Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ στο νέο φορέα που θα συνενώνει τη σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό και θα παίξει το ρόλο του ενός πόλου στο νέο δίπολο εναλλαγής στην διαχείριση του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος επιβεβαιώνεται και από τη χτεσινή ομιλία του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα.
Τα εργαλεία γνωστά, παλιά και δοκιμασμένα. Από τις πρώτες μέρες του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. Από τότε που ορισμένα συνθήματα των κομμουνιστών, των αριστερών, των προοδευτικών, των αγωνιστών καπηλεύτηκαν και έγιναν βορά για την εκ νέου στήριξη του καπιταλιστικού συστήματος. Στην ομιλία του Α. Τσίπρα, ορισμένα ριζοσπαστικά συνθήματα ενσωματώνονται σε μια διαχειριστική πολιτική, στα πλαίσια του ευρωενωσιακού μονόδρομου, η ταξική ειρήνη γίνεται σημαία σε μια ομιλία γεμάτη διαπιστώσεις για το βάρβαρο σύστημα που ζούμε το οποίο, ωστόσο, πουθενά δε λέγεται με το όνομά του: Καπιταλισμός.
Γιατί αν μιλήσεις για τον καπιταλισμό και για διέξοδο υπέρ του λαού, τότε θα αναγκαστείς να ξεφύγεις από τις κάλπικες υποσχέσεις και να μπεις στο δια ταύτα: Δηλαδή τη σύγκρουση με τα μονοπώλια, τους επιχειρηματικούς ομίλους και την ΕΕ για να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση. Αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ το φοβάται όπως ο διάολος το λιβάνι, γιατί αντιπαλεύει με όλες του τις δυνάμεις και τις συνιστώσες του την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, δε θέλει το λαό στην εξουσία. Γι’ αυτό και οι ακίνδυνοι για το σύστημα βερμπαλισμοί και συνθήματα.
Γι’ αυτό το λόγο και στην ομιλία του ο Α. Τσίπρας αναλώνεται στην κριτική της μίας μορφής διαχείρισης, το νεοφιλελευθερισμό, ασκεί κριτική στενά στο «μνημονιακό κατεστημένο» και προτείνει «συνολική ευρωπαϊκή λύση» και «αναδιάρθρωση του χρέους». Γι’ αυτό και επαναλαμβάνει την κριτική στην κυβέρνηση ότι «δεν κυβερνά, παριστάνει ότι κυβερνά». «Ο κ. Σαμαράς παριστάνει τον πρωθυπουργό, έχοντας παραδώσει τα κλειδιά στην τρόικα». Αποκρύπτει έτσι ότι η κυβέρνηση μαζί με την ΕΕ–ευρωζώνη, την τρόικα συναποφασίζουν τα βάρβαρα μέτρα σε βάρος του λαού, όπως κάνουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην ΕΕ. Ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν τρόικες παίρνουν κατά τον ίδιο τρόπο τα βάρβαρα μέτρα σε βάρος των λαών.
Ο Α. Τσίπρας ανακαλύπτει όψιμα ότι «οι κοινωνικές τάξεις έρχονται πάλι στο προσκήνιο», λες και είχαν κάποτε καταργηθεί οι τάξεις.
Τολμά να υποστηρίζει ότι «οι αναλύσεις και οι προβλέψεις μας εδώ και χρόνια δικαιώθηκαν πλήρως, μπορούμε να αναλάβουμε την διακυβέρνηση του τόπου», ενώ είναι οι ίδιοι που έβαλαν και τα δυο τους χέρια για να σκάψουν το λάκκο στο λαό όταν προσκυνούσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη συνθήκη του Μάαστριχτ, είναι οι ίδιοι που το 2010 ασκούσαν κριτική αποκλειστικά και μόνο στο ΔΝΤ με τις προτάσεις του οποίου τώρα συμπλέουν, είναι οι ίδιοι που μιλούσαν για «καζινοκαπιταλισμό» και κρίση του τραπεζικού συστήματος. Ο Τσίπρας αφιερώνει μιάμιση σελίδα σε κριτική και επιθέσεις σε βάρος του ΚΚΕ γιατί δεν δέχεται να συμμετέχει σε αστικές κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Επιστρατεύει το γνωστό επιχείρημα κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ ότι η κριτική του ΚΚΕ γίνεται με επιχειρήματα της δεξιάς. Όσες επιθέσεις και να εξαπολύει, το ΚΚΕ δεν πρόκειται να γίνει συνεργός για να παραμείνει ο λαός αλυσοδεμένος με τα δεσμά των μονοπωλίων και της ΕΕ, με αστικές κυβερνήσεις κεντροδεξιές, κεντροαριστερές σωτηρίας και «αριστερές» τύπου ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΚΚΕ θα στέκεται όρθιο απέναντι στην εξουσία και τις κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας και τα κόμματα που την υπηρετούν, απέναντι σε όλους εκείνους που βάζουν εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής συνείδησης. Στέκεται ξεκάθαρα απέναντί τους όποιο όνομα και αν έχουν, όποια μάσκα κι αν φορέσουν. Γιατί το ΚΚΕ δεν βάζει πλάτη στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και την καταστροφή των αυτοαπασχολούμενων και της φτωχής αγροτιάς. Παλεύει για τη χειραφέτησή της. Για να συνειδητοποιήσουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα ότι ο ιστορικός τους ρόλος δεν είναι να δίνουν ανάσες ζωής στο καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει και όσο σαπίζει θα τσακίζει όλο και πιο σφοδρά τους εργαζόμενους, αλλά ότι έχουν και τη δύναμη και τη δυνατότητα να γίνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αφέντες του πλούτου που παράγουν, με τη δική τους εξουσία. Αυτή την πρόταση στηρίζει το ΚΚΕ. Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά και πιο γρήγορα ξεκαθαρίζει ότι θέλει και μπορεί να διαχειριστεί το αστικό σύστημα υπέρ τμημάτων της αστικής τάξης, κλείνοντας το μάτι ακόμα και στο κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Αυτή η πορεία του θα συνοδεύεται και με επιθέσεις στο ΚΚΕ. Αυτά πάνε μαζί. Ο κόσμος που έχει ριζοσπαστικές ιδέες πρέπει τώρα, σήμερα να ακολουθήσει το δρόμο της ανατροπής με το ΚΚΕ και όχι της ενσωμάτωσης με το όχημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα εργαλεία γνωστά, παλιά και δοκιμασμένα. Από τις πρώτες μέρες του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. Από τότε που ορισμένα συνθήματα των κομμουνιστών, των αριστερών, των προοδευτικών, των αγωνιστών καπηλεύτηκαν και έγιναν βορά για την εκ νέου στήριξη του καπιταλιστικού συστήματος. Στην ομιλία του Α. Τσίπρα, ορισμένα ριζοσπαστικά συνθήματα ενσωματώνονται σε μια διαχειριστική πολιτική, στα πλαίσια του ευρωενωσιακού μονόδρομου, η ταξική ειρήνη γίνεται σημαία σε μια ομιλία γεμάτη διαπιστώσεις για το βάρβαρο σύστημα που ζούμε το οποίο, ωστόσο, πουθενά δε λέγεται με το όνομά του: Καπιταλισμός.
Γιατί αν μιλήσεις για τον καπιταλισμό και για διέξοδο υπέρ του λαού, τότε θα αναγκαστείς να ξεφύγεις από τις κάλπικες υποσχέσεις και να μπεις στο δια ταύτα: Δηλαδή τη σύγκρουση με τα μονοπώλια, τους επιχειρηματικούς ομίλους και την ΕΕ για να υπάρξει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση. Αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ το φοβάται όπως ο διάολος το λιβάνι, γιατί αντιπαλεύει με όλες του τις δυνάμεις και τις συνιστώσες του την ανατροπή του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος, δε θέλει το λαό στην εξουσία. Γι’ αυτό και οι ακίνδυνοι για το σύστημα βερμπαλισμοί και συνθήματα.
Γι’ αυτό το λόγο και στην ομιλία του ο Α. Τσίπρας αναλώνεται στην κριτική της μίας μορφής διαχείρισης, το νεοφιλελευθερισμό, ασκεί κριτική στενά στο «μνημονιακό κατεστημένο» και προτείνει «συνολική ευρωπαϊκή λύση» και «αναδιάρθρωση του χρέους». Γι’ αυτό και επαναλαμβάνει την κριτική στην κυβέρνηση ότι «δεν κυβερνά, παριστάνει ότι κυβερνά». «Ο κ. Σαμαράς παριστάνει τον πρωθυπουργό, έχοντας παραδώσει τα κλειδιά στην τρόικα». Αποκρύπτει έτσι ότι η κυβέρνηση μαζί με την ΕΕ–ευρωζώνη, την τρόικα συναποφασίζουν τα βάρβαρα μέτρα σε βάρος του λαού, όπως κάνουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην ΕΕ. Ακόμα και εκεί που δεν υπάρχουν τρόικες παίρνουν κατά τον ίδιο τρόπο τα βάρβαρα μέτρα σε βάρος των λαών.
Ο Α. Τσίπρας ανακαλύπτει όψιμα ότι «οι κοινωνικές τάξεις έρχονται πάλι στο προσκήνιο», λες και είχαν κάποτε καταργηθεί οι τάξεις.
Τολμά να υποστηρίζει ότι «οι αναλύσεις και οι προβλέψεις μας εδώ και χρόνια δικαιώθηκαν πλήρως, μπορούμε να αναλάβουμε την διακυβέρνηση του τόπου», ενώ είναι οι ίδιοι που έβαλαν και τα δυο τους χέρια για να σκάψουν το λάκκο στο λαό όταν προσκυνούσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη συνθήκη του Μάαστριχτ, είναι οι ίδιοι που το 2010 ασκούσαν κριτική αποκλειστικά και μόνο στο ΔΝΤ με τις προτάσεις του οποίου τώρα συμπλέουν, είναι οι ίδιοι που μιλούσαν για «καζινοκαπιταλισμό» και κρίση του τραπεζικού συστήματος. Ο Τσίπρας αφιερώνει μιάμιση σελίδα σε κριτική και επιθέσεις σε βάρος του ΚΚΕ γιατί δεν δέχεται να συμμετέχει σε αστικές κυβερνήσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Επιστρατεύει το γνωστό επιχείρημα κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ ότι η κριτική του ΚΚΕ γίνεται με επιχειρήματα της δεξιάς. Όσες επιθέσεις και να εξαπολύει, το ΚΚΕ δεν πρόκειται να γίνει συνεργός για να παραμείνει ο λαός αλυσοδεμένος με τα δεσμά των μονοπωλίων και της ΕΕ, με αστικές κυβερνήσεις κεντροδεξιές, κεντροαριστερές σωτηρίας και «αριστερές» τύπου ΣΥΡΙΖΑ.
Το ΚΚΕ θα στέκεται όρθιο απέναντι στην εξουσία και τις κυβερνήσεις της πλουτοκρατίας και τα κόμματα που την υπηρετούν, απέναντι σε όλους εκείνους που βάζουν εμπόδια στη ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής συνείδησης. Στέκεται ξεκάθαρα απέναντί τους όποιο όνομα και αν έχουν, όποια μάσκα κι αν φορέσουν. Γιατί το ΚΚΕ δεν βάζει πλάτη στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και την καταστροφή των αυτοαπασχολούμενων και της φτωχής αγροτιάς. Παλεύει για τη χειραφέτησή της. Για να συνειδητοποιήσουν η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα ότι ο ιστορικός τους ρόλος δεν είναι να δίνουν ανάσες ζωής στο καπιταλιστικό σύστημα που σαπίζει και όσο σαπίζει θα τσακίζει όλο και πιο σφοδρά τους εργαζόμενους, αλλά ότι έχουν και τη δύναμη και τη δυνατότητα να γίνουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αφέντες του πλούτου που παράγουν, με τη δική τους εξουσία. Αυτή την πρόταση στηρίζει το ΚΚΕ. Φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καθημερινά και πιο γρήγορα ξεκαθαρίζει ότι θέλει και μπορεί να διαχειριστεί το αστικό σύστημα υπέρ τμημάτων της αστικής τάξης, κλείνοντας το μάτι ακόμα και στο κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Αυτή η πορεία του θα συνοδεύεται και με επιθέσεις στο ΚΚΕ. Αυτά πάνε μαζί. Ο κόσμος που έχει ριζοσπαστικές ιδέες πρέπει τώρα, σήμερα να ακολουθήσει το δρόμο της ανατροπής με το ΚΚΕ και όχι της ενσωμάτωσης με το όχημα του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου