"...Πιστεύω ότι το αστικό καθεστώς είναι ανίκανο πια
να ρυθμίσει τις σύγχρονες ανάγκες κι ανησυχίες
του κοινωνικού συνόλου διότι:
Ο ι κ ον ο μ ι κ ώ ς
- στηρίζεται στη λ η σ τ ρ ι κ ή ατομική οργάνωση
της παραγωγής και στην ά ν ι σ η κατανομή του πλούτου.
Κ ο ι ν ω ν ι κ ώς -
δεν υπάρχει πια καμία η θ ι κ ή
που να στηρίζει τις σ χ έ σ ε ι ς των ανθρώπων.
Π ο λ ι τ ι κ ώ ς -
η άρχουσα τάξη διαχειρίζεται την πολιτική εξουσία
προς όφελος της, εις βάρος της μεγίστης πλειονοψηφίας
του λαού και αποδείχνεται μ ά τ α ι η
Δεν υ π ά ρ χ ε ι πια στο αστικό καθεστώς
ένα ανώτερο ι δ α ν ι κ ό που να δίνει ευγένεια
και συνοχή στις ενέργειες των ατόμων και των κρατών.
Δεν υπάρχει πίστη -
δηλαδή ένας υ π ε ρ α τ ο μ ι κ ό ς ρ υ θ μ ό ς
που να ρ υ θ μ ί ζ ε ι τις σκέψεις, τα αισθήματα
και τις πράξεις των ατόμων.
Η αστική τάξη γκρέμισε τη φεουδαρχία, απέδωσε
- σε θαυμαστή ποσότητα και ποιότητα -
ό,τι μπόρεσε στη σκέψη, στην τέχνη,
στην επιστήμη και στην πράξη.
Τώρα διαγράφει τη μοιραία καμπύλη προς τα κάτω.
Ζούμε την παρακμή τούτη κι επομένως είναι
πολύ δ ύ σ κ ο λ ο να την αντιληφθούμε.
Όμως, τόσο είναι γοργή η αποσύνθεση, ώστε
και οι πιο παχύδερμοι αρχίζουν να ανησυχούν.
Και διαγράφονται φανερά δύο ειδών προσπάθειες:
1. Άλλοι μάχουνται να συγκρατήσουν το αστικό καθεστώς,
πολεμώντας κάθε αντίθετη ενέργεια και πράξη.
2. Άλλοι μάχουνται να το ρίξουν, αντικαθιστώντας το
με νέο - κατά την πεποίθηση τους δικαιότερο
και εντιμότερο -καθεστώς.
Ποια τ ά ξ η θα διαδεχτεί το αστικό καθεστώς;
Ακλόνητα πιστεύω η τάξη των ε ρ γ α ζ ο μ έ ν ω ν:
Εργάτες, αγρότες και πνευματικοί παραγωγοί.
Η τάξη αυτή πέρασε το πρώτο στάδιο
-της φ ι λα ν θ ρ ω π ί α ς.
Δεν αποτείνεται πια, όπως πριν από ένα αιώνα,
στην φιλανθρωπία των πλουσίων,
δεν ζ η τ ά ε ι πια ε λ ε η μ ο σ ύ ν η.
Πέρασε έπειτα στο δεύτερο στάδιο
- της δ ι κ α ι ο σ ύ ν η ς.
Δε ζητάει πια να καταλάβει την αρχή..
γιατί αυτό είναι το δίκαιο.
Βρίσκεται στο τρίτο και τελευταίο στάδιο:
Π ι σ τ ε ύ ε ι τώρα πως θα πάρει την εξουσία,
γιατί τέτοια είναι η ιστορική ανάγκη..."
Κι έτσι βρισκόμαστε σήμερα στο κρίσιμο σημείο,
όπου μιά τάξη, παρ' όλη την εξωτερική ισχυρότατη
εμφάνισή της, τρεκλίζει, σ α λ ε ύ ο υ ν τα θ ε μέ λ ι α της,
έχασε την ψυχική της συνοχή -κι αποσυντίθεται.
Μιά άλλη τάξη σ υ ν τ ά ζ ε τ α ι, οργανώνεται,
π ι σ τ ε ύ ε ι.
Μα δεν οργανώθηκε ακόμα εντελώς,
δεν εφωτίστηκε ακόμα όλη,
δεν έλαβε ακόμα τέλεια συνείδηση της δύναμής της
-διατελεί ακόμα σκλάβα του σαπημένου κολοσσού.
Οι παλιές αξίες έχασαν την πίστη που τις εστήριζε και
τους έδινε νόημα και κύρος- οι νέες αξίες
δημιουργούνται ολοένα,
δεν πήραν ακόμα τη σταθερή τους μορφή.
Ποιό είναι το χ ρ έ ο ς μας;
να ρυθμίσει τις σύγχρονες ανάγκες κι ανησυχίες
του κοινωνικού συνόλου διότι:
Ο ι κ ον ο μ ι κ ώ ς
- στηρίζεται στη λ η σ τ ρ ι κ ή ατομική οργάνωση
της παραγωγής και στην ά ν ι σ η κατανομή του πλούτου.
Κ ο ι ν ω ν ι κ ώς -
δεν υπάρχει πια καμία η θ ι κ ή
που να στηρίζει τις σ χ έ σ ε ι ς των ανθρώπων.
Π ο λ ι τ ι κ ώ ς -
η άρχουσα τάξη διαχειρίζεται την πολιτική εξουσία
προς όφελος της, εις βάρος της μεγίστης πλειονοψηφίας
του λαού και αποδείχνεται μ ά τ α ι η
Δεν υ π ά ρ χ ε ι πια στο αστικό καθεστώς
ένα ανώτερο ι δ α ν ι κ ό που να δίνει ευγένεια
και συνοχή στις ενέργειες των ατόμων και των κρατών.
Δεν υπάρχει πίστη -
δηλαδή ένας υ π ε ρ α τ ο μ ι κ ό ς ρ υ θ μ ό ς
που να ρ υ θ μ ί ζ ε ι τις σκέψεις, τα αισθήματα
και τις πράξεις των ατόμων.
Η αστική τάξη γκρέμισε τη φεουδαρχία, απέδωσε
- σε θαυμαστή ποσότητα και ποιότητα -
ό,τι μπόρεσε στη σκέψη, στην τέχνη,
στην επιστήμη και στην πράξη.
Τώρα διαγράφει τη μοιραία καμπύλη προς τα κάτω.
Ζούμε την παρακμή τούτη κι επομένως είναι
πολύ δ ύ σ κ ο λ ο να την αντιληφθούμε.
Όμως, τόσο είναι γοργή η αποσύνθεση, ώστε
και οι πιο παχύδερμοι αρχίζουν να ανησυχούν.
Και διαγράφονται φανερά δύο ειδών προσπάθειες:
1. Άλλοι μάχουνται να συγκρατήσουν το αστικό καθεστώς,
πολεμώντας κάθε αντίθετη ενέργεια και πράξη.
2. Άλλοι μάχουνται να το ρίξουν, αντικαθιστώντας το
με νέο - κατά την πεποίθηση τους δικαιότερο
και εντιμότερο -καθεστώς.
Ποια τ ά ξ η θα διαδεχτεί το αστικό καθεστώς;
Ακλόνητα πιστεύω η τάξη των ε ρ γ α ζ ο μ έ ν ω ν:
Εργάτες, αγρότες και πνευματικοί παραγωγοί.
Η τάξη αυτή πέρασε το πρώτο στάδιο
-της φ ι λα ν θ ρ ω π ί α ς.
Δεν αποτείνεται πια, όπως πριν από ένα αιώνα,
στην φιλανθρωπία των πλουσίων,
δεν ζ η τ ά ε ι πια ε λ ε η μ ο σ ύ ν η.
Πέρασε έπειτα στο δεύτερο στάδιο
- της δ ι κ α ι ο σ ύ ν η ς.
Δε ζητάει πια να καταλάβει την αρχή..
γιατί αυτό είναι το δίκαιο.
Βρίσκεται στο τρίτο και τελευταίο στάδιο:
Π ι σ τ ε ύ ε ι τώρα πως θα πάρει την εξουσία,
γιατί τέτοια είναι η ιστορική ανάγκη..."
Κι έτσι βρισκόμαστε σήμερα στο κρίσιμο σημείο,
όπου μιά τάξη, παρ' όλη την εξωτερική ισχυρότατη
εμφάνισή της, τρεκλίζει, σ α λ ε ύ ο υ ν τα θ ε μέ λ ι α της,
έχασε την ψυχική της συνοχή -κι αποσυντίθεται.
Μιά άλλη τάξη σ υ ν τ ά ζ ε τ α ι, οργανώνεται,
π ι σ τ ε ύ ε ι.
Μα δεν οργανώθηκε ακόμα εντελώς,
δεν εφωτίστηκε ακόμα όλη,
δεν έλαβε ακόμα τέλεια συνείδηση της δύναμής της
-διατελεί ακόμα σκλάβα του σαπημένου κολοσσού.
Οι παλιές αξίες έχασαν την πίστη που τις εστήριζε και
τους έδινε νόημα και κύρος- οι νέες αξίες
δημιουργούνται ολοένα,
δεν πήραν ακόμα τη σταθερή τους μορφή.
Ποιό είναι το χ ρ έ ο ς μας;
Να ετοιμαζόμαστε.
Πώς;
Μορφώνοντας σαφή ι δ έ α της ιστορικής στιγμής
που περνούμε, φωτίζοντας το λαό και δίνοντας νέο,
υψηλότερο π ε ρ ι ε χ ό μ ε ν ο στις έννοιες
της εργασίας, της δικαιοσύνης και της αρετής.
'Ετσι μονάχα θα μπορέσουν οι μάζες να' ναι έτοιμες
να μεταβούν απο τη συναίστηση των δικαιωμάτων τους
στην πραγμάτωση των υποχρεώσεών τους.
'Ετσι μονάχα, όταν θα' ρθει η μοιραία στιγμή,
θα μπορέσουν ν' αναλάβουν ε υ θ ύ ν ε ς.
Ο α γ ώ ν α ς, όπως τον αντιλαμβάνουμαι,
δεν είναι απλώς οικονομικός. Η οικονομική χειραφέτηση
είναι μονάχα μ έ σ ο για την ψυχική και πνευματική
χειραφέτηση του ανθρώπου.
Πώς;
Μορφώνοντας σαφή ι δ έ α της ιστορικής στιγμής
που περνούμε, φωτίζοντας το λαό και δίνοντας νέο,
υψηλότερο π ε ρ ι ε χ ό μ ε ν ο στις έννοιες
της εργασίας, της δικαιοσύνης και της αρετής.
'Ετσι μονάχα θα μπορέσουν οι μάζες να' ναι έτοιμες
να μεταβούν απο τη συναίστηση των δικαιωμάτων τους
στην πραγμάτωση των υποχρεώσεών τους.
'Ετσι μονάχα, όταν θα' ρθει η μοιραία στιγμή,
θα μπορέσουν ν' αναλάβουν ε υ θ ύ ν ε ς.
Ο α γ ώ ν α ς, όπως τον αντιλαμβάνουμαι,
δεν είναι απλώς οικονομικός. Η οικονομική χειραφέτηση
είναι μονάχα μ έ σ ο για την ψυχική και πνευματική
χειραφέτηση του ανθρώπου.
Νίκος Καζαντζάκης 90 χρόνια πριν
Άσχετο:
ΑπάντησηΔιαγραφήO δήμαρχος Ν.Φιλ. Βασιλόπουλος σε συνάντηση που είχε πριν 1.5 χρόνο+ με άτομα του κλάμπ ορίτζιναλ είπε ότι δεν είναι 50 τα δέντρα που θα κοπούνε όπως λένε αυτοί αλλά 55.
Δημοσίευσα πριν λίγο καιρό σε γκρούπ σχόλιο - απόσπασμα απο την γουίκιπίντια που αναγράφει
ότι είναι 15 χιλιάδες τα δέντρα του άλσους Ν.Φ.
Κάποιος ωστόσο κατέβασε/αν το άρθρο της γουίκιπίντια
για να μην γελοιοποιηθούνε διάφοροι και ΄οχι λίγοι.
Αλλά δεν πειράζει βρήκα άλλα:
Οπότε με τα νέα λίνκ που αναγράφω αποδεικνύεται ότι το άλσος διαθέτει 480 στρέμματα(!).
http://athenshotspot.weebly.com/pi940rhokappaalpha.html
https://foursquare.com (βάλτε στο google αυτό όπως και τις λέξεις -φράση''άλσος Ν.Φιλαδέλφειας'')
http://wikimapia.org (ομοίως).
Για τα στρέμματα του άλσους ,κάποιοι πρωταγωνιστές
μιάς εφημερίδας που κάνουνε συνέχεια ρεπορτάζ για το θέμα(Χοτζικοί) γράφανε 'οτι 5 στρέμματα ότι θα πάρει η Άεκ ενώ την ίδια στιγμή ακουγόντουσαν και άλλα νούμερα -άλλοι για 2-3,4 άλλοι για 3-4. Υποθέτουμε(ας πούμε) ότι έχουνε δίκιο οι πιο σκληροί επικριτές.
Οπως βλέπετε όμως οι βαρύγδουπες εκφράσεις ''παίρνει το άλσος η Άεκ'' κτλ δεν ισχύουν με δεδομένο το μεγάλο εύρος της επιφάνειας γής του άλσους(480στρ).Και όχι μόνο οι βαρύγδουπες ..
Ανατρέξτε στο googlemaps και δείτε μόνοι σας τα μεγέθη.
Eπίσης εξηγήστε σε άλλους οι πιο γνώστες τι σημαίνει 2 στρέμματα τι 5, τι 4 διότι δεν έχουν και τόσο μεγάλη αίσθηση αρκετοί και δεν σχηματίζεται στην φαντασία τους η παράσταση αυτή ούτε του πώς /πόσο είναι 2,4,5 στρέμματα ούτε η αναλογία συνολικού εύρους σε σχέση με αυτά που θα μειωθούνε.
*Στα 5 στρέμματα δεν υπάρχουν παντού δέντρα γι'αυτό και είναι 55 και όχι 155.Είμαι κατά 70 τοις εκατό σίγουρος γι'αυτό διότι πίσω απο το γήπεδο
υπάρχουν 10 δέντρα και ένα κενό και μετά 40-45 δέντρα.
Στα 5 στρ δηλαδή υπάρχει κενή επιφάνεια γής κάτι φυσιολογικό διότι εκεί είναι η πόρτα και έτσι το σχεδίασε ο αρχιτέκτονας.