Τετάρτη 18 Δεκεμβρίου 2013

«Κάθε πέρυσι και καλύτερα»

 

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του Κ.Κ.Ε για την Παγκόσμια Μέρα Μεταναστών

 
«Κάθε πέρυσι και καλύτερα» είναι η έκφραση που ταιριάζει για να περιγράψει την κατάσταση των μεταναστών στη χώρα μας και διεθνώς.
 
Η όξυνση και το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, η ακόμη μεγαλύτερη επιθετικότητα του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων, οι πόλεμοι και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, η φτώχεια και τα αντιδραστικά καθεστώτα είναι οι αιτίες για τη συνεχή αύξηση του αριθμού των ανθρώπων που ξεριζώνονται για να βρουν μια καλύτερη και ασφαλέστερη ζωή.

Σύμφωνα με την εκτίμηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετανάστευσης, στους 7.000 ανέρχονται οι νεκροί μετανάστες στα σύνορα, στην προσπάθεια να ξεφύγουν από το θάνατο και την εξαθλίωση.
 
Η ΕΕ, που δήθεν συγκλονίστηκε με τους εκατοντάδες νεκρούς της Λαμπεντούζα, ετοιμάζεται να πάρει ακόμη πιο σκληρά μέτρα παρεμπόδισης και καταστολής των μεταναστών στα νοτιοανατολικά θαλάσσια σύνορα.
 
Η ελληνική κυβέρνηση, που δήθεν λυπάται μετά από κάθε τραγωδία στο Αιγαίο ή το Ιόνιο, θέτει ως προτεραιότητα την ακόμη μεγαλύτερη καταστολή σε βάρος των μεταναστών κατά τη διάρκεια της προεδρίας της στην ΕΕ. Τα μέτρα αυτά δεν θα σταματήσουν τα κύματα των μεταναστών ούτε τις αιτίες που γεννούν τη μετανάστευση και την προσφυγιά.
 
Την ίδια στιγμή, η κατάσταση των μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα μας χειροτερεύει. Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες με άδειες διαμονής αδυνατούν να τις ανανεώσουν, λόγω της ανεργίας και της έλλειψης ενσήμων, των υπέρογκων παραβόλων. Μένουν ανασφάλιστοι αυτοί και οι οικογένειές τους. Το «πάγωμα» του νόμου για την ιθαγένεια έχει οδηγήσει χιλιάδες νέους, κυρίως, μετανάστες σε ακόμη μεγαλύτερη ανασφάλεια.
 
Χιλιάδες μετανάστες «χωρίς χαρτιά» βρίσκονται φυλακισμένοι σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης, περιμένοντας την απέλασή τους. Όσοι τυχεροί δεν έχουν ακόμη συλληφθεί ζουν κάτω από το φόβο της σύλληψης, είναι ευάλωτοι σε κάθε είδους εργοδοτική τρομοκρατία, στις ρατσιστικές επιθέσεις,στους εκβιασμούς των διακινητών, αντιμέτωποι με την πείνα και το θάνατο, όπως έγινε με το νεκρό κορίτσι από τη Σερβία. Αυξάνεται κατακόρυφα ο αριθμός των άνεργων μεταναστών. Ο νέος Κώδικας Μετανάστευσης που έχει κατατεθεί,ανακυκλώνει και δεν αντιμετωπίζει τα συσσωρευμένα προβλήματα των μεταναστών που ζουν κι εργάζονται στη χώρα μας.
 
Το ΚΚΕ καλεί Έλληνες και ξένους εργαζόμενους σε κοινό αγώνα, σε ενίσχυση της λαϊκής αλληλεγγύης, για να μη μείνει κανένας χωρίς στέγη, νερό, ηλεκτρικό, θέρμανση, φάρμακο, γιατρό, τροφή,για μια αξιοπρεπή ζωή. Προβάλλει άμεσα μέτρα ανακούφισης, όπως: Νομιμοποίηση με απλές και ανέξοδες διαδικασίες των μεταναστών που ζουν κι εργάζονται ήδη στη χώρα μας, ανανέωση των αδειών παραμονής χωρίς προαπαιτούμενα, διευκόλυνση της οικογενειακής επανένωσης, ταξιδιωτικά έγγραφα στους μετανάστες που έχουν προορισμό άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ με απειθαρχία σε Σένγκεν και Δουβλίνο ΙΙ, να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και να δημιουργηθούν ανθρώπινοι και αξιοπρεπείς χώροι προσωρινής φιλοξενίας.
 
Το ΚΚΕ αγωνίζεται για τη διεθνιστική κοινή πάλη των λαών, για μια άλλη ριζικά διαφορετική πολιτική, ενάντια στα μονοπώλια και το κεφάλαιο, με το λαό στην εξουσία, για την αντιμετώπιση και του μεταναστευτικού ζητήματος και των αιτιών που το γεννούν.

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2013

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τη τραγωδία στην Πάλαιρο

«Οι νεκροί μετανάστες - ανάμεσά τους και μικρά παιδιά - ανοιχτά της Λευκάδας, έρχονται να προστεθούν στο μακρύ κατάλογο των ξεκληρισμένων, θυμάτων της φτώχειας, των αντιδραστικών καθεστώτων και των ιμπεριαλιστικών πολέμων που βρίσκουν τραγικό θάνατο στην προσπάθεια αναζήτησης μιας καλύτερης ζωής.
Το τραγικό ναυάγιο επιβεβαιώνει ότι, όσα μέτρα καταστολής και αν αποφασίσει και προωθήσει η ΕΕ και οι κυβερνήσεις της, αυτά δεν αποτρέπουν τα μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα, θα αυξάνουν τους θανάτους των απελπισμένων και τις τιμές του δουλεμπορίου.
Η προοπτική βρίσκεται στον κοινό αγώνα Ελλήνων και μεταναστών ενάντια στις απάνθρωπες πολιτικές των κυβερνήσεων και της ΕΕ. Κανένας λαός να μη δεχτεί η Μεσόγειος να γίνει θάλασσα νεκρών μεταναστών και προσφύγων. Χρειάζεται ενιαία πάλη για τη νομιμοποίηση όσων μεταναστών ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα, ιδιαίτερα αυτών που ζουν πολλά χρόνια. 
Να δοθούν ταξιδιωτικά έγγραφα ενάντια στο Δουβλίνο ΙΙ και τη Συνθήκη Σέγκεν σε όσους επιθυμούν να εγκατασταθούν σε άλλες χώρες της ΕΕ. Να δοθεί άσυλο με δίκαιες και γρήγορες διαδικασίες στους πρόσφυγες, θύματα των πολέμων και των αντιδραστικών καθεστώτων».

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι...

Δόθηκε χτες για διαβούλευση το νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας με επιμέρους διατάξεις για ασφαλιστικά ζητήματα, μέσα από το οποίο υποτίθεται ότι η κυβέρνηση θα βελτιώσει τους εισπρακτικούς μηχανισμούς των Ταμείων, προκειμένου να καλύψει το χρηματοδοτικό κενό των 500 εκατομμυρίων ευρώ.

Στην πράξη, με το πρόσχημα αυτό ανοίγει ο δρόμος για νέες περικοπές στις συντάξεις και ανατροπές στην Κοινωνική Ασφάλιση, αφού η κυβέρνηση εκ των προτέρων περιέκοψε για το 2014 κατά 2,1 δισ. ευρώ τη χρηματοδότηση των Ταμείων. Πέραν των διατάξεων για τους ελέγχους και την υποβολή των ΑΠΔ, μεταξύ άλλων, το νομοσχέδιο προβλέπει:
Με το άρθρο 2, η κυβέρνηση υποτίθεται ότι δίνει τη δυνατότητα για συνταξιοδότηση και των αγροτών στο 62ο έτος, υπό την προϋπόθεση βέβαια των 40 ετών ασφάλισης. Στην πράξη, η «ρύθμιση» αυτή δεν έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα, αφού οι αγρότες κατέβαλαν ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ μετά το 1987. Συνεπώς, ο όρος του νομοσχεδίου «40 έτη ασφάλισης με καταβολή ασφαλιστικών εισφορών», σημαίνει ότι η διάταξη θα ισχύσει για αυτούς που θα βγούνε στη σύνταξη μετά το ...2028! Αρα, η δήθεν «βελτίωση» που έκανε το υπουργείο, και ενώ πέρυσι αύξησε στα 67 το γενικό όριο συνταξιοδότησης και για τους αγρότες, αποδεικνύεται κάλπικη.

Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

Αναμορφώνοντας τη σαπίλα

Η φιλολογία που αναπτύχθηκε το Σαββατοκύριακο και χτες μέσα από τον αστικό Τύπο σχετικά με το μέλλον της σοσιαλδημοκρατίας στην Ελλάδα εμφάνισε και λυρικά χαρακτηριστικά: Ενα από τα άρθρα αναφέρθηκε ως και σε «τρύπα στο κέντρο του πολιτικού συστήματος», η οποία και πρέπει να καλυφθεί. Αν και οι προτάσεις που παρουσιάζονται για την κάλυψη του κενού διαφέρουν, ένα κοινό στοιχείο τις διαπερνά: Η επίμονη προσπάθεια της αστικής τάξης να διασφαλιστεί η πολιτική σταθερότητα του συστήματος με όσο το δυνατόν ευρύτερη λαϊκή υποστήριξη. Με διαφορετική αφετηρία και στόχευση αυτός ο κοινός παρονομαστής συναντάται τόσο στην πρόταση Πάγκαλου για κοινή κάθοδο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στις ευρωεκλογές, όσο και στην πρόταση 58 πολιτικοκοινωνικών παραγόντων του «κλίματος Σημίτη», που με χτεσινή διακήρυξή τους καλούν στη συγκρότηση μιας «δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης» τύπου ιταλικής «Ελιάς».
Είναι προφανές πως στο κέντρο του προβληματισμού της αστικής τάξης είναι το γεγονός ότι ο κλασικός δικομματισμός δεν λειτουργεί πλέον και άρα πρέπει να βρεθεί τρόπος να περάσει το πολιτικό σύστημα σε κυβερνήσεις συνεργασίας σαν μόνιμο στοιχείο κι απ' αυτή τη σκοπιά το βάρος πέφτει στη δημιουργία πόλων. Τέτοιος είναι και αυτός που εμφανίστηκε χτες με την κίνηση των «58». Μια τέτοια κίνηση ανταποκρίνεται στην ανάγκη που διαπιστώνεται σ' όλη την ΕΕ: Να συγκροτούνται συνασπισμοί κομμάτων που να αποδίδουν σταθερές κυβερνήσεις, θεωρώντας, έτσι, ότι μέσα από μια μεγάλη εκλογική πλειοψηφία εξασφαλίζεται σταθερότητα με συναίνεση.
Η ανάγκη αυτή ανταποκρίνεται στην επιδίωξη της αστικής τάξης να επανασυγκροτεί τη συμμαχία της με ανώτερα και μεσαία στρώματα που χάνουν μεν σήμερα από την κρίση, αλλά βλέπουν μια προοπτική ανάκαμψης. Σ' αυτό το σημείο ο ρόλος μιας ανασυγκροτημένης σοσιαλδημοκρατίας εμφανίζεται κρίσιμος καθώς αυτή θεωρείται ότι καλύτερα μπορεί να εγγυηθεί την κοινωνική συνοχή για να θωρακιστεί το σύστημα. Ηδη από το Μάη του 2013 στο ιδρυτικό της συνέδριο η «Προοδευτική Συμμαχία», που συγκροτήθηκε σαν διαφοροποίηση από τη Σοσιαλιστική Διεθνή, στη Λιψία, αναφέρει ως άμεσο στόχο τη «δουλειά για διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής συμφωνίας ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία». Εκτοτε η συζήτηση αφορά κατά κύριο λόγο το ποιοι θα είναι οι φορείς της νέας σοσιαλδημοκρατίας και όχι το περιεχόμενο της πολιτικής της που είναι ήδη προσδιορισμένο.
Η μέχρι τώρα εξέλιξη επιβεβαιώνει την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι η αστική τάξη προσαρμόζει τις επιλογές της. Παίρνει υπόψη ποια κυβέρνηση μπορεί να ελέγξει το εργατικό κίνημα, να προλάβει την άνοδο της ταξικής πάλης και να εξασφαλίσει ότι η κλιμακούμενη επίθεση στο εργατικό και λαϊκό εισόδημα και γενικά οι συνέπειες της κρίσης θα προχωρούν με όσο γίνεται λιγότερες αντιδράσεις. Για την εργατική τάξη, αυτό που πρέπει να 'ναι καθαρό είναι ο ταξικός χαρακτήρας αυτών των κομμάτων. Οτι πίσω από τις πολιτικές διαφορές τους δεν υπάρχουν ταξικές διαφορές, οι αντιπαραθέσεις αφορούν στο πώς θα συμβάλλουν στη σταθερότητα του ελληνικού καπιταλισμού. Κι από αυτή τη σκοπιά το κρίσιμο είναι η εργατική τάξη να διασφαλίσει τη δική της ανεξαρτησία από αυτήν ή την άλλη αστική εκδοχή, να μη γίνει, δηλαδή, η «αριστερή» πτέρυγα σ' έναν αστικό σχηματισμό.

Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Η συζήτηση περί «νομιμότητας»

Όσο ο χρόνος απομακρύνεται από τα γεγονότα σε Κερατσίνι και Πέραμα, τόσο πιο φανερή γίνεται η προσπάθεια της κυβέρνησης, με τη συμβολή και των άλλων κομμάτων της διαχείρισης, να αξιοποιήσει τη δράση της Χρυσής Αυγής για να φτιάξει κλίμα και να ενισχύσει τα μέτρα, που αντικειμενικά στοχοποιούν το λαό και το κίνημα. Αναπροσαρμόζει, μάλιστα, την προπαγάνδα και τους χειρισμούς της, ανάλογα με τη στάση των άλλων κομμάτων, που διαγκωνίζονται μαζί της για το ποιος είναι ο καλύτερος να διαφυλάξει τη «δημοκρατία» και την «ομαλότητα». Γι' αυτό άφησε κατά μέρος το ιδεολόγημα του «συνταγματικού τόξου» και λίγο λίγο φέρνει τη συζήτηση στο προκείμενο για το αστικό σύστημα, που είναι η τήρηση της «νομιμότητας».
Πιο αποκαλυπτικός απ' όλους ήταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Μ. Βορίδης. Αναφερόμενος ειδικά στο ΚΚΕ, ζήτησε την περασμένη βδομάδα να αποκηρύξει το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και να προσαρμόσει τη δράση του στη «νομιμότητα», όπως την ορίζουν οι νόμοι που ψηφίζονται στη Βουλή. Τι κάνουν αυτοί οι νόμοι; Μειώνουν μισθούς, καταργούν δικαιώματα, οδηγούν τα λαϊκά στρώματα στη φτώχεια. Στερούν τη μόρφωση από τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας και την Υγεία απ' όσους δεν έχουν να πληρώσουν. Ενισχύουν τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους, καταργούν στοιχειώδη συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες. Κοντολογίς, είναι νόμοι με τους οποίους η κυβέρνηση πάει να διαχειριστεί την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου και σε βάρος του λαού.
Είναι νόμοι που σε συνθήκες κρίσης πάνε να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ανάκαμψης για τα μονοπώλια, συντρίβοντας τους εργαζόμενους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες. Αυτή τη «νομιμότητα» ζητά η κυβέρνηση να σεβαστεί το ΚΚΕ, το εργατικό, λαϊκό κίνημα, δηλαδή να μην την πολεμάνε, για τη ζωή του λαού, κόντρα στα μονοπώλια, ως το οριστικό ξερίζωμά τους. Λέει μάλιστα ότι ο σεβασμός της «νομιμότητας» πρέπει να διαφοροποιεί το κάθε κόμμα από τη Χρυσή Αυγή. Η Χρυσή Αυγή, όμως, κάθε άλλο παρά αμφισβητεί τη νομιμότητα που περιγράφουν ο Βορίδης, η κυβέρνηση, τα αστικά επιτελεία. Η Χρυσή Αυγή στηρίζει κάθε μέτρο που χτυπάει το λαό και στόχο έχει να βγάλει το κεφάλαιο από την κρίση. Η ίδια δρα σαν δουλέμπορος και τσιράκι εφοπλιστών και μεγαλοεργολάβων, για να χτυπηθεί το κίνημα και να διασφαλίσουν οι εργοδότες φτηνότερη εργασία.
Στη νομιμότητα που ο Βορίδης αντιπαραβάλει στο «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» η Χρυσή Αυγή είναι χωμένη μέχρι τα μπούνια. Η παράνομη δράση της έχει να κάνει με τα εγκλήματα ενάντια σε εργάτες και μετανάστες. Εκεί πάνω η κυβέρνηση πάει να στήσει παγίδα στο λαό, ταυτίζοντας τα δολοφονικά χτυπήματα των χρυσαυγιτών με τη συλλογικά αποφασισμένη και μαζική δράση του κινήματος. Λέει επί της ουσίας ότι αυτή η δράση δεν μπορεί να αμφισβητεί τους αστικούς νόμους. Δηλαδή, να μην αμφισβητεί την εξαθλίωση και αυτούς που ωθούν στην εξαθλίωση το λαό. Θέλουν ο ρόλος του κινήματος να βοηθάει το λαό να δέσει τη θηλιά στο λαιμό του. Άρα θέλουν και το ΚΚΕ να συμβάλλει στη διαχείριση του συστήματος της εκμετάλλευσης. Γι' αυτό (ξανα)ανοίγουν τη συζήτηση περί νομιμότητας και προαναγγέλλουν νέα κατασταλτικά μέτρα, ενώ ξέρουν ότι το υπάρχον νομικό πλαίσιο είναι υπεραρκετό για να αντιμετωπίσει την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής.

Πέμπτη 22 Αυγούστου 2013

Απεργία των Υγειονομικών την Παρασκευή 23 Αυγούστου


ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 23 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
ενάντια στο κλείσιμο δημόσιων μονάδων υγείας και τις διαθεσιμότητες – απολύσεις εργαζομένων
Η δικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και η Ε.Ε.. – ΔΝΤ με το κλείσιμο δημόσιων μονάδων υγείας, τις χιλιάδες διαθεσιμότητες - απολύσεις στο δημόσιο και την προωθούμενη απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα χτίζουν την βαρβαρότητα της καπιταλιστικής ανάπτυξης του κεφαλαίου. Θέλουν να τσακίσουν ότι λαϊκό δικαίωμα έχει απομείνει, για να μεταφέρουν τα βάρη της κρίσης στις πλάτες του λαού.
 Υπουργεία και φορείς του δημοσίου παρέδωσαν στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης τις λίστες με τους 9.820 εργαζομένους, που θα μπουν σε διαθεσιμότητα μέχρι τις 19 Σεπτέμβρη, για να φτάσουν τις 15.000 απολύσεις στο δημόσιο μέχρι το 2014.
Τα προσχήματα που χρησιμοποιούν περί "εξυγίανσης του κρατικού μηχανισμού" και "εξασφάλισης της κρατικής χρηματοδότησης" αποτελούν φτηνές δικαιολογίες. Όλα τα μέτρα που παίρνονται εντάσσονται στη στρατηγική της κυβέρνησης και της ΕΕ για την εξασφάλιση της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, με στρατιές ανέργων, εργαζόμενους με μισθούς πείνας και σε μόνιμη ανασφάλεια.
  Η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ πιστή στις τουφεκιές στον αέρα και τον ανοργάνωτο αγώνα, αντί να στηρίξει και να συντονίσει μια σειρά από κινητοποιήσεις που ήδη βρίσκονται σε εξέλιξη, κήρυξε χωρίς καμιά προετοιμασία και ενημέρωση των εργαζομένων, 24ωρη παναττική απεργία για την Παρασκευή 2 Αυγούστου.
  Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο επισήμαναν την ανάγκη οργάνωσης και συντονισμού της δράσης των εργαζομένων που έχουν ήδη πάρει αποφάσεις για κινητοποιήσεις, αναδεικνύοντας τη θέση ότι οι αγώνες για να είναι αποτελεσματικοί πρέπει να είναι υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων.
  Καλούμε τους συναδέλφους, να προχωρήσουν σε συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, να συζητήσουν για την οργάνωση του αγώνα ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, που τσακίζουν τη ζωή μας.

Να μην συγχωνευθεί – κλείσει καμία μία δημόσια μονάδα Υγείας
Να μην απολυθεί κανένας εργαζόμενος
Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού
Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις
Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία – Πρόνοια για όλους
ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ για την Ε.Ε. και τα κέρδη των καπιταλιστών

Παρασκευή 9 Αυγούστου 2013

Τεμπέληδες, επίορκοι, κοπανατζήδες...

Χτες το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης παρουσίασε στοιχεία της έκθεσης του Σώματος Επιθεωρητών - Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης που δείχνει ότι 7 στους 10 δημόσιους υπάλληλους του ΕΟΤ και του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης, δεν χτυπούσαν κάρτα ή δεν τηρούσαν το ωράριο. Βρήκε ευκαιρία ο υπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να επαναφέρει τη γνωστή προπαγάνδα που φωτογραφίζει ούτε λίγο ούτε πολύ τους εργαζόμενους στο Δημόσιο σαν κοπανατζήδες. Αυτή είναι η «γραμμή» της κυβερνητικής προπαγάνδας για να αιτιολογήσει την αντεργατική πολιτική της διαθεσιμότητας, της «κινητικότητας», των χιλιάδων απολύσεων. Ετσι, επιχειρούν να διαμορφώσουν συνείδηση στο λαό ότι δικαιολογημένα η κυβέρνηση προχωρά στα συγκεκριμένα μέτρα.Ετσι, λοιπόν ο υπουργός «ξεσπάθωσε» ξανά εναντίον των εργαζομένων στο Δημόσιο. Και καθόλου τυχαία η παρουσίαση της έκθεσης έγινε σε μια περίοδο που το υπουργείο προχωρά με γρήγορους ρυθμούς στην υλοποίηση του μέτρου της διαθεσιμότητας, σε μια περίοδο που η διαδικασία της αξιολόγησης δομών και προσωπικού του Δημοσίου είναι σε τελικό στάδιο. Σε μια περίοδο που χιλιάδες οικογένειες εργαζόμενοι περιμένουν να δουν εάν θα έχουν μεροκάματο ή όχι.Είναι γεγονός ότι η αστική προπαγάνδα πασχίζει να συκοφαντήσει στο έπακρο τους εργαζόμενους στο Δημόσιο προκειμένου να ελαχιστοποιήσει τις λαϊκές αντιδράσεις σ' αυτήν την πολιτική που στέλνει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους. Σε τέτοιο βαθμό, που να καλλιεργεί αντιθέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, παρά το γεγονός ότι η ίδια πολιτική τσακίζει και τους μεν και τους δε. Είναι η τακτική τού «διαίρει και βασίλευε». Αλλωστε εδώ και καιρό προετοιμάζουν τις λαϊκές συνειδήσεις, πότε με τους, «επίορκους», πότε με τους «τεμπέληδες», και παλιότερα και τώρα με τους «κοπανατζήδες», συκοφαντώντας συλλήβδην τους εργαζόμενους στο Δημόσιο. Αυτό το σάπιο Δημόσιο που είναι δημιούργημα των αστικών κυβερνήσεων και γι' αυτό το λόγο τα αστικά κόμματα που κυβέρνησαν δημιούργησαν στρατιές ομήρων εργαζομένων που έψαχναν δουλειά, στρατιές εκλογικής πελατείας για να εξυπηρετήσουν έτσι το αστικό πολιτικό σύστημα. Και τώρα τους λένε πως γι' αυτό πρέπει να τιμωρηθούν, οι ίδιοι που τους χρησιμοποίησαν. Επιπλέον, δεν φταίνε οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, αν κάποιοι λίγοι συνάδελφοί τους δεν ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους ως εργαζόμενοι ή είναι «λαμόγια», όπως λέει η αστική προπαγάνδα. Ολα όσα συμβαίνουν στο Δημόσιο έχουν σαν πρώτο στόχο την κατάργηση της μόνιμης και σταθερής δουλειάς παντού. Και γι' αυτό πρέπει εργαζόμενοι στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα να παλέψουν από κοινού ενάντια στην αντεργατική πολιτική.

Σάββατο 11 Μαΐου 2013

Γιατί είπε ΟΧΙ το ΠΑΜΕ στην ΟΛΜΕ

Μπορεί να πιστεύεις ό,τι θες. Ακόμη κι ότι ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚ είναι αγωνιστές ενώ το ΠΑΜΕ απεργοσπάστες! Η ανοησία ήταν και είναι ελεύθερη!

Η ΔΑΚΕ και η ΠΑΣΚ λοιπόν υπέρ απεργίας διαρκείας! Μα θα πείτε, αυτοί δε χτυπούσαν όλες τις κινητοποιήσεις; Ε, τώρα έγιναν συναγωνιστές! Τι μπορεί να θέλουν άραγε; Το καλό του κινήματος;

Ενώ το ΠΑΜΕ θέλει το κακό του κινήματος; Πάει όσο μυαλό μου έχει αφήσει η τηλεόραση...

Όλες οι ασθένειες μπορεί να περάσουν. Το μίσος στο ΚΚΕ όμως αθεράπευτο.

Το ΠΑΜΕ όμως τι λέει; Είναι εναντίον των κινητοποιήσεων; Είναι εναντίον της απεργίας διαρκείας γενικά; Η μήπως για άλλο ανησυχεί κι ενδιαφέρεται;

Το ΠΑΜΕ δεν είναι εναντίον της απεργίας. ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΙΑΣ ΛΑΘΟΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ που αντί να συσπειρώσει θα αποδυναμώσει κι άλλο.

Πού είναι το λάθος στο να γίνει 48ωρη για να δουν αν έχει επιτυχία και να εκτιμήσουν οι ΓΣ αν μπορεί να συνεχιστεί αυτή με διάρκεια; Αυτό λέει το ΠΑΜΕ.

Πού είναι το λάθος στο να ζητηθεί και να επιδιωχθεί η συμπαράσταση των Συλ.Γονέων (και άλλων συλλόγων και σωματείων) πριν πάμε σε μια έτσι κι αλλιώς τρομερά «ευαίσθητη» απεργία διαρκείας που δύσκολα θα βρει συμπαράσταση; Αυτό λέει το ΠΑΜΕ.

Πού είναι το λάθος στο να κάνει απεργία όχι μόνο η ΟΛΜΕ αλλά και η ΔΟΕ που δεν έχει κάνει καν ΔΣ(!); Δε θίγεται η ΔΟΕ (9.300 αναπληρωτές στην Πρωτοβάθμια είναι υπό απόλυση); Αυτό λέει το ΠΑΜΕ.

Πού είναι το λάθος στο να επιδιωχθεί πανδημοσιοϋπαλληλική συσπείρωση, αφού όλοι οι Δημ.Υπάλληλοι θίγονται από το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε και πρόκειται να εφαρμοστεί; Αυτό λέει το ΠΑΜΕ.

Τι αποτέλεσμα μπορεί να έχουν προτάσεις του τύπου «24ωρη απεργία με μορφή 3ωρης στάσης» για να μη χαθεί το μεροκάματο, που έμπαιναν χθες στο ΔΣ της ΟΛΜΕ από τους υποστηρικτές της απεργίας διαρκείας; Μήπως να πάρουν τους καθηγητές με τις πέτρες; Νοιάζεται κανείς γι' αυτό;

Πώς γίνεται αυτοί που δεν έκαναν καμία απεργία να θέλουν τώρα απεργία διαρκείας; Μήπως επιδιώκουν να σπάσει το κίνημα τα μούτρα του; Ενδιαφέρονται οι Συσπειρώσεις και οι Παρεμβάσεις γι' αυτό; Ή μήπως ικανοποιούνται που βρίσκουν ευκαιρία (προσωρινά) να επιτεθούν στο ΠΑΜΕ;

Αλλά και τα δικά τους μέλη και υποψήφιοι, έκαναν τις απεργίες που προκηρύχθηκαν; Την επόμενη εβδομάδα ας φέρουν τα εκκαθαριστικά στις Γεν.Συνελεύσεις να δούμε πόσες απεργίες έκαναν.

Βούιξε το twiter που είπε ο Πορτοσάλτε «μπράβο» στο ΚΚΕ.

Σιγά τα σπουδαία!

H δουλειά του Πορτοσάλτε είναι να κτυπάει τον κύριο εχθρό των αφεντικών του. Πού είναι το περίεργο στο προβοκατόρικο μπράβο που παπαγαλίζουν λοιπόν;

Για να σταματήσει η διαστρέβλωση και το ψέμα ας ρίξουν οι ενδιαφερόμενοι μια ματιά στο τι λέει η ανακοίνωση του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών στις 2/5:

«Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ ξεκαθαρίζουμε ότι δεν είμαστε αντίθετοι σε καμιά μορφή πάλης και ως εκ τούτου δεν είμαστε αντίθετοι ούτε με την απεργία στις εξετάσεις, αρκεί η εκάστοτε μορφή πάλης να συνδέεται με προϋποθέσεις για την επιτυχία του αγώνα. Και τέτοιες προϋποθέσεις επιτυχίας κατά τη γνώμη μας είναι:

Η οργάνωση, ο σχεδιασμός του αγώνα με αιτήματα και στόχους πάλης που να εξασφαλίζουν την ενότητα του κλάδου, τη μαζική συμμετοχή στην απεργία, αν είναι δυνατόν από τη συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών.

Αιτήματα, πλαίσιο και προσανατολισμό πάλης που θα συμβάλλει στη συμμαχία, στον κοινό αγώνα με εργαζόμενους γονείς, μαθητές, με τους άλλους κλάδους των εργαζομένων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα...κλπ.κλπ».

Όσοι έχουν μίσος για το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ ας το βγάλουν. Αυτή η ελευθερία παρέχεται χωρίς όριο. Οι άλλες ελευθερίες θέλουν πάλεμα όμως. Κι εκεί κάποιοι δεν την παλεύουν με τίποτα.

Από κει και πέρα αυτοί που πραγματικά ενδιαφέρονται για το κίνημα και τη συνέχειά του, ας κλείσουν τα αυτιά στις φωνές και τα ύποπτα ουρλιαχτά των αγωνιστών που μας προέκυψαν ξαφνικά από το πουθενά, από τα κυβερνητικά γραφεία ή τον καναπέ κι ας τραβήξουν το δρόμο τους μακριά από την τόση ελαφρότητα για τόσο βαριά και δύσκολα ζητήματα.

Μέχρι τη νίκη.

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Μέρος και εργαλείο του αστικού πολιτικού συστήματος είναι και οι νοσταλγοί της χούντας

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΤΗΣ 21ης ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

    Θυμόμαστε, διδασκόμαστε, αγωνιζόμαστε για τη λαϊκή συμμαχία, το λαό στην εξουσία, το σοσιαλισμό. Βγαίνουν χρήσιμα συμπεράσματα από την τότε περίοδο για τους εργαζόμενους και τη νεολαία.
    Η στρατιωτική δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967, που είχε τη στήριξη των ΗΠΑ και της αστικής τάξης στην Ελλάδα, μπόρεσε να επιβληθεί γιατί δεν βρήκε απέναντί της έναν λαό οργανωμένο, αποφασισμένο να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του, αξιοποιώντας και τις οξυμένες αντιθέσεις του αστικού πολιτικού συστήματος. Αντίθετα, η πραγματική δύναμη του λαού ήταν υπονομευμένη από αυταπάτες, από την αναμονή των εκλογών που δήθεν θα έδιναν λύση σε χρονίζοντα λαϊκά προβλήματα, καθώς και από το κλίμα υποταγής και μοιρολατρίας.
    Παρά το αρχικό «μούδιασμα» του λαού, το κίνημα ενάντια στη δικτατορία αναπτύχθηκε με την τεράστια συμβολή των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών, με τη δράση των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, τη διάδοση του παράνομου Ριζοσπάστη, του Οδηγητή και άλλων αντιδικτατορικών εντύπων. Ελπίδα, ώθηση στην αντιδικτατορική πάλη έδωσε η αταλάντευτη στάση των κομμουνιστών στις φυλακές, στις εξορίες, και η άρνηση της υπογραφής δήλωσης μετανοίας. Η διεθνής αλληλεγγύη των σοσιαλιστικών χωρών, του παγκόσμιου εργατικού κινήματος αποτέλεσε σημαντική βοήθεια στο λαό.
    Το βασικό επιχείρημα που χρησιμοποίησε η χούντα για να αιτιολογήσει τη δικτατορία, ήταν ο «κομμουνιστικός κίνδυνος». Ο ισχυρισμός της επιβεβαίωσε ακόμα μια φορά ότι ο αντικομμουνισμός είναι πάντα ο προπομπός για την περιστολή και κατάργηση ακόμα και αστικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, για την επιβολή γενικότερων αντιλαϊκών μέτρων, που θίγουν άμεσα και βίαια τα πιο ζωτικά συμφέροντα όλων των εργαζομένων και όχι μόνο των κομμουνιστών.
Η διεθνής ιστορική πείρα αποδεικνύει ότι οι στρατιωτικές δικτατορίες αποτελούν πάντα λύσεις για την πλουτοκρατία, όταν δεν μπορεί με κοινοβουλευτικά μέσα να προωθήσει τα αντιλαϊκά της σχέδια. Ο λαός δεν πρέπει να ξεχνά ότι η δικτατορία του κεφαλαίου, όποια μορφή κι αν πάρει, της στρατιωτικής δικτατορίας τότε και του κοινοβουλευτικού μανδύα σήμερα, το πολιτικό σύστημα είναι πάντα ταξικό, προσαρμοσμένο στην ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και της καταπίεσης των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Προϊόν της δικτατορίας των μονοπωλίων είναι η αντιλαϊκή επέλαση και η κρατική καταστολή που βιώνει σήμερα ο λαός από την πολιτική κυβέρνησης – Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σήμερα, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών η ΕΕ και οι κυβερνήσεις διαχείρισης του συστήματος σε όλες τις χώρες της Ευρώπης και στην Ελλάδα προωθούν μέτρα έντασης της κρατικής καταστολής και περιορισμού δικαιωμάτων και κατακτήσεων των λαών.
Μέρος και εργαλείο του αστικού πολιτικού συστήματος είναι και οι νοσταλγοί της στρατιωτικής δικτατορίας, το εθνικοσοσιαλιστικό φασιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής που πρέπει να απομονωθεί από το λαό, ως η πιο άγρια φωνή του κεφαλαίου και  του συστήματος. Ο λαός να απορρίψει την αντιδραστική θεωρία «των δυο άκρων» την οποία προωθεί η ΕΕ και η ΝΔ, επιδιώκοντας να ταυτίσουν τον φασισμό με τον κομμουνισμό και να δικαιολογήσουν αντιλαϊκά μέτρα και νόμους. Σήμερα χρειάζεται να δυναμώσει η αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική συσπείρωση και η λαϊκή κοινωνική συμμαχία, να οργανωθεί παντού στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους, στις γειτονιές.
Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους και τους φτωχούς αγρότες, τους νέους και τις γυναίκες από τα εργατικά λαϊκά στρώματα, να αξιοποιήσουν την πολιτική και ταξική εμπειρία τους και να οργανώσουν τη δική τους αντεπίθεση. Για την αποτροπή της μεγαλύτερης χρεοκοπίας του λαού, για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση με αποδέσμευση από Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ, με ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

ΑΘΗΝΑ 19/4/2013
Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

Όλα τα σφυριά να χτυπάνε στον ίδιο στόχο


Απαιτείται να απαλλαγούμε από κάθε πνεύμα πρακτικισμού, χαλαρότητας, προχειρότητας, ώστε όλα τα σφυριά να χτυπάνε στον ίδιο στόχο: Να συσπειρώνονται οι αντιμονοπωλιακές αντικαπιταλιστικές δυνάμεις στη βάση της κοινής δράσης και με τα δικά τους καθήκοντα κατά κλάδο και χώρο.
Κάθε όργανο, από την ΚΕ ως την ΚΟΒ, κάθε στέλεχος και μέλος, πρέπει να αισθανόμαστε ως επιτελείο μάχης και μαζί αναπόσπαστο τμήμα του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Να κατακτήσουμε την ικανότητα και της εξειδίκευσης-προσαρμογής και της ενοποίησης των από τα κάτω εστιών και ρευμάτων πάλης. Να διαμορφώνεται ένα ενιαίο ισχυρό πανελλαδικό ρεύμα που πατάει γερά στα πόδια του: Σε κάθε πόλη, με κέντρο τους μονοπωλιακούς ομίλους, τα εργοστάσια, τα εμπορικά κέντρα, τα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας, τις μονάδες ηλεκτρικής ενέργειας, τις τηλεπικοινωνίες, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, όλους τους παραδοσιακούς και σύγχρονους κλάδους, τους βιοπαλαιστές της πόλης, τους φτωχούς αγρότες, τα χωριά και, βεβαίως, τους χώρους μόρφωσης, τους χώρους συγκέντρωσης της νεολαίας που υποφέρει.
Το ζήτημα της οργάνωσης των ανέργων, εργατοϋπαλλήλων και αυτοαπασχολουμένων, ελευθεροεπαγγελματιών και των μεταναστών – πολιτικών προσφύγων είναι κρίσιμο ζήτημα για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και της Κοινωνικής Συμμαχίας. Καμία καθυστέρηση δε συγχωρείται.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο όνομα της φιλανθρωπίας να μετατρέπονται σε παθητικά άτομα άνεργοι και εξαθλιωμένοι που ζουν από τα κοινωνικά παντοπωλεία, από διανομές τροφίμων, φαρμάκων, διανομές που κάνουν μάλιστα οι κύριοι υπεύθυνοι της τραγωδίας, οι μονοπωλιακοί όμιλοι. Καθόλου δεν υποτιμάμε ότι ο πεινασμένος πρέπει να φάει, όμως η αλληλεγγύη, που εμείς υποστηρίζουμε, πρέπει να ωθεί αυτόν που υποφέρει να νιώσει στήριξη, να μπει στον αγώνα, για να ζει με τη δική του δουλειά, το δικό του εισόδημα, να μην εξαρτάται από τη λεγόμενη φιλευσπλαχνία που ήδη έχει πάρει το χαρακτήρα της χειραγώγησης και ενσωμάτωσης αντί πινακίου φακής.
Έχουμε συγκεντρώσει πολύτιμη πείρα στο ζήτημα της απόσπασης της τακτικής από τη στρατηγική, με σοβαρές έως και δραματικές επιπτώσεις στο παγκόσμιο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα. Αυτό συνάγεται: Από την εμπειρία σειράς χωρών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης στην Ευρώπη. Από το γεγονός, ότι, ενώ ο παγκόσμιος πόλεμος διαμόρφωσε συνθήκες μεγάλης όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων στο εσωτερικό πολλών χωρών, όμως η αντιφασιστική πάλη οδήγησε στην ανατροπή της αστικής εξουσίας μόνο σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, με την καθοριστική υποστήριξη των λαϊκών κινημάτων από τον Κόκκινο Στρατό. Στα καπιταλιστικά κράτη, που ασκούσαν ηγετικό ρόλο παγκόσμια, έγκαιρα η αστική τάξη πέτυχε, με τη βοήθεια και του ρεφορμισμού, οπορτουνισμού, να καταφέρει μακροχρόνιο ως τις μέρες μας χτύπημα. Ας σκεφτούμε με την ευκαιρία πώς θα ήταν η κατάσταση αν υπήρχε ισχυρό ταξικά προσανατολισμένο εργατικό κίνημα στις ΗΠΑ, στη Γερμανία, στην Αγγλία, στη Γαλλία, γενικότερα στη Βόρεια και Δυτική Ευρώπη. Δεν μπορούμε να προσπεράσουμε το γεγονός ότι στις χώρες αυτές τα Κομμουνιστικά Κόμματα, που είχαν κατακτήσει ισχυρές θέσεις στο κίνημα, με αντανάκλαση στα κοινοβούλια, ενσωματώθηκαν και μεταλλάχτηκαν, στο φόντο πάντα της επικρατούσας στρατηγικής αντίληψης ότι υπάρχει δυνατότητα μεταβατικού αντιμονοπωλιακού - δημοκρατικού, πολιτικού προγράμματος στο έδαφος της καπιταλιστικής κυριαρχίας, το οποίο χωρίς να είναι σοσιαλιστικό, μπορεί να υπερασπίσει τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες και ν' ανοίξει το δρόμο για το σοσιαλισμό.
Από την εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ στο 19ο Συνέδριο

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Καμία ανοχή στο φασισμό και το ρατσισμό

«Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο εθνικισμός και ο φασισμός είναι εχθροί της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Ο Ελληνας άνεργος, ο νέος μαθητής και σπουδαστής, ο ανασφάλιστος εργάτης, ο κακοπληρωμένος υπάλληλος, ο καταχρεωμένος ΕΒΕ δεν έχουν εχθρό το μετανάστη βιοπαλαιστή, τον εργάτη με διαφορετικό χρώμα, γλώσσα, θρησκεία. Δεν τους κλέβει αυτός το ψωμί από το τραπέζι. Είναι το μεγάλο κεφάλαιο που το κάνει, μαζί με τα κόμματα και τους πολιτικούς που το στηρίζουν. Για την τραγική κατάσταση στους παιδικούς σταθμούς, στα νηπιαγωγεία, στα σχολεία δεν φταίνε τα παιδιά των μεταναστών που κάθονται στο ίδιο θρανίο με τα παιδιά των Ελλήνων εργατών. Είναι ο καπιταλισμός και τα μονοπώλια που αφήνουν τα νήπια εκτός νηπιακής αγωγής, που καταδικάζουν στην αμορφωσιά τα παιδιά των εργατών και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που αντιμετωπίζουν τη μόρφωση σαν εμπόρευμα.

Ο ρατσισμός και ο φασισμός δεν δημιουργούνται ούτε αναπαράγονται στο κενό, όπως υποστηρίζουν διάφορα αταξικά αντιρατσιστικά - αντιφασιστικά σχήματα και κινήματα, που αποτελούνται από δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας μέχρι το ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Γεννιούνται, τρέφονται και αναπαράγονται μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Ο φασισμός και ο ρατσισμός θα πεθάνουν οριστικά μαζί με το σύστημα που τους γεννά.

Η Χρυσή Αυγή και οι άλλες εθνικιστικές - ρατσιστικές οργανώσεις, τα διάφορα φασιστοειδή που επιδίδονται σε ρατσιστικές, εγκληματικές επιθέσεις, ακόμη και δολοφονίες μεταναστών, που διοργανώνουν δήθεν αγαθοεργίες "μόνο για Ελληνες", μισούν όλους τους εργάτες και τους νέους από τα λαϊκά στρώματα. Είναι οι κολαούζοι και οι μπράβοι των αφεντικών, των εφοπλιστών, των μεγαλοεπιχειρηματιών, δηλαδή του συστήματος. Θα πάρουν την ταξική απάντηση που τους ταιριάζει από το εργατικό και λαϊκό κίνημα, από μια πλατιά Λαϊκή Συμμαχία, στην οποία δε χωράει καμία φυλετική διάκριση, με στόχο την κατάργηση του καπιταλισμού και των μονοπωλίων.

Η ΝΔ και τα κόμματα της συγκυβέρνησης, όλοι αυτοί που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το ρατσισμό και στήνουν σικέ γραφεία καταγγελιών, έχουν συμβάλει και με το παραπάνω στη δημιουργία και άνοδό του. Με τη στοχοποίηση των μεταναστών για όλα τα δεινά, με την άρνηση αναγνώρισης δικαιωμάτων στους μετανάστες και τα παιδιά τους, με τα πογκρόμ και τον "Ξένιο Δία", με την ανοχή και τη συγκάλυψη της ρατσιστικής βίας, με τη θεωρία των "δύο άκρων", με τον αντικομμουνισμό και τη γελοία προσπάθεια εξομοίωσης του φασισμού με τον κομμουνισμό, δηλητηριάζουν εργατικές και νεανικές συνειδήσεις, υποθάλπουν το ρατσισμό και το φασισμό.

Καμία ανοχή στο φασισμό και το ρατσισμό. Αποκάλυψη και απομόνωσή τους παντού. Λαϊκή αλληλεγγύη στα θύματα ρατσιστικής βίας».

Σάββατο 16 Μαρτίου 2013

Την ιστορία τη γράφουν οι λαοί


Ανοιχτή επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ προς τους μαθητές με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου


Αγαπητέ μαθητή, μαθήτρια


Ισως έχεις βαρεθεί να ακούς συνέχεια για επετείους και γιορτές, ειδικά σήμερα που η πολιτική της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του συστήματος των εφοπλιστών, των επιχειρηματιών κάνουν επίθεση στη ζωή σου και στην οικογένειά σου. Κράτα όμως το εξής: Ο,τι επίθεση και να σου κάνουν, δε θα σταματήσουν ποτέ να στοχεύουν στο μυαλό σου. Γι' αυτό σου λένε ψέματα και μισές αλήθειες και για την 25η Μαρτίου, όπως κάνουν και για την 28η Οκτώβρη αλλά και για το Πολυτεχνείο.

Είναι ώρα να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους!

Δε σου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι γιορτάζουμε την έναρξη της επανάστασης του 1821 στις 25η Μαρτίου ενώ ήδη στις 23 Μάρτη του 1821 η Καλαμάτα και άλλα μέρη της Πελοποννήσου είχαν απελευθερωθεί από τους Τούρκους;

Η απάντηση είναι ότι με διάταγμα του 1838, δηλαδή 13 χρόνια αργότερα, ορίσθηκε εθνική γιορτή η μέρα του Ευαγγελισμού για να ντύσουν την επανάσταση με θρησκευτικό μανδύα.

Ομως η επίσημη Εκκλησία δεν ήταν υπέρ της Επανάστασης. Οταν ο Παπαφλέσας συναντήθηκε με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό για να του πει ότι όλα ήταν έτοιμα για την επανάσταση, ο τελευταίος άρχισε να τον βρίζει ότι είναι απατεώνας. Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός μάλιστα είχε πει: «Ας αφήσουμε τα παιδιά του Μωάμεθ να αποτελειώσουν τα παιδιά του Ροβεσπιέρου»!

Ενας από τους κοτζαμπάσηδες, δηλαδή τους Ελληνες άρχοντες της εποχής, είπε «κάλλιο οι Τούρκοι κι ο ραγιάς υπόδουλος, παρά λεύτερο έθνος με το λαό να' χει δικαιώματα»!

Είναι ψέμα ότι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ύψωσε πρώτος τη σημαία της επανάστασης του 1821. Τη σημαία στην Πάτρα την ύψωσε ο λαϊκός ηγέτης Παναγιώτης Καρατζάς, τον οποίο δολοφόνησαν οι πρόκριτοι της Πάτρας.
Τι σημαίνει αυτό;

Η επανάσταση του 1821 ήταν σύγκρουση με τον Οθωμανικό Δεσποτισμό και συνδέονταν με την απελευθέρωση. Ολοι οι Ελληνες δεν ήταν υπέρ της επανάστασης. Μάλιστα, υπήρχαν Ελληνες που ήταν μέρος του Οθωμανικού Συστήματος εξουσίας.

Στην επανάσταση του 1821 δεν πήραν μέρος μόνο ορθόδοξοι Χριστιανοί και Ελληνες το γένος. Πήραν μέρος, κατ' αρχήν, οι λεγόμενοι Φιλέλληνες, από το χώρο της Δυτικής Ευρώπης.

Εκτός από τους Φιλέλληνες, ωστόσο, πήραν μέρος στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και Βλάχοι, Μολδαβοί, Βούλγαροι, Αλβανοί, Σέρβοι, Τσιγγάνοι, Ούγγροι, Πολωνοί και άλλοι.
Ξέρεις άραγε ότι στα πλοία του Μιαούλη, το πλήρωμα δεν ήξερε καθόλου την ελληνική γλώσσα και ότι μιλούσε Αρβανίτικα;
Ξέρεις ότι οι επαναστάτες του 1821 δεν χωρίζανε το λαό σε Ελληνα και ξένο; Ο Ρήγας Φεραίος καλούσε Χριστιανούς και Τούρκους σε κοινό αγώνα για το γκρέμισμα της οθωμανικής κυριαρχίας και στη δημιουργία μιας Βαλκανικής Ομοσπονδίας.

Η επανάσταση του 1821 δεν ήταν θρησκευτικός πόλεμος, ξεσηκωμός των Χριστιανών κατά των Μωαμεθανών.

Ηρθαν στιγμές που Ελληνες και Τούρκοι πολέμησαν μαζί, εναντίον των Βενετών, των Ισπανών και του Πάπα (και αντίστροφα), προτιμώντας οι Ελληνες ραγιάδες την τουρκική από τη δυτικοευρωπαϊκή φεουδαρχία, αφού η τελευταία υπήρξε κατά πολύ σκληρότερη της τουρκικής.

Αλλά και οι Φιλέλληνες της Δυτικής Ευρώπης που συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821, είχαν ταξικά κίνητρα: Να κυριαρχήσουν τα ιδανικά και οι σκοποί της μεγάλης (αστικής) Γαλλικής Επανάστασης, ανεξάρτητα από το ότι υπήρχε και ο θαυμασμός τους για την αρχαία παιδεία. Και όπως γνωρίζουμε, η εκκλησία στη Γαλλία δεν πέρασε και πολύ καλές ημέρες κατά τη Γαλλική Επανάσταση...

Ολα αυτά λοιπόν δε θα στα πουν τα σχολικά βιβλία γιατί δε θέλουν να ξέρεις τι είναι η επανάσταση για να βγάλεις τα σωστά συμπεράσματα για το σήμερα και τη ζωή σου.

Σου λέμε λοιπόν:

Στην επανάσταση του 1821 δεν ήταν όλοι οι Ελληνες μαζί γιατί είχε κοινωνικό χαρακτήρα.
Κάθε κοινωνική επανάσταση δίνει απάντηση στο ερώτημα: ποια τάξη θα είναι στην εξουσία.
Η επανάσταση είναι το όχημα για να προχωρήσει η κοινωνία μπροστά.

Σκέψου λοιπόν ότι σε όλη την Ευρώπη εκείνη την περίοδο ξεσπούσαν αστικές επαναστάσεις, δηλαδή επαναστάσεις που έβαζαν στόχο να φύγουν οι φεουδάρχες (κάτοχοι γης) από την εξουσία και να πάρουν την πολιτική εξουσία οι αστοί (κάτοχοι κεφαλαίου που εκμεταλλεύονται την ελεύθερη εργατική δύναμη).
Βγάλε τα συμπεράσματα σου για το σήμερα!

Σήμερα πρωτοπόρα κοινωνική δύναμη, δηλαδή αυτοί που μπορούν και θέλουν να φέρουν τα πάνω κάτω, είναι η εργατική τάξη. Η αστική τάξη είναι πια αντιδραστική. Το ξέρεις, το ζεις! Γι' αυτό κάνει τέτοια επίθεση στη ζωή σου, γι' αυτό στέλνει τα ΜΑΤ όταν αγωνίζεσαι, σε θέλει σύγχρονο σκλάβο με μισθό ψίχουλα, με ζωή χωρίς δικαιώματα, σε βομβαρδίζει με ναρκωτικά.

Η επανάσταση του '21, όπως κάθε επανάσταση, ασκεί βία και δε σέβεται κανέναν θεσμό, καμιά νομιμότητα που εκμεταλλεύεται τους λαούς.
Στη σημαία της δε γράφει τίποτα για το νόμιμο αλλά για το δίκαιο
Και σήμερα επίκαιρο σύνθημα είναι: «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη»!
Οι επαναστάτες του 21 λέγανε «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους», δε διαπραγματεύονταν με τους εχθρούς τους. Σήμερα, προσκυνημένοι είναι αυτοί που στηρίζουν την ΕΕ, το ΔΝΤ, την κοινωνία του κέρδους και της αγοράς.
Ο στρατός της αντίδρασης (Ιερή συμμαχία τότε, Ευρωπαϊκή Ενωση, ΝΑΤΟ σήμερα) δεν είναι ανίκητος.
Οι κοινωνίες χωρίζονται σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Στο λαό και τους από πάνω. Η αντίθεσή τους δε λύνεται με διάλογο αλλά με πάλη.

Ο λαός που πιστεύει στη δύναμή του νικά - ο λαός που παραδίνεται χάνει!Κράτα το καλά: είτε στον αγώνα είτε στην υποταγή, ποτέ όλοι οι Ελληνες δεν ήταν μαζί!

Το 1821 κάποιοι έβλεπαν στον Οθωμανό κατακτητή, το φίλο, το στήριγμα της δικής τους εξουσίας. Το 1940 κάποιοι έλεγαν, οι «Γερμανοί είναι φίλοι μας» και συνεργάστηκαν με τους φασίστες. Είναι οι πολιτικοί πατεράδες των σύγχρονων ναζιστών της Χρυσής Αυγής.

Το 1821 κάποιοι καλούσαν το λαό σε ομοψυχία για να αντέχει στον τουρκικό ζυγό. Το 1940 κάποιοι έλεγαν ότι είναι τρέλα η αντίσταση. Σήμερα κάποιοι σε καλούν σε εθνική ομοψυχία για να βγούμε από την κρίση και εννοούν να θυσιάσεις τη ζωή και τα όνειρά σου για να σωθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας, του συστήματός τους! Κάποιοι άλλοι, μιλάνε για «κατοχή» από ξένα κράτη, για να κρύψουν τους Ελληνες επιχειρηματίες που πλουτίζουν από τον ιδρώτα των γονιών σου.

Την ιστορία τη γράφουν οι λαοί! Σήμερα είναι η δική σου σειράΗ πάλη για τις ανάγκες σου θα είναι σκληρή αλλά δίκαιη. Ετσι ήταν πάντα!

Οργάνωσε τον αγώνα σου για τα δικαιώματά σου, διάβασε και μάθε την αληθινή ιστορία του λαού και του τόπου σου.

Αντάρτης-κλέφτης-παλικάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός!

Κυριακή 17 Φεβρουαρίου 2013

Γιατί λένε «έξω τα κόμματα»

«Ολοι μαζί μπορούμε, κανείς μόνος του. Η ενότητα όλων των εργαζομένων, έξω από κόμματα και χρώματα, η συστράτευση και ο κοινός αγώνας, ισχυροποιεί τη δύναμή μας στη διεκδίκηση των κοινών μας αιτημάτων, ώστε να επιβάλλουμε λύσεις φιλεργατικές και αναπτυξιακές προς όφελος του Λαού και της χώρας» σημειώνει η ΓΣΕΕ στη διακήρυξή της για την πανεργατική απεργία στις 20 Φλεβάρη.

Ομως τα προβλήματα των εργαζομένων έχουν και «χρώμα» και συγκεκριμένα «κόμματα» και πολιτικές δυνάμεις που τα γεννούν και μάλιστα τα αυξάνουν διαρκώς. Οπως «χρώμα» έχουν και οι επιχειρηματίες, των οποίων τα συμφέροντα τα στηρίζουν, όχι γενικά τα κόμματα, αλλά εκείνα τα κόμματα που υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα. Τη διάλυση των Συμβάσεων, την κατάργηση της σταθερής εργασίας, την απελευθέρωση των απολύσεων, όλα τα αντεργατικά μέτρα τα αποφάσισαν, νομιμοποίησαν και εφάρμοσαν όχι «τα κόμματα» γενικά, αλλά εκείνα συγκεκριμένα τα κόμματα που ταυτίζουν την ανάπτυξη με το τσάκισμα των εργαζομένων. Οπως επίσης είναι συγκεκριμένα τα κόμματα που απαιτούν τη διαρκή «προσαρμογή» (δηλαδή το πετσόκομμα) των δικαιωμάτων των εργαζομένων ανάλογα με το πόσο αυγαταίνουν τα κέρδη των μονοπωλίων. Τα αστικά κόμματα, τα κόμματα του ευρωμονόδρομου. Αρα και η ταξική πάλη της εργατικής τάξης που την έχουν απεμπολήσει, έχει και χρώμα και ταυτότητα, κόντρα στο κεφάλαιο.

Οι δυνάμεις της πλειοψηφίας φωνάζουν «έξω από τα κόμματα» γιατί τους είναι βολικό να εμφανίζουν την αντιλαϊκή επίθεση ... «ορφανή» και «ουρανοκατέβατη». Να σβήνουν τα ίχνη των δικών τους κομμάτων, όπως και τις ευθύνες που αυτές έχουν ως φορείς τους μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, βάζοντας πλάτες για να περνά η αντεργατική πολιτική. Προκειμένου να χειραγωγούν και να εγκλωβίζουν τους εργάτες σε γενικές και άσφαιρες αντιδράσεις που θα αφήνουν στο απυρόβλητο τον ταξικό τους αντίπαλο και το πολιτικό του προσωπικό, υποτάσσοντάς τους στην πολιτική του κεφαλαίου.
Η ταξική πάλη έχει και «χρώμα» και ταυτότητα

Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2013

Ο «νόμος και τάξη» των καπιταλιστών

Η ανάπτυξη που ονειρεύονται είναι βαμμένη με αίμα από το σφαγιασμό των δικαιωμάτων, την εξαθλίωση του λαού.
Το σχέδιο για κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων, επιδομάτων, δώρων, αδειών, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, οι απολύσεις, τα προγράμματα τζάμπα εργασίας για τους νέους και τους ανέργους είναι κομμένα και ραμμένα στους σχεδιασμούς της μεγαλοεργοδοσίας και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων για την αύξηση της κερδοφορίας τους.
Μας θέλουν στη δουλειά με μεροκάματα πείνας, από ήλιο σε ήλιο, χωρίς κανένα δικαίωμα, σύγχρονους ζητιάνους, να ψάχνουμε στα προγράμματα του ΟΑΕΔ για δίμηνες - τρίμηνες ανάσες. Αυτήν την ανάπτυξη θέλουν, με τους εργαζόμενους εξαθλιωμένους και αλυσοδεμένους, με παράλληλη ανεργία στα ύψη, για να απειλούν και να εκβιάζουν με απόλυση όσους ξεζουμίζουν.

Αυτός είναι ο "νόμος και τάξη" της κυβέρνησης και των καπιταλιστών. Από τη μία σημαίνει δουλειά χωρίς δικαιώματα και μισθούς εξαθλίωσης και από την άλλη σιγή νεκροταφείου στους τόπους δουλειάς και στους κλάδους.

ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ! Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη, το δίκιο του λαού! Δεν αντέχουμε να πληρώνουμε. Δεν έχουμε. Να πούμε όχι στα χαράτσια. Οχι στους φόρους.

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Ο ρόλος της βίας στον αγώνα της εργατικής τάξης

Την πόρτα αν δεν ανοίγει, τη σπαν, σας είπα.
Τι στέκεστε, τι γέρνετε σκυφτοί;
Λαέ σκλάβε, δειλέ, ανανιώσου, χτύπα!
Και κέρδισε μονάχος το ψωμί

Κ. Βάρναλης


Θα μπορούσε με τους στίχους του μεγάλου κομμουνιστή ποιητή να κλείσει η συζήτηση για το ρόλο της βίας στον αγώνα της εργατικής τάξης για την απελευθέρωσή της, για την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού. Επειδή οι μέρες είναι πονηρές επιβάλλεται να πούμε κάτι παραπάνω.
Οσο θα υπάρχουν στο προσκήνιο της ιστορίας εκμεταλλεύτριες τάξεις, η βία αντικειμενικά θα μας συνοδεύει.
Οταν από το προσκήνιο της ιστορίας δεν ξεκουμπιστεί ο καπιταλισμός, η βία θα μας συνοδεύει. Δε χρειάζεται να μνημονεύσουμε τις τρομακτικές βιαιότητες του καπιταλισμού.

Ετσι δυστυχώς κινήθηκε η ανθρωπότητα και δυστυχώς συνεχίζει και θα συνεχίσει μέχρι την επικράτηση της κομμουνιστικής κοινωνίας, εκεί όταν δηλαδή οι τάξεις θα χωνευτούν και τα μέσα παραγωγής θα κοινωνικοποιηθούν απόλυτα και οριστικά: εκεί και τότε θα εξαλειφθεί και το φαινόμενο της βίας.
Καμία εκμεταλλεύτρια τάξη δεν έφυγε από το προσκήνιο της ιστορίας χωρίς να ασκήσει τη βία της, αλλά και καμιά ανερχόμενη δεν το απέφυγε.
«Η βία είναι η μαμή κάθε παλιάς κοινωνίας όταν αυτή εγκυμονεί το καινούριο».

Μερικά ιστορικά παραδείγματα.
Τι θα μπορούσε ο Σπάρτακος, που οργάνωσε την εξέγερση των δούλων, να κάνει διαφορετικό, από το να αντιτάξει τη βία των δούλων στη βία των δουλοκτητών; Η αστική τάξη που κουμαντάρει σήμερα τις τύχες της ανθρωπότητας μπορεί να μας πει πως ξεμπέρδεψε με τους φεουδάρχες; Οι φεουδάρχες έτσι απλά παρέδωσαν την εξουσία;

Πάνω από 200 χρόνια κράτησε αυτή η διαπάλη για το ποιος τελικά θα επικρατήσει. Η ανερχόμενη αστική τάξη που κουβαλούσε το πράγματι καινούριο και προοδευτικό, αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τη βία, και η απερχόμενη φεουδαρχική εξάντλησε τα περιθώρια βίας για να κρατηθεί. Ποιος αστός θα διανοούνταν να χρησιμοποιήσει βία αν οι γαιοκτήμονες φεουδάρχες αποχωρούσαν ειρηνικά από το προσκήνιο της ιστορίας; Φυσικά κανένας.

Αν δεν είναι έτσι, τότε η Γαλλική Επανάσταση, το καμάρι του γαλλικού διαφωτισμού, δεν είναι τίποτα άλλο, με βάση τις τρέχουσες προπαγανδιστικές ανάγκες των αστών, παρά μία τρομοκρατία. Ο Ροβεσπιέρος, ο Μαρά, ο Δαντών, δεν ήταν επαναστάτες αλλά τρομοκράτες. Ο Μοντεσκιέ (άλλοι εκπρόσωποι του γαλλικού διαφωτισμού) δεν ήταν φωτεινά μυαλά που άνοιγαν δρόμους! Θα πρέπει να σερβίρονται σαν οι ιδεολογικοί αρχηγοί της τότε «τρομοκρατίας»!

Το αμερικανικό έθνος - που η ηγεσία του αυτόκλητα σήμερα αναγορεύεται σε κιβωτό της ελευθερίας και τιμωρό κάθε λαϊκού κινήματος, της «τρομοκρατίας» σήμερα - πώς συγκροτήθηκε; Χωρίς βία; Δεν υποχρεώθηκε σε διπλό πόλεμο με τη γαλλική και την αγγλική αποικιοκρατία; Δεν έλυσε μέσω του εμφυλίου την οικονομική διένεξη μεταξύ βορρά και νότου; Αν δεν είναι έτσι, τότε οι εθνικοί του ήρωες Λίνκολν, Τζορτζ Ουάσινγκτον δεν είναι τέτοιοι, αλλά κάτι σαν το δικό τους τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη, άντε το πολύ ένας Αλ Καπόνε ή Τζον Ντίλιγκερ. `Η πολύ περισσότερο από τη μεριά της τότε γαλλικής πολιτικής με τα σημερινά δεδομένα, κάτι σαν τον Μπιν Λάντεν της εποχής του. Δεν είναι όμως έτσι.

Στα πλαίσια του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της Επανάστασης του '21 κι όταν ο Ιμπραήμ σάρωνε την Πελοπόννησο, το σύνθημα του Κολοκοτρώνη ήταν «φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για σύνθημα της πιο ακραίας βίας. Είχε άλλη επιλογή; Επαναστάτης ή τρομοκράτης;

Βία γενικά δεν υπάρχει. Βία για ποιον, είναι κάθε φορά το ζητούμενο. Και η ιστορία έδειξε ότι καμιά βαθιά κοινωνική επανάσταση δεν είναι δυνατή χωρίς μαζική πολιτική δράση, χωρίς εφαρμογή καταναγκαστικών μέτρων κατά των εκμεταλλευτών, χωρίς ορισμένη μορφή βίας.

Οταν δεν υπάρχει βία από την πλευρά της αντίδρασης, που εναντίον της πρέπει να διεξαχθεί πάλη, τότε δεν μπορεί να γίνει λόγος για οποιαδήποτε επαναστατική βία. Η ένταση και οι μορφές της επαναστατικής βίας εξαρτώνται πρώτα απ' όλα από το βαθμό και τις μορφές αντίστασης των τάξεων που ανατρέπονται. Στην εποχή που περνάμε δυο κυρίαρχες τάξεις είναι στο προσκήνιο της ιστορίας. Η διαπάλη ανάμεσα στην εργατική τάξη και την αστική, η διαπάλη ανάμεσα στο λαό (στους λαούς) και στον ιμπεριαλισμό ξεκίνησε, συνεχίζεται, με νίκες, τραγωδίες, ήττες, ζιγκ-ζαγκ. Η ιστορία δεν κινείται ποτέ ευθύγραμμα. Η απερχόμενη αστική τάξη, ό,τι ήταν να δώσει στην ανθρωπότητα το έδωσε, δεν πρόκειται να μεταλλαχτεί, πέρασε στην πιο βάρβαρη αντίδραση, πρέπει να ξεκουμπιστεί. Το ερώτημα: θα αποχωρήσει οικειοθελώς; Η ιστορία απαντάει όχι. Η εργατική τάξη και οι δυνάμει σύμμαχοί της καλούνται να την ανατρέψουν.

Εξάλλου η βία εκδηλώνεται καθημερινά, έστω σε πιο ήπιες μορφές, και από τις δύο πλευρές. Οι εργάτες που απεργούν, που κάνουν κατάληψη του εργοστασίου, που κλείνουν δρόμους, ασκούν βία! Βία, ως απάντηση στη βία των κυβερνήσεων, των εργοδοτών, των κρατικών μηχανισμών. Οταν τα ΜΑΤ εμποδίζουν πορείες, όταν τα δικαστήρια κηρύσσουν παράνομες τις απεργίες, όταν ο εργάτης απολύεται επειδή αγωνίζεται, όλα αυτά είναι μορφή βίας, που είναι και νομικά θεσμοθετημένη!

Δε χρειάζεται να πάμε πολύ πίσω στην ιστορία. Αρκεί να δούμε με ψύχραιμο μάτι την αναίσχυντη κλιμάκωση της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας στην Ευρασία. Καμία ηθικολογία δεν πρόκειται να εμποδίσει τα σχέδια των ιμπεριαλιστών, τη βία τους, παρά μόνο η πάλη των μαζών. Η πάλη που δεν έχει να κάνει με επιθέσεις «καμικάζι» σε δίδυμους πύργους. Αυτή η δική μας βία απαιτεί εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια συνειδητοποιημένους αγωνιστές που στρέφουν την πάλη τους, καθημερινά, κλιμακωμένα ενάντια στις αντιδραστικές κυβερνήσεις και σε διεθνή συντονισμό ενάντια στα ιμπεριαλιστικά υπερκέντρα τύπου ΝΑΤΟ, ΕΕ και άλλων. Αγώνα που φτάνει μέχρι την ανατροπή τους. Θα ήταν ουτοπικό να πιστεύουμε πως είναι δυνατόν να αλλάξουμε μια κοινωνία που βασίζεται στην καταπίεση και στην οργανωμένη βία χωρίς να χρησιμοποιήσουμε τη λαϊκή δύναμη, εφαρμόζοντας μόνο μια «υψηλή» ηθική. Το ηθικό κήρυγμα που αποσπάται από την κοινωνική πραγματικότητα της ταξικής πάλης, καταντάει σε τελευταία ανάλυση επιζήμιο, μιας και θολώνει την ταξική συνείδηση του εργαζόμενου λαού. Η ηθική άρνηση είναι μια φανταστική άρνηση. Αυτό στην ουσία κάνουν στις μέρες μας τα πασόκικα, νεοδημοκρατικά και γενικά τα επιτελεία των εκσυγχρονιστών και η κυρίαρχη μερίδα του ιερατείου: Δικαιολόγηση της ιμπεριαλιστικής βίας, όχι όμως και της λαϊκής!

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

«... με τη μία στο κεφάλι»

Ηταν μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973. Ο πραξικοπηματίας, ταγματάρχης Ντερτιλής βρισκόταν με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου.


Ακριβώς απέναντι, στη συμβολή Πατησίων και Στουρνάρη, μέσα στο γενικό πογκρόμ που έχει εξαπολύσει η χούντα, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό.

Ο νέος προς στιγμήν ξεφεύγει από τα χέρια των χωροφυλάκων. Τότε ακριβώς ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο. Και πυροβολεί...



Ενα χρόνο αργότερα, στην κατάθεσή του, ο οδηγός του Ντερτιλή, ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης, περιγράφει:

«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο (...) Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...



Αυτός ήταν ο «ήρωας» Ντερτιλής. Ενας φασίστας. Ενας στυγνός δολοφόνος. Μια τυπική φιγούρα των εγκληματιών που φόρεσαν στον τόπο τον Απριλιανό γύψο.

Προχτές, που ο Ντερτιλής πέθανε, η ναζιστική συμμορία των οπαδών του Ντερτιλή, η Χρυσή Αυγή, θρήνησε. Θρήνησε όπως ακριβώς θρηνούν οι όμοιοι τον όμοιο.

Ο Ντερτιλής - κατά τη Χρυσή Αυγή - ήταν ένας «απροσκύνητος»... «Ενας ξεχωριστός Ελληνας»... «Ενας Στρατιώτης, που είχε χύσει το αίμα του για την Πατρίδα, στο πεδίο της μάχης...»!




Η φωτογραφία

(με τον εικονιζόμενο Ντερτιλή ακριβώς στον τόπο του εγκλήματος και με το «ηρωικό» του περίστροφο στο χέρι)

είναι ο αψευδής μάρτυρας των «μαχών» και του αίματος με τα οποία συνδέθηκε ο Ντερτιλής.

Οι «μάχες» αυτές, που εξυμνεί η Χρυσή Αυγή, δεν ήταν παρά οι «μάχες» του φασισμού ενάντια στο λαό. Οι «στρατιώτες» σαν τον Ντερτιλή, που εξυμνεί η Χρυσή Αυγή, δεν ήταν παρά οι ΕΣΑτζήδες, τα ελληνικά «Ες-Ες» της χούντας.

Οσο για το αίμα που είχε χύσει ο Ντερτιλής «για την Πατρίδα» (!) δεν είναι άλλο από το αίμα του λαού. Γι' αυτό το αίμα, για το αίμα του λαού, που το αφαίρεσαν οι φασίστες από το λαό, πανηγυρίζει η Χρυσή Αυγή.

Είναι γι' αυτό το αίμα που αποτίει φόρο τιμής η Χρυσή Αυγή. Αλλά δεν αποτίει φόρο τιμής στο λαό, που έχυσε το αίμα του. Η Χρυσή Αυγή εξυμνεί τους δολοφόνους του λαού, σαν τον Ντερτιλή, που αφαίρεσαν το αίμα του λαού.

Η Χρυσή Αυγή θρηνεί τον Ντερτιλή, επειδή ακριβώς όταν οι ναζί μιλούν για «πατρίδα» δεν εννοούν παρά την πατριδοκαπηλία, τη θηριωδία και το έγκλημα.

Η Χρυσή Αυγή θρηνεί, γιατί πολύ απλά θαυμάζει και υπηρετεί εκείνο το μοντέλο «πατρίδας» όπου οι φασίστες εκτελούν ανθρώπους «με τη μία στο κεφάλι»...

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Όχι στην επίταξη των εργαζομένων του Μετρό

Η συγκυβέρνηση, αξιοποιώντας τη «σιδερένια φτέρνα» του αστικού κράτους (νόμους, κατασταλτικούς μηχανισμούς, δικαιοσύνη, μέσα μαζικής ενημέρωσης), επιχειρεί να τσακίσει κάθε αντίσταση, να επιβάλλει την υποταγή στην πολιτική της που υπηρετεί τα συμφέροντα μιας χούφτας μονοπωλίων. Να τρομοκρατήσει τα λαϊκά στρώματα.
Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους του Μετρό και σε όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, να μην υποκύψουν στην επίταξη, στην επιχείρηση της καταστολής και τρομοκράτησης.
Να μη φοβηθούν. Να αντισταθούν. Πολλές φορές στο παρελθόν, τέτοιου είδους αποφάσεις τσακίστηκαν κάτω από τη μαζική-μαχητική στάση των εργαζομένων και με την αλληλεγγύη. Το παράδειγμα των ναυτεργατών, με τις 10άδες απεργίες σε συνθήκες επίταξης, δείχνει το δρόμο.
Το ΠΑΜΕ καλεί τα Σωματεία όλων των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς στην Αττική να προχωρήσουν αύριο στην κήρυξη 24ωρης απεργίας και σε κοινή συγκέντρωση όλων των εργαζομένων στις συγκοινωνίες. Τα Εργατικά Κέντρα της Αττικής να προγραμματίσουν άμεσα Παναττική κινητοποίηση ενάντια στην επίταξη. Τις Οργανώσεις της εργατικής τάξης, Ομοσπονδίες, Εργατικά Κέντρα, Σωματεία άμεσα και πολύμορφα, όχι μόνο να καταδικάσουν και να καταγγείλουν την απόφαση για επίταξη, αλλά και να εκφράσουν με κάθε τρόπο και μέσο την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους στο Μετρό και όλων των άλλων Μέσων Μαζικής Μεταφοράς.
ΣΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ ΤΑ «ΜΟΥΤΡΑ ΤΗΣ»

Η Εκτελεστική Γραμματεία


Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2013

Γενικό Νοσοκομείο Αιτωλοακαρνανίας

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης με αριθμό φύλλου 3510/31-12-2012 ο
Ενοποιημένος Οργανισμός του Γενικού Νοσοκομείου Aγρινίου και του Γενικού Νοσοκομείου Μεσολογγίου “ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ”.

Άρθρο 1
1. Τα λειτουργούντα υπό ενιαία διοίκηση διασυνδεόμενα Νοσοκομεία του ΕΣΥ:
α) Γενικό Νοσοκομείο Αγρινίου και β) Γενικό Νοσοκομείο Μεσολογγίου “ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑ”, που υπάγονται στις διατάξεις του Ν.Δ. 2592/53 «Περί οργανώσεως της Ιατρικής Αντίληψης» (ΦΕΚ 254/Α΄), αποτελούν εφεξής αυτοτελές και ενιαίο Νομικό ΠρόσωποΔημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) σύμφωνα με το άρθρο 2 του Ν. 4052/2012 (ΦΕΚ 41 Α΄), το οποίο υπόκειται στον έλεγχο και την εποπτεία του Διοικητή της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πελοποννήσου, Ιονίων Νήσων, Ηπείρου και Δυτικής Ελλάδος, διέπεται από τις διατάξεις του ενλόγω νόμου και φέρει την επωνυμία «Γενικό Νοσοκομείο Αιτωλοακαρνανίας».
2. Έδρα του εν λόγω Ν.Π.Δ.Δ. είναι το Γενικό Νοσοκομείο Αγρινίου που βρίσκεται στην πόλη του Αγρινίου.3. Το Ν.Π.Δ.Δ έχει δική του σφραγίδα στρογγυλή, η οποία αποτελείται από τρεις επάλληλους ομόκεντρους κύκλους, ως εξής: Εσωτ. κύκλος: Έμβλημα της Ελληνικής Δημοκρατίας,
Ενδιάμεσος κύκλος: Διοίκηση 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας Πελοποννήσου, Ιονίων Νήσων, Ηπείρου και Δυτικής Ελλάδος –Γενικό Νοσοκομείο Αιτωλοακαρνανίας,
Εξωτ. κύκλος: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Άρθρο 2
Το ενιαίο Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.),«Γενικό Νοσοκομείο Αιτωλοακαρνανίας» έχει Διοικητή και Διοικητικό Συμβούλιο, οι αρμοδιότητες των οποίων ορίζονται από τις διατάξεις του Ν. 3329/2005, όπως έχειτροποποιηθεί και ισχύει. Τα λοιπά όργανα διοίκησης του ενιαίου Ν.Π.Δ.Δ. είναι τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις του Ν. 4052/2012.
Άρθρο 3
Η συνολική δύναμη κλινών του ενιαίου Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ) ορίζεται σε 380 κλίνες, εκ των οποίων οι 30 ανήκουν στο ΚΕΦΙΑΠ.
Ολόκληρη η απόφαση
ΕΔΩ

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Και μας ξεπαγιάζουν και μας εμπαίζουν!

Η συγκυβέρνηση, αφού με τη γενικότερη αντιλαϊκή της πολιτική και ειδικότερα με τα φορομπηχτικά μέτρα στα καύσιμα εξανάγκασε τις λαϊκές οικογένειες να στραφούν στην υποτυπώδη, ανθυγιεινή και επικίνδυνη θέρμανση μιας ξυλόσομπας και ενός τζακιού για να ζεσταθούν, μετατρέποντας τις μεγάλες πόλεις σε θαλάμους επικίνδυνων αερίων και προκαλώντας πρόσθετη καταστροφή στα δάση που βρίσκονται κοντά στις πόλεις, έρχεται τώρα και από πάνω να εξασκήσει το προσφιλές της έργο του εμπαιγμού.

Ειδικότερα, με χτεσινή ανακοίνωση του ΥΠΕΚΑ -τη μέρα ακριβώς που ξεπάγιαζε ο λαός από το χιονιά- υπερηφανεύεται για τα ...κατορθώματά του κατά της παράνομης υλοτομίας μέσα στο 2012! Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά «κατασχέθηκαν 13.088,75 τόνοι λαθραία υλοτομημένων ξύλων, 426 εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν για αυτόν τον σκοπό και 425 οχήματα που ενεπλάκησαν σε μεταφορά λαθροϋλοτομημένων ξύλων. Συνολικά κατατέθησαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες 3.105 μηνύσεις για συμβάντα σχετικά με τη λαθροϋλοτομία». Μάλιστα, καλεί τους πολίτες να καταγγέλλουν περιστατικά λαθροϋλοτομίας στον τηλεφωνικό αριθμό 1591 του Συντονιστικού Κέντρου Δασοπροστασίας, ενώ με παλιότερη ανακοίνωση έχει προαναγγείλει αύξηση των ποινών σε όσους κόβουν παράνομα ξύλα για να ζεσταθούν...

Ας αφήσουν αυτά τα άθλια επικοινωνιακά παιχνίδια σε βάρος ενός λαού που η πολιτική τους ευθύνεται για την εξαθλίωσή του. Ας σταματήσουν την ανελέητη πολιτική τους στον τομέα της ενέργειας για να εξυπηρετήσουν τους διάφορους ενεργειακούς κολοσσούς. Να καταργήσουν αμέσως τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης και τον ΦΠΑ στα καύσιμα για να ζεσταθούν οι λαϊκές οικογένειες, και να πάψουν επιτέλους να τις κοροϊδεύουν.

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013

Διέξοδος με πρωταγωνιστή το λαό

«Kαθώς φτάσαμε στην αρχή της νέας χρονιάς είναι βέβαιο ότι ο λαός θα ξανακούσει: Η κυβέρνηση να του λέει ότι αυτή τη χρονιά θα πιάσουν τόπο οι οδυνηρές θυσίες που του έχουν επιβάλει μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ, ότι αν έρθει η ανάκαμψη της οικονομίας θα ωφεληθεί κι αυτός, γι' αυτό πρέπει να υπομείνει τη συνέχιση των άγριων μέτρων σε βάρος του.

Η αξιωματική αντιπολίτευση και οι άλλοι να του λένε ότι η σωτηρία του λαού θα έρθει αν γίνουν αυτοί κυβέρνηση. Οτι αυτοί θα κάνουν καλύτερη διαπραγμάτευση εντός της ΕΕ, ότι αυτοί έχουν το σωστό μείγμα πολιτικής που θα φέρει ανάπτυξη και θα αυξάνει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και οι εργαζόμενοι θα ζουν καλά.

Αν τους πιστέψουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, τότε και η νέα χρονιά θα είναι γι' αυτούς μια συνέχεια των προηγούμενων χρόνων, ενώ θα τους περιμένουν νέες απογοητεύσεις.

Μπορεί να γίνει το 2013 καλή χρονιά για το λαό; Ναι, μπορεί, όμως αυτό εξαρτάται από τον ίδιο. Από το αν εμπιστευτεί τη δύναμή του. Από το αν απεγκλωβιστεί από τη μοιρολατρία και το φόβο και μετατρέψει την τυφλή αγανάκτηση και οργή σε αποφασιστικότητα, συνειδητοποίηση και αγώνα.

Ναι, ο λαός μπορεί να γίνει πιο ισχυρός, πιο αποτελεσματικός για να αποκρούσει τα μέτρα που τον καταδικάζουν στη φτώχεια και στην εξαθλίωση και να βάλει οριστικό τέλος σ' αυτήν την πορεία, αν το 2013 κάνει αποφασιστικά βήματα στη χειραφέτησή του και στην αναζωογόνηση του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Ενός κινήματος που καθημερινά θα μάχεται για να εμποδίσει τα βάρβαρα μέτρα, για την προστασία των ανέργων και των φτωχών λαϊκών οικογενειών, μα ταυτόχρονα θα προωθεί τη λαϊκή συμμαχία ανάμεσα στους εργαζόμενους, τους φτωχούς επαγγελματίες, επιστήμονες, αγρότες και θα βάζει στόχο τη ριζική ανατροπή: Την εργατική λαϊκή εξουσία, η οποία θα αποδεσμεύσει τη χώρα από την ΕΕ, θα κοινωνικοποιήσει όλες τις μεγάλες επιχειρήσεις, τις υποδομές, τον φυσικό και ορυκτό πλούτο και θα διαγράψει μονομερώς το χρέος. Αυτός είναι ο δρόμος για να αναπτυχθούν όλες οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας προς όφελος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

Οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι γυναίκες πρέπει να βιαστούν. Η βαθιά καπιταλιστική κρίση φανέρωσε πόσο επικίνδυνη και αδιέξοδη είναι γι' αυτούς η καπιταλιστική ανάπτυξη. Ανέδειξε τις οξυμένες αντιθέσεις που υπάρχουν στην ΕΕ.

Η όποια ανάκαμψη έρθει, θα είναι αναιμική, καμία σχέση δεν θα έχει με τους υψηλούς ρυθμούς του παρελθόντος και το κυριότερο αυτή η ανάπτυξη θα βασίζεται πάνω στα ερείπια των εργατικών λαϊκών κατακτήσεων. Για το λαό θα γεννά μόνο φτώχεια και δυστυχία, ενώ θα μεγαλώνουν οι κίνδυνοι για την εμπλοκή της χώρας σ' ένα γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην περιοχή μας, για το μοίρασμα ανάμεσα στα μονοπώλια και τα κράτη των πηγών και των δρόμων της ενέργειας, των αγορών.

Το ΚΚΕ εμπιστεύεται τους εργαζόμενους και το λαό και τους καλεί να το εμπιστευθούν. Δικαιώθηκε στις προβλέψεις για το τι θα φέρει ο καπιταλισμός και η προσαρμογή της χώρας στην ΕΕ, έχει δίκιο και στη διέξοδο που προτείνει για το λαό, με πρωταγωνιστή τον ίδιο».