτωσης.
Αποδυνάμωσε τους συνδικαλιστές της συναίνεσης και του συμβιβασμού.


Χρειάζεται σήμερα ένα κίνημα, που να δίνει προοπτική στους αγώνες, ικανό να οργανώνει και να συνενώνει τη πάλη για την μονομερή διαγραφή του χρέους, τη κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, για αποδέσμευση από την ευρωπαϊκή Ένωση. Για να γίνει ο λαός νοικοκύρης του πλούτου που παράγει!

Κανένας άρρωστος που είναι άνεργος, συνταξιούχος, μισθωτός δεν θα μπορέσει να έχει δωρεάν Υγεία, περίθαλψη, γιατρό και φάρμακα, κανένας εργαζόμενος δεν θα δει τα παιδιά του να έχουν αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία, ελεύθερο χρόνο, αν δεν ανδρωθεί ένα κίνημα που θα μας απαλλάξει από τα μονοπώλια και την εξουσία τους.

Όλα αυτά λοιπόν σήμερα κάνουν επιτακτική την ανάγκη και οι εργαζόμενοι αλλά και οι πολίτες της ευρύτερης περιοχής μας, από κοινού να οργανωθούμε και να παλέψουμε για ένα αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν Σύστημα Υγείας που να μας παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας τις οποίες ήδη άλλωστε έχουμε χρυσοπληρώσει μέσα από τα Ταμεία μας.

Η λαϊκή οικογένεια είναι εντελώς ανυπεράσπιστη στην ανάγκη που έχει για φάρμακα, νοσηλεία, εξετάσεις, γιατρό, θεραπεία, αφού η κρατική χρηματοδότηση για κοινωνικές παροχές συρρικνώνεται, προκειμένου να δίνονται περισσότερα για την επιχειρηματική ανταγωνιστικότητα.
Αντί λοιπόν μερικοί να μένουν μόνο στο να υποχρεώσουμε τους τοπικούς βουλευτές να υπογράψουν για να μην κλείσει το Νοσοκομείο ή να διαμαρτυρηθούμε στην Περιφέρεια ή το Υπουργείο, να σκεφτούν ότι αυτή είναι η κεντρική πολιτική και αυτή πρέπει να αντιπαλέψουμε.

Οι εργατοϋπάλληλοι, οι μικροεπαγγελματίες, οι ψαράδες, οι φτωχοί αγρότες, οι γυναίκες και οι νέοι των λαϊκών οικογενειών, μαζί με τους υγειονομικούς οφείλουν τώρα να οργανώσουν την πάλη τους, να συστρατευτούν με το ταξικό εργατικό κίνημα για να εμποδίσουν και να ανατρέψουν αυτή την πολιτική που από τη μία αυξάνει τις εισφορές και από την άλλη κλείνει Νοσοκομεία και στέλνει στον Καιάδα τη ζωή μας.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΑΝ ΔΕΝ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ.
ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ – ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΑΓΩΝΑ

ΤΟ Δ.Σ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Ανακοίνωση του ΠΑΜΕ για το Πολυτεχνείο

Αθήνα 15.11.2012

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας μας που καθημερινά, με τη συνεπή αγωνιστικό στάση του, δίνει συνέχεια και προοπτική στις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας, χαιρετίζει και τιμά την 39η επέτειο από τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου του Νοέμβρη του 1973.


Χαιρετίζει και τιμά αυτήν τη λαϊκή εξέγερση στα πρόσωπα των εκατοντάδων χιλιάδων εργατών και εργαζόμενων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα που ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, μέσα από τις γραμμές του ΠΑΜΕ, συμμετείχαν στις απεργίες και τις απεργιακές συγκεντρώσεις, ενάντια στη βαρβαρότητα των νέων αντιλαϊκών μέτρων. Χαιρετίζει αυτούς τους χιλιάδες αγωνιστές που αντιπαλεύουν αταλάντευτα αυτήν την ακραία αντεργατική πολιτική που συνδιαμόρφωσαν, η τρικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, για να διασώσουν το κεφάλαιο και το απάνθρωπο καπιταλιστικό σύστημα τους που παραδέρνει στην παρατεταμένη οικονομική κρίση του.

Οι αγωνιστικές παρακαταθήκες, οι ηρωικές εξάρσεις, του λαού και της νεολαίας στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973 ενάντια στην ανοιχτή, φασιστική, αμερικανοΝΑΤΟική, απριλιανή δικτατορία, αλλά και η αταλάντευτη στάση των αγωνιστών του αντιδικτατορικού αγώνα στις φυλακές, στις εξορίες και στα βασανιστήρια, οδηγούν και εμπνέουν και σήμερα τα δικά μας αγωνιστικά βήματα. Τα οράματα και τα ιδανικά για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι ο ασφαλής δρόμος για να μπορέσουμε να οργανώσουμε και να προσανατολίσουμε τους αγώνες μας που θα πραγματώσουν αυτά τα οράματα και τα ιδανικά. Έτσι τιμούμε τους νεκρούς μας και δικαιώνουμε τους αγώνες τους.

Σήμερα απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική κεφαλαίου, κυβέρνησης, Ε.Ε. δεν υπάρχει για την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους και τ’ άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, άλλη επιλογή παρά μόνο ο συνεχής συνεπής ταξικός αγώνας αντίστασης και αντεπίθεσης, η οργάνωση, η ανυπακοή και η απειθαρχία για να μην υλοποιηθούν στους χώρους δουλειάς τα βάρβαρα μέτρα που αποφασίστηκαν.

Μέσα από την καθημερινή δράση για την προστασία και την υπεράσπιση των εργατικών των λαϊκών νοικοκυριών από τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τον αυταρχισμό και την καταστολή που φέρνει η σημερινή πολιτική του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκπροσώπων, το βασικό χρέος είναι να συγκεντρωθούν, να προετοιμαστούν οι δυνάμεις της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, σε μια λαϊκή συμμαχία που θα εναντιωθεί στη νέα ιερή συμμαχία των δυνάμεων του κεφαλαίου, στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ και του κουμανταδόρου της, την ΕΕ, και θα επιβάλει την δική της εξουσία. Την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Την εξουσία εκείνη που με λαϊκή συμμετοχή και συνεχή λαϊκό έλεγχο, θα οργανώσει και θα διαχειριστεί μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Έτσι θα συμβάλουμε ώστε να γίνουν πράξη τα συνθήματα των αγωνιστών του ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΤΟΥ ’73, «ΕΞΩ ΑΙ ΗΠΑ», «ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ», «ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ» με αποδέσμευση από τη λυκοσυμμαχία της ΕΥΡΩΕΝΩΣΗΣ και από κάθε άλλη ιμπεριαλιστική, αντιλαϊκή συμμαχία και εξάρτηση.

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Ναός της δημοκρατίας ή ...φυλακή;

Δήλωση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ για το ζήτημα της μη ψηφοφορίας στη Βουλή επί της πρότασης νόμου του ΚΚΕ για κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων
  


Η πρόταση νόμου του ΚΚΕ δεν ψηφίστηκε στην επιτροπή και στην Ολομέλεια θα πάει μόνο για συζήτηση, με την αιτιολογία του δημοσιονομικού κόστους. Ένα σχόλιο γι' αυτό και αν το ΚΚΕ εμμένει στη θέση του.

«Δεν φέραμε την πρόταση νόμου κατάργησης του μνημονίου, των εφαρμοστικών νόμων και των δανειακών συμβάσεων για λόγους προπαγάνδας, αλλά ήταν στοιχειώδης υποχρέωσή μας και θεωρούμε ότι ο λαός πρέπει να παλέψει για την ουσιαστική κατάργησή τους και τη μετεξέλιξη της πάλης αυτής σε πάλη κατά της ΕΕ και για διέξοδο υπέρ του λαού από την κρίση.

Όμως το γεγονός ότι δεν τέθηκε καν σε ψηφοφορία, όπως και δεν θα τεθεί σε ψηφοφορία στη Βουλή με ερμηνεία του Συντάγματος ότι δεν πρέπει να παίρνονται από τη Βουλή αποφάσεις που ανεβάζουν το δημοσιονομικό κόστος, με αφορμή λοιπόν αυτό και επί της ουσίας, βγαίνει το εξής συμπέρασμα: Ότι αυτό το κοινοβούλιο, που εμείς το λέμε αστικό κοινοβούλιο, έχει θωρακιστεί με πάρα πολλούς τρόπους, συνταγματικά και με νόμους, ούτως ώστε οι αποφάσεις που παίρνονται να μη δημιουργούν ρωγμές στα τείχη και στα βάθρα του συστήματος. Αυτό δε σημαίνει ότι εμείς δε θα παλεύουμε και δε ζητάμε ισχυρή δύναμη και μέσα στο κοινοβούλιο. Αλλά ας τα βλέπουν αυτά τα κόμματα εκείνα τα οποία το πολύ που βλέπουν για το λαό είναι να οργανώνει μια διαδήλωση, ένα κίνημα για να αλλάζει το κυβερνητικό προσωπικό και όχι για να ανατρέψει το ίδιο το σύστημα.

 Αργά ή γρήγορα το αστικό κοινοβούλιο θα αποδειχθεί για το λαό ότι δεν είναι ο ναός της δημοκρατίας, αλλά είναι κυριολεκτικά μια φυλακή και ο λαός πρέπει ανατρέποντας την εξουσία των μονοπωλίων να δημιουργήσει γνήσιους λαϊκούς θεσμούς, με βουλευτές και αντιπροσώπους οι οποίοι εκφράζουν τη λαϊκή εξουσία και δεν είναι υπηρέτες, είτε από τη θέση της διακυβέρνησης είτε της αντιπολίτευσης, του σάπιου κοινωνικού συστήματος που ζούμε». 

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2012

ANAKOIΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ – ΑΙΤΩΛΙΚΟΥ


ANAKOIΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ 28η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ…ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, σπίτι με σπίτι, πρέπει να γίνει φρούριο του εθνικού απελευθερωτικού αγώνα… Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούρια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ’ έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.»
Αθήνα,31τουΟχτώβρη1940,Νίκος Ζαχαριάδης, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ

Με αυτά τα λόγια το ΚΚΕ σάλπισε το σύνθημα της αντίστασης στην ιταλική εισβολή το 1940. Ο ελληνικός λαός ανταποκρίθηκε. Μετά την εισβολή του γερμανικού φασιστικού στρατού, έγραψε τις πιο ηρωικές σελίδες της ιστορίας μας. Δημιούργησε το ΕΑΜ, τον στρατό του, τον ΕΛΑΣ, την οργάνωση της νεολαίας, την ΕΠΟΝ. Όταν κάποιοι έφυγαν στην ασφάλεια του εξωτερικού παίρνοντας μαζί τους τεράστιες ποσότητες κρατικών αποθεμάτων σε χρυσό ή το χειρότεροσυνεργάστηκαν με τους κατακτητές και καλούσαν τον ελληνικό λαό να υποταχθεί.
Ο λαός οργανώνεται στις πόλεις και τα χωριά αξιοποιώντας όλες τις μορφές πάλης. Με το όπλο στο χέρι πολέμησε τον ξένο κατακτητή και τους ντόπιους δυνάστες. Απελευθέρωσε την Ελλάδα. Η μορφή του αντάρτη, του καπετάνιου του ΕΛΑΣ αποτελεί αιώνιο σύμβολο της πάλης του ελληνικού λαού. Με την πολιτική απεργία απέτρεψε να σταλούν έλληνες εργάτες στα εργοστάσια της Γερμανίας. Αξιοποίησε τα σαμποτάζ στις πόλεις. Η πάλη για τη λευτεριά του λαού μας συνδέθηκε με την οργάνωση λαϊκών θεσμών. Η Κυβέρνηση της Ελεύθερης Ελλάδας έβαλε τον εργαζόμενο λαό στο προσκήνιο. Οργάνωσε για πρώτη φορά τη Λαϊκή Παιδεία, έδωσε για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες και τους νέους.
.

Η ιστορία έχει μία αλήθεια και αυτή την γράφουν οι λαοί με το αίμα τους!

Σήμερα γίνεται τεράστια προσπάθεια να παραχαραχτεί ξεχνούν ότι:
Ο Μεταξάς πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από όλα τα κόμματα της Βουλής (εκτός απ' το ΚΚΕ)
Ο φασισμός γιγαντώθηκε στρατιωτικά χάρη στην ενίσχυση που απλόχερα του παρείχαν δεκάδες μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αγγλίας και της Γαλλίας («Ford», «General Motors», IBM).
Τον ηρωικό στρατό των αλβανικών βουνών τον παρέδωσαν χωρίς μάχη στους Γερμανούς οι κυβερνήτες της χώρας, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Παπάγος κι οι άλλοι "αρχιστράτηγοι" του ελληνικού στρατού .
Ότι οι «εθνικιστές» του Μεταξά προτίμησαν να παραδόσουν τους φυλακισμένους και εξόριστους κομμουνιστές στους κατακτητές και όχι να τους επιτρέψουν να πάνε στο μέτωπο να πολεμήσουν όπως ζητούσαν. Ήταν αυτοί οι ίδιοι πάλι που με μεγάλη υπερεθνικοφροσύνη φόρεσαν τις κουκούλες του χαφιέ για να καταδίδουν τους αγωνιστές.
Ο λαός μας δεν μπόρεσε να χαρεί τη νίκη του, μετά την απελευθέρωση τον Οκτώβρη του 1944. Η αστική τάξη, μαζί με τους άγγλους ιμπεριαλιστές συμμάχους της και μαζί με πρώην συνεργάτες των Ναζί επιτέθηκαν το Δεκέμβρη του 1944 εναντίον του λαϊκού κινήματος .. Ο λαός επέλεξε ξανά να πάρει τα όπλα. Η 28η Οκτωβρίου του 1946 είναι η μέρα της επίσημης ίδρυσης του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (ΔΣΕ). Αντιπαρατέθηκε η ένοπλη μαζική λαϊκή πάλη με την ένοπλη και κρατική βία που ασκούσαν οι μηχανισμοί και οι κυβερνήσεις της ελληνικής αστικής τάξης από κοινού με τον εγγλέζικο και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, με την ένοπλη και κρατική βία τους ενάντια στον οργανωμένο λαό που έδιωξε τους Γερμανούς.
Και μια σύγκριση ηθικής μέσα από τους όρκους τους.
Ταγματασφαλίτες: «Ορκίζομαι εις τον Θεόν, τον άγιον τούτον όρκον, ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανωτάτου αρχηγού του γερμανικού στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Θα εκτελώ πιστώς απάσας τας ανατεθεισόμενας μου υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις τας διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς ότι διά μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεών μου, τας οποίας διά του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθεί παρά των γερμανικών στρατιωτικών νόμων».
Αντάρτες του ΕΛΑΣ: «Ορκίζομαι ότι θα αγωνιστώ έως την τελευταία σταγόνα του αίματός μου για την πλήρη απελευθέρωση, ακεραιότητα και ανεξαρτησία της πατρίδας. Για την περιφρούρηση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και την αποκατάσταση και κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του. Για τον σκοπό αυτό θα υπακούω στις πράξεις και αποφάσεις της ΠΕΕΑ και θα εκτελώ ευσυνείδητα και πειθαρχικά τις εντολές και οδηγίες των ανωτέρων μου και θα αποφεύγω κάθε πράξη που θα με ατιμάζει σαν άτομο και σαν αγωνιστή του ελληνικού λαού».

ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ! ΕΜΠΝΕΟΜΑΣΤΕ! ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ!

Εμπνεόμαστε από το έπος της Εθνικής Αντίστασης και του Δημοκρατικού Στρατού, από το μεγάλο Αντιφασιστικό Αγώνα του σοβιετικού λαού, των εκατομμυρίων εργατών και εργατριών, αγροτών και νεολαίας που πάλεψαν σε όλο τον κόσμο! Με εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και τη νεολαία, με όπλο την ιστορική πείρα παλεύουμε ακόμα πιο θαρρετά!
Δεν πειθαρχούμε στη πολιτική του κεφαλαίου και των κομμάτων του. Δεν πειθαρχούμε στα κελεύσματα της υποταγής. Έχουμε τη δύναμη να τους ανατρέψουμε, να χτίσουμε μία κοινωνία που δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σε μία κοινωνία που θα αναπτύσσεται με βάση την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας.
Σήμερα το σύγχρονο περιεχόμενο της πάλης του ΕΑΜ είναι ο αγώνας για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Μια κοινωνία όπου αυτός ο λαός που παράγει τον πλούτο, υλικό και πνευματικό, θα τον δικαιούται και θα τον απολαμβάνει. Δε θα υπάρχουν παράσιτα, τραπεζίτες, βιομήχανοι, κεφαλαιοκράτες που να πίνουν το αίμα και τον ιδρώτα του λαού, που θα κλέβουν τον κόπο των εργαζομένων.

ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2012 ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

Απατεώνες!

Tι ακριβώς συμβαίνει με τους «σωτήρες»;


`Η για να το θέσουμε διαφορετικά:

Από πότε ένας «σωτήρας» μπορεί να είναι ταυτόχρονα πολιτικός απατεώνας και πολιτικός ψεύτης της τελευταίας υποστάθμης;

Εκτός βέβαια αν υποθέσουμε ότι είναι όλοι... «Χρυσοχοΐδηδες». Οτι δηλαδή δεν έχουν διαβάσει ούτε το δεύτερο Μνημόνιο, το οποίο, εντούτοις, το έχουν συντάξει, το οποίο το έχουν υπογράψει,

το οποίο το έχουν ψηφίσει (όπως η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ)

ή δεν το έχουν ψηφίσει (όπως η ΔΗΜΑΡ, που όμως τώρα συμμετέχει στο κυβερνητικό σχήμα που το εφαρμόζει)

και το οποίο, μάλιστα, ως κυβέρνηση το θεωρούν «ιδιοκτησία» τους, όπως με πατριωτικό ενθουσιασμό έχει δηλώσει ο κ. Σαμαράς.

*

Τα όρια της πολιτικής απάτης εκ μέρους των «σωτήρων» έχουν ξεπεραστεί προ πολλού.

Το δείχνουν τα έως τώρα έργα τους.

Τώρα καμώνονται ότι «διαπραγματεύονται» με την τρόικα. Επανασύρουν τη γελοιότητα περί «κόκκινων γραμμών». Παριστάνουν ότι διαφωνούν με το εργασιακό «απαρτχάιντ» που - όπως λένε - το «εισηγείται η τρόικα», όταν όλα αυτά που «εισηγείται η τρόικα» και με τα οποία υποτίθεται ότι «διαφωνούν»,

τα έχουν ψηφίσει ήδη με το δεύτερο Μνημόνιο και έχουν δεσμευτεί ως προς την εφαρμογή τους!


Το πού θα φτάσει η βαλίτσα της έτσι κι αλλιώς δεδομένης υποκρισίας τους, αυτό εξαρτάται από το λαό.

Οσο πάντως για το μέγεθος αυτής της υποκρισίας,

αντί άλλης... μεζούρας, ας αξιοποιήσουμε το ίδιο το Μνημόνιό τους:

*

1)
Στη σελίδα 427 του Μνημονίου αναφέρονται όλα όσα... «δεν θέλουν» να κάνουν και συγκεκριμένα τα εξής:


*

«Τα μέτρα αυτά (σ.σ.: μειώσεις μισθών κ.λπ.) θα δώσουν τη δυνατότητα μείωσης της απόκλισης στο επίπεδο του κατώτατου μισθού σε σχέση με τους ανταγωνιστές μας (Πορτογαλία, Κεντρική και Νοτιοανατολική Ευρώπη)»!

*

Αυτά λέει το Μνημόνιό τους! Αυτά λέει ο «υπέρτατος νόμος» του κράτους τους:

Διαμόρφωση κατώτατου μισθού για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα που στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» των μονοπωλίων θα οδηγηθεί σε τέτοια επίπεδα ώστε να μην αποκλίνει από τον αντίστοιχο των λεηλατημένων από τους καπιταλιστές χωρών της Βουλγαρίας, της Ρουμανίας, της Λετονίας, της Αλβανίας κ.ο.κ.

*

2)
Στη σελίδα 518 του Μνημονίου, κάτω από τον τίτλο «Μεταρρυθμίσεις στο σύστημα καθορισμού των μισθών», διαβάζουμε:


«Εως το τέλος Ιουλίου 2012 θα καταρτιστεί ένα χρονοδιάγραμμα για την αναθεώρηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Η πρόταση θα στοχεύει στην αντικατάσταση του ύψους των μισθών που ορίζονται στην ΕΓΣΣΕ με ελάχιστο ύψος μισθού νομοθετημένο από την κυβέρνηση σε διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους».


Αυτά λέει το Μνημόνιό τους!

Οτι ήδη από τον Ιούλιο - έχουν καθυστερήσει κιόλας, δηλαδή (!) - θα προχωρούσαν στην «αντικατάσταση» (!!!) των μισθών και στην κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

*

3)
Στη σελίδα 413 του Μνημονίου διαβάζουμε:


«...ως τέλος 2012 (...) 15.000 υποχρεωτικές αποχωρήσεις υπαλλήλων από το δημόσιο τομέα».

Είδατε τι «κομψά» που αποκαλούν τις απολύσεις, που δε θέλουν να κάνουν, αλλά που έχουν υπογράψει ότι θα τις κάνουν; «Υποχρεωτικές αποχωρήσεις»!

Ισως αυτός να είναι και ο λόγος που παριστάνουν ότι... εναντιώνονται στις απολύσεις. Μάλλον δε θα το έχουν καταλάβει ότι οι «υποχρεωτικές αποχωρήσεις» συνιστούν απολύσεις...


Κυριακή 14 Οκτωβρίου 2012

Χωρίς περίθαλψη 6 στους 10 αρρώστους

Δεν έχουν να πληρώσουν ή βρίσκουν σοβαρά εμπόδια όταν αναζητούν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη

Κατά 75% μειώθηκαν οι παρεχόμενες υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας απ' τις μονάδες του πρώην ΙΚΑ, ενώ συνολικά 58,9% του πληθυσμού μείωσε ή δεν μπορεί πια να έχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη είτε γιατί δεν έχει να πληρώσει είτε γιατί βρίσκει εμπόδια όταν αναζητά αυτές τις υπηρεσίες Υγείας.

Τα παραπάνω στοιχεία παρουσιάστηκαν χτες σε επιστημονική ημερίδα της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ) με θέμα «Η υπέρβαση της κρίσης στον ΕΟΠΥΥ: Ενα σχέδιο ανασυγκρότησης της ασφάλισης και της περίθαλψης». Παρουσιάζοντας τις σχετικές προσεγγίσεις όσον αφορά τον ΕΟΠΥΥ, ο κοσμήτορας της Σχολής Γιάννης Κυριόπουλος ανέφερε ότι ενώ αρχικά είχαν προϋπολογιστεί κοντά στα 8 δισ. ευρώ ως έσοδα για το 2012, με τα δεδομένα τα σημερινά, τα έσοδα δεν θα υπερβούν τα 4,5 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή οι δαπάνες του ΕΟΠΥΥ θα διαμορφωθούν σε 5,25-6,55 δισ. ευρώ, χωρίς τη νοσοκομειακή περίθαλψη που κατά την εκτίμηση του υπουργείου Υγείας θα διαμορφωθεί σε 1,9 δισ. ευρώ.

Για το έλλειμμα των 2 και πλέον δισ. ευρώ, που είναι ορατό διά γυμνού οφθαλμού, ο πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ Γεράσιμος Βουδούρης είπε χτες ότι η κυβέρνηση είχε ενημερωθεί εμπιστευτικά πριν ένα χρόνο. Επίσης αποκάλυψε ότι το σωρευτικό έλλειμμα μέχρι 31.12.2011 απ' τους πρώην κλάδους Υγείας των ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ και ΟΠΑΔ ήταν 1,98 ευρώ αλλά η Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων ενημέρωσε την τρόικα ότι το έλλειμμα αυτό ανέρχεται μόνο σε 700 εκατ. ευρώ.

Η πρόβλεψη, όπως είπε ο Γεράσιμος Βουδούρης, ήταν να έχει ο ΕΟΠΥΥ μηνιαία έσοδα 395 εκατ. ευρώ (145 εκατ. απ' το ΙΚΑ, 50 απ' τον ΟΑΕΕ, 20 απ' τον ΟΓΑ, 80 απ' τον ΟΠΑΔ και 100 εκατ. κρατική επιχορήγηση). «Αυτή τη στιγμή έχω μαζέψει με το ζόρι μόλις 210 εκατ. ευρώ για όλους τους παρόχους», είπε ο Γεράσιμος Βουδούρης. Και τούτο γιατί, λόγω της ανεργίας και των λουκέτων, το ΙΚΑ αποδίδει μόνο 46 εκατ. ευρώ, ο ΟΓΑ δεν μπορεί να αποδώσει τίποτε, ο ΟΠΑΔ δεν αγγίζει τα 80 εκατ. ευρώ και ο ΟΑΕΕ μόλις 20 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τον τέως αντιπρόεδρο του ΕΟΠΥΥ, Κυριάκο Σουλιώτη, θα υπάρξει υστέρηση εσόδων 700 εκατ. ευρώ εξαιτίας της ανεργίας και των λουκέτων στα μαγαζιά.

Μειώθηκαν 4 φορές οι επισκέψεις

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής και της λογικής των συγχωνεύσεων είναι να μειωθούν οι παρεχόμενες υπηρεσίες. Δυνητικά οι υγειονομικές μονάδες του πρώην ΙΚΑ, είπε ο Γιάννης Κυριόπουλος, μπορούσαν να δεχτούν 32 εκατ. επισκέψεις το χρόνο, ενώ τώρα έχουν περιοριστεί μόλις σε 8 εκατ. το χρόνο. Δηλαδή έχουν πέσει στο ένα τέταρτο των αρχικών δυνατοτήτων. Ενας απ' τους λόγους, όπως παραδέχτηκε ο Γεράσιμος Βουδούρης, είναι ότι ο ΕΟΠΥΥ δεν μπορεί να κάνει προμήθεια αντιδραστηρίων, με αποτέλεσμα να κλείσουν τα εργαστήρια του πρώην ΙΚΑ. Η αδυναμία προμήθειας οφείλεται στην έλλειψη αντίστοιχης διεύθυνσης στον ΕΟΠΥΥ, ενώ την υποχρέωση αυτή την είχε αναλάβει να προχωρήσει το ίδιο το ΙΚΑ.

Αυτή η υποχρηματοδότηση, αλλά και η διαλυτική πολιτική στο χώρο της δημόσιας ΠΦΥ αποτυπώνονται στην έρευνα που έγινε για λογαριασμό της ΕΣΔΥ. Κάθε χρόνο γίνονται 46 εκατ. επισκέψεις σε γιατρούς και η κατανομή, πλέον, είναι η εξής: Πάνω από 13 εκατ. επισκέψεις έγιναν σε γιατρούς Ταμείων αλλά στο ιατρείο τους, 9 εκατ. σε μονάδες του ΕΟΠΥΥ, 5,5 εκατ. στα εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείων, 1,9 εκατ. στα Κέντρα Υγείας, 0,5 εκατ. σε αγροτικούς γιατρούς και 16 εκατ. ευρώ σε ιδιώτες γιατρούς με προσωπικές πληρωμές.

Τα αποτελέσματα είναι οδυνηρά: Σε έρευνα «αν έχει μειωθεί η χρήση των υπηρεσιών Υγείας τους τελευταίους 12 μήνες;» οι απαντήσεις ήταν: Μείωση 23,8% «λόγω χρημάτων που πρέπει να καταβληθούν». Μείωση 7,9% «λόγω της δύσκολης πρόσβασης στις υπηρεσίες που χρειάστηκαν». Και μείωση 27,2% «για όλους τους παραπάνω λόγους». Μ' άλλα λόγια το 58,9% (ή 6 στους 10 αρρώστους) μείωσε τη χρήση των υπηρεσιών Υγείας.

Μεταξύ των υποδείξεων που παρουσιάστηκαν ήταν η αύξηση της κρατικής επιχορήγησης. Ο Γερ. Βουδούρης πρότεινε το διαχωρισμό των εισφορών των κλάδων Υγείας και Σύνταξης και άμεσης απόδοσης των εισφορών Υγείας στον ΕΟΠΥΥ, μέσω της φορολογικής δήλωσης. Να αυξηθούν οι εισφορές του ΟΓΑ, να μπορεί να αξιοποιηθεί η περιουσία των Ταμείων με ενέχυρο τις ασφαλιστικές εισφορές και να επιβληθεί ειδικό τέλος για διάφορα νοσήματα, όπως το κάπνισμα.

Φαρμακερά παιγνίδια

Αποκαλυπτικά για την κερδοφορία της φαρμακοβιομηχανίας ήταν τα στοιχεία που ανέφερε ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεόδωρος Αμπατζόγλου: Το φάρμακο «Σιντρόμ» - για καρδιοπαθείς - κοστίζει 2,20 ευρώ. Είναι υπό απόσυρση και το υποκατάστατό του στοιχίζει 74 ευρώ. «Αν δεν παρθούν μέτρα για την υποκατάσταση παραμυθιαζόμαστε», είπε χαρακτηριστικά. Επίσης ο Γερ. Βουδούρης ανέφερε ότι με την εφαρμογή των Μη Συνταγογραφούμενων Φαρμάκων, μια αλοιφή των 80 λεπτών πουλιέται τώρα 5,20 ευρώ.

Ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων Γιάννης Τούντας πρότεινε αύξηση της συμμετοχής στα φάρμακα με βάση εισοδηματικά κριτήρια, να μην καλύπτονται τα καινοτόμα φάρμακα απ' τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ ανέφερε ότι είναι έτοιμη η θετική λίστα φαρμάκων.

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2012

Κανένας Δήμος να μη δώσει στοιχεία για τα μεταναστόπουλα στους παιδικούς σταθμούς

Ανακοίνωση με την οποία καλεί τους δήμους να μη δώσουν κανένα στοιχείο έτσι ώστε να μην υπάρξει απάντηση στην Ερώτηση του βουλευτή της «Χρυσής Αυγής» για τον αριθμό των παιδιών των μεταναστών που πηγαίνουν σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς εξέδωσε, χτες, η Πανελλαδική Γραμματεία του ΠΑΜΕ στους ΟΤΑ. Θυμίζουμε ότι βουλευτής της «Χρυσής Αυγής» με Ερώτηση που κατέθεσε - πάντα στο πλαίσιο να σπείρουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο και να φέρουν σε αντιπαράθεση τους ίδιους τους εργαζόμενους γονείς των παιδιών, Ελληνες και μετανάστες - ζητούσε στοιχεία για τον αριθμό των μεταναστόπουλων που είναι στους παιδικούς σταθμούς.


Αναλυτικά η ανακοίνωση της Πανελλαδικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ στους ΟΤΑ έχει ως εξής:

«Κανένας δήμος και καμία υπηρεσία του να μη δώσουν στοιχεία στο υπουργείο Εσωτερικών, προκειμένου το τελευταίο να απαντήσει σε Ερώτηση βουλευτή της φασιστικής οργάνωσης "Χρυσή Αυγή", για τον αριθμό των παιδιών των μεταναστών που πηγαίνουν σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς.

Κανένας εργαζόμενος να μη συνδράμει τις προσπάθειες αυτού του εγκληματικού μορφώματος να φέρει σε αντιπαράθεση τους ίδιους τους γονείς των παιδιών που προσπαθούν - είτε Ελληνες, είτε μετανάστες - να επιβιώσουν.

Να μην τους αφήσει περιθώριο να δημιουργήσουν την εντύπωση πως γι' αυτό το πρόβλημα φταίνε οι μετανάστες, ενώ είναι ήδη γνωστό ότι, με βάση τα επίσημα στοιχεία, μόλις το 1,5% του συνόλου των παιδιών είναι μεταναστόπουλα... Αξίζει επίσης να πούμε ότι μόνο από τα προγράμματα του ΕΣΠΑ και αποκλειστικά με τη διαδικασία της μοριοδότησης, που θέλει η "Χρυσή Αυγή", έμειναν εκτός παιδικών σταθμών συνολικά 35.000 παιδιά.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η φασιστική οργάνωση επιχειρεί να ρίξει στο λαό, στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα το δηλητήριο του ρατσισμού, να διχάσει τους εργαζόμενους, αφήνοντας στο απυρόβλητο την ανθρωποκτόνα πολιτική που εκφράζεται και στην Τοπική και Περιφερειακή Διοίκηση. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνει πλάτες στην πολιτική της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που είναι υπεύθυνη και για την κατάσταση στους παιδικούς σταθμούς.

Γι' αυτό δε λέει κουβέντα για τις δαπάνες που μειώθηκαν στο "κόκκινο", για τη συρρίκνωση του προσωπικού κάθε ειδικότητας (ιδιαίτερα του παιδαγωγικού), για την ανατροπή αναλογίας νηπίων - βρεφών ανά βρεφονηπιοκόμο, τις απολύσεις των συμβασιούχων, την παύση στις προσλήψεις, τις τεράστιες ελλείψεις σε υλικοτεχνική υποδομή, την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, την αύξηση του ωραρίου εργασίας κ.ά., που συνθέτουν μια εκρηκτική κατάσταση γενικής υποβάθμισης και κατάρρευσης της προσχολικής αγωγής. Δε λέει κουβέντα για το κλείσιμο τμημάτων και τις συγχωνεύσεις παιδικών σταθμών, για τη μετατροπή των κοινωνικών δομών σε "κοινωφελείς επιχειρήσεις", που προοιωνίζονται τις επερχόμενες ιδιωτικοποιήσεις.

Εξάλλου, τον ίδιο ρατσισμό και φασισμό χρησιμοποίησε και στις αιμοδοσίες και στις διανομές τροφίμων που διοργάνωσε "μόνο για Ελληνες" ή στα δουλεμπορικά γραφεία "ευρέσεως εργασίας", που έστησε με τις πλάτες της κυβέρνησης για να σπρώχνει στα αφεντικά, ως ντίλερ, τους πάμφθηνους (18 ευρώ μεροκάματο) Ελληνες εργάτες δίχως δικαιώματα ή ασφάλιση.

Καλούμε τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα να βγάλουν συμπεράσματα και να σταθούν απέναντι σ' αυτούς που μας εξαθλιώνουν. Να απαιτήσουμε άμεση και πλήρη χρηματοδότηση των δήμων και των υπηρεσιών τους από τον Κρατικό Προϋπολογισμό, με αιχμή τις κοινωνικές υπηρεσίες (παιδικούς σταθμούς κ.λπ.). Κανένα παιδί έξω από τους παιδικούς σταθμούς - κατάργηση των τροφείων. Σύγχρονοι, ασφαλείς, δημόσιοι και δωρεάν παιδικοί σταθμοί για όλα τα παιδιά. Δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή. Να ενοικιαστούν και να διαμορφωθούν κατάλληλα κτίρια για την άμεση αντιμετώπιση των αναγκών.

Να βαδίσουμε όλοι μαζί για να μπει τέρμα στις θυσίες για την πλουτοκρατία, για να διαγραφεί το χρέος και να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Στο δικό μας δρόμο ανάπτυξης, έξω από τα δεσμά της ΕΕ και των κεφαλαιοκρατών, χωράει ζωή με αξιοπρέπεια και δικαιώματα για μας και τα παιδιά μας, για όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από χρώμα, φυλή και θρησκεία».

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2012

Οι καλοταϊσμένοι παπαγάλοι των ΜΜΕ και οι...τρομοκράτες εργαζόμενοι

«Με αφορμή την κινητοποίηση των απλήρωτων εργατών των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας, οι καλοταϊσμένοι παπαγάλοι των αστικών ΜΜΕ ξεδίπλωσαν για μια ακόμη φορά το ταλέντο τους στην εξαπάτηση του λαού και την προκλητική διαστρέβλωση της αλήθειας», αναφέρει σε σχόλιό του το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ.

Συνεχίζει επισημαίνοντας ότι «με μια φωνή, ανακάλυψαν "παραβίαση της νομιμότητας", στήνοντας τους επί μήνες απλήρωτους εργάτες που παλεύουν για το ψωμί τους στο εδώλιο των τηλε-δικαστηρίων. Παρουσίασαν τους εξαθλιωμένους εργάτες ως τρομοκράτες, προσφέροντας απόλυτη κάλυψη στην άγρια κυβερνητική καταστολή και στην προπαγάνδα περί άκρων που οργιάζει όλο το τελευταίο διάστημα. Εκδότες και καναλάρχες, θέλουν τους εργαζόμενους φοβισμένους και σιωπηλούς απέναντι στην επίθεση που βιώνουμε. Χρησιμοποιούν τα Μέσα τους για να διατηρήσουν την εξουσία τους, στήνοντας στον τοίχο όποιον αντιστέκεται. Υπερασπίζονται τον σάπιο καπιταλισμό με κάθε τρόπο, παρουσιάζοντας το άσπρο, μαύρο».

Το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ εκφράζει την αλληλεγγύη του στους εργαζόμενους των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, τονίζοντας ότι «η πλειοψηφία των εργαζόμενων στα ΜΜΕ δεν έχει τίποτα κοινό με τους αργυρώνητους τηλε-αστέρες. Ο αγώνας για ενημέρωση σε όφελος του λαού πρέπει να γίνει υπόθεση κάθε συναδέλφου που κατανοεί πως το συμφέρον του είναι στο πλευρό του ταξικού εργατικού κινήματος».

Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Γραφεία ευρέσεως εργασίας από τη Χ. Α. με τα αρχικά... ΟΑΕΔ

Μετά τα τρόφιμα και το αίμα μόνο για Έλληνες, η Χρυσή Αυγή ιδρύει γραφεία ευρέσεως εργασίας με τα αρχικά... ΟΑΕΔ.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσαν, αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι θα λειτουργεί Όμιλος Ανεύρεσης Εργασίας Δοκιμαζόμενων Ελλήνων, τα αρχικά του οποίου είναι ίδια με τον κανονικό ΟΑΕΔ.
Η φασιστική οργάνωση Χρυσή Αυγή έχει δημιουργήσει ένα παραμάγαζο με τον τίτλο 'γραφείο ευρέσεως εργασίας', ανέφερε από το βήμα της Βουλής κατά τη συζήτηση σχετικής επίκαιρης ερώτησής του ο κ. Παφίλης. Με το γνωστό μηχανισμό των τραμπούκων η Χρυσή Αυγή μπαίνει στους χώρους εργασίας και εκβιάζοντας ακόμα τους επιχειρηματίες, προωθεί την κατάργηση των ΣΣΕ με πρόσχημα την αντικατάσταση αλλοδαπών εργαζομένων με Έλληνες.
Αυτά τα «γραφεία» λειτουργούν μέσω δήθεν «εκβιασμών» σε επιχειρηματίες για να προσλάβουν Ελληνες εργαζόμενους αντί για μετανάστες, με μεροκάματο 18 ευρώ, δηλαδή κατατστρατηγώντας τις συλλογικές συμβάσεις.

Η Χρυσή Αυγή δεν πρωτοτυπεί. Το ασφυκτικό πρόβλημα της ανεργίας και των επιπτώσεων που είχε στη γερμανική κοινωνία το είχε εκμεταλλευθεί και το ναζιστικό καθεστώς, δημιουργώντας την Υπηρεσία Εργασίας του Ράιχ (Reichsarbeitsdienst, RAD), έναν οργανισμό που είχε σκοπό τη μείωση της ανεργίας.

Ο οργανισμός αυτός κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου είχε αποτελέσει βοηθητικό μηχανισμό για την υποστήριξη της Βέρμαχτ! Την εποχή της ανόδου του Χίτλερ στη Γερμανία υπήρχαν έξι εκατομμύρια άνεργοι.

Η Υπηρεσία αυτή άρχισε να βρίσκει εργασία σε ανέργους κυρίως σε μεγάλα δημόσια έργα, όπως η κατασκευή αυτοκινητοδρόμων και η αποστράγγιση βάλτων, προκειμένου να μετατραπούν σε αγροκτήματα. Οι εργαζόμενοι ήσαν ντυμένοι με παραστρατιωτικές στολές, ζούσαν στα στρατόπεδα εργασίας και αμείβονταν με ένα συμβολικό ποσόν.

Για πολλούς ανέργους η εξασφάλιση στέγης και τροφής ήταν προτιμότερη από την ανεργία, ακόμα και αν οι αμοιβές τους ήσαν πενιχρές, ενώ η βιομηχανία της προπαγάνδας του ναζιστικού καθεστώτος τους έκαναν να νοιώθουν ότι συμμετέχουν στην οικοδόμηση της νέας Γερμανίας.

Είναι πιά καιρός η εργατική τάξη να καταλάβει ότι οι φασίστες είναι αποτέλεσμα της κρίσης του συστήματος και το μακρύ χέρι των αφεντικών και του κράτους.. 

Τρίτη 25 Σεπτεμβρίου 2012

Πράξη ευθύνης & ελπίδας η συμμετοχή στην απεργία

Πράξη ευθύνης και ελπίδας είναι η συμμετοχή κάθε εργαζόμενου στην αυριανή απεργία, ώστε αυτή να αποτελέσει μια νέα εκκίνηση στην οργάνωση και την αντεπίθεση του εργατικού κινήματος, για να βάλει φρένο και τέλος στις θυσίες του λαού για την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, για την παραμονή της χώρας στη «λυκοσυμμαχία» της ΕΕ. Για να αναδειχθεί η δύναμη της εργατικής τάξης, η μαχητική της αλληλεγγύη και η απαίτηση για τη λήψη ουσιαστικών μέτρων προστασίας για τους ανέργους, τις λαϊκές οικογένειες που βρίσκονται σε απόγνωση.

Η επιτυχία της απεργίας σε όλους τους τόπους δουλειάς και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, στα μεγάλα εργοστάσια και βιοτεχνίες, είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων. Έχουν χρέος να μην υποκύψουν στην εργοδοτική τρομοκρατία, στη λογική του «τίποτα δεν γίνεται» και του «χαμένου μεροκάματου» που καλλιεργεί η εργοδοσία, αλλά και οι συνδικαλιστές που καλλιεργούν το συμβιβασμό με το κεφάλαιο. Αυτή η λογική αφοπλίζει την εργατική τάξη και την οδηγεί χειροπόδαρα δεμένη στην εξόντωση των κατακτήσεων και των δικαιωμάτων της. Η απεργοσπασία ήταν και είναι ντροπή για κάθε συνειδητό εργάτη. Δεν υπήρξε και δεν πρόκειται να υπάρξει αγώνας για το δίκιο και την προοπτική της τάξης μας χωρίς θυσίες και ατομικό κόστος.

Στην απεργία και τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ έχουν θέση όλοι οι νέοι, τα παιδιά της εργατικής τάξης, που βρίσκονται στην ανεργία, στα σχολεία και τις σχολές, γιατί πρώτα απ' όλα κρίνεται το δικό τους παρόν και μέλλον.

Μαζί με τους απεργούς εργάτες των εργοστασίων και των γραφείων πρέπει να βρεθούν οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί έμποροι και βιοτέχνες και αυτοί πρέπει να σταματήσουν τη δουλειά, να κλείσουν τα μαγαζιά. Έτσι θα είναι πιο ηχηρή η λαϊκή άρνηση στην υποταγή και στην εξόντωση. Να μην πληρώσει ο λαός την κρίση και τα χρέη για τα οποία δεν ευθύνεται. Η μαζική συμμετοχή στις συγκεντρώσεις που συνδιοργανώνουν τα σωματεία και οι άλλες οργανώσεις που ανήκουν στο ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ και την ΟΓΕ πρέπει να γίνει βήμα αποφασιστικής προώθησης και ανάπτυξης της λαϊκής συμμαχίας για την απόκρουση των βάρβαρων μέτρων και για να ανοίξει ο δρόμος για μια φιλολαϊκή διέξοδο και ανάπτυξη, με αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, κοινωνικοποίηση όλων των μονοπωλίων, με το λαό στην εξουσία.

Συμμετοχή στην απεργία, συμμετοχή στην οργανωμένη πάλη, για να δυναμώσει η εμπιστοσύνη των εργαζομένων στη δύναμή τους, το δίκιο και την προοπτική τους. Να απεγκλωβιστούν από τα διλήμματα και τις αυταπάτες των κομμάτων του συστήματος και της ΕΕ.

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012

Η θεωρία «της αναποτελεσματικότητας των αγώνων»

Η αντεργατική επίθεση συνεχίζεται, τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Κανένας πλέον δεν είναι σίγουρος για το τι μισθό, σύνταξη, επίδομα θα πάρει τον επόμενο μήνα, αν θα συνεχίσει να έχει μεροκάματο. Τα βάσανα της λαϊκής οικογένειας μεγαλώνουν. Δεν προσθέτει κανένας τίποτα καινούριο με το να τα απαριθμήσει. Με εργάτες, εργάτριες, ανέργους, νέους, συνταξιούχους που κουβεντιάζεις, παντού υπάρχει αγανάκτηση, αγωνία, απόγνωση, φόβος για το αύριο. Ακούς πολλούς να λένε «πού θα πάει η κατάσταση, πόσο θα κρατήσει», «κάτι πρέπει να κάνουμε, δεν πάει άλλο, να αντιδράσουμε» και κάποιους να επαναλαμβάνουν τα επιχειρήματα του αντίπαλου, δηλαδή ότι «δεν μπορεί να γίνει τίποτα γιατί τα μέτρα είναι αναγκαία, είναι μονόδρομος».


Οταν όμως η συζήτηση πάει στο «διά ταύτα» για το τι πρέπει να κάνουμε, πώς πρέπει να αντιδράσουμε, τότε αρχίζουνε τα δύσκολα. Τότε πολλοί λένε, «δε βγαίνει τίποτα με τους αγώνες, αυτοί δεν ακούνε κανέναν», «τόσοι αγώνες έγιναν και τα μέτρα πέρασαν», «οι κλέφτες οι πολιτικοί φταίνε», «όλοι τα ίδια είναι». Αλλοι λένε, «να περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει, μπορεί να μην τα εφαρμόσουν στο δικό μας κλάδο, χώρο». Πολλές φορές οι ίδιοι που λένε ότι «αν έρθουνε να τα εφαρμόσουν σε μας τότε θα δεις τι θα γίνει», όταν φτάσουν και στο δικό τους χώρο τότε λένε «τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, τώρα έγιναν νόμος του κράτους».



Το αποτέλεσμα είναι ένα μεγάλο μέρος της αγανάκτησης και της δυσαρέσκειας να φτάνει μέχρι τη διατύπωση «φραστικών απειλών», δηλαδή «ντουφεκιών στον αέρα», και αντικειμενικά υπάρχει το ίδιο αποτέλεσμα σαν να πίστευαν ότι τα μέτρα είναι μονόδρομος. Το πιο αρνητικό είναι ότι πολλές φορές παραμένουν έξω από το στόχαστρο εκείνοι που ωφελούνται από τα μέτρα της κάθε κυβέρνησης και της ΕΕ, δηλαδή οι εργοστασιάρχες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι, οι τραπεζίτες, γενικότερα η αστική τάξη. Ετσι, δεν κατανοείται ότι η κυβερνητική πολιτική σήμερα δεν έρχεται να αντιμετωπίσει με κάποια αναγκαία μέτρα μία κακή διαχείριση, αλλά να επιβάλει αναγκαία για τη διάσωση των καπιταλιστικών κερδών μέτρα εν μέσω κρίσης. Μέτρα που έχουν δρομολογηθεί εδώ και δεκαετίες στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων. Ο θυμός διοχετεύεται σε φραστικές απειλές μόνο ενάντια στους «κλέφτες, τα λαμόγια, τους φοροφυγάδες» και υπάρχουν μεγάλες αυταπάτες «περί παραγωγικών επενδύσεων και αναπτυξιακών μέτρων που θα αναζωογονήσουν με μία σωστή διαχείριση την οικονομία και θα ωφελήσουν τους εργαζόμενους».


Ετσι, οι εργαζόμενοι συνεχίζουν να βρίζουν και οι καπιταλιστές να θησαυρίζουν. Εκμεταλλεύονται την αναποφασιστικότητα, το φόβο, την αδράνεια, την εκτόνωση με τις φωνές και βρισιές και συνεχίζουν να κάνουν τη ζωή μας κόλαση. Σε αυτό οδηγεί η «θεωρία της αναποτελεσματικότητας». Οι βρισιές και οι μούντζες της πλατείας Συντάγματος ενάντια στους 300 της Βουλής αλλά και «στα συνδικάτα» συνέβαλαν στη συγκρότηση της τρικομματικής κυβέρνησης Παπαδήμου και στη συνέχεια της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά καθώς και στην ανάπτυξη αντιδραστικών και φασιστικών αντιλήψεων. Γι' αυτό οι αστοί έχουν κάνει σημαία τους τον «αγώνα με τις βρισιές και τις μούντζες», συμμετείχαν και πολλοί από αυτούς στον «αγώνα των αγανακτισμένων», σε αντίθεση με τους οργανωμένους αγώνες για τους οποίους στάζουν χολή. Γι' αυτό κάθε αγώνα που γίνεται τον συκοφαντούν και ταυτόχρονα παίρνουν υπό την προστασία τους τον απεργοσπαστικό μηχανισμό. Γι' αυτό κολακεύουν συνεχώς την αδράνεια, την παθητικότητα, μέσα από δηλώσεις στελεχών της κυβέρνησης, της ΕΕ, της εργοδοσίας, που λένε «θαυμάζουμε την ωριμότητα του ελληνικού λαού που με τη στάση του δείχνει ότι κατανοεί πως τα μέτρα είναι αναγκαία».

Η θεωρία της «αναποτελεσματικότητας των αγώνων» είναι μια ύπουλη θεωρία που την προβάλλουν όλοι, κυβέρνηση, εργοδοσία, ΜΜΕ, εργοδοτικός συνδικαλισμός, οπορτουνισμός, ο καθένας φυσικά με τον τρόπο του. Χρειάζεται παρακολούθηση το πώς εκφράζεται κάθε φορά συγκεκριμένα, άμεση απάντηση και όχι υποτίμηση. Είναι δηλητήριο για τους εργαζόμενους και έχει πολλές όψεις. Προσαρμόζεται ανάλογα με τις εξελίξεις, τη συγκεκριμένη φάση που βρίσκεται το εργατικό κίνημα, τις διαθέσεις των εργαζομένων, στη φάση προετοιμασίας ενός αγώνα, κατά τη διάρκειά του και μετά τη λήξη του. Πότε προβάλλεται ότι «με τους αγώνες δε βγαίνει τίποτα», πότε ότι «αυτές οι μορφές του αγώνα δεν είναι αποτελεσματικές, χρειάζεται συνεννόηση», πότε ότι «το περιεχόμενο του αγώνα δε βοηθάει, είναι γενικό», ή «τα αιτήματα είναι σωστά αλλά ο τρόπος διεκδίκησης είναι λάθος», πότε ότι «τα αιτήματα του αγώνα δε βοηθάνε, είναι πολιτικά, κομματικά» και πότε χαρακτηρίζοντας την άρνηση του ταξικού κινήματος να συναινέσει με τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό «διασπαστική, κομματική» κ.ά. Στρέφεται, δηλαδή, όχι μόνο ενάντια στους αγώνες, αλλά στον ταξικό προσανατολισμό τους, στο περιεχόμενό τους, στις μορφές. Αλλες φορές εκμεταλλεύεται τις δυσκολίες των συνδικάτων για να τα συκοφαντήσει, άλλες φορές ταυτίζει το ταξικό εργατικό κίνημα με τη διαφθορά και τις στρατηγικές του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, προβάλλοντας πέρα από το γνωστό «κλέφτες πολιτικοί», το «κλέφτες, λαμόγια, συνδικαλιστές».


Στην προετοιμασία της πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας, την οποία έχουν ζητήσει μια σειρά Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, Συνδικάτα και Επιτροπές Αγώνα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, η αναποτελεσματικότητα εμφανίζεται με το επιχείρημα «και τι θα βγει με την απεργία, μήπως θα αποτρέψει να παρθούνε τα μέτρα; Τόσες απεργίες κάναμε, τα μέτρα όμως πέρασαν, το ίδιο θα γίνει και τώρα».

Ο φόβος, η επίδραση της «αναποτελεσματικότητας» δεν είναι κάτι το καινούριο. Πάντα οι εκμεταλλευτές με όλους τους μηχανισμούς τους τα καλλιεργούσαν για να υποτάσσουν και να εκμεταλλεύονται πιο εύκολα τους εργαζόμενους, να κερδίζουν περισσότερα. Ανάλογα με τις συνθήκες, αυτά πότε δυνάμωναν και πότε αδυνάτιζαν. Σήμερα που η αντικειμενική κατάσταση είναι δύσκολη, η κατάσταση στο εργατικό κίνημα δεν είναι καλή, είναι πιο ισχυρά, συνοδεύονται με ένταση του αντικομμουνισμού και της τρομοκρατίας.

Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αλλάζουν, ότι έτσι θα παραμείνουν και στη συνέχεια. Η θηλιά στο λαιμό της λαϊκής οικογένειας σφίγγει. Οι εργαζόμενοι συσσωρεύουν καθημερινά πείρα, θα βγάλουν γρήγορα συμπεράσματα και από τις τελευταίες πολιτικές τους επιλογές, γιατί τώρα οι εξελίξεις τρέχουν με μεγαλύτερη ταχύτητα. Οι φοβισμένοι σήμερα δε θα παραμείνουν για πάντα φοβισμένοι. Ο καθένας μας άμα το σκεφτεί θα βρει παραδείγματα εργατών που ξεπέρασαν το φόβο, την αναποφασιστικότητα και παλεύουν με πίστη και ηρωισμό, ή άλλων που κουράστηκαν, απελπίστηκαν και υποχώρησαν. Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που η κατάσταση και οι πολιτικές αντιλήψεις είναι ρευστές, που «το καμίνι βράζει», τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο, παγιωμένο.

Επομένως, με υπομονή και επιμονή, χρειάζεται να ανοίξουμε αυτό το ζήτημα μέσα στους χώρους δουλειάς, να το κουβεντιάσουμε τίμια, ανοιχτά, με τους εργαζόμενους. Να τους πούμε ότι κι εμείς βλέπουμε τις δυσκολίες του αγώνα. Οτι κι εμάς μας προβληματίζει και μας στενοχωρεί περισσότερο από τον καθένα που τα αποτελέσματα δεν ήταν καλύτερα γιατί πρωτοστατήσαμε και κοπιάσαμε για να γίνουν οι αγώνες. Δεν απευθύνουμε κάλεσμα αγώνα εκ του ασφαλούς. Οτι είχαμε και απώλειες, δεκάδες μέλη μας, οπαδοί μας πλήρωσαν την πρωτοπόρα δράση τους με απόλυση, με δικαστικές και άλλες διώξεις. Οτι μπήκαμε μπροστά, δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό και παρ' όλα αυτά υποστήκαμε μεγάλη εκλογική μείωση, που είναι πλήγμα για το εργατικό κίνημα. Γι' αυτό ο αντίπαλος πολύ σωστά το αξιολόγησε σαν αρνητικό, δείκτη της δυνατότητας του κινήματος να απαντήσει και να αντεπιτεθεί, γιατί η αποτελεσματικότητα των αγώνων δεν είναι ένα ζήτημα ποσοτικό. Συνδέεται αναπόσπαστα με την κατεύθυνσή τους, αν κινούνται με πυξίδα τη ριζική αλλαγή, πράγμα που εκφράζεται στη δύναμη του ΚΚΕ και του ταξικού πόλου στο συνδικαλιστικό κίνημα. Συνεχίζουμε όμως με πίστη και αισιοδοξία, δεν το βάζουμε κάτω, γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος.


Να τους εξηγήσουμε ότι σε αυτά που λένε για τους αγώνες υπάρχουν αλήθειες αλλά και πολλά ψέματα. Είναι αλήθεια ότι δεν μπορεί να περιμένει κανένας μεγάλες ανατροπές από την πανεργατική απεργία, να αποτρέψει την εφαρμογή όλων των νέων μέτρων, ή να καταργήσει τους παλιότερους αντεργατικούς νόμους. Αυτό έχει να κάνει με την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στο εργατικό κίνημα, όπου ένα μικρό μέρος των εργαζομένων είναι οργανωμένο, συμμετέχει δραστήρια στα σωματεία του. Οπου ένα μεγάλο μέρος εργατών εκλέγει για εκπροσώπους του ανθρώπους συμβιβασμένους, ανθρώπους της εργοδοσίας, που πιστεύουν στο κέρδος, στην ΕΕ. Αρα, σε αυτό συμφωνούμε πως δεν μπορεί από ένα τέτοιο εργατικό κίνημα να περιμένεις περισσότερα, γι' αυτό όλοι μας πρέπει να παλέψουμε για την ανασύνταξή του.

Είναι αλήθεια ότι παρόλο που έγιναν αρκετές πανεργατικές και κλαδικές απεργίες, δεκάδες συλλαλητήρια και άλλες πολύμορφες κινητοποιήσεις, δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την εφαρμογή μιας σειράς αντεργατικών μέτρων. Δεν μπόρεσαν να πείσουν μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης για τις πραγματικές αιτίες της κρίσης, για το ποιος φταίει για τα βάσανα που περνάνε, ότι η ΕΕ είναι εχθρός τους, είναι μια λυκοσυμμαχία όπου μέσα σε αυτή δεν πρόκειται να δούνε άσπρη μέρα. Δεν μπόρεσαν να απεγκλωβίσουν χιλιάδες εργάτες από τη λογική των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ και άλλων εργοδοτικών οργανώσεων. Επομένως και σε αυτό συμφωνούμε, ότι ενώ έγιναν αγώνες, η ζωή των εργατών έγινε χειρότερη. Γι' αυτό όμως δε φταίνε οι αγώνες που έγιναν, αλλά γιατί ήταν κατώτεροι των αναγκών και των περιστάσεων. Δεν μπορείς να εξασφαλίσεις καλύτερη ζωή βρίζοντας από τον καναπέ και με συνδικαλιστικές ηγεσίες τύπου «Παναγόπουλου» και «Φωτόπουλου». Αν στους αγώνες συμμετείχαν περισσότεροι εργαζόμενοι, αν σε κάθε απεργία, στον κάθε κλάδο έκλειναν όλα τα εργοστάσια, αν στο στόχαστρο των αγώνων ήταν η ΕΕ, η αστική τάξη και όλοι οι εκφραστές της, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Αν πολλοί από αυτούς που πήραν μέρος στους αγώνες δεν έπεφταν στην παγίδα της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, του κάθε απελπισμένου μικροαστού που ενώ χρόνια κοιμόταν γιατί πέρναγε καλά, τώρα ξαφνικά ήθελε «κρεμάλες στη Βουλή», «καλύτερους διαχειριστές», τα αποτελέσματα σίγουρα θα ήταν διαφορετικά. Επομένως, η λύση δεν είναι να πάψουμε να αγωνιζόμαστε, αλλά να φροντίσουμε να αγωνιστούμε καλύτερα, με πιο οργανωμένους και μαζικούς αγώνες, με ταξικό προσανατολισμό και καθαρό στόχο.


Οσο αλήθεια όμως είναι ότι οι αγώνες δεν απέτρεψαν τα μέτρα, άλλο τόσο αλήθεια είναι ότι χωρίς αυτούς τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα, η απογοήτευση και η παραίτηση ακόμα πιο μεγάλες. Τα μέτρα θα είχαν περάσει πιο γρήγορα, θα ήταν πιο πολλά και ακόμα πιο σκληρά. Χρειάζεται και σε αυτό να συμφωνήσουμε. Αυτό εξάλλου το ομολογούν καθημερινά και οι εχθροί των εργατών, η ΕΕ, η κυβέρνηση και η εργοδοσία, λέγοντας ότι «υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση, αναβλητικότητα στην εφαρμογή των μέτρων, έπρεπε να είχαν παρθεί εδώ και χρόνια». Πολλά από τα μέτρα που πέρασαν σήμερα, σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, τα προσπαθούσαν χρόνια, τα καθυστέρησαν οι προηγούμενοι αγώνες, παρά τις δυσμενείς συνέπειες της αντεπανάστασης. Συνέβαλαν ώστε μια ολόκληρη γενιά να γλιτώσει από αυτά. Δούλεψε με καλύτερα μεροκάματα, μισθούς, ωράρια, με περισσότερα εργατικά δικαιώματα και ελευθερίες, με καλύτερη Ασφάλιση, με λιγότερα έξοδα σπούδασαν τα παιδιά τους, πήραν σύνταξη στα 60 χρόνια, πολλοί πήραν πιο νωρίς, πήραν καλύτερες συντάξεις, ζουν σχετικά αξιοπρεπώς την τρίτη ηλικία τους. Επομένως, κανένας μας δεν πρέπει να μιλάει απαξιωτικά για τους αγώνες που έγιναν, αλλά να τους μελετάμε και να διδασκόμαστε για τους επόμενους.

Αλλά και οι αγώνες των τελευταίων χρόνων συνέβαλαν ώστε τα μέτρα να μη νομιμοποιηθούν στη συνείδηση χιλιάδων εργαζομένων και να βρεθούν στο στόχαστρο μιας νέας ανόδου του κινήματος. Αυτό ο αντίπαλος το ξέρει, γι' αυτό δεν εφησυχάζει και παίρνει τα μέτρα του, ενισχύει τον κατασταλτικό μηχανισμό, ιδεολογικά και επιχειρησιακά. Δεν μπόρεσαν να τα περάσουν ακόμη όλα όπως τα είχαν σχεδιάσει αρχικά. Δυσκολεύονται ακόμα στην υλοποίηση αυτών που έχουν αποφασίσει. Δεν μπόρεσαν να προχωρήσουν ακόμα στην κατάργηση όλων όσα συμπεριλαμβάνονται στις κλαδικές Συμβάσεις, παρόλο που ακόμα δεν έχουν υπογραφεί νέες. Σε αρκετές επιχειρήσεις υπογράφτηκαν με αγώνες Συμβάσεις χωρίς μειώσεις. Σε άλλους χώρους απέτρεψαν μαζικές απολύσεις, αλλού περιόρισαν τον αριθμό των απολύσεων, αλλού απέτρεψαν την υπογραφή μειώσεων κ.ά. Διαπαιδαγώγησαν ταξικά ένα μεγάλο κομμάτι εργαζομένων με τις αξίες της αγωνιστικότητας, της περηφάνιας, της αλληλεγγύης, που τώρα θα τις βρει μπροστά του. Επομένως, η αλήθεια είναι ότι μπορεί οι αγώνες που έγιναν την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης να μην μπόρεσαν να αποτρέψουν συνολικά τα μέτρα, πρόσφεραν όμως πάρα πολλά, αποτελούν σοβαρή παρακαταθήκη για τους επόμενους. Ετσι θα γίνει και με την πανεργατική πανελλαδική απεργία που τώρα προετοιμάζεται. Μπορεί να μην μπορέσει να αποτρέψει τα μέτρα, αλλά θα προσφέρει πάρα πολλά, και όσο καλύτερα δουλέψουμε, τόσο περισσότερα θα προσφέρει.


Θα συμβάλει να ενημερωθούν οι εργάτες για τις πραγματικές εξελίξεις και όχι όπως διαστρεβλωμένα τις προβάλλει η αστική προπαγάνδα. Για τα νέα μέτρα, για τις επιπτώσεις που θα έχουν στο μεροκάματό τους, στο μισθό τους, στα ωράριά τους, στο Ασφαλιστικό τους, στο σύνολο των εργασιακών δικαιωμάτων τους, να κατανοήσουν το μέγεθος της επίθεσης. Να κατανοήσουν τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων, ότι δεν έχουν προσωρινό χαρακτήρα, θα παραμείνουν και στη φάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Θα συμβάλει να διευρυνθεί το κομμάτι της εργατικής τάξης που θα συνειδητοποιήσει τον ταξικό χαρακτήρα των μέτρων ώστε να μην πιάνει εύκολα η αστική προπαγάνδα, που ταυτίζει τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και των εργατών, που προβάλλει τα μέτρα ως «δίκαια, αναγκαία και εθνικά».


Θα συμβάλει να κατανοήσουν περισσότεροι εργάτες την απάτη ότι «οι εργοδότες τούς δίνουν δουλειά» και ότι στην πραγματικότητα το αντίθετο συμβαίνει. Αυτοί με τη δουλειά τους, από τον πλούτο που παράγουν, ζουν και ταΐζουν τους εργοδότες. Οι ίδιοι από τον πλούτο που παράγουν παίρνουν ψίχουλα, ίσα ίσα για να διαχειριστούν τη φτώχεια τους, και τον υπόλοιπο τους τον κλέβει ο εργοδότης και ζει μέσα στη χλιδή, στα πλούτη, αυτός και η οικογένειά του.

Θα είναι βήμα αν περισσότεροι εργάτες σε κάθε κλάδο και χώρο που είναι εγκλωβισμένοι στη ΓΣΕΕ και στις άλλες συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες καταλάβουν το ρόλο τους, εγκαταλείψουν τα μαντρόσκυλα της εργοδοσίας και συσπειρωθούν με τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις.

Θα είναι βήμα αν μέσα από την προετοιμασία της απεργίας οργανωθούν και άλλοι εργάτες στα συνδικάτα, συγκροτηθούν και άλλες σωματειακές επιτροπές και επιτροπές αγώνα σε χώρους δουλειάς, αν αναλάβουν και άλλοι εργάτες καθήκοντα δίπλα στα ΔΣ των κλαδικών συνδικάτων, των εργοστασιακών και των σωματειακών επιτροπών. Αν περισσότεροι εργάτες κατανοήσουν ότι κανένας μόνος του δεν μπορεί να πετύχει τίποτα, να εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά του.

Θα είναι βήμα αν περισσότεροι εργάτες νικήσουν το φόβο για το ρίσκο που έχει η συμμετοχή τους στον αγώνα, κατανοήσουν ότι σήμερα απολύεσαι, παίρνεις λιγότερο μισθό, χωρίς ποτέ να έχεις πάρει μέρος σε απεργία ή να είσαι γραμμένος στο σωματείο σου. Οτι η μόνη ασπίδα τους είναι το σωματείο, ο αγώνας, η εργατική αλληλεγγύη, ότι «όποιος μένει έξω από το μαντρί τον τρώει ο λύκος».

Θα είναι προς όφελος των εργαζομένων αν η απεργία με τη μαζικότητα και τη μαχητικότητά της αναγκάσει την κυβέρνηση να μεταθέσει για αργότερα την εφαρμογή ορισμένων από τα μέτρα, να μην τα περάσει στο σύνολό τους. Αν κατορθώσει να οξύνει ακόμη περισσότερο τις αντιθέσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό της τρικομματικής κυβέρνησης, να προκαλέσει ρήγματα, να δυσκολέψει το αντεργατικό της έργο.

Θα είναι προς όφελος των εργαζομένων αν μέσα στον κάθε χώρο διαμορφωθούν εστίες αμφισβήτησης, αγωνιστικοί πυρήνες που θα συνεχίσουν και μετά την απεργία να δίνουν τη μάχη για να μην εφαρμοστούν αυτά που τελικά θα ψηφιστούν. Να αποτελέσει αφετηρία αφύπνισης περισσότερων εργαζομένων, σημείο εκκίνησης για άνοδο των αγώνων με σωστό προσανατολισμό.

Θα είναι κέρδος αν συμβάλει για να μην περάσει κλίμα υποχώρησης και συμβιβασμού, να μην επικρατήσει η απογοήτευση που ο αντίπαλος καλλιεργεί συστηματικά. Για να μην περάσει η προσπάθεια εγκλωβισμού σε νέες αυταπάτες που καλλιεργεί η αντιπολίτευση, ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι μπορεί να υπάρξει φιλεργατική πολιτική στο πλαίσιο της ΕΕ μέσα από καλύτερες διαπραγματεύσεις.

Θα είναι κέρδος αν περισσότεροι εργάτες με τη δουλειά των κομμουνιστών κατανοήσουν ότι πραγματική διέξοδος είναι η πάλη για την εργατική εξουσία.

Ολα αυτά δεν πρέπει κανείς να τα υποτιμά στο όνομα ότι η απεργία δεν μπορεί να αποτρέψει και να ανατρέψει συνολικά την αντεργατική πολιτική. Και ο αντίπαλος προσπαθεί να περάσει κάθε φορά μια σειρά από αντεργατικά μέτρα. Οταν δεν μπορεί να τα περάσει όλα, επανέρχεται πιο προετοιμασμένος ιδεολογικά, οργανωτικά, με πιο επεξεργασμένη τη στρατηγική του. Πρέπει και το εργατικό κίνημα να διδάσκεται από τη δουλειά του αντιπάλου για να γίνει πιο ικανό να φέρει σε πέρας τους δικούς του σκοπούς. Ετσι διεξαγόταν πάντα η ταξική πάλη, με λιγότερες ή περισσότερες δυσκολίες, με λιγότερες ή περισσότερες κατακτήσεις, με ανηφόρες και κατηφόρες. Κανένας αγώνας δεν έγινε έχοντας εξασφαλίσει εκ των προτέρων την επιτυχία του. Καθένας έβαζε και βάζει το λιθαράκι του στο συνολικό ταξικό πόλεμο ανάμεσα στην εργατική και στην αστική τάξη.


Οι κομμουνιστές, οι πρωτοπόροι εργάτες, με αφορμή και τη μάχη της απεργίας, πρέπει να ανοίξουν μέτωπο κατά της «αναποτελεσματικότητας». Να αναδείξουν γιατί αυτή η αντίληψη είναι λάθος με συγκεκριμένα παραδείγματα από το χώρο τους, τον κλάδο τους, αξιοποιώντας και την εμπειρία γενικά του εργατικού κινήματος. Να αποκαλύψουν τις δυνάμεις που την προβάλλουν και την αναπτύσσουν, τις διάφορες όψεις της και ποιος ωφελείται από αυτό. Να μη φοβηθούν να αναδείξουν τις υπαρκτές αδυναμίες του εργατικού κινήματος που συμβάλλουν στο να μην έχουν σήμερα οι αγώνες περισσότερα αποτελέσματα. Να αναδείξουν τα καθήκοντα που προκύπτουν από αυτό και τις ευθύνες που αναλογούν στον καθένα. Να βρίσκονται σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα γιατί κανένας δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά πώς θα είναι οι διαθέσεις αύριο. Κανένας δε θα έλεγε προτού οι ηρωικοί χαλυβουργοί ξεκινήσουν την απεργία τους ότι θα μπορούσε να γίνει ένας τέτοιος μεγαλειώδης αγώνας και όμως έγινε.

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Η Ελλάδα ήταν ... σοβιέτ!!!

Στην μπουρδολογία ότι η Ελλάδα ήταν σοβιέτ κατέφυγε ο υπουργός Γ. Βρούτσης για να δικαιολογήσει το νέο αντεργατικό έγκλημα που διαπράττει η κυβέρνησή του. Το ίδιο κάνουν και όσοι επιχειρούν να κρύψουν το ολοφάνερο: Ότι το καπιταλιστικό σύστημα που βρίσκεται σε σήψη δεν μπορεί να ανασάνει πια χωρίς να εξοντώνει ό,τι κατέκτησαν οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους, ιδιαίτερα στη Σοβιετική Ένωση.
Όχι κύριοι. Καμία σχέση δεν έχει ο σοσιαλισμός με το δικό σας βάρβαρο και γερασμένο εκμεταλλευτικό σύστημα. Καμία σχέση δεν έχουν οι κρατικοποιήσεις που έκαναν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της Ευρώπης, επειδή αυτό συνέφερε τότε το κεφάλαιο, με την κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων που λειτουργούν με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο προς όφελος αυτών που παράγουν τον πλούτο. Στη Σοβιετική Ένωση έγινε η πρώτη απόπειρα οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Εμπνέει με τις πρωτοφανέρωτες κατακτήσεις που σημείωσε, ενώ διδάσκει τους εργαζόμενους και με τα λάθη, για το ποιος είναι ο μοναδικός δρόμος γι' αυτούς για να απελευθερωθούν από τα δεινά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ότι είναι αναγκαίος και επίκαιρος όσο ποτέ και ότι η εργατική τάξη όταν το θελήσει μπορεί να τον κατακτήσει.

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Να χτυπήσει παντού η καμπάνα του αγώνα

Όσο η κυβέρνηση, οι εργοδότες και οι εκπρόσωποι της ΕΕ και του ΔΝΤ εξειδικεύουν τα μέτρα τόσο αποκαλυπτικότεροι γίνονται. Τα επώδυνα μέτρα αλλά αναγκαία για τη σωτηρία της χώρας όπως ψευδώς ισχυρίζονται αφού πρόκειται για μέτρα σωτηρίας και εξασφάλισης της κερδοφορίας της μεγαλοεργοδοσίας και των πολυεθνικών, κάνουν την απάντηση των εργαζομένων με Γενική απεργία άμεση αναγκαιότητα και μονόδρομο.

Όσο οι πολιτικοί υπηρέτες του κεφαλαίου δίνουν διευκρινίσεις τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται ο αντεργατικός, απάνθρωπος χαρακτήρας των αποφάσεων τους. Ορισμένα παραδείγματα είναι ενδεικτικά.



· Στο εξής ο βασικός μισθός και το κατώτερο βασικό μεροκάματο και η βασική κατώτερη σύνταξη θα προσδιορίζονται με απόφαση της κυβέρνησης με βάση την γενική κατάσταση της οικονομίας, την παραγωγικότητα, την ανταγωνιστικότητα. Θέλουν μισθούς Βουλγαρίας τους οποίους και θα νομοθετούν.

· Το οκτάωρο-5νθήμερο-40ωρο είναι αντιαναπτυξιακό, αντιπαραγωγικό. Στο εξής ο μέσος ημερήσιος χρόνος εργασίας θα είναι 11 έως 13 ώρες. Οι εβδομαδιαίες ώρες εργασίας 72 και άνω και θα κατανέμονται σε ημερήσια, εβδομαδιαία, εξαμηνιαία και ετήσια βάση ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων.

· Τα ελάχιστα ένσημα για την θεμελίωση βασικής σύνταξης από 4500 θα πάνε στις 6.000. Δηλαδή όποιος έχει δουλειά θα καταφέρνει να παίρνει την κατώτερη σύνταξη μετά τα 70. Βεβαίως η κατώτερη θα είναι επίδομα αλληλεγγύης, αφού βασικός μισθός θα είναι 400 έως 500 ευρώ. Στα ασφαλιστικά ταμεία θα συμβάλλουν μόνο οι εργαζόμενοι (ορισμένοι μόνο γιατί οι περισσότεροι δεν θα έχουν δουλειά η θα δουλεύουν ανασφάλιστοι) και οι εργοδότες θα είναι απαλλαγμένοι από εισφορές στο ΙΚΑ, στον ΟΑΕΔ κλπ. Ήδη ο υπουργός εργασίας ανακοίνωσε την μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 3.9 ποσοστιαίες μονάδες, πέραν των όσων έχουν ανακοινωθεί.

· Οι αποζημιώσεις σε περίπτωση απολύσεων καταργούνται, γιατί αποτελούν αντικίνητρο άκουσον-άκουσον για τη δημιουργία θέσεων εργασίας όπως ισχυρίζονται οι εργοδότες. Στο εξής ούτε ευρώ δεν θα δίνει ο εργοδότης ως αποζημίωση σε αυτόν που απολύει ακόμα και αν για δεκαετίες θησαύριζε από την εργασία του εργαζόμενου και την απλήρωτη δουλειά.



Στο μέλλον το μόνο που τυπικά θα απαγορεύεται θα είναι η αφαίρεση της ζωής του μισθωτού από τους εργοδότες και τις πολυεθνικές, όπως στη Φεουδαρχία.

Και ενώ ο εφιάλτης της αντεργατικής λαίλαπας όσο εξειδικεύεται τόσο αποκρουστικότερος γίνεται, «παρά την προσπάθεια των Μέσων Μαζικής Αποχαύνωσης των εφοπλιστών, τραπεζιτών, μεγαλοκατασκευαστών και άλλων χρυσοκάνθαρων», οι ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ συνεχίζουν το χαβά τους. Εξακολουθούν είτε να κωλυσιεργούν, είτε και να αρνούνται την πρόταση του ΠΑΜΕ για ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ παρά τους φραστικούς λεονταρισμούς και τα μυξοκλάματα για αθέτηση των προεκλογικών εξαγγελιών (?) της συγκυβέρνησης και των υποτιθέμενων Ευρωπαϊκών συνθηκών και προβλέψεων που λένε στις ανακοινώσεις τους.

Η Αυτόνομη Παρέμβαση σε σειρά οργανώσεων αποφεύγει να παίρνει αποφάσεις για την απεργία παραπέμποντας σε απόφαση της ΓΣΕΕ παρά την γενική της τοποθέτηση υπέρ της απεργίας.



Η εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί τις ταξικές δυνάμεις των συνδικάτων ακόμα πιο αποφασιστικά να πάρουν πρωτοβουλίες ενημέρωσης των εργαζομένων και οργάνωσης της Γενικής απεργίας. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Οι εργαζόμενοι σε κάθε τόπο δουλειάς με γενικές συνελεύσεις, ψηφίσματα να καταδικάσουν τα αντεργατικά μέτρα, να οργανώσουν την επιτυχία της απεργίας.  

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Οι «τραμπούκοι»

Τους συνταξιούχους επί Αντρέα Παπανδρέου και επί «παλαιού ΠΑΣΟΚ»

(σ.σ.: εκείνο το «καλό ΠΑΣΟΚ» για τα νάματα του οποίου ερίζουν Βενιζέλος - Τσίπρας)

τους... έδερναν με ΜΑΤ και δακρυγόνα.

*

Επί Σημίτη, Σπράου και Γκαργκάνα τους κατηγορούσαν ότι ζούσαν περισσότερο από το... προβλεπόμενο και ότι έπιναν φραπέδες στη Μύκονο...

*

Τώρα, επί μνημονίων και λοιπών μέτρων «σωτηρίας», οι συνταξιούχοι... «αναβαθμίστηκαν»: Εγιναν... «τραμπούκοι»!

Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

Αστυνομικοί αντί να συλλάβουν τα φασιστοειδή συνέλαβαν τους μετανάστες

Παρέμβαση στο διοικητή του Αστυνομικού Τμήματος Αγίων Αναργύρων για τα πρόσφατα κρούσματα ρατσιστικής βίας από φασιστοειδή στην περιοχή, έκαναν χτες το πρωί οι εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι του ΚΚΕ στο δήμο Αγίων Αναργύρων - Καματερού.


Ειδικότερα, οι σύμβουλοι αναφέρθηκαν σε συγκεκριμένα περιστατικά με την εμπρηστική επίθεση σε κατοικία τριών Πακιστανών μεταναστών, με αποτέλεσμα την πρόκληση σοβαρών εγκαυμάτων σε έναν από αυτούς. Ακόμα, στην επίθεση πολυμελούς ομάδας εφοδιασμένης με ρόπαλα και αλυσίδες εναντίον κατοικίας που κατοικούν και Πακιστανοί μετανάστες όπου ο τραυματισμός τους αποτράπηκε χάρη στην παρέμβαση των γειτόνων. Ειδικότερα, για τη δεύτερη περίπτωση, κατήγγειλαν τη στάση της Ελληνικής Αστυνομίας, καθώς δυνάμεις της (ομάδα Δ) έφτασαν στο σημείο της επίθεσης και αντί να συλλάβουν τους φασίστες δράστες της επίθεσης, προσήγαγαν τρεις μετανάστες.

Οι σύμβουλοι του ΚΚΕ ζήτησαν από τον διοικητή να πάρει άμεσα μέτρα και να παρέμβει ώστε να αποτραπούν τυχόν παρόμοια περιστατικά. Κατήγγειλαν ταυτόχρονα, ότι τα περιστατικά στην περιοχή τους είναι ενταγμένα σε ένα γενικευμένο σχέδιο που βρίσκεται σε εξέλιξη σε όλη τη χώρα, όπου η αστυνομία από τη μία και τα φασιστοειδή από την άλλη έχουν εξαπολύσει βίαιες επιθέσεις σε μετανάστες. Δήλωσαν ξεκάθαρα, ότι το ΚΚΕ θα πάρει πρωτοβουλίες και θα δράσει αποφασιστικά το επόμενο διάστημα σε συνεργασία με φορείς και κατοίκους της περιοχής ώστε να μην υπάρξει καμία ανοχή στις δολοφονικές επιθέσεις και το ρατσισμό.

Ο διοικητής του ΑΤ από τη πλευρά υποστήριξε ότι αντιμετωπίζει μεγάλες ελλείψεις προσωπικού και αδυνατεί να παρέμβει αποτελεσματικά σε γενικότερα κρούσματα εγκληματικότητας. Δεσμεύτηκε στη συνέχεια να μεταβιβάσει τις καταγγελίες των συμβούλων στις ανώτερες αρχές.

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Να απαντηθεί το θράσος τους

Προκαλώντας ξεδιάντροπα το λαό, τον οποίο χρεοκοπούν ανεξέλεγκτα για να σωθεί το κεφάλαιο, η Α. Μέρκελ δήλωσε την Τρίτη ότι «ματώνει η καρδιά» της (!) όταν βλέπει μειώσεις συντάξεων για δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους στην Ελλάδα, την ίδια ώρα που «οι ευκατάστατοι είναι τόσο "ευκίνητοι", ώστε να μπορούν χωρίς πρόβλημα να εγκαταλείψουν τη χώρα». Είναι αισχροί και αδίστακτοι. Οι ίδιοι που από το ξεκίνημα ακόμα της κρίσης έλεγαν πως η εσωτερική υποτίμηση, η παραπέρα δηλαδή μείωση της εργατικής δύναμης, είναι η λύση για έξοδο από την κρίση, φυσικά υπέρ του κεφαλαίου, εμφανίζονται τώρα να ψυχοπονούν το λαό για το δράμα του! Οι ίδιοι που στις χώρες τους καταδικάζουν 7 εκ. απασχολούμενους σε δουλειά με 400 ευρώ το μήνα και ανασφάλιστους, προσποιούνται τους φίλους των εργαζόμενων.


Αυτοί, που υπηρετούν μια ΕΕ και ένα σύστημα φτιαγμένο για τα μονοπώλια και τα «μεγάλα ψάρια», στενοχωριούνται τάχα για το γεγονός ότι οι «ευκατάστατοι» κάνουν ζωή χαρισάμενη με τους νόμους, τις οδηγίες και τις συνθήκες που οι ίδιοι - μαζί και η ελληνική κυβέρνηση - ψήφισαν. Ολα τα παραπάνω, άλλωστε, ισχύουν και για τους συμμάχους τους στην Ελλάδα. Από κοινού δρομολογούν νέα επίθεση σε βάρος των δικαιωμάτων που έχουν απομείνει, για να σώσουν την πλουτοκρατία από την κρίση, και την ίδια ώρα, χωρίς καμιά ντροπή, καμώνονται τους συμπαραστάτες του λαού που υποφέρει, επειδή - λένε - ανέχεται τις θυσίες! Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα, να μην αφήσουν την πρόκληση αναπάντητη. Στο θράσος των εκμεταλλευτών να αντιτάξουν τη δύναμη της οργάνωσης των εκμεταλλευόμενων. Πάλη για την ανατροπή της εξουσίας των αστών, για αποδέσμευση από τη ληστρική ΕΕ και μονομερή διαγραφή του χρέους.

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Θέλουν να κόψουν ακόμα κι απ' το φαΐ βρεφών και νηπίων

Εκρηκτικό είναι το αδιέξοδο στο οποίο έχουν βρεθεί εκατοντάδες χιλιάδες νέα ζευγάρια, λαϊκά νοικοκυριά με το θέμα των παιδικών σταθμών. Συνολικά 53.000 βρέφη και νήπια έχουν μείνει εκτός του προγράμματος που χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ. Αγνωστος και ιδιαίτερα μεγάλος είναι ο αριθμός των παιδιών που έχουν μείνει εκτός των δημοτικών παιδικών σταθμών που δεν έχουν ενταχθεί στο παραπάνω πρόγραμμα. Χιλιάδες είναι οι οικογένειες ανέργων που δεν έχουν υποβάλει καν αίτηση, αφού δεν παίρνουν τα παιδιά τους στους σταθμούς με τη λογική ότι υπάρχει ο γονιός για να τα προσέχει. Αλλοι γονείς δεν έχουν χρήματα για τροφεία και μετακίνηση των παιδιών τους και έτσι δεν κάνουν τον κόπο να υποβάλουν αιτήσεις.


Την περασμένη Πέμπτη η συγκυβέρνηση (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ) προχώρησε σε μια απαράδεκτη πρόταση: Τον περιορισμό ακόμα και του φαγητού βρεφών και νηπίων που θα ξεκινήσουν να πηγαίνουν στους παιδικούς σταθμούς σε λίγες μέρες! Πρόσχημα γι' αυτή την απόφαση, η μείωση του κόστους των παρεχόμενων υπηρεσιών ανά παιδί στους σταθμούς, για να φιλοξενηθούν σε αυτούς περισσότερα παιδιά..! Τη σχετική πρόταση για μείωση του κόστους ανά παιδί κατέθεσε την περασμένη Πέμπτη ο υπουργός Εργασίας, Γ. Βρούτσης, σε αντιπροσωπεία της Κεντρικής Ενωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ) με την οποία και συναντήθηκε. Είχε προηγηθεί αίτημα της ΚΕΔΕ για συνάντηση, ώστε να βρεθεί λύση για τα περίπου 53.000 παιδιά που έμειναν, με βάση τις αιτήσεις, εκτός των παιδικών σταθμών (δημοτικών και ιδιωτικών) που είχαν ενταχθεί σε πρόγραμμα του ΕΣΠΑ, το οποίο προβλέπει τη δωρεάν φιλοξενία παιδιών.

Αναλυτικά το υπουργείο προτείνει:
Μείωση, κατά 20%, του ποσού που διατίθεται για κάθε παιδί στους βρεφικούς σταθμούς. Δηλαδή, το κόστος από 3.700 ευρώ το χρόνο μειώνεται σε 2.960 ευρώ. Το συγκεκριμένο ποσό αφορά στο πόσο κοστίζουν όσα γίνονται σε έναν παιδικό σταθμό και αφορούν το κάθε παιδί.
Μείωση, κατά 15%, του ποσού που παρέχεται σε κάθε παιδί στους παιδικούς σταθμούς. Δηλαδή, το κόστος μειώνεται από 2.900 ευρώ σε 2.465 ευρώ το χρόνο.
Μείωση, κατά 50%, του ποσού που δίνεται σε κάθε παιδί στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης (ΚΔΑΠ). Δηλαδή, το ποσό που διατίθεται μειώνεται από 2.000 ευρώ σε 1.000 ευρώ το χρόνο.

Αν θέλουμε να δώσουμε μια εικόνα του τι θα σημάνουν αυτές οι μειώσεις στο παιδί, θα πρέπει να προσδιορίσουμε τι περιλαμβάνει το λεγόμενο κόστος ανά παιδί.

Σε αυτό, λοιπόν, περιλαμβάνεται, για παράδειγμα:

1. Η σίτιση. Μπορεί ένας σταθμός να αποφασίσει να μειώσει τη συχνότητα του κρέατος που δίνεται σε κάθε παιδί ή και να το κόψει τελείως. `Η να κόψει τη μερίδα του φρούτου που δίνεται σε κάθε παιδί.

2. Το παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό. Μπορεί κάποιος σταθμός να αποφασίσει να απολύσει προσωπικό. `Η να αποφασίσει ότι δεν μπορεί να πληρώσει βοηθό παιδαγωγού και να τον καταργήσει. Πολύ σημαντικό είναι και το γεγονός ότι σε έναν παιδαγωγό θα αντιστοιχούν περισσότερα παιδιά, με συνέπειες στο έργο τους.

3. Τα λειτουργικά έξοδα, δηλαδή, θέρμανση, νερό, κ.λπ., που σημαίνει ότι μπορεί να μην τηρούνται οι ενδεδειγμένες συνθήκες διαμονής. Θα παγώνουν, δηλαδή, τα παιδιά το χειμώνα επειδή θα πρέπει να μειωθεί το κόστος από το πετρέλαιο.

4. Ο έλεγχος της σωματικής υγείας του παιδιού, από γιατρό. Δεν αποκλείεται να μειωθούν ή να μη γίνονται καθόλου τέτοιες απαραίτητες για την παρακολούθηση της υγείας του παιδιού επισκέψεις.

5. Η καθαριότητα.

6. Το παιδαγωγικό υλικό (χαρτί, μολύβια, μπογιές, μαρκαδόροι, πλαστελίνες, υλικά για παιδικές κατασκευές, χαρτόνια, κ.ά)

Πιθανή αύξηση τροφείων

Το ζήτημα είναι πως τα χρήματα που θα διαχειρίζονται οι σταθμοί θα είναι μειωμένα. Κάποιοι μπορεί να κόψουν από τις υπηρεσίες, κάποιοι μπορεί να αποφασίσουν να αυξήσουν τα τέλη που πληρώνουν τα παιδιά που δεν φιλοξενούνται σε αυτούς δωρεάν μέσω του προγράμματος του ΕΣΠΑ. Με δεδομένο ότι οι δήμοι καταρρέουν οικονομικά - λόγω των συνεχών περικοπών στην κρατική χρηματοδότηση - δύσκολα θα μπορούν να διαχειριστούν χωρίς εκπτώσεις στην προσχολική αγωγή ένα μειωμένο προϋπολογισμό. Σε κάθε περίπτωση, συνέπειες θα υπάρξουν και στα παιδιά και στις οικογένειές τους και στους εργαζόμενους.

Με τις μειώσεις που προτείνει το υπουργείο έχουν υπολογίσει ότι θα βρουν θέση 18.000 παιδιά επιπλέον. Ωστόσο, έτσι κι αλλιώς θα παραμείνουν εκτός παιδικών σταθμών δεκάδες χιλιάδες παιδιά. Αντί δηλαδή για 53.000 θα μείνουν εκτός 35.000. Και υπενθυμίζουμε ότι σε αυτό τον αριθμό δεν υπολογίζονται πολλές χιλιάδες ακόμα που είτε δεν έχουν κάνει καθόλου αίτηση είτε στο πρόγραμμα αυτό είτε απευθείας στους δήμους αλλά και όσοι έχουν αποκλειστεί απευθείας από τους δήμους.

Τραγικές πλευρές του προβλήματος

Φέτος, για πρώτη χρονιά, οι αιτήσεις προς τους δήμους έχουν μειωθεί κατά πολύ και την ίδια στιγμή αυξήθηκε κατακόρυφα ο αριθμός των αιτήσεων στο παραπάνω πρόγραμμα που χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ. Οι λόγοι γι' αυτό είναι μεταξύ άλλων οι εξής:

1. Η αύξηση της ανεργίας δεν επέτρεψε στους γονείς που είναι άνεργοι να κάνουν αιτήσεις στους δήμους, αφού αυτό ακριβώς αποτελεί κριτήριο αποκλεισμού από τους σταθμούς με τη λογική ότι αφού δε δουλεύουν μπορούν να προσέχουν οι ίδιοι τα παιδιά στο σπίτι. Την ίδια στιγμή το πρόγραμμα της Ελληνικής Εταιρείας Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ) δεν έχει τέτοιο κριτήριο, όμως υπάρχει περιορισμένος αριθμός θέσεων για παιδιά, ενώ υπάρχουν άλλα κριτήρια (σ.σ. ετήσιο οικογενειακό εισόδημα κάτω από 40.000 ευρώ κ.λπ.) που περιορίζουν τον αριθμό όσων μπορούν να εξυπηρετηθούν. Επιπλέον, στο πρόγραμμα αυτό οι γονείς δεν πληρώνουν τροφεία και αυτό είναι ένας ακόμα λόγος που αυξήθηκαν οι αιτήσεις με δεδομένη την αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας.

2. Πολλοί δήμοι ενέταξαν στο πρόγραμμα της ΕΕΤΑΑ τους δικούς τους παιδικούς σταθμούς γιατί δεν υπάρχει ο περιορισμός των προσλήψεων που ισχύει στο Δημόσιο. Δηλαδή, ο δήμος για να λειτουργήσει το σταθμό χρειάζεται προσωπικό αλλά δεν μπορεί να κάνει προσλήψεις. Πολλοί δήμοι για να μην κλείσουν οι παιδικοί σταθμοί απευθύνθηκαν στην ΕΕΤΑΑ για να αποφύγουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επιπρόσθετα, οι δήμοι δε χρειάζεται να πληρώνουν ούτε το προσωπικό ούτε τα λειτουργικά έξοδα του σταθμού (φαγητό, καθαριότητα, δραστηριότητες για τα παιδιά κ.ά.), κάτι που δε θα μπορούσαν να κάνουν αφού η χρηματοδότηση από το κράτος μειώνεται συνεχώς.

Αιτήματα που δίνουν άμεσα λύσεις

Απέναντι σε αυτή την πολιτική, 24 Συνδικάτα της Αττικής προχώρησαν την περασμένη Πέμπτη σε μία πολύ σημαντική παρέμβαση για το πρόβλημα. Πραγματοποίησαν παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Εργασίας και κατέθεσαν ένα πλαίσιο αιτημάτων που δίνει άμεσα λύσεις στο εκρηκτικό πρόβλημα του αποκλεισμού δεκάδων χιλιάδων βρεφών και νηπίων από τους σταθμούς.

Τα αιτήματα που κατέθεσαν τα Συνδικάτα είναι:

Κανένα παιδί έξω από τους παιδικούς σταθμούς.
Να καταργηθούν τώρα τα τροφεία για όλους. Να διασφαλιστούν με κρατική χρηματοδότηση και φροντίδα η σίτιση των παιδιών που σε σειρά δήμων έχει καταργηθεί ή απειλείται με κατάργηση, καθώς και η ποιότητα του διαιτολογίου. Να μπουν σε προτεραιότητα επιλογής και φροντίδας τα παιδιά του άνεργου νοικοκυριού γιατί κινδυνεύουν!
Να μην κλείσει ούτε ένας παιδικός σταθμός στους δήμους. Να γίνει πράξη η υποχρεωτικότητα της δίχρονης προσχολικής αγωγής που παραμένει στα χαρτιά παρότι νομοθετημένη και θα μπορούσε να αποσυμπιέσει τους παιδικούς σταθμούς.
Να παρθούν άμεσα και πρακτικά μέτρα ώστε να διευρυνθεί το δίκτυο των παιδικών σταθμών. Με άμεση και γενναία κρατική χρηματοδότηση, αξιοποίηση γι' αυτό το σκοπό και των κονδυλίων του ΕΣΠΑ, ενοικίαση και διαμόρφωση κατάλληλων κτιρίων για τις διευρυμένες ανάγκες που εμφανίζονται σήμερα και που θα οξύνονται το επόμενο διάστημα.
Να μπουν μπροστά όλες οι διαδικασίες για ένα διευρυμένο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων, για σύγχρονες κτιριακές υποδομές, με έμφαση και προτεραιότητα στις λαϊκές γειτονιές. Να ενταχτούν κάτω από έναν ενιαίο σχεδιασμό και προγραμματισμό, με ευθύνη του κράτους και με δημόσιο κατασκευαστικό φορέα, δημόσιες επενδύσεις και χρηματοδοτικά προγράμματα του ΕΣΠΑ που σήμερα ξεκοκαλίζουν, μέσω των Δήμων και Περιφέρειας, εργολάβοι και κατασκευαστικές εταιρείες ανεβάζοντας στα ύψη το κατασκευαστικό κόστος.
Καμιά απόλυση συμβασιούχων εργαζομένων στους παιδικούς σταθμούς, να ανανεωθούν άμεσα οι συμβάσεις τους και να δρομολογηθεί η μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Απελευθέρωση των προσλήψεων σε παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό, να ικανοποιηθούν με άμεσο τρόπο οι αιτήσεις των δήμων για προσωπικό που σκόπιμα χρονίζουν.

Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Σε καραντίνα για αιμοδότες ο Δήμος Μεσολογγίου

Σύμφωνα με τα νέα επιδημιολογικά δεδομένα για τον ιό του Δυτικού Νείλου, ισχύουν μέτρα αποκλεισμού των αιμοδοτών που διαμένουν ή εργάζονται στον Δήμο Μεσολογγίου.
Αιτία για αυτή την απόφαση όπως φαίνεται είναι το τελευταίο κρούσμα, μια κοπέλα από το Μεσολόγγι που μολύνθηκε από τον ιό του Δυτικού Νείλου πριν από λίγες μέρες. Tο κρούσμα επιβεβαιώθηκε εργαστηριακά και η κοπέλα νοσηλεύτηκε για λίγες μέρες στο νοσοκομείο Μεσολογγίου απ΄ όπου ήδη έχει πάρει εξιτήριο, αφού αποκαταστάθηκε η υγεία της.
Πριν λίγες μέρες υπήρξε και ένα άλλο κρούσμα ενός Πακιστανού ο οποίος διέμενε στο Αιτωλικό.
Όσες φιάλες αίματος έχουν συλλεγεί μετα την 1η Αυγούστου, σύμφωνα με ανακοίνωση του Υπουργείου, δεν μπορούν να διατεθούν
Υστερα από σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε χθες στο υπουργείο Υγείας για την εφαρμογή μέτρων πρόληψης της μετάδοσης του ιού του Δυτικού Νείλου με το αίμα, ο γενικός γραμματέας Δημόσιας Υγείας, Αντώνης Δημόπουλος, διαβεβαίωσε κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα διάθεσης αίματος, ενώ τόνισε ότι το αργότερο μέχρι την αρχή της επόμενης εβδομάδας θα είναι διαθέσιμα τα αντιδραστήρια, προκειμένου να εξεταστούν οι 2.000 μονάδες αίματος που είχαν ληφθεί από κατοίκους των περιοχών όπου εντοπίστηκαν κρούσματα του ιού.
Τα τοπικά διαμερίσματα στα οποία ισχύει η απόφαση για αποκλεισμό είναι τα παρακάτω:

Τοπικό Διαμέρισμα Μεσολογγίου
Μεσολόγγι
Ευηνοχώρι
Ρέτσινα
Άγιος Θωμάς
Ελληνικά
Άγιος Γεώργιος
Μούσουρα
Άνω κουδούνι



Τοπικό Διαμέρισμα Οινιάδων
Νεοχώρι
Κατοχή
Γουριά
Πεντάλοφο
Λεσίνι
Μάστρο


Τοπικό Διαμέρισμα Αιτωλικού
Αιτωλικό
Σταμνά
Φραγκουλαίικα
Χρυσοβέργι
Άγιος Ηλίας 


Η είδηση εύλογα προκαλεί ανησυχία στους κατοίκους, αφού όπως όλοι διαπιστώνουν καθημερινά, φέτος η περιοχή μας έχει πνιγεί από τα κουνούπια γιατί δεν έγιναν ή έγιναν ελάχιστοι ψεκασμοί εκεί όπου παρατηρούνται μεγάλες συγκεντρώσεις κουνουπιών.

Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

Ν. Πλουμπίδης «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ»

Στις 14 Αυγούστου 1954 και ώρα 5.25' το πρωί, στη θέση Αγία Μαρίνα στο Δαφνί, εκτελέστηκε ο κομμουνιστής ηγέτης Ν. Πλουμπίδης.


«Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ», έγραψαν την ίδια μέρα οι αθηναϊκές εφημερίδες, υπογραμμίζοντας ως βασικά στοιχεία του γεγονότος ότι ο εκτελεσμένος «αντιμετώπισε με απόλυτον ψυχραιμίαν τας σφαίρας του αποσπάσματος» και «δεν εδέχθη ούτε να κοινωνήση, ούτε να του δέσουν τους οφθαλμούς του» (Εφημερίδες 14/8/1954).

Ως τελευταίες λέξεις του Ν. Πλουμπίδη οι εφημερίδες κατέγραψαν τη φράση «Αφήνω ένα τιμημένο όνομα στο παιδί μου», που, πάντα σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ειπώθηκε στο πλαίσιο του διαλόγου του, λίγο πριν συναντήσει το θάνατο, με το βασιλικό επίτροπο Πολυχρονόπουλο («ΤΑ ΝΕΑ» 14/8/1954, «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» 14/8/1954 κ.α.).

Δε χωράει αμφιβολία πως ο Ν. Πλουμπίδης άφησε ένα σπουδαίο και τίμιο όνομα στο παιδί του, αλλά και μια βαριά κληρονομία σ' όσους συνέχισαν και συνεχίζουν το έργο του, στους κομμουνιστές και στις κομμουνίστριες, στα μέλη και στα στελέχη, στους φίλους και στους οπαδούς του ΚΚΕ. Κι αυτή η κληρονομιά πρέπει να διαφυλαχτεί και να μεταδοθεί από γενιά σε γενιά καθαρή και ανόθευτη, δεδομένου ότι τα τελευταία χρόνια επιχειρείται συστηματικά, μέσα από βιβλία και άρθρα, να αλλοιωθούν η εικόνα, το έργο και η παρακαταθήκη του, να εμφανιστεί στη θέση του κομμουνιστή Πλουμπίδη ένας άλλος, ο οποίος, τάχα, βρισκόταν σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση με το ΚΚΕ και την τότε ηγεσία του, ειδικότερα δε με τον Ν. Ζαχαριάδη, με αποτέλεσμα ο τελευταίος να επιδιώξει την εξόντωσή του. «Στην πραγματικότητα - γράφουν (Δ. Παπαχρίστου: «Ν. Πλουμπίδης - Ντοκουμέντα», εκδόσεις «Δελφίνι» 1997, σελ. 61) - «ο Ζαχαριάδης έβλεπε πάντοτε τον Πλουμπίδη ως άνθρωπο μη υποταγμένο σ' αυτόν, που σκέπτεται κι έχει δική του γνώμη και είναι πιθανόν κάποτε να απειλήσει την ηγεσία του και την παντοκρατορία του». Τα ίδια ισχυρίζονται και άλλοι.

Δικαίωμα, ασφαλώς, του οποιουδήποτε είναι να γράφει ό,τι θέλει, αρκεί να το τεκμηριώνει και να το στηρίζει σε αξιόπιστες πηγές, τις οποίες οφείλει να δημοσιοποιεί, για να μπορεί και ο τελευταίος αναγνώστης να κρίνει. Αν αυτό έκαναν και οι προαναφερόμενοι στα γραπτά τους, εύκολα θα μπορούσε να διαπιστωθεί πως όλα αυτά που εμφανίζουν ως το πόρισμα «βαθιάς ιστορικής έρευνας» δεν είναι τίποτε περισσότερο από αναπαραγωγή της προπαγάνδας, που καλλιεργούσαν και διοχέτευαν, συστηματικά και με μέθοδο, στη δημοσιότητα, στις αρχές της 10ετίας του '50, η Ασφάλεια, η ΚΥΠ και τα κάθε λογής αντικομμουνιστικά επιτελεία του κράτους, υπό την καθοδήγηση της CIA. Αν, όμως, παραδέχονταν αυτοί οι εμβριθείς «ιστορικοί ερευνητές» αυτό το πράγμα, θα έπρεπε στη συνέχεια να εξηγήσουν, γιατί, κατά τη γνώμη τους, η ιστορική αλήθεια γύρω από την υπόθεση Πλουμπίδη βρίσκεται στα όσα προπαγάνδισαν γι' αυτόν τα κρατικά επιτελεία του αντικομμουνισμού, στις τότε συνθήκες.


Οι συνθήκες της περιόδου ήταν τόσο αντίξοες για το Κόμμα και τον ίδιο, που αναγκαστικά βρέθηκε να δίνει μόνος τη μάχη υπεράσπισης του Κόμματος και των αξιών του, αφήνοντας πίσω του ένα από τα καλύτερα παραδείγματα για τη στάση, μπροστά στον ταξικό εχθρό, του μέλους του ΚΚΕ. Με την πιο βαθιά εμπιστοσύνη στην ιστορική αποστολή της εργατικής τάξης, ανεξάρτητα και πέρα από τις όποιες αναποδιές - που δεν είναι και έξω από την ανθρώπινη φύση και δράση - βρεθούν στο δρόμο του, προκειμένου να στήσουν ανυπέρβλητα εμπόδια ή και να κλονίσουν συνειδήσεις. Κάποιοι βεβαίως θέλουν να παρουσιάζουν τον Πλουμπίδη ως τον άνθρωπο που βρέθηκε στο εδώλιο του κατηγορουμένου και μπρος στο εκτελεστικό απόσπασμα, κυνηγημένος από εχθρούς, φίλους και συντρόφους, μα προπαντός από την ίδια την καθοδήγηση του Κόμματος. Και το κάνουν, έχοντας προσπεράσει πλέον τον ίδιο δρόμο, μα με αλλοιωμένη τη συνείδηση και κλονισμένη την πίστη στην υπόθεση του λαού και προπαντός χωρίς ίχνος από το προτέρημα της ανιδιοτέλειας του αγωνιστή. Μόνο που, γι' αυτό ακριβώς, το σύστημα, όχι μόνο καραδοκεί, αλλά στήνει παγίδες και δόκανα, για να λυγίσει, να «σπάσει» και να χρησιμοποιήσει σε βάρος του λαϊκού κινήματος όσο μπορεί τους συμβιβασμένους. Σ' αυτά ο Πλουμπίδης όχι μόνο δεν έπεσε, αλλά τα προσπέρασε, δίνοντας το παράδειγμα θέλησης και αποφασιστικότητας στην πάλη για τη νέα κοινωνία. Αυτοί που συνεχίζουν να ακολουθούν την πορεία των ιδανικών του, μέσα από το παράδειγμά του, βλέπουν τον κομμουνιστή. Κι εκείνοι που έχουν ξεκόψει από το δρόμο του ταξικού επαναστατικού αγώνα, βρίσκουν στην περίπτωσή του το άλλοθι της υποχώρησής τους. Θέλουν από τον αγωνιστή Πλουμπίδη να θεμελιώσουν την αντίστροφη πορεία τους. Και, το κυριότερο, να εμφανίζουν τη θεμελιακή αρχή της διαλεκτικής σχέσης της ηγεσίας με τη βάση και του Κόμματος με το λαό, σαν μια ανειρήνευτη αντίθεση. Δεν είναι τυχαίο. Ξέρουν καλά πως η διάρρηξη αυτής της σχέσης θολώνει το τοπίο στην πορεία προς τα μπρος. Αυτό που κάθε φορά «χτυπάνε» τα σφυριά της αντιπαράθεσης είναι η καθοδήγηση. Και την αξιοποιεί καλά ο αντίπαλος αυτή τη μέθοδο.


Στην πραγματικότητα, το πώς θα δει κανείς τον Πλουμπίδη εξαρτάται από τις επιλογές ζωής που κάνει και αυτό ισχύει ως το θάνατο. Αυτή την απάντηση έδωσε ο ίδιος ο Πλουμπίδης, με τη στάση του και το παράδειγμα του αγωνιστή, χωρίς τίποτε το διαφορετικό που να τον κάνει να ξεχωρίσει απ' όλους τους άλλους αγωνιστές, ώστε να αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση.


Τιμώντας τη μνήμη του Ν. Πλουμπίδη και ως υποχρέωση υπεράσπισης της επαναστατικής - κομμουνιστικής του κληρονομιάς, θα δώσουμε τα γεγονότα της εποχής και την ιστορική αλήθεια. Θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε την ενοχή του τότε καθεστώτος και τις μεθόδους του για την εξόντωση του ΚΚΕ.

Η τακτική της υπονόμευσης από το κράτος

Η Ασφάλεια, με τη σύλληψη του Ν. Πλουμπίδη, αφήνει να εννοηθεί ότι στην ουσία έχει στα χέρια της τις «ομολογίες του» κατά του Ν. Ζαχαριάδη. Αλλωστε, καθ' υπόδειξή της, ο Τύπος σχολιάζει συγκεκριμένα τη σύλληψή του ως εξής: «Αι αστυνομικαί αρχαί αναμένουν ότι ο Πλουμπίδης μετά τη σύλληψίν του θα προβή εις ομολογίας εις βάρος του Ζαχαριάδη, αι οποίαι - κατά την αστυνομίαν - θα είναι συντριπτικαί διά τον Ζαχαριάδη και θα κρίνουν την τύχην του τελευταίου ως αρχηγού του ΚΚΕ» (Βλέπε: «Προοδευτική Αλλαγή» και άλλες εφημερίδες, 26/11/1952).

Είναι, όμως, δυνατόν οι ομολογίες ενός κομμουνιστή που συνέλαβαν οι διωκτικές αρχές να «κρίνουν την τύχη του Ζαχαριάδη ως αρχηγού του ΚΚΕ»; Εάν υποτίθεται ότι μπορούσε να γίνει και εάν ο Πλουμπίδης θα προέβαινε στις ομολογίες που υποσχόταν η Ασφάλεια, θα σήμαινε ότι το αστικό κράτος μπορούσε να επηρεάσει ιδεολογικά, πολιτικά και με άλλους τρόπους, τις δυνάμεις του Κόμματος, τόσο σε επίπεδο ηγεσίας, όσο και σε επίπεδο βάσης, τις οποίες μπορούσε να στρέψει κατά του Ν. Ζαχαριάδη και του ηγετικού πυρήνα του ΚΚΕ.



Φαίνεται, λοιπόν, πως υπήρχε συγκεκριμένο σχέδιο καταλυτικών παρεμβάσεων στα εσωτερικά του ΚΚΕ από τον ταξικό αντίπαλο και τις υπηρεσίες του, οι οποίες σκόπιμα εντάσσουν τον Πλουμπίδη σ' αυτό, εμφανίζοντάς τον, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ως άνθρωπό τους, για να σπείρουν σύγχυση στο Κόμμα και την ηγεσία του.


Το κράτος και οι ειδικές υπηρεσίες του, με τη βοήθεια των Αμερικανών, μελετούσαν προσεκτικά τις εσωτερικές τριβές που κατά καιρούς εμφανίζονταν στο Κόμμα, τους έδιναν διαστάσεις τέτοιες που βόλευε την αντικομμουνιστική τους δράση και τις χρησιμοποιούσαν με μεγάλη επιδεξιότητα. Γνώριζαν δε τις συγκρούσεις στο εσωτερικό του ΚΚΕ το 1950, με τις γνωστές πλατφόρμες του Παρτσαλίδη, του Καραγιώργη και του Βαφειάδη, και τις αξιοποιούσαν, όπως αξιοποιούσαν και τις προσωπικές τους επιθέσεις κατά του Ν. Ζαχαριάδη. Ετσι υπολόγιζαν ότι το αντιηγετικό πολιτικο-ιδεολογικό ρεύμα στο ΚΚΕ ήταν υπαρκτό και γι' αυτό θα έπρεπε να το ενισχύσουν με κάθε μέσο.

Η καλλιέργεια και ενίσχυση της εντύπωσης πως το ΚΚΕ σπαράσσεται από εσωτερικές έριδες θα συνεχιστεί με τη δημοσιοποίηση της απόφασης της 3ης Ολομέλειας της ΚΕ του Κόμματος (συγκλήθηκε στο διάστημα 23 - 25/11/1952), που καθαίρεσε από μέλος του ΠΓ τον Γιάννη Ιωαννίδη. Ο Τύπος προβάλλει την είδηση ως επιβεβαίωση των ισχυρισμών περί εσωκομματικών εκκαθαρίσεων και συσχετίζει το θέμα με την υπόθεση Πλουμπίδη. Παράλληλα, μέσα από τις σελίδες του, θα διοχετεύονται έντεχνα ειδήσεις ότι σχεδιάζεται η δημιουργία ενός νέου ΚΚΕ, απαλλαγμένου από τον Ν. Ζαχαριάδη και την ηγετική ομάδα που υπήρχε γύρω από αυτόν.

Τι προηγήθηκε

Στις 16 Μαρτίου του 1952, οι εφημερίδες (βλέπε ενδεικτικά «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ» 16/3/1952), δημοσίευσαν τη γνωστή επιστολή Πλουμπίδη, με την οποία ο κομμουνιστής ηγέτης δήλωνε πως αυτός ήταν ο καθοδηγητής του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ και πως θα παραδιδόταν για να δικαστεί, εφόσον μετατρεπόταν η θανατική καταδίκη του Ν. Μπελογιάννη. Προηγούμενα, βέβαια, το ΚΚΕ είχε διακηρύξει ότι ήταν έτοιμο να δεχτεί μια δικαστική - πολιτική αναμέτρηση με το καθεστώς της Ελλάδας, μέσα στην Αθήνα, εφόσον υπήρχαν κάποιες βασικές διεθνείς εγγυήσεις. «Το ΚΚΕ δηλώνει» - έλεγε η ανακοίνωση του ΠΓ στις 23/2/1952 - «ότι είναι πάντα έτοιμο να δεχτεί μέσα στην ίδια την Αθήνα οποιαδήποτε πολιτική αντιδικία με το μοναρχοφασισμό και την αμερικανοκρατία, εφόσον θα εξασφαλίζονταν οι απαραίτητες νομικές και πολιτικές εγγυήσεις, κάτω από την εποπτεία του ίδιου του λαού και έγκυρων και αρμοδίων διεθνών δημοκρατικών και προοδευτικών οργανώσεων» («Το ΚΚΕ - Επίσημα κείμενα», εκδόσεις ΣΕ, τόμος 7ος, σελ. 274).Παίρνοντας, προφανώς, υπόψιν τους όλα αυτά, και το γεγονός ότι η επιστολή είχε χαρακτηριστεί από το Κόμμα ως πλαστή και κατασκεύασμα της Ασφάλειας, τα αντικομμουνιστικά επιτελεία του κράτους εκτίμησαν την επιστολή ως προσπάθεια διαφοροποίησης του Πλουμπίδη από την επίσημη κομματική γραμμή ή, εν τέλει, ως μια πράξη που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση.


Μια βδομάδα, περίπου, μετά τη δημοσίευση της επιστολής και συγκεκριμένα στις 22 Μαρτίου 1952, ο αστυνομικός διευθυντής στο υπουργείο Εσωτερικών Ι. Πανόπουλος προχώρησε σε μακροσκελείς ανακοινώσεις προς τον Τύπο για το θέμα, όπου υποστήριξε πως η επιστολή ήταν γνήσια, εκθείασε, προβοκατόρικα, τον Ν. Πλουμπίδη για την πράξη του, τον εμφάνισε ως φοβερό και τρομερό εσωκομματικό αντίπαλο του Ν. Ζαχαριάδη, με μεγάλη, τάχα, επιρροή στην κομματική μάζα, υπογραμμίζοντας με έμφαση: «Το αληθές και βαθύτερον, λοιπόν, νόημα της χειρονομίας του Πλουμπίδη είναι η επίθεσις κατά του Ζαχαριάδη». Δε δίστασε, τέλος, να ισχυριστεί ότι ο Ζαχαριάδης θα επιχειρούσε να εξοντώσει με συκοφαντίες τον Πλουμπίδη ή θα τον πρόδιδε στην Ασφάλεια, γιατί έτσι «θα απηλλάσσετο ενός επικινδύνου εχθρού» του (Ολόκληρες οι δηλώσεις Πανόπουλου: «ΒΗΜΑ» 23/3/1952).

Στις 25 Νοεμβρίου του 1952, ο Πλουμπίδης συλλαμβάνεται και τα αντικομμουνιστικά επιτελεία του κράτους βρίσκουν την ευκαιρία να ξανασερβίρουν την άποψη περί αντιηγετικού - αντιζαχαριαδικού Πλουμπίδη. Ξαναδημοσιεύονται σε ορισμένες εφημερίδες οι προαναφερόμενες δηλώσεις Πανόπουλου, ενώ στο βιογραφικό του συλληφθέντος που δίνεται στον Τύπο από την Ασφάλεια σημειώνεται ότι «κατά τη διάρκεια του ελληνο- ιταλικού πολέμου ο Πλουμπίδης έλαβεν την αντίθετον προς τον Ζαχαριάδην θέσιν... Ο Ζαχαριάδης κατά το 7ον συνέδριον του ΚΚΕ, το 1945, του έκαμε δριμυτάτην κριτικήν, παρά ταύτα όμως (ο Πλουμπίδης) εξελέγη εκ νέου μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ» («ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ» 26/11/1952).

Λίγο πριν οδηγηθεί σε δίκη ο Πλουμπίδης, τα δημοσιεύματα, το ένα μετά το άλλο, τον εμφανίζουν ως τον υπ' αριθμόν 2 στο ΚΚΕ, που ανταγωνίζεται τον υπ' αριθμόν 1, Ν. Ζαχαριάδη. «Υπ' αριθ. 2 θεό των εντοπίων κομμουνιστών», τον χαρακτηρίζει η «Αθηναϊκή», (25/7/1953), που πρωτοστατεί σε στημένα δημοσιεύματα εκείνη την περίοδο.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είκοσι μέρες πριν τη δίκη του, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή» (4/7/1953) ότι οι αρχές είχαν πληροφορίες πως η ηγεσία του ΚΚΕ θα επιχειρούσε να δολοφονήσει τον Ν. Πλουμπίδη. «...το Κομμουνιστικόν κόμμα έχει ζωτικόν συμφέρον να ματαιώση διά δολοφονίας, την εμφάνισιν του Πλουμπίδη εις το ακροατήριον του στρατοδικείου». Στο ίδιο δημοσίευμα, ο Πλουμπίδης φέρεται να έχει κάνει δηλώσεις κατά της ηγεσίας του Κόμματος σε εκπρόσωπο της στρατιωτικής Δικαιοσύνης.

Οι συκοφαντίες ξεσκεπάζονται

Βέβαια, όλα αυτά τα ασφαλίτικα κατασκευάσματα ο Ν. Πλουμπίδης τα είχε καταγγείλει ως τέτοια, δημόσια, με την πρώτη ευκαιρία που του δόθηκε, κάτι που σκοπίμως το ξεχνούν όσοι σήμερα προχωρούν στην αναπαραγωγή τους. Συγκεκριμένα, την πρώτη μέρα της δίκης του, με ιδιόχειρη επιστολή προς τον Τύπο, απάντησε στο προαναφερόμενο δημοσίευμα της εφημερίδας «Προοδευτική Αλλαγή» (4/7/53), λέγοντας:

«Το δημοσίευμα δεν είναι έργον συντάκτου, αλλά επιτελικά οργανωμένο σχέδιο των σκοτεινών κύκλων που ενδιαφέρονται να πλήξουν το λαό και να παρουσιάσουν εμένα σαν προδότη, τη δε ηγεσία του κόμματός μου σαν δολοφόνους και ν' αποδώσουν σ' αυτή ό,τι τυχόν μέλλει να μου συμβή. Δε με επεσκέφθη κανένας αξιωματικός της στρατιωτικής δικαιοσύνης, παρά μόνο ο εισηγητής του στρατοδικείου, στις 29/12/52, όταν έλαβε την απολογία μου. Το δημοσίευμα έχει σκοπό να μειώση το κόμμα που έχει βαθιές ρίζες στο λαό. Δεν έκανα σε κανένα τις συκοφαντικές δηλώσεις που βάζουν στο στόμα μου. Εις απάντησιν δηλώνω τα ακόλουθα: 1) Το ΚΚΕ είναι τόσο ισχυρό, ώστε δεν μπορεί να το διασπάσει κανείς. 2) Δε φοβάται τις αποκαλύψεις κανενός είδους προδότη, γιατί οι σκοποί και οι επιδιώξεις του είναι καθαρές σαν κρύσταλλο. 3) Δε με χωρίζει καμιά διαφορά με την ηγεσία του κόμματός μου. Η ανακοίνωσι του κόμματος περί αποκηρύξεώς μου είχε σκοπό να προφυλάξη το κόμμα από έναν υποτιθέμενο εχθρό και οφείλεται σε σφαλερές ενδείξεις και υποβολιμαίες πληροφορίες. Πάντως, πιστεύω ότι το κόμμα θα επανεξετάση εν καιρώ το ζήτημα. Η απόφασι του κόμματος, οποιαδήποτε κι αν είναι, θα είναι για μένα σεβαστή. 5) Δεν είμαι προδότης, αλλά ήμουν, είμαι και θα είμαι πιστός στο κόμμα» («ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ» 25/7/1954).

Σ' όλη τη διάρκεια της δίκης, ο Ν. Πλουμπίδης δίνει τη μάχη της υπεράσπισης του Κόμματος και του εαυτού του σαν κομμουνιστή - λαϊκού αγωνιστή.

Απαντώντας στις ασφαλίτικες συκοφαντίες ότι συνελήφθη γιατί τον πρόδωσε το ΚΚΕ, θα τονίσει:

«Γνωρίζω ποιος με πρόδωσε, αλλά δε χρειάζεται να το αποκαλύψω. Πάντως, δεν είναι το Κόμμα. Γιατί το Κόμμα δεν προδίδει ποτέ, ακόμη κι αυτούς τους προδότες του. Τους αφήνει στη λάσπη της ιστορίας περιφρονημένους».

Τέλος, στέλνει στο καθεστώς το σαφέστατο μήνυμα, να μην περιμένει τίποτα απ' αυτόν.

«Εγώ, είπε, θα υποστηρίξω εκείνο που πιστεύω, ανεξαρτήτως της ποινής που θα μου επιβληθή» («ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ», 26/7/53).

Αυτός ήταν ο Ν. Πλουμπίδης. Πρώτα απ' όλα και πάνω απ' όλα, επαναστάτης, κομμουνιστής, ανυποχώρητος λαϊκός αγωνιστής.