Oι πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων άνοιξαν το δρόμο των αστών για τη λεγόμενη «αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού», δείχνοντας ξεκάθαρα κιόλας ότι αυτή η αναμόρφωση θα είναι σε αντιδραστική κατεύθυνση, ότι μόνο αρνητικά έχει να περιμένει ο λαός από το ανακάτεμα της τράπουλας του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης. Στις αναλύσεις τους τις δυο προηγούμενες μέρες, στελέχη των κομμάτων της πλουτοκρατίας και αναλυτές των αστικών μέσων - ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφοροποιήσεις για τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης και τη διαδικασία μετάβασης σε αυτή - παραδέχονταν όλοι ότι στόχος τους είναι η μετάβαση σε μια ισχυρή κυβέρνηση συνεργασίας που θα επιβάλει τα βάρβαρα μνημόνια που θα ακολουθήσουν.
Θέλουν μια ισχυρή κυβέρνηση, που θα μπορεί να αντιμετωπίσει τη διογκούμενη λαϊκή οργή, που θα σταθεί σκληρή και άτεγκτη μπροστά στη χρεοκοπία του λαού, προκειμένου να σωθεί το κεφάλαιο. Θέλουν μια ισχυρή κυβέρνηση, που θα μπορέσει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους τριγμούς και τις αντιθέσεις και στο εσωτερικό της αστικής τάξης, αφού είναι αναπόφευκτη η απαξίωση και καταστροφή τμημάτων του κεφαλαίου, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση προς όφελος του ίδιου του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Αλλά και για την υποταγή του λαού στη χρεωκοπία που του επιβάλλουν. Ολη αυτή τη βρώμικη δουλειά θα κάνει η ισχυρή τους κυβέρνηση. Να, λοιπόν, γιατί το ΚΚΕ είχε έγκαιρα προειδοποιήσει ότι η λεγόμενη αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, που ζυμώνεται εδώ και δυο χρόνια, θα είναι σε άκρως αντιδραστική κατεύθυνση.
Τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος, που η κρίση τα διογκώνει και τα φανερώνει, δεν μπορεί να μην έχουν αντανάκλαση στο πολιτικό σκηνικό. Η δυσκολία που έχει το σύστημα να ξεπεράσει αυτήν τη βαθιά οικονομική κρίση με εργαλεία του παρελθόντος αντανακλάται και σε δυσκολία αναπαραγωγής του μοντέλου εναλλαγής των δυο μεγάλων αστικών κομμάτων στην κυβέρνηση. Μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης «τσαλακώνεται» με ταχύτερους ρυθμούς και η κρίση δεν τους αφήνει τα περιθώρια χρόνου που χρειάζονται για την ανανέωσή του για τη συνέχιση του δικομματικού συστήματος όπως το γνωρίζουμε. Γι' αυτό οι ανάγκες του κεφαλαίου σήμερα υπαγορεύουν κυβερνήσεις συνεργασίας των αστικών κομμάτων.
Τα ζόρια που δημιουργεί στο κεφάλαιο η κρίση υπαγορεύουν κομματική συστράτευση σε επίπεδο κυβέρνησης των αστικών κομμάτων στη βάση της στρατηγικής του κεφαλαίου. Αυτό το ονομάζουν «κυβέρνηση εθνικής ενότητας», γιατί θα μπορέσει να γεφυρώσει ενδοαστικές αντιθέσεις και να προχωρήσει στη βάση της στρατηγικής του κεφαλαίου. Η «εθνική τους ενότητα» είναι ενότητα της αστικής τάξης κι όχι του λαού. Είναι ενότητα των αστικών δυνάμεων για να τσακίσουν το λαό. Γι' αυτό ο λαός δεν πρέπει να παραπλανηθεί από τα περί «εθνικής σωτηρίας». Πολύ περισσότερο, ειδικά στη χώρα μας, το ζητούμενο για το λαό δεν είναι να απογοητευτεί ή να τρομοκρατηθεί από αυτήν την εξέλιξη. Γιατί έχει δείξει τη δύναμή του. Γιατί έχει συμβάλει στα αδιέξοδα και τα ζόρια του αστικού καπιταλιστικού συστήματος και μπορεί και πρέπει να τα μεγαλώσει, δυναμώνοντας τη δική του συμμαχία κόντρα στη συμμαχία του κεφαλαίου ώσπου να τους ανατρέψει οριστικά...
Θέλουν μια ισχυρή κυβέρνηση, που θα μπορεί να αντιμετωπίσει τη διογκούμενη λαϊκή οργή, που θα σταθεί σκληρή και άτεγκτη μπροστά στη χρεοκοπία του λαού, προκειμένου να σωθεί το κεφάλαιο. Θέλουν μια ισχυρή κυβέρνηση, που θα μπορέσει να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τους τριγμούς και τις αντιθέσεις και στο εσωτερικό της αστικής τάξης, αφού είναι αναπόφευκτη η απαξίωση και καταστροφή τμημάτων του κεφαλαίου, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση προς όφελος του ίδιου του κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Αλλά και για την υποταγή του λαού στη χρεωκοπία που του επιβάλλουν. Ολη αυτή τη βρώμικη δουλειά θα κάνει η ισχυρή τους κυβέρνηση. Να, λοιπόν, γιατί το ΚΚΕ είχε έγκαιρα προειδοποιήσει ότι η λεγόμενη αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, που ζυμώνεται εδώ και δυο χρόνια, θα είναι σε άκρως αντιδραστική κατεύθυνση.
Τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος, που η κρίση τα διογκώνει και τα φανερώνει, δεν μπορεί να μην έχουν αντανάκλαση στο πολιτικό σκηνικό. Η δυσκολία που έχει το σύστημα να ξεπεράσει αυτήν τη βαθιά οικονομική κρίση με εργαλεία του παρελθόντος αντανακλάται και σε δυσκολία αναπαραγωγής του μοντέλου εναλλαγής των δυο μεγάλων αστικών κομμάτων στην κυβέρνηση. Μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης «τσαλακώνεται» με ταχύτερους ρυθμούς και η κρίση δεν τους αφήνει τα περιθώρια χρόνου που χρειάζονται για την ανανέωσή του για τη συνέχιση του δικομματικού συστήματος όπως το γνωρίζουμε. Γι' αυτό οι ανάγκες του κεφαλαίου σήμερα υπαγορεύουν κυβερνήσεις συνεργασίας των αστικών κομμάτων.
Τα ζόρια που δημιουργεί στο κεφάλαιο η κρίση υπαγορεύουν κομματική συστράτευση σε επίπεδο κυβέρνησης των αστικών κομμάτων στη βάση της στρατηγικής του κεφαλαίου. Αυτό το ονομάζουν «κυβέρνηση εθνικής ενότητας», γιατί θα μπορέσει να γεφυρώσει ενδοαστικές αντιθέσεις και να προχωρήσει στη βάση της στρατηγικής του κεφαλαίου. Η «εθνική τους ενότητα» είναι ενότητα της αστικής τάξης κι όχι του λαού. Είναι ενότητα των αστικών δυνάμεων για να τσακίσουν το λαό. Γι' αυτό ο λαός δεν πρέπει να παραπλανηθεί από τα περί «εθνικής σωτηρίας». Πολύ περισσότερο, ειδικά στη χώρα μας, το ζητούμενο για το λαό δεν είναι να απογοητευτεί ή να τρομοκρατηθεί από αυτήν την εξέλιξη. Γιατί έχει δείξει τη δύναμή του. Γιατί έχει συμβάλει στα αδιέξοδα και τα ζόρια του αστικού καπιταλιστικού συστήματος και μπορεί και πρέπει να τα μεγαλώσει, δυναμώνοντας τη δική του συμμαχία κόντρα στη συμμαχία του κεφαλαίου ώσπου να τους ανατρέψει οριστικά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου