Αποσπάσματα από τη συνέντευξη τύπου της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα για τις εξελίξεις
«Αυτά τα περήφανα όχι που είπε ο πρωθυπουργός και ο κ. Σαμαράς και ο κ. Καρατζαφέρης και αρκετοί άλλοι, γιατί τάχα η Ελλάδα είναι μια χώρα που δεν δέχεται επιτρόπους, είναι εντελώς αποπροσανατολιστικά και ψεύτικα. Για τον εξής λόγο: Εδώ και πολλά πολλά χρόνια αποδεχόμενα τα κόμματα και οι κυβερνήσεις η Ελλάδα να βρίσκεται μέσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αποδέχτηκαν και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και τις προτεραιότητες των ενώσεων αυτών. Διότι οι αποφάσεις και οι προτεραιότητες αυτών των ενώσεων είναι πάνω απ' ότι αποφασίζεται σε εθνικό επίπεδο.
Δεν το έκαναν όμως αυτό γιατί στο DNA τους υπάρχει υποτέλεια. Αυτό που συνειδητοποιούν είναι το εξής: Ότι η κυρίαρχη τάξη στη χώρα μας, η αστική τάξη, έχει ανάγκη, έχει το δικό της διεθνισμό, τον καπιταλιστικό, τον ιμπεριαλιστικό διεθνισμό, και ότι δίχως τη συμπόρευση με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι δύσκολο να έχουν μια απρόσκοπτη κερδοφορία.
Σε συνθήκες κρίσης έχουν ανάγκη τον δανεισμό, τη στήριξη απ' αυτά τα κέντρα και πάνω απ' όλα τους ενδιαφέρει να έχουν τις πλάτες των συμμάχων τους όταν το λαϊκό κίνημα απειλήσει την κυριαρχία τους.
Επομένως αυτός ο πατριωτισμός που ακούμε τις τελευταίες μέρες είναι 100% κάλπικος. Και η δανειακή συνθήκη και το PSI θα συνοδευτούν από άγρια μέτρα κατά του λαού και από καταστολή. Βεβαίως η επιτροπεία υπήρχε και θα υπάρξει και ας πάψουν να κοροϊδεύουν τον λαό ή μάλλον ο λαός δεν πρέπει να δώσει καμία σημασία στους υψηλούς αυτούς τόνους. Νυν υπέρ πάντων γι' αυτούς τα κέρδη.
Κι όταν ένας λαός καταδικάζεται στην ανεργία και στην ανασφάλεια, αυτός ο λαός είναι ανελεύθερος ακόμα κι αν δεν υπάρχει η κ. Μέρκελ, ο κ. Σαρκοζί, ακόμα κι αν δεν υπάρχει τίποτα απ' αυτά που ζούμε τις τελευταίες μέρες. Η ελευθερία ενός λαού πριν απ' όλα πρέπει να συνδέεται με την πάλη του για την απελευθέρωσή του από το κεφάλαιο και από τις λεόντειες ιμπεριαλιστικές συμφωνίες. Αν δεν απελευθερωθεί ο ελληνικός λαός, για να χρησιμοποιήσω τον όρο απελευθέρωση, απ' την εξουσία και την ιδιοκτησία του κεφαλαίου δεν θα είναι ποτέ πραγματικά ελεύθερος. Είτε έχει επίτροπο είτε δεν έχει. Απλώς η ύπαρξη επιτρόπου και εποπτείας είναι κλιμάκωση μιας επίθεσης και όχι η επίθεση που τάχα τώρα εξαπολύεται. Να τους ανατρέψουμε. Δεν υπάρχει άλλη λύση».
Σε σχέση με τις εκλογές, οι δυσκολίες που ακούγεται ότι υπάρχουν να ψηφιστεί η δανειακή σύμβαση, θεωρείται ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε εκλογές νωρίτερα.
«Εμείς θέλουμε ο λαός να ρίξει την κυβέρνηση, να φύγουν μια ώρα αρχύτερα πριν προλάβει να ψηφιστεί οτιδήποτε.
Αυτό δεν είναι καταστροφή για τον λαό, αυτό είναι ένα βήμα μπρος. Ο λαός πρέπει να ρίξει την κυβέρνηση και όχι τα εκλογικά τερτίπια της ΝΔ ή του Καρατζαφερισμού ή οι ελιγμοί της μιας μερίδας ή άλλης του ΠΑΣΟΚ υπό τον έναν ή τον άλλο αρχηγό. Πρέπει ο λαός να τη ρίξει, για να παρεμποδίσει την ακόμα μεγαλύτερη πτώχευσή του, αλλά και ταυτόχρονα πρέπει να κάνει ένα βήμα μπροστά στις εκλογές. Γιατί μέσα στους ελιγμούς τους είναι και το εξής: Αν δεν μπορεί να γίνει μια κυβέρνηση πολύ βολική για την ΕΕ και τους επιχειρηματίες, να γίνει μία που τουλάχιστον θα βάλει ανάχωμα και θα ξεγελάσει τον λαό για ένα διάστημα ότι αυτή θα έχει μια άλλη διαπραγματευτική ικανότητα π.χ. απέναντι στο PSI. Αυτά όλα είναι κοροϊδία του λαού.
Επομένως ο λαός πρέπει να ρίξει την κυβέρνηση χωρίς να φοβάται και χωρίς να έχει και αυταπάτες. Βεβαίως πρέπει να την παρεμποδίσουμε. Και επιπλέον θα ήθελα να πω το εξής: Τούτη την ώρα βαραίνει οπωσδήποτε στην Ελλάδα οι εξελίξεις μέσα, η κατάσταση του κινήματος μέσα στην Ελλάδα, όμως βάζουμε το εξής ζήτημα. Εάν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στα κράτη μέλη της ΕΕ και μάλιστα ιδιαίτερα στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στη Μ. Βρετανία, στην Ισπανία, στις χώρες που έχουν τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη, αν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ευρώπη, εδώ και χρόνια είχε αποκρούσει αυτή την επίθεση, από καλύτερες θα ήταν τα πράγματα και στην Ελλάδα. Αυτό δεν μειώνει την ευθύνη που αισθανόμαστε εμείς για το πώς αναπτύσσεται η πάλη στην Ελλάδα και πώς δυναμώνει το συνδικαλιστικό κίνημα και πως πετάει στο καλάθι των αχρήστων τις γνωστές ηγεσίες που έχει τόσο και τόσα χρόνια. Αλλά και η κατάσταση που επικρατεί στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ευρώπη είναι αυτή που επίσης δίνει τον αέρα στην κ. Μέρκελ, στον κ. Κάμερον. Έτσι είναι.
Άρα λοιπόν ο αγώνας σήμερα πρέπει να είναι πανευρωπαϊκός, ταξικός, χειραφετημένος πλήρως απ' τα κόμματα τόσο τα φιλελεύθερα όσο και της σοσιαλδημοκρατίας. Γιατί τώρα καλλιεργείται κι άλλη αυταπάτη. Πνέει λέει αριστερός άνεμος στην Ευρώπη. Θα νικήσει η σοσιαλδημοκρατία. Ποια; Η σοσιαλδημοκρατία που είναι τελειωμένη εδώ και πολλά χρόνια όσον αφορά στους λαούς; 'Η τάχα αναδυόμενες νεοαριστερές δυνάμεις, νεοανανεωτικές, με τις συνταγές της δεκαετίας του 1914;».
«Αυτά τα περήφανα όχι που είπε ο πρωθυπουργός και ο κ. Σαμαράς και ο κ. Καρατζαφέρης και αρκετοί άλλοι, γιατί τάχα η Ελλάδα είναι μια χώρα που δεν δέχεται επιτρόπους, είναι εντελώς αποπροσανατολιστικά και ψεύτικα. Για τον εξής λόγο: Εδώ και πολλά πολλά χρόνια αποδεχόμενα τα κόμματα και οι κυβερνήσεις η Ελλάδα να βρίσκεται μέσα στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αποδέχτηκαν και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και τις προτεραιότητες των ενώσεων αυτών. Διότι οι αποφάσεις και οι προτεραιότητες αυτών των ενώσεων είναι πάνω απ' ότι αποφασίζεται σε εθνικό επίπεδο.
Δεν το έκαναν όμως αυτό γιατί στο DNA τους υπάρχει υποτέλεια. Αυτό που συνειδητοποιούν είναι το εξής: Ότι η κυρίαρχη τάξη στη χώρα μας, η αστική τάξη, έχει ανάγκη, έχει το δικό της διεθνισμό, τον καπιταλιστικό, τον ιμπεριαλιστικό διεθνισμό, και ότι δίχως τη συμπόρευση με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ είναι δύσκολο να έχουν μια απρόσκοπτη κερδοφορία.
Σε συνθήκες κρίσης έχουν ανάγκη τον δανεισμό, τη στήριξη απ' αυτά τα κέντρα και πάνω απ' όλα τους ενδιαφέρει να έχουν τις πλάτες των συμμάχων τους όταν το λαϊκό κίνημα απειλήσει την κυριαρχία τους.
Επομένως αυτός ο πατριωτισμός που ακούμε τις τελευταίες μέρες είναι 100% κάλπικος. Και η δανειακή συνθήκη και το PSI θα συνοδευτούν από άγρια μέτρα κατά του λαού και από καταστολή. Βεβαίως η επιτροπεία υπήρχε και θα υπάρξει και ας πάψουν να κοροϊδεύουν τον λαό ή μάλλον ο λαός δεν πρέπει να δώσει καμία σημασία στους υψηλούς αυτούς τόνους. Νυν υπέρ πάντων γι' αυτούς τα κέρδη.
Κι όταν ένας λαός καταδικάζεται στην ανεργία και στην ανασφάλεια, αυτός ο λαός είναι ανελεύθερος ακόμα κι αν δεν υπάρχει η κ. Μέρκελ, ο κ. Σαρκοζί, ακόμα κι αν δεν υπάρχει τίποτα απ' αυτά που ζούμε τις τελευταίες μέρες. Η ελευθερία ενός λαού πριν απ' όλα πρέπει να συνδέεται με την πάλη του για την απελευθέρωσή του από το κεφάλαιο και από τις λεόντειες ιμπεριαλιστικές συμφωνίες. Αν δεν απελευθερωθεί ο ελληνικός λαός, για να χρησιμοποιήσω τον όρο απελευθέρωση, απ' την εξουσία και την ιδιοκτησία του κεφαλαίου δεν θα είναι ποτέ πραγματικά ελεύθερος. Είτε έχει επίτροπο είτε δεν έχει. Απλώς η ύπαρξη επιτρόπου και εποπτείας είναι κλιμάκωση μιας επίθεσης και όχι η επίθεση που τάχα τώρα εξαπολύεται. Να τους ανατρέψουμε. Δεν υπάρχει άλλη λύση».
Σε σχέση με τις εκλογές, οι δυσκολίες που ακούγεται ότι υπάρχουν να ψηφιστεί η δανειακή σύμβαση, θεωρείται ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε εκλογές νωρίτερα.
«Εμείς θέλουμε ο λαός να ρίξει την κυβέρνηση, να φύγουν μια ώρα αρχύτερα πριν προλάβει να ψηφιστεί οτιδήποτε.
Αυτό δεν είναι καταστροφή για τον λαό, αυτό είναι ένα βήμα μπρος. Ο λαός πρέπει να ρίξει την κυβέρνηση και όχι τα εκλογικά τερτίπια της ΝΔ ή του Καρατζαφερισμού ή οι ελιγμοί της μιας μερίδας ή άλλης του ΠΑΣΟΚ υπό τον έναν ή τον άλλο αρχηγό. Πρέπει ο λαός να τη ρίξει, για να παρεμποδίσει την ακόμα μεγαλύτερη πτώχευσή του, αλλά και ταυτόχρονα πρέπει να κάνει ένα βήμα μπροστά στις εκλογές. Γιατί μέσα στους ελιγμούς τους είναι και το εξής: Αν δεν μπορεί να γίνει μια κυβέρνηση πολύ βολική για την ΕΕ και τους επιχειρηματίες, να γίνει μία που τουλάχιστον θα βάλει ανάχωμα και θα ξεγελάσει τον λαό για ένα διάστημα ότι αυτή θα έχει μια άλλη διαπραγματευτική ικανότητα π.χ. απέναντι στο PSI. Αυτά όλα είναι κοροϊδία του λαού.
Επομένως ο λαός πρέπει να ρίξει την κυβέρνηση χωρίς να φοβάται και χωρίς να έχει και αυταπάτες. Βεβαίως πρέπει να την παρεμποδίσουμε. Και επιπλέον θα ήθελα να πω το εξής: Τούτη την ώρα βαραίνει οπωσδήποτε στην Ελλάδα οι εξελίξεις μέσα, η κατάσταση του κινήματος μέσα στην Ελλάδα, όμως βάζουμε το εξής ζήτημα. Εάν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στα κράτη μέλη της ΕΕ και μάλιστα ιδιαίτερα στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στη Μ. Βρετανία, στην Ισπανία, στις χώρες που έχουν τη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη, αν το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ευρώπη, εδώ και χρόνια είχε αποκρούσει αυτή την επίθεση, από καλύτερες θα ήταν τα πράγματα και στην Ελλάδα. Αυτό δεν μειώνει την ευθύνη που αισθανόμαστε εμείς για το πώς αναπτύσσεται η πάλη στην Ελλάδα και πώς δυναμώνει το συνδικαλιστικό κίνημα και πως πετάει στο καλάθι των αχρήστων τις γνωστές ηγεσίες που έχει τόσο και τόσα χρόνια. Αλλά και η κατάσταση που επικρατεί στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στην Ευρώπη είναι αυτή που επίσης δίνει τον αέρα στην κ. Μέρκελ, στον κ. Κάμερον. Έτσι είναι.
Άρα λοιπόν ο αγώνας σήμερα πρέπει να είναι πανευρωπαϊκός, ταξικός, χειραφετημένος πλήρως απ' τα κόμματα τόσο τα φιλελεύθερα όσο και της σοσιαλδημοκρατίας. Γιατί τώρα καλλιεργείται κι άλλη αυταπάτη. Πνέει λέει αριστερός άνεμος στην Ευρώπη. Θα νικήσει η σοσιαλδημοκρατία. Ποια; Η σοσιαλδημοκρατία που είναι τελειωμένη εδώ και πολλά χρόνια όσον αφορά στους λαούς; 'Η τάχα αναδυόμενες νεοαριστερές δυνάμεις, νεοανανεωτικές, με τις συνταγές της δεκαετίας του 1914;».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου